รักสุดใจเจ้าชายธารน้ำแข็ง (1) ใครกันนะ ?

           สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ 'หวานเย็น' >< ฮึๆ ชื่อน่ารักใช่มั๊ยล่ะ (หลงตัวเองออก) -0- ฉันอายุ 16 ปี เรียนอยู่ที่ 'ฮะริโคะชิ ไฮสกูล' ซึ่งเป็นโรงเรียนเอกชนชื่อดังในญี่ปุ่นเชียวนะ ฮ่ะ ๆ ๆ ~-0- 
     
          'หวานเย็น สาวน้อยน่ารักจาก 'ฮะริโคะชิ ไฮสกูล' เธอมีผมสีบรอนเทา นัยตากลมโตสีน้ำตาล สมูกโด่งได้รูป รูปร่างน่าตากำลังดี สูง 167 ซม. นิสัยเปิ่นเซอะซะแต่เธอก็ยังน่ารักอยู่ดี น่ะนะ แน่นอน คนน่ารัก ๆ อย่างเธอจึงเป็นที่ดึงดูดของหนุ่มๆในโรงเรียนมากทึ่สุด แต่บรรดาหนุ่มๆเหล่านั้นก็โดนเธอปฏิเสธทุกทีที่พวกเขาไปสารภาพรัก แต่ยังไงก็สู้สู้ต่อไปนะจ๊ะหนุ่ม เย้ฮู้ว >< '

   ในขณะที่ฉันนั่งอ่านนิตยาสารของโรงเรียนบ้าๆ ที่กำลังบรรยายถึงตัวฉัน (แต่มันก็จริงอย่างที่เขาพูดละเนาะ  ^0^ โฮะ ๆ ) ฉันก็ได้ยินเสียงซุบซิบๆ ของบรรดาเหล่านาง ก็อตซิปเกิร์ล ทั้งหลาย -0-

'นี่ไงยัยหวานเย็น'

'ไม่เห็นจะสวยเลย ฉันสวยกว่าตั้งเยอะ' 

บลา ๆ ๆ  ฉอด ๆ ๆ ~ 

"นี่หวานเย็น อย่าไปสนใจคำพูดของคนพวกนั้นเลย นะ ไปทานข้าวกันเถอะ ^_^ ''
เดนท์หันมาพูดกับฉันแล้วยิ้มกว้างให้อย่าง น่ารัก >< อรึ๊ยย ถึงจะเพื่อนร่วมห้องก็เถอะนะ ฉันก็มีมุมแอบเขินอยู่บ้างเหมือนกันนี่ นา ~

เอ้อลืมบอกไป เดนท์ เป็นเพื่อนร่วมห้องของฉัน เจ้าของร่างสูง 180 ซม. และใบหน้าหวานได้รูปจัดได้ว่าเป็นชายหนุ่มที่น่าตาดีที่สุดในห้องเลยละ >,< 

'' จ้ะเดนท์ ขอบใจนะ ^_^ '' ฉันพูดพลางฉีกยิ้มกลับเช่นกัน ~

'' นี่ๆ แหมม ~ ไม่ชวนฉันบ้างเลยน้ะ ''

'' อ๊ะ ! จริงสิมิวไปทานข้าวด้วยกันสิ ^^ '' ฉันยิ้มกลบเกลื่อน (แหม ก็คนมันลืมนี่หวา -0- ) 

มิว เป็นเพื่อนสนิทของฉันเราคบกันตั้งแต่ตอนอยู่มัธยม 1 แล้วละ (ที่ว่าคบน่ะ คบกันแบบเพื่อนนะอย่าได้คิดเป็นคบกันแบบอย่างอื่นเชียว >< )  มิวมีหน้าตาสวย รูปร่างเซ็กซี่ เผลอ ๆ อาจจะมีคนชอบมิว มากกว่าชอบฉันอีกเชียวนะ -0ํ- ฮะ ๆ อ๊ะ ! และที่สำคัญ มิวอะ เป็นคู่ปรับกับ เดนท์อีกด้วยนะ ฮะๆ ^0^

"หวานเย็น ไม่เอายัยปากปาร้านี่ ไปด้วยไม่ได้หรือไง " เดนท์ทำหน้าตาออดอ้อนพลางค้อนใส่ยัยมิว 

"แหม ๆ ๆ พ่อเทพบุตรสุดหล่อ ทำไม ถ้าฉันไปด้วยแล้วจะทำไม ฉันก็ไปกับไอ้หวานเป็นประจำอยู่ละ ก็มีแต่นายนี่แหละะ ! '' มิวพูดอย่างหมั่นใส้ 

'' เอาน่าๆ พอก่อนเถอะ -0- ยังไงวันนี้ก็ไปทานกันสามคนนี่แหละอบอุ่นดี '' :>

" จ๊ะ ๆ / ครับผม '' ทั้งสองพูดพร้อมกัน :D

ณ โรงอาหาร

พวกเราทานข้าวเสร็จเรียบร้อยแล้ว สงสัยเดนท์ทนอยู่กับยัยปากาปลาร้า เอ้ย มิวเบียว ไม่ได้ เดนท์ จึงขอตัวออกไปก่อน =D โล่งดีเหมือนกันน่า จะได้ไม่ต้องทนฟังไอ้พวกนี้มันเถียงกัน ฮะ ๆ ^0^

'กรี๊ดดดดด กรี๊ดดดดด '
 
' อร้ายยยย พี่จินเซ ><'

'กรี๊ดดด '

" -0- นี่มิวเสียงอะไรกันน่ะ '' 

''เหอะ หวานเธอนี่มันเชยระเบิดจริงๆเลยนะ -0- จะเสียงอะไรซะอีกละ นอกจากเสียงกรี๊ด รุ่นพี่จินเซน่ะ '' 

รุ่นพี่จินเซงั้นเรอะ ? เหอะไม่เห็นคุ้นเลยอะ ? งง ๆ ใครกันเนี่ย โอ้ยยย ฉันนี่มันเชยระเบิดจริงๆ หรอเนี่ยยย >< 

'' นี่มิว ทำไมฉันไม่คุ้นเลยอะ เขาคือใคร '' 

" อ้อลืมไปเลยซิ พี่จินเซน่ะ เขาเข้าใหม่ที่โรงเรียนเรา เขาอยู่ชมรมดนตรีด้วยแหละ ฮ๊อยย เท่ระเบิดไปเลยนะ >< กร๊ากกก แต่มีอย่างหนึ่งเขาลือกันว่าเขาไม่ชอบให้ผู้หญิงมาชอบเขาอะ เข้าเลยทำตัวหยิ่ง นิดๆ แต่ช่างเถอะ โฮะ ๆ ยังไงเขาก็หล่ออยู่ดีน่ะนะ ฮะๆ >< '' 

'' อ๋อ =D งั้นฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ "

"จ๊ะ ๆ รีบมาละ ''

ฉันไปตอบออะไร แล้วรีบวิ่งไปห้องน้ำทันที ! 

ตึก ตึก ตึก ตึก ปัง ! 
 
'' โอ้ยยย ฉันเจ็บนะ เดินยังไงของเธอกันเนี่ย T0T '' 
ฉันขยี้ตาพลางจะมองหน้านายนั่น กรี๊ดดดดดดดด >,< อะไรกันทำไมนายถึงหล่อขนาดนี้ละเนี่ย ฉันพบชายหนุ่มที่สูงเกือบ 180 ซม. ผมสีตำตาลอ่อนๆ ดวงตาสีน้ำตาลอ่อน >< 

'หล่อลาก หล่อลากก'
ฉันพูดในใจ แหมมม ก็ต้องมีบ้างอะไรบ้างอะแหละน้ะ >.<

"นี่ฉันต่างหากละที่ต้องพูดประโยคเนี่ย ยัยบ๊อง'' 

"ฉัน.......ฉ เอ่อ คือ " 

ตึก ตึก ตึก 
ฉันไม่ตอบอะไร แต่วิ่งหนีแทน โฮยยย คนไรหล่อเป็นบ้า >< ขนาดคนอย่างฉันยังต้องสยบ  คิคิ ^o^

บันทึกพิเศษ จินเซ (1)

ยัยบ๊อง นี่มันอะไรกันนะ วิ่งมาชนฉันแท้ๆ ยังมาถามอีกว่าเดินยังไง ! แต่ยัยนี่น่ารักจัง แหะ >< หึ ! แต่ยังไงก็เถอะ ต้องรักษาภาพพจน์เจ้าชายน้ำแข็งเอาไว้ เยสเยส ^0^ 
เมื่อทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้ว ผมก็ไปห้องซ้อมต่อ >< 

"เฮ้ย มัวอ่านอะไรอยู่น่ะ ดงแท '' 

ไอ้ดงแท มันเป็นมือกลองของโรงเรียนและมันก็เป็นเพื่อนสนิทของผมอีกนั่นแหละ นะ ^^

"แหม ท่านเจ้าชายน้ำแข็ง นี่นายน่ะไม่รู้อะไรซะแล้ว ><" ไอ้ดงแทพูดเหมือนมีอะไรดีๆ อยู่งั้นแหละ 

"รู้อะไรว้ะ" :/

"ก็นี่ไง น้องหวานเย็น สาวฮ็อท ประจำโรงเรียน >< " อึ้งง ผมนี่อึ้งไปเลย ดงแทยื่นนิตยาสารประจำโรงเรียนมาให้ผมดู แต่ก็ช่างเถอะนะ ^^ 

"แกนี่มันไร้สาระจริงๆเลยนะ เก็บเลย ๆ ซ้อมต่อๆ "
 
จบบันทึกพิเศษ (1) 

เฮ้อออ ! เหงื่อแตกพลั่ก นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ยหวานเย็นนนนนนน O.O 

"ไปนานจังนะ" 

"เอ่อ.....ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ ฮิฮิ ^^"

"ไม่มีอะไรก็ดีแล้วละ ไปเรียนกันเถอะ ^0^ "


ดิ๊ง ดิง ดิ่ง ดิง ดิ่ง ดิง ดิ๊ง ดิง ~

เฮ้ออ ~ เลิกเรียนซะทีน่ะ >< ได้เวลากลับบ้านแล้วว ยู้ฮู้วว ^^ เป็นเวลาที่ดี จริงๆเลยนะ อิอิ 

ณ บ้าน 

ในเวลาว่างๆ อย่างนี้ก็เล่นเฟซบุค เช็คเรตติ้งซักหน่อยก็แล้วกัน ช่างจวบเหมาะกับตอนที่มีนำดื่มเย็นๆซะจริงจริ๊งง อ่า สบายย อิๆ  ^^ ฉันคลิกเมาส์ดูเฟซคนนั้นเฟซคนนี้ อยู่ๆก็มีป๊อบอัพเด้งขึ้นมาในเฟซของฉัน อ๊ะ ! O.o





กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ><





โปรดติดตามต่อนต่อไป นะค่า ~ <3

ปล.ถ้าชอบก็เม้นให้กำลังใจไว้นะ เรื่องแรกเลย เย้เย้