คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 4 อ้อมกอดแรก [2]
เสียงดนตรีเป็นท่วงทำนองที่คุ้นหูทำให้คนที่กำลังตกอยู่ในห้วงนิทราเริ่มขยับเปลือกตาตื่นขึ้นมา แม้ว่ามันจะหนักอึ้งแปลกไปกว่าทุกครา และไม่ใช่แค่เปลือกตาที่แปลกไป
ทว่าร่างกายกลับรู้สึกเจ็บจนต้องร้องโอดโอย หญิงสาวพยุงกายขึ้นนั่ง มือคว้าหยิบนาฬิกาปลุกของตัวเองมาปิดเสียง ก่อนจะวางมันลงตรงตำแหน่งเดิม
"หนักหัวจัง ทำไมปวดหัวเมื่อยตัวไปหมดนะ..."
ครั้นตั้งคำถามกับตัวเองและในนาทีต่อมาก็ได้คำตอบ หญิงสาวตาโต หัวใจเต้นถี่รัวจนต้องระงับการหายใจเข้าออก
'ถ้าไม่อยากทานยาคุณก็ต้องรู้จักควบคุมตัวเอง'
ครู่ต่อมาเมื่อควบคุมตัวเองได้ในระดับหนึ่ง อาการอึดอัดก็หายไป จังหวะหัวใจกลับมาเต้นได้ตามปกติ และตอนนี้เองที่วิมลกานต์นึกถึงใครบางคนขึ้นมา
เขาอาจจะกลับไปแล้ว หลังจากที่ได้ในสิ่งที่ต้องการ หรืออาจจะเหมือนใคร ๆ ที่ผ่านมา พวกเขาทิ้งเธอไว้เพียงลำพังเสมอหลังจากที่...
ความคิดมากมายหยุดลงพลัน เมื่อได้ยินเสียงราวกับกระทะกระทบกันกับตะหลิวเสียงดังโล้งเล้งมาจากมุมหนึ่งในตัวบ้าน มุมห้องครัว...
หญิงสาวพยุงร่างของตัวเองขึ้นอีกครั้ง เจ็บเสียดจนต้องสูดปากระบายความรู้สึกออกมา แต่ความอยากรู้ที่มีมากกว่าทำให้เธอเลือกกัดฟันเดินหน้าต่อไป
ภาพที่เห็นส่งผลต่ออัตราการเต้นของหัวใจให้ถี่รัวขึ้นมาอย่างน่าตกใจ วิมลกานต์พยายามควบคุมมันด้วยวิธีเดิม ก่อนจะชะงักเมื่อคนที่ง่วนอยู่กับการทำอาหารเงยหน้าจากจานมามองกัน
"อ้าว! ตื่นแล้วเหรอ"
ชายหนุ่มถามราวกับว่าพูดถึงเรื่องดินฟ้าอากาศ ราวกับถามเพื่อนเก่าที่ไม่เจอกันนานว่าสบายดีหรือเปล่า
วิมลกานต์พยักหน้า ใบหน้านิ่งเรียบขึ้นมาอัตโนมัติเมื่อได้นึกถึงเรื่องราวในค่ำคืนที่พ้นผ่านโดยมีชายหนุ่มเป็นผู้ร่วมกระทำให้มันเกิดขึ้น...
"หิวไหม เสร็จพอดีเลย" เขาว่าแล้วพยักพเยิดไปยังจานตรงหน้าตัวเอง ก่อนจะหยิบมันขึ้นมาเดินตรงเข้ามาหาเมื่อเห็นเธอยังคงยืนนิ่ง
ชายหนุ่มเดินไปวางจานไว้บนโต๊ะใกล้โซฟาตัวเดียวภายในบ้าน ก่อนจะเดินเข้าหาเธอ ครานี้วิมลกานต์มองที่เขานิ่ง
"โอ๊ย!" ครั้นเขาคว้ามือเธอไว้แล้วออกเดินจากหน้านิ่ง ๆ ก็นิ่งไม่ไหวเพราะเจ็บจนต้องส่งเสียงร้องออกมา
"เป็นอะไร!"
กานต์พงศ์ไม่ได้รับคำตอบมีเพียงประกายตากล่าวหาที่บอกว่าเขาเป็นคนผิด เพียงแค่นั้นเขาก็เข้าใจได้ ก่อนจะลอบมองส่วนที่เธอเจ็บ...
"ปล่อย ฉันเดินเองได้" หญิงสาวบอก ดวงตามองมือของตนที่ถูกจับไว้ กานต์พงศ์ปล่อยตามคำขอ ก่อนจะเดินนำไป ไม่รู้เลยว่าเพียงคล้อยสายตาหญิงสาวเดินตามด้วยท่าทางแบบไหน ครั้นเขาหันมามองก็พยายามเดินตามปกติ เดินเข้าไปนั่งโซฟาข้างเขา แต่ไหนแต่ไรมาก็รู้สึกพอใจกับทุกสิ่งอย่างที่มีอยู่หรอก แต่ตอนนี้วิมลกานต์อดถามตัวเองขึ้นมาไม่ได้
ทำไมบ้านเธอมีแค่โซฟาตัวเดียวด้วยนะ เฮ้อ...
"ทานสิ"
เธอรับประทานตามคำขออย่างง่ายดาย นั่นเพราะเธอหิวโซตั้งแต่เมื่อคืน นึกแล้วก็เสียดายอาหารค่ำของเธอ
วิมลกานต์ส่ายศีรษะจะคิดไปก็เท่านั้น ไม่มีประโยชน์ที่จะคร่ำครวญถึงมันอีก อีกอย่างอาหารตรงหน้าก็หอมยั่วน้ำลาย
กานต์พงศ์ลอบมองหญิงสาวทาน ท่าทางเธอหิวจัด อาจจะเป็นเพราะว่าเขาทำเธอเสียพลังงานไปเยอะ
แค่เพียงคิดถึงร่างกายก็ร้อนวูบ ดวงตาไม่รักดีมองปากที่กำลังเคี้ยวตุ้ย ๆ
ก่อนจะผุดลุกขึ้นเร็วไว จนหญิงสาวหันมองมาอย่างแปลกใจ
"เอ่อ...ผมขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะ"
วิมลกานต์ทำเพียงพยักหน้าก่อนจะทานอาหารต่อ แต่ครั้นชายหนุ่มเดินไปไม่กี่ก้าวก็หันกลับมาบอก
"อย่าเพิ่งไปไหนนะ เราต้องคุยกัน... เรื่องเมื่อคืน"
"...!" เพียงแค่นั้นวิมลกานต์ก็สำลัก จนต้องยกน้ำดื่มตาม ทุบอกตัวเองดัง 'อั้ก' มองตามคนที่เดินจากไปด้วยสายตาวาววับ!
เมื่อกลับมาอีกทีกานต์พงศ์ก็ได้เห็นว่าหญิงสาวกำลังล้างจานอยู่ ดวงตาคู่คมลอบมองเงียบ ๆ จนกระทั่งมือบางวางจานใบสุดท้ายลงชั้นวาง หันไปเช็ดมือกับผ้าเช็ดจานที่โยงระยางอยู่บนที่แขวนรูปแมว ก่อนจะยืนนิ่งคล้ายมองอะไรสักอย่าง
แต่ครั้นกานต์พงศ์เดินมาหยุดอยู่ด้านหลังเขาก็ได้รู้ว่าเธอไม่ได้มองสิ่งใดแต่หญิงสาวกำลังเหม่อ
"อุ๊ย!" วิมลกานต์ร้องเสียงหลงเมื่อโดนสวมกอดเข้าให้อย่างไม่ทันตั้งตัว
"ปล่อยค่ะ"
"นึกว่าจะขอให้กอดต่อซะอีก"
"..." คำพูดของเขาทำเธอนิ่งงัน อดคิดไปถึงเมื่อคราวที่ขอให้เขากอดไม่ได้ วิมลกานต์ปลดมือของเขาออกแล้วหันไปหาเขาทั้งตัว
"ต้องการอะไรกันคะ"
"ต้องการคุณ" ชายหนุ่มพูด ครั้นเธอมองมาแววตาสับสนเขาจึงใช้โอกาสนี้ดึงร่างของเธอมากอดอย่างรวดเร็ว ใบหน้าซุกซบอยู่ตรงซอกคอของคนที่กำลังกอด
"คุณอาจจะไม่เชื่อก็ได้ แต่ผมอยากให้คุณรู้เอาไว้ว่า สำหรับผมคุณไม่เหมือนใคร" กานต์พงศ์ไม่ได้โกหก สำหรับเขาวิมลกานต์ไม่เหมือนใคร เพราะเธอแปลกประหลาดกว่าที่เคยเจอมา ไม่เหมือนใครสักคน...
_____________________________________________________
ได้กลิ่นคนหัวหมอแล้วหนึ่ง คุณกานต์คะต้องการแบบไหนระบุด้วยนะคะ ฮึ่ย!
มลจะว่ายังไง ฝากติดตามต่อไปด้วยกันนะคะ :)
หนังสือเปิดจองอยู่นะคะ ฝากผลงานด้วยค่ะ
ขอฝากผลงานอีบุ๊กด้วยค่า วอนรักพร้อมโหลดแล้วในราคา 139 ระบบแอปเปิล 149 ค่ะ ฝากคุณกานต์กับมลและทุกตัวละครด้วยค่ะ ^^
วอนรัก จุมพิตหวาน www.mebmarket.com วันนั้นเขาเป็นคนอ้อนวอนให้เธอปล่อยเขาไป ทว่าวันนี้ใจกลับโหยหา... หากว่า 'ไม่มีอะไรสายไป สำหรับการเริ่มต้นใหม่' เขาจะใช้มันเริ่มต้นใหม่กับเธอ...
ยอมรักภาคต่อ วอนรัก สามารถอ่านแยกกันได้แต่อ่านด้วยกันจะฟินกว่าค่า
ยอมรัก จุมพิตหวาน www.mebmarket.com เธอก่อปราการแห่งความเชื่อใจ ถักทอความรักเอาไว้ในใจจนแน่นหนา เพียงเพราะคำมั่นสัญญาที่เคยได้จากวันวาน...กระทั่งวันหนึ่ง รวิกานต์จึงได้ประจักษ์แก่ใจ คำ...
ผลงานอีกนามปากกา ปลอบขวัญนวนิยายโรมานว์ค่ะ ^^
 |
|
|
|
 |
|
|
|
 |
|
ความคิดเห็น