อริร้ายแสนรัก (rewrite)

สายธาราเดินทางกลับประเทศไทยในรอบสิบปีเพื่อทำภารกิจสำคัญ ภารกิจที่มีความสุขของน้องชายเป็นเดิมพัน สารพัดแผนการสุดพิเรนทร์จึงถูกกลั่นกรองออกมาจากสมอง เพื่อให้น้องชายได้กลับมาคบกับอดีตคนรักอีกครั้ง เรื่องราวคงจะเป็นไปได้สวยและจบลงด้วยเจ้าหญิงกับเจ้าชายครองรักกันอย่างมีความสุขชั่วนิรันดร์เช่นเดียวกับนิยายรักโรแมนติกที่เธอเคยอ่าน ถ้าไม่มีมารผจญคอยขัดขวางให้แผนการของเธอต้องล้มเหลวซ้ำแล้วซ้ำเล่า!

พงษ์นภดล พี่ชายผู้รักน้องสาวดั่งแก้วตาดวงใจ ตั้งปณิธานอย่างแรงกล้าว่าจะไม่ยอมให้น้องสาวกลับไปคบกับอดีตคนรักอีกอย่างเด็ดขาด แต่เธอ “คุณหนูตัวร้าย” กลับเข้ามาทำให้ทุกอย่างสั่นคลอน เพราะสารพัดแผนการสุดพิเรนทร์ของเธอที่ทำให้เขาต้องกุมขมับ

เมื่อความปรารถนาสวนทาง ทั้งคู่จึงกลายมาเป็นอริกันอย่างไม่ได้ตั้งใจ แต่ใครเล่าจะรู้ว่าสุดท้ายแล้ว หนึ่งดวงใจที่พงษ์นภดลคิดว่ากำลังจะถูกพรากไปจากอก กลับมีอีกหนึ่งดวงใจที่เขาได้กลับคืนมา เพราะเรื่องราวที่มีหัวใจเป็นเดิมพันนี้ อาจไม่ได้มีแค่สองหัวใจอย่างที่เคยคิด แต่มีอีกสองดวงเช่นกัน...

ตัวอย่าง

"คิดว่าฉันจะยอมแพ้ง่าย ๆ หรือไง ฝันไปเถอะ! ฉันต้องได้น้องสะใภ้กลับไป!" สายธาราประกาศกร้าวต่อหน้า

"หึ แล้วผมจะคอยดู คนอย่างคุณหนูใหญ่จะทนทำเรื่องไร้สาระแบบนี้ไปได้อีกสักกี่น้ำ เพราะผมนี่แหละจะคอยขัดขวางแผนการปัญญาอ่อนทั้งหลายของคุณเอง!" ชายหนุ่มเหยียดยิ้ม นัยน์ตาคมกริบฉายแววดูแคลนจนสายธาราแทบจะกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บใจ แต่สิ่งที่ทำให้เธอทนไม่ได้จนต้องตวาดเหวออกไปคือการที่เขากล่าวหาว่าแผนการที่เธอยอมทุ่มเทแรงกายและแรงใจลงไปนั้น ปัญญาอ่อน!

"กล้าดียังไงมาว่าแผนการสุดโรแมนติกของฉันว่าปัญญาอ่อน!" 

"แล้วคนปกติที่ไหนทำเรื่องบ้า ๆ แบบนี้บ้าง" สวนกลับทันควัน 

"การช่วยให้คนรักกันไม่ใช่เรื่องบ้า ๆ! คนที่ไม่เคยมีความรักอย่างคุณไม่มีทางเข้าใจหรอก" สายธาราตะโกนกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้ ตามมาด้วยการเบ้ปากใส่พร้อมกลับประโยคปรามาศที่ทำให้พงษ์นภดลถึงกับชะงัก

“แล้วคนอย่างคุณมีหรือไง ในเมื่อวัน ๆ คอยแต่จะทำเรื่องพิเรนทร์ ๆ แบบนี้” 

นัยน์ตากลมวาววับไม่พอใจเมื่อได้ยินคำว่าเรื่องพิเรนทร์หลุดออกมาจากปากของชายหนุ่ม คำก็ปัญญาอ่อน คำก็พิเรนทร์ ทำไมเขาถึงเป็นผู้ชายปากจัดได้ขนาดนี้นะ ยังไม่ทันที่จะอ้าปากเหวกลับไป ประโยคถัดมาที่ได้ยินทำให้สายธาราต้องหุบปากฉับ 

"แล้วอีกอย่างรู้ได้ยังไงว่าผมไม่เคยมีความรัก..." 

สายธาราเผลอสบเข้าไปในดวงตาคมสีดำสนิทคู่นั้นที่มองตรงมายังเธอ มันฉายแววลึกล้ำจนยากจะอ่านออก แต่หากมองเข้าไปลึก ๆ กลับพบความคิดถึงและคะนึงหาซ่อนอยู่ ในขณะเดียวกันก็เว้าวอนราวกับกำลังขอความรัก หญิงสาวคิดในใจอย่างสับสนปนความไม่เข้าใจ ทำไมเขาถึงมองเธอแบบนั้น 

บ้าบอ!

ส่ายหัวสลัดความคิดเพ้อเจ้อให้ออกไปจนผมยาวสีน้ำตาลเข้มปลิวสยาย ก่อนจะอุทานออกมาอย่างมีจริตเพื่อกลบเกลื่อนความแปลกประหลาดที่เกิดขึ้นในใจ

"อุ้ยตายแล้ว! ใครกันคือผู้โชคร้ายคนนั้น"

---

สารจากนักเขียน...

นิยายเรื่องนี้ผู้แต่งรีไรต์จากนิยายในชื่อเรื่องเดียวกันที่ออกจำหน่ายใน MEB ซึ่งจะทำการแก้ไขสำนวนและเนื้อเรื่องให้สมบูรณ์มากยิ่งขึ้น และจะทำการอัพโหลดใหม่ให้แก่ผู้อ่านที่ได้ทำการซื้อฉบับอีบุ๊คแล้วในราคาเดิม

ทั้งนี้ นิยายเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการของผู้แต่ง ตัวละคร สัตว์ สิ่งของและสถานที่ รวมถึงสถานการณ์ในเรื่องนี้เป็นสิ่งสมมติและไม่มีอยู่จริง หากมีชื่อซ้ำกับชื่อ-นามสกุลใครหรือคล้ายคลึงกับเหตุการณ์ในชีวิตใคร กราบขออภัยมา ณ ที่นี้ ผู้แต่งไม่มีเจตนาที่จะลอกเลียนแบบใด ๆ ทั้งสิ้น

รูปบุคคลที่ปรากฏเป็นเพียงรูปประกอบคาเรคเตอร์ของตัวละครในนิยายเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ กับเนื้อหา และการกระทำบางอย่างของตัวละครอาจไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน 

นิยายเรื่องนี้เป็นผลงานของบรรณรต สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขลิทธิ์ พ.ศ. 2537 ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลงหรือนำส่วนใดส่วนหนึ่งของนิยายไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน หากผู้ใดละเมิดจะถูกดำเนินคดีตามกฎหมายที่บัญญัติไว้สูงสุด

เตือนไว้ก่อนที่ท่านจะได้เรียนรู้ว่าโทษของการเลียนแบบและคัดลอกผลงานของผู้อื่นร้ายแรงแค่ไหน...