คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : บทที่ 4 อ้อมกอดแรก [3] 100%
ความคิดของกานต์พงศ์หยุดลงเมื่อเธอผละออกจากกอดของเขามามองกัน
"ให้โอกาสผมนะ" เพราะความลังเลไม่แน่ใจในแววตาคู่สวยทำให้เขาโพล่งออกไป ก็เขายังไม่อยากเสียเธอไปในตอนนี้ วิมลกานต์ทำให้เขาอยากกินซ้ำแล้วซ้ำเล่า อยากเก็บเธอไว้เชยชิมข้างกายไม่ห่าง
"คุณ...พูดจริงเหรอ"
"ถ้าไม่แน่ใจ..." กานต์พงศ์ละจากต้นแขนของเธอเปลี่ยนมาจับมือบางไว้ทั้งสองข้าง ดวงตาคู่คมจ้องลึกเข้าไปนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่นไม่แน่ใจแล้วบอกเสียงนุ่มทุ้มอย่างที่ไม่เคยใช้กับใคร "ผมอยากให้คุณลองพิสูจน์ ผมจะยอมให้คุณพิสูจน์จนกว่าจะพอใจเลยเอ้า!"
"..."
ความหวาดหวั่นลดลงแต่ก็ยังไม่หายไปไหน แต่มันเป็นสัญญาณที่ดี
"ให้โอกาสผมนะ" ครานี้พูดพร้อมกับแนบปากลงบนหลังมือของหญิงสาว ทว่าดวงตาไม่ละไปจากใบหน้านวล ก่อนจะดึงเธอมากอด กดศีรษะเธอแนบกับอกของเขาอีกครา
ความเงียบที่ได้รับ พร้อมร่างกายที่โอนอ่อนผ่อนตามยอมให้เขากอดทำให้กานต์พงศ์อดยิ้มออกมาไม่ได้ ในที่สุดเขาก็ได้รับคำตอบตามที่เขาปรารถนา!
"ในเมื่อเข้าใจกันแล้วงั้น...ไปกันนะ"
"ไป? ไปไหนคะ"
"ผัวเมียก็ต้องอยู่ด้วยกันสิ ว่าไหม"
"..." วิมลกานต์พูดไม่ออกกับคำพูดโจ่งแจ้งนั่น แต่อดค่อนขอดในใจไม่ได้ว่าหากเขาเห็นว่าเธอเป็นเมีย ป่านนี้เขาคงมีเมียเป็นหลายสิบคน
"อีกอย่างผมคงยอมให้คุณอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้หรอก ถ้าเกิดแบบเมื่อคืนขึ้นมาอีกจะทำยังไง"
แต่เหมือนว่าประโยคนี้จะได้ผล แค่คิดถึงเรื่องเมื่อคืนขึ้นมา แค่คิดถึงว่ามันจะเกิดขึ้นอีกครั้ง เส้นขนก็พากันลุกชัน
"ตกลงนะ ให้โอกาสผมได้ดูแลคุณ ต่อไปนี้ไม่ต้องกลัวผมจะดูแลคุณเอง"
กานต์พงศ์บอกเสียงนุ่มมือที่จับมือนุ่มลูบเบา ๆ และพอใจยิ่งกว่าอะไรเมื่อครานี้หญิงสาวพยักให้เป็นคำตอบแทนความเงียบงัน
"เมี้ยว...เมี้ยว..." กานต์พงศ์เหล่มองที่มาของเสียงร้อง มันเดินวนเวียนไปมาทั่วห้อง ดอมดมกลิ่นแปลกใหม่ของสถานที่แห่งใหม่
"สำรวจพอหรือยังกีวี่" หญิงสาวถามเจ้าแมวในขณะที่ตัวเองเปิดกระเป๋าที่หอบเอาสัมภาระของตัวเองเข้ามายังสถานที่แห่งใหม่ เห็นกีวี่แล้วก็พานนึกไปถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ขึ้นมา เธอตกลงยอมจะมาอยู่ที่นี่ด้วย โดยมีข้อแม้ว่าจะขอพาเจ้ากีวี่มาอยู่ด้วย
ชายหนุ่มไม่ขัด ซ้ำยังพาเธอไปซื้ออุปกรณ์เลี้ยงเจ้าแมว ไม่ว่าจะเป็นทรายสำหรับแมว ที่ตักทราย อาหารเม็ด และขนมที่คนขายบอกว่าไม่มีแมวตัวไหนไม่ชอบ
ดูเหมือนว่าเขาตั้งใจเตรียมจะเลี้ยงกีวี่แบบระบบปิด ชายหนุ่มอยากให้มันทำหมันเสียอีก แต่คราวนี้ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สะดวกนักเพราะบอกกับเธอว่าเขามีงานรออยู่ต่อจากนี้
ต่อจากนั้นเขาก็พาไปยังห้างสรรพสินค้า จบลงที่ร้านขายยาโดยเธออ้างว่าอยากได้ยามานวดเท้าตรงที่เขาบีบนวดให้เมื่อคืน และแน่นอนว่าเธอได้ยาที่จะระงับป้องกันสิ่งที่จะเกิดมาจากความใจง่ายของตัวเองและจากความช่ำชองของเขา
ยาคุมกำเนิดซุกอยู่กับยาแก้ฟกช้ำอยู่ในถุงที่ซื้อมา วิมลกานต์รีบเข้าห้องน้ำในร้านขายยาและทานยาคุมในทันที
“ชอบที่นี่ไหม” กานต์พงศ์ถามคนที่กำลังมีท่าทีครุ่นคิด ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งบนเตียงมองเธอที่กำลังจัดการเสื้อผ้าเอาเข้าตู้
“ก็ดี”
“อะไร แค่ก็ดีเองเหรอ รู้หรือเปล่าว่าห้องนี้น่ะสวยที่สุดจากห้องทั้งหมดเลยนะ” กานต์พงศ์ไม่ได้โกหกแต่ห้องนี้เป็นเพียงห้องเดียวที่ออกแบบพิเศษตามความต้องการของเขา และไม่เคยมีใครพักมาก่อนนอกจากเขา เป็นห้องที่เขาใช้ต่างบ้านเลยก็ว่าได้
กานต์พงศ์มองคนที่สนใจกับเสื้อผ้ามากกว่าสิ่งที่เขานำเสนอแล้วให้นึกหงุดหงิดใจ ความจริงแล้วเจ้ากีวี่มันดูจะสนใจมากกว่าเจ้านายของมันเสียอีก เป็นอีกครั้งที่รู้สึกว่าเธอแปลกกว่าใคร หญิงสาวไม่ใคร่สนใจยิ่งมองเขาก็ยิ่งหงุดหงิด
“ขี้โม้จริง” วิมลกานต์หันมาย่นจมูกให้คนที่มองเธอ ใบหน้าของเขาบึ้งตึงราวกับเด็กที่ถูกขัดใจ ความจริงจะว่าไปห้องนี้ก็สวยมาก สวยมากกว่าห้องที่เธอเคยเห็นมาทั้งหมด
“โม้เหรอ เดี๋ยวเจอทีเด็ดแน่”
กานต์พงศ์บอกคนที่ยังสำรวจห้องไม่หมด ก่อนจะเดินไปเปิดม่านดึงมู่ลี่เปิดม่านออก แล้วหันมาดูปฏิกิริยาของเธอ
“โห!” วิมลกานต์ร้องออกมา ลืมคำพูดก่อนหน้านี้ของตัวเองเสียสนิทเพราะทิวทัศน์ตรงหน้า เมื่อมองลงไปด้านล่างจะพบกับสระน้ำสีเขียวอมฟ้า น้ำใสแจ๋วเห็นตัวปลาที่กำลังแหวกว่ายไปมา เท้าทั้งสองข้างพาตัวเองไปยังกรุกระจกใส สองมือกางกั้นราวกับสัมผัสทิวทัศน์ที่ได้เห็นผ่านกรุกระจก
“มาทางนี้ดีกว่า” ไม่ว่าเปล่ากานต์พงศ์ดึงมือคนที่ตาโตเพ่งมองด้านนอกอย่างสนใจ แตกต่างจากคำว่า ‘ก็ดี’ พร้อมท่าทีเมินเฉยที่เจ้าตัวแสดงออกมาก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง
กานต์พงศ์จับจูงมือเธอพาออกมาจากห้อง พบกับระเบียงห้องที่อากาศปลอดโปร่ง ลมเย็นพัดโชยมา มีช่องเป็นระแนงให้สองขาลอดผ่าน เมื่อนั่งลงตามการฉุดดึงของคนที่นั่งอยู่ก่อนหน้า สองขาทั้งสองข้างก็สัมผัสกับน้ำพอดิบพอดี
“ว้าย!”
“ฮ่าๆๆ” กานต์พงศ์ขันคนที่ตกใจเพราะถูกฝูงปลาตอดเท้าเข้าให้ “พวกมันคงอยากจะทักทายคุณน่ะ นั่งไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวก็ชิน ผ่อนคลายด้วยนะ”
วิมลกานต์ทำตามอย่างว่าง่ายด้วยการแช่เท้าลงไปใหม่ ในนาทีต่อมารู้สึกว่าตัวเองผ่อนคลายจริง ๆ ผ่อนคลายจนหนังตาเริ่มหย่อน ทว่าสะดุ้งเมื่อศีรษะเริ่มเอนไปทางเขา
“นอนเถอะ เมื่อคืนผมคงทำให้คุณพักผ่อนไม่พอ” เขาว่าแล้วกดศีรษะเธอแนบกับอกเขาเอาไว้ วิมลกานต์จึงถือโอกาสซ่อนไปหน้าร้อน ๆ เอาไว้บนอกของชายหนุ่มที่เป็นเจ้าของอ้อมกอดแรกของเธอ
ทั้งที่พยายามบอกกับตัวเองว่าอย่าเอาเขามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต เพราะเมื่อไรที่เขาทิ้งเธอไปเหมือนทุกคนที่ผ่านมาตัวเธอคงไม่ต่างจากคนที่ขุดหลุมฝังตัวเอง
แต่ทว่าอีกความคิดด้านหนึ่งมันร้องบอกว่าเธอควรจะเก็บความรู้สึกนี้เอาไว้...
ความรู้สึกในยามที่ถูกใครคนหนึ่งโอบกอด เมื่อใดที่วันหนึ่งต้องจากกันอย่างน้อยก็ยังได้มีช่วงเวลาดี ๆ ให้ได้จดจำ ให้หัวใจที่แหว่งวิ่นได้รับรู้ถึงความรู้สึกว่าการเป็นคนที่อยู่ในอ้อมกอดของใครสักคนมันเป็นเช่นไร รู้สึกดีแค่ไหน...
วิมลกานต์ยิ้ม และเธอเผลอรัดเอวสอบแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราในเวลาเวลาเพียงไม่นาน
กานต์พงศ์ลอบมอง พอใจเมื่อหญิงสาวคล้อยตามในแบบที่เขาอยากให้เป็น...
วิมลกานต์เหมือนจะมีจุดอ่อนคือการกอด เขารับรู้ได้ว่าเธอชอบให้เขากอด
‘กอดอีกหน่อยได้ไหม แค่...อีกสักพัก’
และคำขอที่ผ่านมาของเธอหลังจากผ่านค่ำคืนนั้นเป็นการการันตีได้เป็นอย่างดี และตอนนี้มันก็ยืนยันกับเขาอีกครา ในเมื่อเธอชอบมันเขาก็จะทำ ทำเพื่อให้ได้ในสิ่งที่เขาต้องการไปเรื่อย ๆ!
ความสัมพันธ์ของคนเราก็เหมือนการทำธุรกิจ การแลกกันเพื่อผลประโยชน์ของทั้งสองฝ่ายนั่นคือสิ่งที่ดีที่สุด!
“แม่...แม่จ๋า...”
ทว่าความคิดของกานต์พงศ์ก็สะดุดลงเมื่อคนที่เขาโอบกอดละเมอแล้วกอดเขาแน่นขึ้น กานต์พงศ์กอดตอบ ปัดปอยผมที่ปรกหน้าให้อย่างอ่อนโยน
ความคิดก่อนหน้านี้มลายหายไป มีเพียงคนในอ้อมกอดเท่านั้นที่เขานึกถึง เช่นเดียวกันกับวิมลกานต์หญิงสาวดื่มด่ำความรู้สึกของอ้อมกอดแรก ทดแทนสิ่งที่เธอโหยหามานานแสนนาน...
_____________________________________________
มลของเราหลงกลคุณกานต์คนร้ายกาจจนได้
แต่บางทีคุณกานต์ก็เหมือนจะหลงใหลบางสิ่งในตัวมลจนลืมเลือนทุกสิ่งแบบไม่รู้ตัวเหมือนกันนะ
แล้วความสัมพันธ์ของทั้งคู่จากนี้ไป จะเป็นอย่างไรต่อไปมาติดตามไปด้วยกันนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ :)
หนังสือเปิดจองอยู่นะคะ ฝากผลงานด้วยค่ะ
ขอฝากผลงานอีบุ๊กด้วยค่า วอนรักพร้อมโหลดในราคา 139 บาท ระบบแอปเปิล 149 บาทค่ะ ฝากคุณกานต์กับมลและทุกตัวละครด้วยค่ะ ^^
วอนรัก จุมพิตหวาน www.mebmarket.com วันนั้นเขาเป็นคนอ้อนวอนให้เธอปล่อยเขาไป ทว่าวันนี้ใจกลับโหยหา... หากว่า 'ไม่มีอะไรสายไป สำหรับการเริ่มต้นใหม่' เขาจะใช้มันเริ่มต้นใหม่กับเธอ...
ยอมรัก ภาคต่อวอนรัก สามารถอ่านแยกกันได้ แต่อ่านด้วยกันจะฟินกว่าค่า ^^
ยอมรัก จุมพิตหวาน www.mebmarket.com เธอก่อปราการแห่งความเชื่อใจ ถักทอความรักเอาไว้ในใจจนแน่นหนา เพียงเพราะคำมั่นสัญญาที่เคยได้จากวันวาน...กระทั่งวันหนึ่ง รวิกานต์จึงได้ประจักษ์แก่ใจ คำ...
ผลงานอีกนามปากกาปลอบขวัญ สำหรับนวนิยายโรมานซ์ค่ะ
 |
|
 |
|
 |
|
|
|
 |
|
ความคิดเห็น