Vampire Blood วิกฤตการณ์ร้ายพลิกหัวใจให้ลงล็อค

ลำดับตอนที่ #2 : ลิ้มรส...

     ภายในผับชื่อดังในย่านการค้าแห่งหนึ่ง ผู้คนจำนวนมากมาต่างพากันเต้นอย่างเมามันส์ไปตามจังหวะเพลงหนักๆจะด้วยจุดประสงค์อะไรก็ตาม แต่สำหรับหญิงสาวรายหนึ่งเธอหวังว่าคืนนี้จะได้หนุ่มหล่อซักคนติดมือกลับไปด้วย เธอชะม้ายชายตาไปรอบๆก่อนจะไปหยุดอยู่ที่คนๆหนึ่ง เขานั่งดื่มอยู่เงียบๆ รูปร่างสูงโปร่งเหมือนนายแบบเด่นสะดุดตา แต่ที่สะดุดตาที่สุดจนแทบลืมหายใจในวินาทีแรกคงไม่พ้นนัยตาสีฟ้าของเขา ที่เธอเหมือนจะเห็นมันส่องแสงจ้าล้อไฟที่สาดไปมาขึ้นมาแวบหนี่ง แต่ก็ได้สนใจไม่ ตอนนี้เธอสนแค่ว่าเขาสนใจจะไปกับเธอรึเปล่า 

    ผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมงสองหนุ่มสาวก็เหมือนจะคุยกันถูกคอ พากันไปต่อที่โรงแรมแห่งหนึ่งสองร่างพัวพันนัวเนียกันตั้งแต่หน้าประตู ไม่ทันไรก็ล้มลงบนเตียงโดยที่ฝ่ายชายเป็นฝ่ายคร่อมหญิงสาวไว้แล้วนัวเนียอยู่แถวซอกคอพาให้หญิงสาวรู้สึกขนลุกด้วยความเสียวไม่ได้จนหลุดเสียงครางออกมา

"อือ คุณจะไม่จูบรินหน่อยเหรอค่ะ รินอยากให้คุณจูบ" หญิงสาวเอ่ยขึ้นมาเพราะตั้งแต่ที่ผับถึงแม้เขาจะสร้างความหวาบหวามให้มากเพียงใด แต่เขายังไม่ได้ประทับริมฝีปากที่เธอหลงใหลนั้นลงมาบนริมฝีปากเธอเลย

"ไม่จำเป็น" คำตอบเดียวสั้นๆหลุดออกมาจากปากได้รูป ก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งปิดปากเธอเอาไว้จะได้ไม่พูดมากให้เขารำคาญใจอีก ก่อนจะเดินหน้าปลุกเร้าหญิงสาวต่อโดยที่ใบหน้าคมยังไม่ละออกจากซอกคอ

  

      ให้ตายสิกลิ่นใช้ไม่ได้เลย กลิ่นน้ำหอมฉุนกึกทำเอาชายหนุ่มอยากจะถอนใบหน้าออกจากซอกคอแล้วไล่หญิงสาวให้ไปไกลๆ แต่เอาเถอะเขาเลือกมากไม่ได้รีบทำให้เสร็จดีกว่าเพราะเขายังอยากได้บางอย่างจากเธออยู่ 

"อือ อืม เร็วกว่านี้อีกได้มั้ย รินไม่ไหวเเล้ว"

"ผมก็เหมือนกัน"

เขาอยากรีบจบเกมแมวล่อหนูนี้เต็มทน...

"อึก!! เจ็บ" หญิงสาวร้องก่อนพยายามผลักไสใบหน้าตรงซอกคอออก เธอไม่รู้เขาทำอะไร แต่ความรู้สึกเจ็บแปล๊บทำเอาเธอเบ้หน้าและร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แต่แรงผลักไสนั้นไม่ได้ทำให้คนบนร่างของเธอสะเทือนแม้แต่นิด ซ้ำยังเหมือนเรี่ยวแรงที่มีจะหายไปเสียดือๆ ชาหนึบไปทั้งร่าง ก่อนสติจะดับวูบเธอก็เห็นใบหน้าที่ละออกมาเต็มสองตา ก่อนจะเบิกตาโพลงและหมดสติไป เห็นคราบเลือดที่มุมปากได้รูปนั้นและแววตาสีฟ้าที่วาวโรจน์!!!

 ฝ่ายชายหนุ่มหลังได้ลิ้มรสเลือดจนทำให้เจ้าของร่างสลบไป ก็ผละออกจากร่างนั้นทันทีอย่างนึกรังเกียจ นึกติรสชาติที่ไม่ถูกลิ้นก่อนจะหันไปเรียกคนของเขาที่โพล่มาเหมือนเงาให้จัดการต่อ

"รสชาติก็งั้นๆ ริวจัดการลบความทรงจำเธอให้เรียบร้อย แต่ถ้านายอยากจะเล่นกับเธอซักหน่อยฉันก็ไม่ห้ามหรอกนะ"

ชายหนุ่มก้าวเดินออกไปจากห้องและไม่เหลียวหลังกลับมาอีกเลย

สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่าน แอบมาอัพนิดนึงหลังจากหายไปนาน (จริงๆลืมไปเลยว่าเคยแต่งนิยาย) เรื่องนี้จริงๆอามแต่งมานานแล้วแต่ดองไว้ไม่ได้มาอัพเลย เพราะช่วงนั้นบ้านไม่มีเน็ตเล่นแต่ตอนนี้มีแล้วค่ะ 555 หลังจากนี้อามจะถยอยอัพเรื่อยๆนะคะ อาจจะมีปรับเปลี่ยนเนื้อเรื่องบ้างเพราะตั้งไว้ตั้งแต่ตอนมัธยม สำนวนก็ต้องมีการปรับเปลี่ยนกันบ้าง อาจจะช้าบ้างอะไรบ้างก็ขออภัยไว้ก่อนนะที่นี้ เพราะเขียนนิยายเป็นงานอดิเรกค่ะ งานหลักคือเรียน เรียน ๆๆๆ หวังว่าคงเข้าใจนะคะ

.............................................