คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : =Chapter 2= ตอนที่ 2
2
9 โมง ที่สวนสาธารณะ
“เฮ้อตื่นเต้นจังพรุ่งนี้อั๊วก็ไปแคมป์เลี้ยวน่อซาดาฮารุ>.<”คางุระที่ตื่นมาตั้งแปดโมงก็ตรงดี่มาที่สวนสาธารณะทันทีเพราะตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ (ก็คือไม่ได้นอนนั้นเอง5555)
“โฮ่ง!”ซาดาฮารุเห่ากลับมาก่อนจะวิ่งออกไปงับยุงเล่น
“มียัยหมวยมานั่งอยู่ตรงนี้ด้วยงั้นหรอเนี่ย”เสียงของคนที่คางุระคุ้นเคยเป็นอย่างดีส่งเสียงมาทำให้ปวดหัวตั้งแต่เช้า โอคิตะที่เดินถือกระป๋องน้ำผลไม้มาหยุดที่หน้าคางุระ
“อั๊วไม่มีอารมณ์มาทะเลาะกับลื้อหรอกน่ออาตี๋-^-”คางุระพูดเสร็จก็เชิ่ดหน้าไปทางอื่น โอคิตะที่คิ้วกลายเป็นปมอยู่แป๊ปนึงก็รีบคลายออกแล้วกลายเป็นหน้าเจ้าเล่ห์เหมือนเดิม
‘นี่! ยัยหมวยเธอจะเมินฉันไปถึงไหนกัน-*-’
“หึ แล้วเธอมารออะไรล่ะ หื้ม?” โอคิตะพูดเสร็จก็นั่งลงที่ม้านั่งข้างๆคางุระ ถามในเรื่องที่ตัวเองรู้คำตอบดีอยู่แล้ว (ก็แหงสิเมื่อวานแกดักฟังเขานี่//ไรท์)
“มังเรื่องของอั๊วน่อ ลื้อจะมายุ่งทำไมกังน่อ-*-!” คางุระที่ปากบอกว่าไม่อยากทะเลาะแต่ตัวเองดันเป็นฝ่ายเริ่มกัดก่อนซะงั้น
“มันก็เป็นแค่คำถามที่ถามไปตามมารยาทเท่าไหร่แหละJ” โอคิตะส่งยิ้มแบบพิมพ์ใจสุดๆแล้วกระดกน้ำขึ้นดื่ม แต่ก็ถูกคางุระยกขาขึ้นเตะไปที่กระป๋องน้ำผลไม้จนสำลัก
“แค่กๆๆยัยบ้าเธอคิดจะฆ่าฉันด้วยกระป๋องน้ำผลไม้หรือไงกันแค่กๆ”โอคิตะลงไปไอกับพื้นแต่ก็ไม่วายหันมาแว้ดๆใส่คางุระ
“ก็ลื้อมากวนติงอั๊วนี่น่อ!”คางุระพูดเสร็จก็กำลังจะหันเดินไปที่อื่น
“ก็ไหนเธอบอกว่าไม่มีอารมณ์มาทะเลาะกับฉันไง แค่ก”โอคิตะยืนขึ้นก่อนจะเดินไปเก็บกระป๋องไปทิ้งถังขยะ
“ก็ลื้อมากวงอั๊วก่อนนี่น่อ!” คางุระพูดอย่างมั่นใจ
“ใครกันแน่ยัยหมวย- -”โอคิตะที่อยู่ดีๆก็เดินเข้าไปหาคางุระทำให้คางุระรีบกระเถิบตัวเองหนีทันที
“ช่างมันเถอะน่อ! ว่าแต่ลื้อเห็นอามายองเลอร์บ้างรึป่าว”คางุระถามถึงฮิจิคาตะทำให้โอคิตะหยุดเดินแล้วเหยียดยิ้ม
“ถามถึงคุณฮิจิคาตะทำไมหรอ นัดกันออกมาเดทรึไง” โอคิตะที่รู้สึกหงุดหงิดอยู่ไม่น้อยต้องยิ้มออกไป (นั้นเรียกยิ้ม?//ไรท์)
“อั๊วก็แค่ขอให้อามายองเลอร์ไปแคมป์เป็นเพื่อนเท่านั้นเองแหละน่อ”คางุระบอกก่อนจะกลับไปนั่งที่ม้านั่งตัวเดิมพอดีกับจังหวะที่ฮิจิคาตะเดินเข้ามาในสวนสาธารณะ ฮิจิคาตะที่เดินเข้ามาในสวนสาธรณะแล้วเห็นโซโกะอยู่ก็แปลกใจแล้วก็รีบเดินเพื่อจะไปหาคางุระทันที
“เฮ้ ยัยหมวยฉันมาแล้วจะปะ...”ฮิจิคาตะที่พูดได้แค่นั้นก็ต้องหันกลับไปที่ทางออกสวนสาธารณะเพราะ ยัยหมวยโดนโซโกะลากไปซะแล้ว…
“อามายองเลอร์ลื้อช่วยอั๊วล่วยน่อ อาตี๋นี้จะลักพาตัวอั๊วน่อออ”คางุระตะโกนเสียงดังทั้งๆที่ถูกลากไปไกลแล้วแต่เสียงยังดังมาถึงสวนสาธารณะนี้
“เฮ้ย ไอบ้าโซโกะแกจะทำอะไรฟร้า”ฮิจิคาตะตะโกนก่อนจะรีบวิ่งตามไปแต่พอไปถึงก็เห็นโซโกะกับคางุระถูกล็อกกุญแจมือเข้าด้วยกันและกำลังจะเป็นคิวต่อไปที่จะได้ลงชื่อฮิจิคาตะที่เห็นแบบนั้นก็รีบไปยืนข้างๆคางุระทันที
“เอ่อ...หนูจะไปกับคนไหนน่ะ-_-;”เสียงเจ้าของร้านที่ง่วงเต็มทน โอคิตะหันไปยิ้มแบบรอยยิ้มพิมพ์ใจ(?) ให้ฮิจิคาตะ ก่อนจะแย่งปากกาจากมือเจ้าของร้านแล้วกรอกชื่อลงไป
“ขอโทษนะครับคุณฮิจิคาตะคงจะเสียใจสินะครับที่ไม่ได้ไปแคมป์ ไม่ต้องร้องไห้นะครับเดี๋ยวผมจะไปกับยัยนี้แล้วเกลี่ยกล่อมให้คุณฮิจิคาตะได้เล่นตุ๊กตาด้วย^^”คางุระที่มือถูกผูกไว้กับโอคิตะทำไรไม่ได้ทั้งกระโดดทับ เหยียบ กระทืบก็เอาไม่ออกทั้งๆที่ปกติหน้าจะเอาออกได้แต่คงเป็นเพราะเมื่อคืนไม่ได้นอนเลยทำให้แรงเหลือน้อย
“อาตี๋ลื้อจะไปทำไมน่อ”คางุระถามโอคิตะเพราะว่าเหนื่อยที่จะเอากุญแจมือออก
“ก็แค่อยากตามไปรังควาญเธอเท่านั้นแหละ”โอคิตะตอบออกไปก่อนจะค้นที่กระเป๋าเพื่อจะหยิบกุญแจออกมาเพื่อปลดล็อก
“ถ้าลื้ออยากไปลื้อไม่เห็นจำเป็นจะต้องไปกับอั๊วเลยน่อ ให้อั๊วไปกับอามายองเลอร์แล้วลื้อไปกับอากอริก็ได้นิ”
‘ยัยบ้านี่ น่ารำคาญชะมัดทำไมต้องถามคำถามที่มันน่าหงุดหงิดแบบนี้ด้วย’
“เธอคงอยากไปกับคุณฮิจิคาตะสินะ ถ้าอยากไปกับคุณฮิจิคาตะเธอก็ต้องใส่ปลอกคอนี้คลานสี่ขาแล้วเห่าโฮ่งๆเดินรอบเมืองตรวจตราเป็นเพื่อนฉันเท่านั้นแหละ^_^”โอคิตะหยิบกุญแจไขกุญแจมือขึ้นมากุมมือซ้าย แล้วหยิบปลอกคอหมาที่ไม่รู้เก็บไว้ส่วนไหนของร่างกายออกมาชู
“ฝังไปเถอะน่ออาตี๋ซาดิสต์ ที่อั๊วอยากไปก็เพราะแค่อยากไปเองน่ออั๊วไม่สงหรอกว่าอั๊วจะไปกับใคร แต่ถ้าอั๊วไปกับลื้ออั๊วคงจะต้องเหม็นขี้หน้าลื้อทั้งวันแค่นั้นเอง-_-” คางุระตอบแล้วยกนิ้วขึ้นมาแคะขี้มูกก่อนจะเป่าฟู่ๆไปทางโอคิตะ
“แต่เธอคงจะต้องเหม็นขี้หน้าฉันทั้งวันไปอีกหนึ่งอาทิตย์แล้วแหละ พรุ่งนี้9โมงที่สวนสาธารณะนะรถเขาออก10โมง”โอคิตะไขกุญแจมือออกก่อนจะสะบัดๆข้อมือเพราะคางุระทั้งกระทืบ ทั้งเหยียบจนทำให้มือเขาแทบร้าว
“อั๊วล่ะเบื่อหน้าลื้อจริงๆน่อ! ขอให้พรุ่งนี้ลื้อท้องเสียจนไปกับอั๊วไม่ล่ายน่อ สาธุ ”คางุระพูดเสร็จก็กระโดดขึ้นหลังซาดาฮารุกลับไป
โอคิตะที่หันหลังเดินไปอีกทางได้แต่อมยิ้มทั้งๆที่โดนอีกคนด่าว่าเหม็นขี้หน้าตั้งหลายรอบ
‘กลับไปนอนดีกว่าตรวจเมืองเอาไว้วันหลังล่ะกันJ’
อีกด้านหนึ่งฮิจิคาตะที่ได้แต่สูบสารนิโคตินแท่งหลังจากที่2คนนั้นเดินแยกกันไปแล้วเพราะตัวเองเพิ่งจะตั้งสติได้ว่าโดนโซโกะตัดหน้าไปแล้ว
‘นี่ตรูมาทำบ้าอะไรฟะเนี่ย- -++’
“อ่าว โทชิมาทำไรล่ะเนี่ย”คอนโดที่กำลังเดินไปไหนซักที่เดินมาเจอฮิจจิคาตะที่ยืนอยู่หน้าร้านขายตุ๊กตากรุ๊งกริ๊งคนเดียวคอนโดที่สังเกตเห็นก็หน้าแดง(?)บิดตัวไปมา(?)ก่อนจะพยายามเอ่ยเสียง “อ้อ....เอิ่ม....แบบว่า.....ดันมาผิดเวลาซะได้ แหะๆ”คอนโดหัวเราะแหะๆก่อนจะแลบลิ้นหลับตาหนึ่งข้างแล้วเกาท้ายทอย “ แต่ว่าโทชินายไม่ต้องคิดมากหรอกนะตัวสีชมพูตัวนั้นก็น่ารักดีฉันไปล่ะ-///-”คอนโดพูดพร้อมตบไหล่ฮิจิคาตะปุๆ
“มันใช่ที่ไหนล่ะฟะ- -++”ฮิจิคาตะพูดพร้อมตบหัวผู้เป็นเจ้านายไปหนึ่งรอบ
“อ่าว ถ้าไม่ใช่แล้วนี่นายมาทำอะไรหน้าร้านตุ๊กตาล่ะ-0-”คอนโดพูดแล้วนวดๆบริเวณที่โดนตบเมื่อกี้
“ก็ @%#(&(#&(*$****$(**)*$($&)_)$12345678910๑๒๓๔๕๖๗๘๙”
10 นาทีผ่านไป
“อ่อ ยังงี้ก็แปลว่า โซโกะก็ไปกับยัยหมวยน่ะสินะ อืมๆ ห๊ะ!ไปกับโซโกะงั้นหรอ!? ยังงี้ก็แย่น่ะสิแล้วอย่างนี้สารพัดรับจ้างรู้ยังเนี่ย” คอนโดที่ตอนแรกนิ่งๆพอตั้งสติได้อีกทีว่าตัวเองควรตกใจก็แทบจะปีนขึ้นไปเกาะเสาตามกิจวัตรประจำวัน(?)ที่ตัวเองทำอยู่บ่อยๆ
“ยังหรอกแต่เดี๋ยวยังไงยัยหมวยก็คงเอาไปอวดหมอนั่นอยู่ดี- -”ฮิจิคาตะพูดก่อนจะพ่นควันขึ้นไปบนฟ้า
“แฮ่กๆๆเร็วๆๆชินปาจิแกรีบต่อแถวเลยนะ”พูดถึงไก่ ไก่ก็มา หนุ่มผมหยักศกวิ่งจูงมือที่แขวนแว่นชินปาจิมาอย่างกระหืดกระหอบ
“ตอนอยู่ที่ร้านคุณกินยังทำหน้าตายแคะขี้มูกแล้วบอกว่า ‘งั้นหรอไม่เห็นจะน่าสนใจ แล้วโซโกะยอมไปกับเธอได้ไงกัน ไหนตอนแรกบอกไอบ้ามายองเนสนั้นไง’ ” ชินปาจิพูดแล้วเลียนแบบท่าทางเป๊ะๆมาจากผู้ชายที่ตอนนี้จะเป็นลมเพราะวิ่งมาไกลด้วยความเร็วแถมอายุสังขารตัวเองก็แก่จนเลยครึ่งหนึ่งของห้าสิบมาแล้ว
“จะ แฮ่ก บ้าหรอ แฮ่ก ฉันก็แค่ แฮ่ก อยากได้ตุ๊กตา แฮ่ก เพื่อแกล้ง แฮ่ก ยัยนั้นเท่านั้นแหละโว้ยย-0-++” กินโทกิที่พอหายเหนื่อยก็รีบโวยวายทันที
“อ่าวคุณฮิจิคาตะกับคุณคอนโด มาทำอะไรหรอครับ^^”ชินปาจิที่หันหน้าหนีจากคำโกหกของกินโทกิก็หันมาเจอฮิจิคาตะกับคอนโดที่ยืนอยู่ก่อนจะทักตามภาษาที่แขวนแว่น (ภาษาที่แขวนแว่นมันเป็นยังไงฟะ-*-//ชินปาจิ)
“เฮ้ ชินปาจิฉันคุยกับแกอยู่นะเฟ้ยยย=_=++” กินโทกิเอาแต่โวยวายกระโดดโลดเต้นพอถึงคิวตัวเองก็รีบกรอกชื่อลงไปทันที
“อ่อ ไม่มีไรหรอกก็...โทชิ-0-!” ฮิจิคาตะที่เห็นพวกกินโทกิกรอกชื่อตัวเองก็เลยรีบไปกรอกชื่อบ้าง ส่วนคอนโดได้แต่อ้าปากพะงาบๆ
“อ่าว ฮิจิคาตะคุงก็จะไปหรออ”กินโทกิที่พูดพร้อมกับทำหน้ากวนติงฮิจิคาตะ
“ฉันก็แค่ไปคุมไอโซโกะกับยัยหมวยเท่านั้นแหละ-_-” ฮิจิคาตะพูดแล้วหยิบสารนิโคตินแท่งขึ้นมาสูบ
“คุณกินลงชื่อแล้วก็รีบกลับบ้านเถอะครับต้องไปเก็บของอีก”ชินปาจิพูดก่อนจะดึงแขนของกินโทกิ “ผมขอตัวก่อนนะครับคุณฮิจิคาตะ คุณคอนโด”
“เราก็ไปกันเถอะครับคุณคอนโด พรุ่งนี้ตื่นซักเจ็ดโมงนะครับต้องตื่นก่อนโซโกะมันแล้วก็เก็บเสื้อผ้าซักหนึ่งอาทิตย์นะครับ” ฮิจิคาตะพูดเองเออเองเสร็จสรรพก็เดินกลับไปทางที่จะกลับไปชินเซ็นกุมิทันที คอนโดทีได้แต่งงงวย เดินตามฮิจิคาตะกลับไปที่ชินเซ็นกุมิพร้อมเกาหัวตัวเองแกรกๆ
‘ตรูตกลงตอนไหนและตรูต้องทำอะไรนะ แล้วตรูจะไปเพื่อเอาตุ๊กตาอ่ะนะ งงโว้ยยยยย’
ฝั่งคางุระที่ตอนนี้เก็บเสื้อผ้าตัวเองใส่กระเป๋าเรียบร้อยกำลังตรวจเช็คอีกทีว่าขาดของอะไรรึป่าว
“ฮึ่ม ฮึม ฮึ่ม ฮึ้ม ฮึ่ม ฮึ่ม~” คางุระยืนฮัมเพลงผู้หญิงถึงผู้หญิง(แน่ใจเรอะ?) เก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋าก่อนจะเดินไปหาซาดาฮารุที่ตอนนี้นอนอยู่
“พวกอาเฮียเขาจะให้ลื้อไปรึป่าวน่อ ถ้าพวกอาเฮียให้ลื้อไปก็ลีสิน่อเพราะถ้าลื้อไม่ไปหนึ่งอาทิตย์อากิงจังคงลืมให้ข้าวลื้อแหงๆเลย อากิงจังนี่ไว้ใจไม่ล่ายน่อ”คางุระลูบไปที่หัวของซาดาฮารุ ทำให้ซาดาฮารุเคลิ้มแล้วหลับไปจริงๆ
ครืด
“อากิงจังลื้อกลับมาเลี้ยวใช่มั้ยน่อ ลื้อไปไหนมาน่อ ตั้งหลายชั่วโมง”คางุระเดินไปถามกินโทกิที่ถอดรองเท้าแล้วเดินเข้ามาหาคางุระก่อนจะวางมือลงบนหัวคางุระ
“ปา-จิง-โกะ^[++++]^”กินโทกิยิ้มยิงฟันใส่ก่อนจะเดินไปที่ครัวเพื่อหยิบนมสตอรเบอรี่กินแต่ก็ถูกคางุระเอาขาฟาดไปกลางหัวทำให้ลงไปชักดิ้นชักงอตรงพื้นแทนจะไปดื่มนมสตอเบอรี่
“คงอุสาห์เป็นห่วงน่อ ลื้อนี่เป็นคงที่ไว้ใจไม่ล่ายจริงๆล่วยน่อ!”คางุระพูดก่อนจะเดินไปปิดไฟแล้วเดินเข้าตู้นอนไป
‘อย่างนี้เขาถึงบอกว่าการพนันเป็นสิ่งไม่ดีสินะ=_= คร่อกZzZ’ กินโทกิคิดในใจก่อนจะสลบไป
ฝั่งโซโกะ
โซโกะที่เก็บของเสร็จนานแล้วปิดไฟก่อนจะล้มตัวลงนอนที่ฟูกแล้วมองดวงจันทร์ที่ส่องแสงสว่างมายังห้องเขาอย่างชัดเจน
‘พรุ่งนี้...จะถึงแล้วสินะ’
คิดอย่างนั้นเสร็จโซโกะก็หลับตาลงดึงผ้าปิดตาคู่ใจลงมาปิดก่อนจะหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอฮิจิคาตะที่แอบมองอยู่เมื่อแน่ใจว่าโซโกะหลับไปแล้วก็เก็บของของตัวเองบ้าง
“ต้องเอามายองเนสไปกี่อันนะ ซักห้าอัน? ไม่พอหรอกตั้งหนึ่งอาทิตย์เชียวนา สิบอันจะพอมั้ย? วันละแค่สองขวดไม่พอหรอก สามมื้อต่อวันงั้นสิบห้าขวด ไม่ๆเผื่อไว้หน่อยดีกว่า ยี่สิบไปเลยละกัน^^” ฮิจิคาตะที่คุยกับตัวเองจัดกระเป๋าที่เต็มไปด้วยขวดมายองเนสฮิจิคาตะจัดเรียงเป็นอย่างดีก่อนจะหยิบกระเป๋าอีกใบขึ้นมาเพื่อยัดเสื้อผ้าลงไป(แบ่งแยกอย่างเห็นได้ชัด//ไรท์) ฮิจิคาตะที่จัดกระเป๋าเสร็จเดินไปหาคอนโดเพื่อจะดูว่าจัดกระเป๋าเป็นไงบ้างก็เห็นว่ากำลังเลือกกกน.อยู่ตัวเองเลยปิดประตูก่อนจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูแล้วไปอาบน้ำพรางยิ้มอย่างอารมณ์ดีไปด้วยซึ่งเขาเองก็ไม่รู้อีกเหมือนกันว่าเขาจะยิ้มไปทำไมกัน
มาต่อที่เหลือแล้วนาาา
ตอนนี้ทุกคนดันไปแคมป์ทั้งหมดซะงั้น55555
แล้วแคมป์จะระเบิดมั้ยยย555555
แล้วแคมป์จะเป็นยังไงงรอได้เลยยย ^^b
เรื่องสอบจะพยายามอ่านหนังสือไปด้วยแต่งฟิคไปด้วยเพราะเวลาอ่านหนังสือที่ไรฟิคมันชอบไหลออกมาจากหัวไม่รีบเก็บไว้ก็หายเกลี้ยง555555
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์นะคะ รีดเดอร์น่ารักมากกเยยย
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
ความคิดเห็น