นางงาม 18 มงกุฎ (มีอีบุ๊ค)

“ผมขอเบอร์น้องอี๋ไว้หน่อยได้ไหมจะได้แอดไลน์คุยกัน”

อี๋ยิ้มหม่นก่อนพูดเสียงอ่อน  “เมื่อคืนก่อนอี๋วางกระเป๋าไว้หลังเวทีประกวดแล้วโดนขโมยกระเป๋าสตางค์กับโทรศัพท์ไปค่ะ  ช่วงนี้ติดต่องานอี๋ก็อาศัยโมฯ กับริวกิวไปก่อน  เดี๋ยวมีตังค์ซื้อเครื่องใหม่อี๋จะรีบโทรฯ ไปบอกท่านนะคะ”

ท่านมนตรีดิลกมีสีหน้าตกใจ  “อ้าว….แล้วทำไมไม่บอกผม”  พูดแล้วก็ล้วงกระเป๋าสตางค์สีดำออกมาจากกระเป๋ากางเกง  เปิดออกนับธนบัตรใบละพันที่อัดแน่นจนแทบพับปิดไม่ลงออกมาปึกหนึ่งแล้วยื่นส่งให้อี๋

“เอาไปซื้อโทรศัพท์  ไม่มีโทรศัพท์จะสะดวกได้ยังไง”

อี๋ทำสีหน้าว่าลำบากใจ  “ไม่เป็นไรค่ะ  เดือนหน้าอี๋ก็น่าจะซื้อได้แล้ว”

“รับไปเถอะน่า”  ท่านมนตรีดิลกทำท่าจะจับมืออี๋มายัดเงินใส่ให้  ทว่าอี๋ไม่ยอมให้เกิดซีนนั้นขึ้นรีบรับเงินมาเสียก่อนแล้วยกมือไหว้จนอ่อน

“ขอบพระคุณมากค่ะ”  พูดแค่นั้นแต่ไม่ได้รับปากว่าจะบอกเบอร์หลังจากนั้นหรือไม่  ปล่อยให้มีความหวังลมๆ แล้งๆ ไป  แจกเบอร์แจกไลน์ให้วุ่นวายทำไม  พัวพันมากไปหากอยากจะชิ่งก็จะชิ่งยาก
 

เหยี่ยวเงี่ยหูฟังจนไม่ได้รู้รสชาติอาหารที่ตักเข้าปากเลยสักนิด !!!!