ทวงรักเจ้าสาวมาเฟีย (ตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์...)

จริง ๆ นักเขียนหยุดเขียนไปหลายปีแล้วค่ะ ไม่ได้ตรวจสอบนิยายเก่า ๆ เลย จนกระทั่งพบว่ามีการนำคัดลอกนิยายเรื่องนี้ นำไปดัดแปลงเล็กน้อย แต่ชื่อตัวละคร สถานที่ แม้แต่บทพูดยังคงเดิม ไปลงให้อ่านและติดเหรียญหารายได้ในเว็บแห่งหนึ่ง (ไม่ใช่ที่นี่นะคะ) อยู่นานหลายปีเลยทีเดียว (ซึ่งได้มีการดำเนินการแจ้งให้ทางเว็บนั้นทราบและลบเรื่องนั้นออกไปแล้ว ทั้งแจ้งเตือนไปยังนักเขียนคนดังกล่าว แม้จะไม่ได้รับการติดต่อจากนักเขียนคนนั้นเลยก็ตาม)

จึงอยากแจ้งให้ทุกคนทราบนะคะ ว่านิยายทุกเล่มของ ไอญาวริน ได้ตีพิมพ์กับสำนักงานพิมพ์ทุกเล่ม และไม่เคยอนุญาตให้ใครมาคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไขเนื้อหา แล้วเปลี่ยนชื่อนามปากกาไปใช้เป็นอย่างอื่น

หากพบว่ามีการกระทำผิดดังกล่าว จะดำเนินการทางกฎหมายอย่างเด็ดขาด เพราะกว่าจะกลั่นกรอง เขียนนิยายได้แต่ละเรื่องไม่ได้เรื่องง่าย นักเขียนและนักอ่านที่น่ารักคงเข้าใจความลำบากนี้ การกระทำดังกล่าวจึงไม่ต่างจากกับ ขโมย ความคิดคนอื่น ไม่น่ารักเลยนะคะ อย่าทำให้นักเขียนต้นฉบับต้องรู้สึกไม่ดีเลยนะคะ

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลง หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน การละเมิดลิขสิทธิ์ถือเป็นการกระทำที่มีความผิดทางกฎหมาย

แทนคุณ

เขาคืออดีตผู้ชายแสนดีที่ถูกความรักทำร้าย จนเลือกที่จะทำลายทุกคน

…รวมทั้งตัวเอง

น้ำมนต์

เพราะเชื่อใจความรักจึงพังยับ บาดเจ็บหนักจนต้องซมซานหนีไป

หากคำลาในวันนั้นไม่อาจจะปกป้องเธอจากเขาได้

ไตร

เขาไม่ใช่คนดี ไม่ใช่เจ้าชายอย่างในนิทาน แต่ความรักทั้งหมดนั้น

ก็เต็มใจมอบให้เธอคนเดียว…

ณิชา

ในสายตาใครๆ เธอคือนางฟ้าที่มีภาพลักษณ์แสนงดงาม แต่ภายใต้เปลือกที่หุ้มอยู่ เธอก็ยังเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาที่ทำผิดได้เหมือนคนอื่น

จันทร์เจ้า

ความรักคือสิ่งที่ไม่เคยได้จับต้อง เมื่อมันคือสิ่งที่เธอนึกชัง

เลือกที่จะขอเป็นเพียงคนที่เฝ้าดู

รวิดา

รักสำหรับเธอคือการกักขังและครอบครอง ถ้าไม่ได้ก็ต้องไปแย่งชิง

เพื่อจะให้มาอยู่ในมือ

เธอเป็นของเขา อดีตก็เคยเป็น ปัจจุบันก็ต้องเป็น! ถึงแม้จะเป็นเธอที่บอกลาและหนีไป แต่เมื่อเธอกลับมาและปรากฏตัวอยู่ตรงหน้า ความรู้สึกรุนแรงก็ถาโถมเข้ากลางใจ… ว่าอยากได้เธอคืน!

****************************

“คงเกลียดฉันมาก” เมื่อได้ยินประโยคนั้น น้ำมนต์อยากจะตะโกนใส่คนตรงหน้า ว่าให้มาลองเป็นเธอดูแล้วจะรู้ว่าแค่คำว่าเกลียด มันยังไม่ได้เสี้ยวของความรู้สึก!

            “อย่าให้ฉันพูดเลย” เพราะมันมากจนเธอเองก็ไม่คิดว่าจะมีความรู้สึกรุนแรงกับใครได้เท่านี้

“แต่ยิ่งเธอทำแบบนี้ ฉันก็ยิ่งอยากจะได้เธอคืน”

จบประโยคที่น่าตกใจจนเธอต้องหันกลับมามอง และเป็นความคิดที่ผิดมหันต์เมื่อแทนคุณอาศัยจังหวะนั้นเข้าครอบครองริมฝีปากอวบอิ่ม แม้จะขัดขืนผลักไสเขายังไงแต่น้ำมนต์ก็ไม่อาจจะหลุดพ้น ตกเป็นทาสความป่าเถื่อนกับเรียวปากร้อนแรงที่กำลังเรียกร้องจนเธอแทบขาดใจ

แทนคุณใช้โอกาสที่อีกฝ่ายไร้ทางสู้ส่งปลายลิ้นอุ่นร้อนสอดแทรกเข้าภายใน ดูดกลืนความหวานที่ห่างหายไปนานด้วยความเร้าร้อน ช่วงชิงทุกอย่างรวมถึงความสุขมาจากเธอ จนน้ำตาที่เป็นตัวแทนของความรู้สึกทั้งหมดไหลรินออกมาสงสารตัวเองจับใจ

กี่ครั้งเขาก็ยังทำให้เจ็บปวดได้ดีเสมอ

แทนคุณปล่อยเธอเป็นอิสระ แต่มือนั้นยังรั้งใบหน้าของฝ่ายที่พ่ายแพ้ทรุดตัวนั่งชิดกับผนังไว้ ให้หันไปมองตัวเองตรึงทุกอย่างของเธอไว้กับเขา โดยไม่มีความละอายใจเมื่อตอนนี้เธออยู่ในชุดเจ้าสาวเพื่อผู้ชายอีกคน แต่กลับย่ำยีความรู้สึกของเธอ

“คุณมันน่ารังเกียจ” เปลี่ยนความแค้นเป็นคำพูดหวังให้เขาได้เจ็บช้ำเหมือนที่เธอกำลังรู้สึก

            “แต่ตอนนี้ฉันกำลังคิดจะแย่งเธอมา มันคงน่าสนุกดีว่าไหม”

            เป็นอีกครั้งที่แทนคุณก้มลงมาจูบหนักๆ ที่เรียวปากบอบช้ำของเธอ แม้จะไม่ได้ล่วงล้ำเข้ามาเหมือนครั้งแรกที่ทำมันก็สร้างความทรมานให้ได้ไม่ต่างกัน เมื่อก่อนจะไปเขาก็ยังทิ้งคำพูดที่น่ารังเกียจเอาไว้

            “รอนะ เพราะฉันจะกลับมาเป็นเจ้าของเธออีกครั้ง”

****************************