ขอแค่ฝันถึงเจ้า....สุขล้ำเหลือเกิน
โคลงสี่รำพันความคิดถึงต่อหญิงอันเป็นที่รัก แต่ไม่เคยได้ใกล้ชิด และสาวเจ้าก็ไม่เคยได้ล่วงรู้
ผู้เข้าชมรวม
490
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
จันทราลับเหลี่ยมไม้ เมฆินทร์
แสงส่องจากดาริน ทั่วหล้า
หญ้าโบกกลิ่นหอมดิน โชยอ่อน
จักจั่นเรไรร้อง ลั่นพื้นพสุธา
คิดถึงพักตร์แน่งน้อง ทุกจิต
คิดบ่หยุดสักนิด ทุกเช้า
คิดอยากร่วมเชยชิด ทุกค่ำ
คิดต่อไปยิ่งเศร้า ทุกข์ข้าคนเดียว
ความจริงเป็นบ่ได้ สองเรา
ยังปล่อยหัวใจเหงา อยู่บ้าง
หวังดีห่วงใยเจ้า เกินกล่าว
อยากกู่กระซิบข้าง ร่างน้องฝันดี
พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า ไปวัด วันธรรม
พอรุ่งสางเร่งจัด โภชน์ไว้
ทำวัดถวายภัตต์ สวดแผ่ เมตตา
กรวดส่งผลบุญให้ พี่น้องนายเวร
ทำบุญบุญส่งให้ จำเริญ
ชาติน่าน้องไม่เดิน แผ่นหล้า
น้องคงอยู่เพลิดเพลิน ชั้นฟ้า แดนสรวง
ตัวพี่อยู่ใต้ฟ้า ท่าน้องมองดิน
ใยพระพรหมท่านแกล้ง ให้พี่ ระทม
ให้ตัวพี่อกตรม ช่ำช้ำ
รักใครบ่เคยสม สักหนึ่ง
รักกี่ครั้งเจ็บซ้ำ พี่ต้องทำใจ
ไปวัดสวดบ่นบ้าง ทำบุญ
ผลส่งคุณเกื้อหนุน อาตม์ข้า
รอวันที่น้องหมุน มองพี่
ดาวหล่นจากฟากฟ้า พี่อ้าอกรอ
จะหนีไปสุดฟ้า สองคน
พี่บ่ยอมใครยล พักตร์น้อง
บ่สนต่อคำคน จะกล่าว นินทา
ตัวพี่จะปกป้อง ทุกข์กล้ำภัยกราย
ค่อนคืนแล้วพี่เศร้า เดียวดาย
ดาวส่องแขไขฉาย เยาะยิ้ม
ใจพี่ปิ่มสลาย คิดอยู่ ลำพัง
น้องบ่เคยได้ลิ้ม ล่วงรู้ความนัย
น้องบ่เคยเอ่นเอื้อย วาจา
ตาบ่เคยสบตา รวดร้าว
เห็นกันแต่นวลหน้า ไกลห่าง
ขอแค่ฝันถึงเจ้า สุขล้ำเหลือเกิน
ผลงานอื่นๆ ของ เพ็ญภัทรินทร์ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ เพ็ญภัทรินทร์
ความคิดเห็น