Vanaheim

The oldest and strongest emotion of mankind is fear

and the oldest and strongest kind of fear is fear of the unknown.

อารมณ์ที่เก่าแก่และทรงอิทธิพลมากที่สุดของมวลมนุษย์คือความกลัว

และความกลัวที่เก่าแก่และทรงพลังที่สุด คือความกลัวในสิ่งที่เราไม่รู้

 - H. P. Lovecraft (Howard Philips Lovecraft) -

༺?“??☠︎︎?“??༻

คำเตือน

ตัวละครบางตัวมีนิสัยที่เลวและโรคจิตและซาดิสต์น่าเกลียดบัดซบเกินจนยากเกินที่จะให้อภัย พูดง่ายๆก็บักคนชั่วนั้นแหละ 

ขอย้ำว่านิยายเรื่องนี้ไม่ได้แสดงสันดานของไรต์นะครับ ผมแต่งเล่นๆเพื่อความบันเทิงเท่านั้น !

เรื่องจะมีการก็อปประโยคการสนทนา รวมไปถึงเนื้อหาของอนิเมะนิยายและมังงะมาทำเป็นฟิคบ้างแค่ในช่วงแรกๆกันทั้งดุ้นเลย แต่จะมีการเสริมเติมแต่งเล็กน้อยนะครับ เรียกว่าน้อยของน้อยเลยล่ะในช่วงแรกๆ 

สำหรับใครที่เคยอ่านหรือเคยดูมาก่อนก็อาจจะทำให้หายคิดถึงบรรยากศเดิมๆได้บ้างไม่มากก็น้อย

EP

⩇

จอมมาร

ตึก ตึก ตึก ตึก

เสียงฝีเท้าของขบวนทหารม้ากำลังมุ่งหน้าไปยังที่ไหนสักแห่ง

“นายพลกาเซ็ฟ”

นายพลกาเซ็ฟหันมามองนายทหารคนสนิทที่ควบม้าขนาบข้างก่อนจะหันไปมองทางข้างหน้าต่อ เขากัดฟัน แววตาเคร่งเคลียด

เบื้องหน้าเห็นกลุ่มควันลอยคลุงอยู่

กาเซฟ : “ชิ”

“รองหัวหน้า นำทหารบางส่วนคุ้มกันคนที่เหลือรอดไปยังเอรันเทลซะ” กาเซ็ฟสั่ง

“ท่านนายพลครับ”

“มีอะไร ?”

“คำสั่งขององค์ราชาคือ… ให้ทำการสำรวจพวกกลุ่มคนที่จู่โจมหมู่บ้านแถวชายแดน และจัดการปราบปรามให้หมดครับ”

“ใช่แล้ว”

“แต่ว่าถ้าเจอพวกอัศวินของบาฮารุธจริง ทหารที่สามารถสั่งให้ออกรบได้ก็มีแค่ 50 นายเท่านั้น”

“ก็เพราะเป็นภารกิจลับไง”

“ฝีมือพวกขุนนางซินะครับ ? แม้แต่ในเหล่าเชื้อพระวงศ์เอง ถ้าท่านแม่ทัพได้รับการเชื่อใจมากที่สุดพลาดละก็… คงเป็นเหตุให้เกิดการล้มล้างกษัตริย์เป็นแน่ ความคิดตื้นเขินซะจริง”

“พอแค่นี้เถอะ”

“ท่านแม่ทัพเองก็น่าจะรู้สึกได้นะครับ นี่เป็นกับดักอย่างเห็นได้ชัดครับ ถ้าต้องแบ่งกองกำลังและลดจำนวนทหารที่นี่ละก็… ทุกคนกลับไปที่เอรันเทลกันก่อนเถอะครับหัวหน้า ถึงแม้จะต้องเสียสละหมู่บ้านแถวนี้ไปอีกกี่หมู่บ้านก็ตาม แต่การสูญเสียนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดเช่นหัวหน้าไป นับเป็นการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ของราชอณาจักรเลยนะครับ”

“ฉันก็แค่เห็นประชาชนเป็นสิ่งสำคัญ”

“ผมเองก็เช่นกันครับ”

“การอาศัยอยู่ในหมู่บ้านก็เหมือนอยู่ต่อหน้าบานประตูนรกนั่นแหละ การจะโดนมอนสเตอร์จู่โจมก็ไม่ใช่เรื่องแปลกไม่ใช่หรือไง ?”

“ใช่ครับ”

“เพราะงั้นเลยไม่คาดหวังอะไรอย่างงั้นเหรอ ? ว่าจะมีขุนนางหรือนักผจญภัยฝีมือดีมาช่วยน่ะ ?”

“ถ้าบอกว่าไม่ได้คาดหวังละก็คงเป็นการโกหก”

“แต่ในความจริงก็ไม่มีใครโผล่มาเลย”

“ถ้างั้นพวกเราก็แสดงให้เห็นซะซิ” “พวกเราที่จะปกป้องทุกชีวิตจากอันตราย ผู้แข็งแกร่งที่จะปกป้องคนอ่อนแอ !”

“Gate”

“พี่คะ”

“ตายซะ” อัศวินเลวเงื้อดาบขึ้นเหนือหัวหมายจะฟันร่างของหญิงสาวที่กำลังกอดน้องสาวของตนไว้ให้ตายตกไปตามกัน

“เนมุ” หญิงสาวพูดสั่งเสียต่อน้องสาวก่อนที่ตัวเองจะถูกฆ่า

หนีไปเร็วเอ็นริ ! หนีไป ! รีบไปเร็วเข้า!

เอ็นริ : [ ถ้าไม่ถ่วงเวลาให้เนมุหนีไปได้ละก็… ]

“อ๊ะ” จู่ๆอัศวินก็ชะงักและลดดาบลง

เอ็นริรู้สึกถึงพลังงานบางอย่าง ความเย็นยะเยือกไหลซ่านไปทั่วกระดูกสันหลัง เธอหันไปมอง เงาตะคุ่มๆบางอย่างค่อยๆก้าวจากประตูมิติบานใหญ่ออกมาช้าๆ ปรากฎร่างยักษ์สองตนเท้าลอยอยู่เหนือพื้นเล็กน้อย ตนหนึ่งสูง23เมตรคลุมฉลองพระองค์สีเหลืองทองอร่ามคล้ายจักรพรรดิจีนโบราณสลักลวดลายแสนปราณีตด้วยเพชรนิลจินดาระยิบระยับ ส่วมหมวกทรงสูงที่บนกระหม่อมประดับตัวมังกรที่กำลังเลื้อย อีกตนสูง29เมตรใส่เสื้อเกราะทองเหลืองและหมวกราชสีห์มีเขางอกออกมา แปลงขนบนหมวกเกราะสบายออกดุจแผงคอราชสีห์เจ้าป่า

เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายทันตั้งตัว ยักษ์ชุดเหลืองจึงเสกหัวใจขึ้นมาก่อนจะขยี้มันทิ้ง ทำให้อัศวินคนหนึ่งล่มลงไปนอนแน่นิ่งกับพื้น

อัศวิน : “ไอ้สัตว์ประหลาด !?”

ยักษ์ชุดเหลือง : “ทั้งที่ไล่ตามผู้หญิงกับเด็กมาตลอดแท้ๆ แต่คู่ต่อสู้ที่แตกต่างกว่ากลับยอมแพ้อย่างงั้นเชียวเหรอ ? อุตส่าห์มาหาแล้วทั้งที ถึงแกจะไม่เต็มใจตายตายที่นี้แต่ฉันขอทดสอบพลังหน่อยแล้วกัน” ที่ปลายนิ้วของยักษ์ชุดเหลืองถูกจุดด้วยเปลวกระแสไฟฟ้า ทำให้อัศวินเกิดลนลานแล้วรีบวิ่งหนี แต่ก็ไม่ทันการสายฟ้าได้พุ่งเข้ามาช็อตดับอนาถ “อ่อนแอซะจริง ไม่นึกเลยว่าจะตายง่ายดายขนาดนี้” พลางชำเรืองมองหญิงสาวที่ชื่อเอ็นริ ยักษ์ชุดเหลือง : “Summon” มีกลุ่มก้อนสีม่วงดำบางอย่างโผล่ขึ้นมาก่อนจะท่วมลงไปที่ร่างของอัศวินที่เสียชีวิต มันชโลมร่างของคนที่ตาย และให้กำเนิดใหม่เป็นเวนดิโก้ อสูรกายผิวซีดเผือดสูง 3 เมตร ที่หัวเป็นมูส ตัวเป็นคน และกลีบเท้ากวาง “เวนดิโก้ฉันขอสั่งให้แกไปกำจัดพวกอัศวินที่บุกโจมตีหมู่บ้านนี้ซะ” เวนดิโก้แผดเสียงร้องคำรามและเริ่มวิ่งจ้ำอ้าวออกไปหาเหยื่ออย่างรวดเร็ว

“ท่านพ่อเราควรทำอย่างไรกับไอ้สิ่งมีชีวิตชั้นต่ำเช่นนี้ดีขอรับ ?” ยักษ์ในชุดเกราะทองเหลืองถาม สายตาก็จ้องเอ็นริกับน้องสาวเนมุน้องสาวด้วยแววตารังเกียจไปถึงขั้วกระดูกดำ

“ก่อนอื่นศัตรูก็คือเหล่าพวกกระป๋องส่วมเกราะที่อยู่ตรงโน้น”

“รับทราบแล้วขอรับ”

“ดูท่าทางจะได้รับบาดเจ็บนะแม่หนู” อาซวาร์ลยื่นขวดโพชั่นสีแดงไปให้ “ดื่มซะ”

เอ็นริ : “เลือด !?” “จะ ฉันจะดื่มค่ะ เพราะงั้นได้โปรดปล่อยน้องสาวของฉันไปด้วยเถอะค่ะ”

เนมุ : “พี่คะ ไม่ได้นะ”

“เนมุเงียบไปเลยนะ !” เอ็นรอตวาด

“แต่ว่า …”

“ช่างเถอะน่าอยู่เฉยๆเนมุ !”

“ไม่ได้เด็ดขาดเลยนะ !”

“เป็นแค่สิ่งมีชีวิตชั้นต่ำแท้ๆ !”ง้าวในมือยักษ์เกราะทองเหลืองสั่นก่อนจะยกขึ้นเหนือหัวหมายจะทิ่มสองพี่น้องให้ตาย

ยักษ์ชุดเหลือง : “เดี๋ยวก่อน ! อย่าใจร้อน ? ซาตานเจ้าจงลดอาวุธลงซะนี้คือคำสั่ง”

“รับทราบขอรับ” ซาตานวางง้าวลงอย่างว่าง่าย

อาซวาร์ลย่อเข่าลงแล้วอธิบายให้เอ็นริฟัง “นี้เป็นยารักษา รีบดื่มเข้าไปเถอะ”

เอ็นริรับคำหยิบมาดื่มจนหมดขวด เพียงชั่วครู่แผลของเธอก็หายเป็นปลิดทิ้ง เด็กสาววัยรุ่นมองดูรอยแผลที่ตอนนี้ได้หายไปแล้วอย่างไม่อยากจะเชื่อในสายตาตัวเอง “โกหกน่า ?”

“ความเจ็บปวดหายไปแล้วซินะ ?”

“ค่ะ … ค่ะ”

“พวกเธอรู้จักสิ่งที่เรียกว่าเวทย์มนต์รึเปล่า ?”

“ค่ะ … ค่ะ ฉันรู้จักคนๆหนึ่งเป็นนักปรุงยาที่จะมาหมู่บ้านนี้เป็นบางครั้งอยู่ค่ะ เพื่อนสนิทคนนั้นของฉันก็ใช้เวทย์มนต์ได้เหมือนกันค่ะ”

“งั้นเหรอ !?” “ถ้างั้นก็ค่อยคุยกันง่ายหน่อย” อาซวาร์ลพูดจบก็เสกโดมสีเขียวล้อมรอบเอ็นริกับเนมุไว้ “ฉันร่ายเวทย์มนต์ป้องกันไว้ให้แล้ว โดยปกติถ้าพวกเธออยู่ในนี้ก็จะปลอดภัย และก็ความแน่ใจฉันจะยกเจ้านี้ให้ด้วย” อาซวาร์ลโยนขลุ่ยเขาสัตว์อันใหญ่ไปให้พร้อมอธิบาย “แค่เป่าเจ้านี้ก็จะมีกองทัพก็อบลินโผล่ออกมารับใช้เจ้า ใช้สิ่งนี้ปกป้องตัวเองซะนะ”

ขลุ่ยเขาสัตว์

“เอ่อคือ … ที่มาช่วยฉัน ต้องขอขอบคุณมากเลยนะคะ”

เนมุ : “ขอบคุณมากคะ”

ยักษ์ชุดเหลือง : “ไม่ต้องคิดมากหรอก”

เอ็นริ : “ว่าแต่ … ช่วยบอกชื่อของคุณท่านให้ทีได้ไหมคะ ?”

“ชื่อขอข้าคือ อาซวาร์ล ! จงจดจำนามนี้เอาไว้ !”

ร่างเอลีอ่อนอัศวินขี้เมาลอยละลิ่วกลางอากาศก่อนล่วงตกกระแทกพื้นเสียงกระดูกดังกร๊อบ ท่ามกลางความหวาดผวาของชาวบ้านที่ถูกทหารจับตัวไว้เพื่อเตรียมสำหรับการประหาร

“โฮก ! ! !” เวนดิโก้คำราม

นายทหารริลิกที่พยายามวิ่งหนีถูกเวนดิโก้ฉีกร่างออกเป็นชิ้นๆ ประเดิมเป็นศพแรก

“หนอย” ทหารอีกคนฟันดาบไปที่ข้อเท้าของเจ้าสัตว์ประหลาดร่างยักษ์แต่คมดาบกลับไม่ระคายผิวของมันเลย แม้แต่จะทิ้งร่องรอย ก่อนเวนดิโก้หันมาตระครุบเขาจนร่างแหลกเละเป็นก้อนเนื้อ และอีกคนที่พยายามวิ่งหนีก็ไม่รอดถูกกรงเล็บมฤตยูจ้วงและควักไส้ออกมาเคี้ยวกินสดๆ “โฮก ! ! !”

“เจ้าปีศาจนั่นมันกำลังเล่นสนุกอยู่เรอะ ?” รองหัวหน้าอัศวินพูด

ทหาร : “พระเจ้า โปรดช่วยคุ้มครองพวกเราด้วย พระเจ้า”

“พวกแก ! ต้านเจ้าสัตว์ประหลาดนั่นไว้ซะ ! ฉันไม่ใช่คนที่สมควรมาตายในที่แบบนี้” หัวหน้าอัศวินพูด “นี้คือคำสั่ง พวกแกจงถ่วงเวลามันไว้ซะ !”

ทหาร : “ท่านหัวหน้าเบริอุส”

เบริอุสก้าวถอยหลัง สายตาก็เหลือบไปเห็นศพของนายทหารที่ร่างโชกเลือดนอนแน่นิ่งอยู่

เวนดิโก้หันมามองเหยื่อรายใหม่ มันค่อยๆเดินดุ่มๆเข้ามาอย่างเชื่องช้า ปากก็แสยะยิ้มแยกเขี้ยวน่าขนลุก

เบริอุส : “งะ เงิน ! ฉันจะยกให้ 200 เหรียญทองเลย ไม่ซิ 500 เหรียญทองเลย !”

และเวนดิโก้ก็ยืนประชิดตัวเบริอุส

“หนึ่งพันเหรียญทอง” มือปริศนาได้ขว้าหมับเข้าที่ขาของเบริอุส เจ้าของมือปริศนานั้นก็คือร่างของนายทหารรายหนึ่งที่มีใบหน้าสยดสยองเหมือนศากศพ น้ำเสียงแหบแห้ง

“อ่าาา ! ! !” เบริอุสถึงกับตาเหลือก ล่มลงสลบด้วยภาพสยองที่เห็น ไม่ปล่อยให้พลาดโอกาสเวนดิโก้จ้วงกรงเล็บเข้าไปเต็มท้องของเบริอุส เลือดสาดกระเซ็น เจ้าตัวดิ้นทุรนทุรายแสนสาหัส “อ่าาา ! ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย ! รีบทำอะไรสักอย่างเร็วเข้า อั่ก !” กรงเล็บมรณะเสียบซ้ำๆย้ำๆแทงร่างของเบริอุสโดยไม่หยุด เบริอุสดิ้นทุรนทุรายอยู่กับพื้นอย่างทุกข์ทรมานไม่ยอมตายสักที

เบริอุส :  “เงิน เงิน ฉันจะยกให้ เงิน” ในที่สุดเบริอุสก็ขาดใจตาย

เวนดิโก้หันมามองพวกทหาร พลางเลียคราบเลือดที่ริมฝีปาก และแสดงแววตาโรคจิตออกมา

ทหาร : “ไม่นะ ! ไม่นะ ! อย่านะ ! พระเจ้าช่วย อย่าเข้ามา !”

“ใจเย็นไว้” รองหัวหน้าอัศวิน ลอนเดส ดี แคลมป์ ผู้อุทิศตนต่อศาสนา ตะโกนเรียกสติให้ทุกคนอยู่ในควมสงบ “ถอยทัพ ! พอให้สัญญาณก็เรียกทหารม้ากับพลธนูมา คนที่เหลือถ่วงเวลาเอาไว้ เริ่มลงมือได้ !” เขาออกคำสั่งมอเรตต์ กับดาเซ็น

ลอนเดส ดี แคลมป์

ทหารตั้งกาดเตรียมตั้งรับ เพียงอึดใจเดียวระยะทางของเวนดิโก้ก็ถูกย่นเข้ามาใกล้ทันที คนที่ขวางมันถูกกรงเล็บฉีกร่างออกเป็นชิ้นๆ

“ย่าาา ! ! !” รองหัวหน้าอัศวินไม่หวั่รเกรงความตายเลือกกำดาบพุ่งเข้าใส่เจ้าสัตว์ประหลาด เวนดิโก้สนองให้ด้วยการฟันฉับเข้าที่คอของหัวหน้าอัศวิน ภาพสุดท้ายที่เขาเห็นขณะที่หัวขาดก็คือดวงอาทิตย์ยามเช้าทอแสงเจิดจ้า หัวของลอนเดสเกลือกกลิ้งไปกองกับพื้น ตาเบิกโพรง ร่างที่ไร้หัวล่มลงไปคลุกฟุ่น เลือดที่คอพุ่งออกมาราวน้ำพุ 

“เวนดิโก้ พอแค่นั้นแหละ”

เวนดิโก้หยุดตามคำสั่ง

ปรากฎร่างของยักษ์ใหญ่ทั้งสอง อาซวาร์ลและซาตานที่ส่วมหน้ากาก

“ยินดีที่ได้รู้จักทุกท่าน ข้ามีชื่อว่าอาซวาร์ล”

ทหาร : “อาซวาร์ล ?”

“ข้าจะปล่อยให้ทุกท่าน(ทหาร)กลับไปแบบมีชีวิต แล้วก็จงไปบอกหัวหน้าของทุกท่าน ไว้ว่าถ้ามาก่อความวุ่นวายแถวนี้อีก คราวหน้าจะนำพาความตายไปสู่อณาจักรของพวกท่านด้วย ไปซะ ! แล้วกบอกชื่อของข้าไว้ให้เป็นที่ประจักษ์ด้วย”

พวกทหารเลวทุกคนรวมถึง มอเรตต์และดาเซ็น ต่างโยนอาวุธทิ้งและวิ่งหนีไปทันที เมื่อสัมผัสถึงรัศมีอำมหิตของยักษ์ทั้งสอง

“นี้ท่าน” หัวหน้าหมู่บ้านพูด

“หื๊ม ?”

“ท่านคือผู้ใด ?”

“พอดีเห็นว่าหมู่บ้านนี้ถูกโจมตีเข้าพอดี ข้าก็เลยมาช่วย เอาล่ะ พวกท่านทุกคนปลอดภัยแล้ววางใจข้าได้” อาซวาร์ลย่างก้าวเข้าไปใกล้ๆชายแก่ แล้วก็หยุดก่อนจะคิดเรื่องหนึ่งได้ “ถึงจะพูดแบบนั้น แต่ก็ไม่ได้มาช่วยฟรีๆหรอกนะ ข้าน่ะอยากจะได้ค่าตอบแทนที่เหมาะสมด้วย”

อาซวาร์ลถามถึงประเทศเพื่อนบ้าน และเรื่องหมู่บ้าน เลยรู้ว่าที่แห่งนี้ชื่อ คาร์เน่ ตั้งอยู่ในราชอณาจักรรีเอสทีเซ่ และที่ติดกันก็มีเทือกเขาขนาดใหญ่ทอดยาวเหนือจรดใต้ คือจักรวรรดิบาฮารุธ ทั้งสองดินแดนมีความขัดแย้งกันมาช้านาน เมืองเอรันเทลซึ่งอยู่ใกล้ชายแดนของบาฮารุธประเทศเพื่อนบ้าน และที่ทุ่งหญ้าใกล้กับเมืองเอรันเทล ดูเหมือนว่าจะมีการต่อสู้กันทุกๆปี ส่วนดินแดนทางใต้ของแนวชายแดนระหว่างสองประเทศ ก็คือศาสนจักรเสลน เป็นไปได้ว่าการบุกโจมตีของเหล่าทหารในครั้งนี้เป็นการจัดฉากของเสลน เพื่อให้อณาจักรรีเอสทีเซ่ กับ บาฮารุธ ขัดแย้งกันมากขึ้นเหมือนสุมไฟให้โหมกระหน่ำ

“มีอะไรเหรอครับ ?”  หัวหน้าหมู่บ้านถามอาซวาร์ลที่จู่ๆก็เงียบ

“เปล่าไม่มีอะไร ว่าแต่ขอฟังข้อมูลอื่นหน่อยได้รึเปล่า ?”

“คะ ครับ เมืองที่ใกล้หมู่บ้านแห่งนี้ที่สุดก็คือเมืองเอรันเทลครับ แถวนี้จะมีก็อบลินกับอ็อคโผล่มา ถึงจะมีมอนสเตอร์มามากมาย แต่เนื่องจากมีนักผจญภัยสัญจรผ่านมาบ่อยๆ ถ้าไปตามถนนเส้นหลักก็คงจะปลอดภัยครับ”

“นักผจญภัย ?”

“เหล่าคนที่จัดการมอนสเตอร์เพื่อแลกกับเงินค่าตอบแทนน่ะครับ ในเอรันเทลเองก็มีกิลด์ของนักผจญภัยที่คอยให้งานพวกเขาอยู่ครับ”

“กิลด์นักผจญภัย ? แล้วเอรันเทลที่ว่ามีประชากรอยู่ประมาณกี่คนเหรอ ?”

“ต้องขอโทษด้วยครับ เราไม่รู้ตัวเลขที่ถูกต้องหรอกครับ”

“งั้นเหรอครับ ?”

ชาวบ้านยืนไว้อาลัยต่อหลุมศพของคนที่เพิ่งเสียชีวิต บรรยกาศเต็มไปด้วยความโศกเศร้าต่อการสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักไป

อาซวาร์ล : “เท่านี้ก็ทำเรื่องที่ควรจะทำเสร็จหมดแล้ว … ซาตานเจ้ากับข้ากลับกันเถอะ”

“ทราบแล้วขอรับ”

“เอายังไงดีละครับ ? หัวหน้าหมู่บ้าน ? ไม่มีวิธีดีๆ เลยเหรอ ?”

หัวหน้าหมู่บ้าน : “เอ่อ ?”

อาซวาร์ล : “มีเรื่องอะไรงั้นเหรอ ? คุณหัวหน้าหมู่บ้าน”

“อ้อ ท่านอาซวาร์ล”

“ความจริงแล้วดูเหมือนว่าพวกอัศวินกำลังใกล้เข้ามานะครับ”

“อย่างนี้นี่เอง เข้าใจแล้วละ ช่วยรีบกันรวบรวมชาวบ้านที่เหลือไปยังบ้านของคุณหัวหน้าหมู่บ้านที คุณหัวหน้าหมู่บ้านอยู่ที่ลานกว้างกับข้า”

“ค ครับ”

ขณะที่ หัวหน้าหมู่บ้าน และ อาซวาร์ล ยืนอยู่ลานกว้างหมู่บ้านก็มีกองทหารเดินเข้ามา

นายกองหยุดม้า แล้วกล่าวทักทายอาซวาร์ล “ฉันคือหัวหน้านักรบแห่งราชอณาจักร รีเอสทีเซ่ มีนามว่า กาเซ็ฟ สโตรนอฟ เพื่อจะปราบปรามพวกอัศวินบฮารุธที่อาระวาดอยู่แถวชายแดน จึงได้ตรวจตราตามหมู่บ้านตามคำบัญชาขององค์ราชา”

หัวหน้าหมู่บ้าน : “แม่ทัพแห่งวังหลวง ?”

“คุณคงเป็นหัวหน้าของหมู่บ้านแห่งนี้ซินะ ? แล้วคนที่อยู่ด้านข้างคือใครกัน ? ช่วยบอกฉันหน่อยได้ไหม ?” กาเซ็ฟมองอาซวาร์ลที่ตอนนี้ลดขนาดตัวจนเหลือเพียง 190 เซนติเมตร ส่วนซาตาน 350 เซนติเมตร

หัวหน้าหมู่บ้าน : “ท่านผู้นี้คือ…”

“เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง ยินดีที่ได้รู้จักท่านแม่ทัพแห่งวังหลวง ข้ามีนามว่า อาซวาร์ล เนื่องจากเห็นว่าหมู่บ้านแห่งนี้ถูกโจมตี ข้าก็เลยมาช่วยไว้”

“หือ ?” กาเซ็ฟ สโตรนอฟ ลงจากหลังม้าทันทีและเดินเข้าหาอาซวาร์ล “การที่มาช่วยหมู่บ้านนี้เอาไว้ รู้สึกซาบซึ้งจนหาที่เปรียบมิได้เลย”

นายทหาร : “ท่านแม่ทัพ พบกองกำลังไม่ทราบที่มา กำลังปิดล้อมหมู่บ้านและกำลังใกล้เข้ามาแล้วครับ”

“ว่ายังไงนะ !?”

---

หัวหน้าหมู่บ้านคาร์เน่

ชายผิวเข้มผมครึ่งหนึ่งมีสีขาวและใบหน้าเต็มไปด้วยริ้วรอยทำให้เขาดูมีอายุมากกว่าสี่สิบปี เนื่องจากร่างกายที่แข็งแกร่งของเขาถูกหล่อหลอมด้วยการใช้ทำงานหนักและประสบการณ์อันยาวนาน

หัวหน้าหมู่บ้านเป็นคนมีเหตุผลและพร้อมที่จะช่วยเหลือผู้คนที่ช่วยชีวิตชาวบ้านของเขา 

ทหารบาฮารุธ (ที่สเลนปลอมตัวมาอีกที)

LVL : 3 - 8

เบริอุส

เบริอุสมนุษย์ธรรมดาที่มีผมสีบลอนด์นัยน์ตาสีเทา ส่วมเกราะเต็มแผ่นและแนบดาบไว้ที่ลำตัว

• เนื่องจากเขาเติบโตมาอย่างร่ำรวย จึงอารมณ์ร้อนและชอบใช้ความรุนแรง แต่กลับขี้ขลาด
• เหตุผลหลักที่เบริอุสสามารถเข้าร่วมอัศวินแห่งเทวาธิปไตยเสลนได้ก็เนื่องมาจากสถานะที่สูงส่งของครอบครัวา ซึ่งร่ำรวยและเป็นเจ้าของที่ดินหลายแห่งในอณาจักร เบริอุสเป็นกัปตันแค่ในนามเท่านั้น เพราะความขี้ขลาดของเจ้าตัวจึงไม่ได้ความเคารพ
• เขาเป็นไอ้ชั่วที่สังหารพ่อแม่ของเอ็นริกับเนมุ

อาซวาร์ล

ตาเป็นต้อหินมัวหม่อง ผิวเทาซีดซึ่งแตกพล่านและแห้งกรัง ด้วยรูปร่างที่ผอมกะหร่องจนหนังหุ่มกระดูกสภาพเหมือนโครงกระดูกเดินได้ ติ่งหูยาวย้อยลงมาถึงปลายคาง เวลาพูดจะใช้แมลงที่หลอมรวมกับกล่องเสียงเอาไว้สื่อสารแทน ดูจากพื้นฐานร่างกายแล้วเหมือนคนอายุหมื่นปี

- (-Race-) - << : >>  ST.TeoChaos Breaker PRIME Arahant God

** เซนต์ธีโอเคออสเบรคเกอร์ ไพร์ม อรหันต์ก็อด **

- (-LVL-) - << : >> ????+

- (-Job Class-) - << : >> EXTRA UNIQUE NIRVANA World Champion <<( ( (( SIGMA+ )) ) )>>

Personal Color : Golden Yellow

Personal Weapon : ดาบคาตานะที่มีโซ่พันที่ท้ายด้ามจับซึ่งมีไว้เพื่อพันอาวุธเข้ากับมือไม่ให้มันหลุดออก

Katana / Lenght : 1,463.13 cm.

Height : 2,301.24 cm.

Weight : 1,145.45 kg. (น้ำหนักสมัยหนุ่ม : 13,734.4 kg.)

*  เนื่องจากเป็นโรคกระดูกพรุนทำให้สูญเสียมวลกระดูกไปกว่า 10%

*  1,145.45 kg. เท่ากับชายฉกรรจ์ สูง 6 feet (182.88 cm.) น้ำหนัก 89.7  : 12.7 คน

ซาตาน

ผมแดง ตาขาวสีดำ ตาดำสีแดง หน้าไหม้เกรียมและหยาบกร้านผิวสีดำม่วง ฟันเหมือนกอริลล่าสีเหลืองแหลมคม

(Race) < : > ST.TeoChaos Breaker PRIME Arahant Angel

(LVL) : ????

(Job Class) < : > UNIQUE NIRVANA World Champion <<( ( (( SIGMA )) ) )>>

Personal Color : Red

Personal Weapon : Chinese Halberd

Height : 4,671.5172 meters

Weight : 56,598.1 kg.

กาเซ็ฟ สโตรนอฟ

ผมดำ ตาสีน้ำตาล ไว้เครา ผิวแทน

Age : 34 years

Job Class

:

1. Fighter

2. Mercenary

3. Champion

Height : 188 cm.

Weight : 130.4 kg.

---

⚔︎ Adventurer Rank

NO.	License Plate	LVL
1.	Copper / F Class 1~10 ผู้เชี่ยวชาญด้านการจัดการมอนสเตอร์ระดับต่ำ เช่น ก็อบลินธรรมดา	1 - 4
2.	Iron / E Class 11~20 ผู้ที่ได้รับการฝึกฝนให้ต่อสู้กับมอนสเตอร์ที่คนทั่วไปไม่สามารถเอาชนะได้ เช่น อสูร	5 - 8
3.	Silver / D Class 21~30	9 - 12
4.	Gold / C Class 31~40	13 - 16
5.	Platinum / B Class 41~50	17 - 20
6.	Mithril / A Class 51~60	21 - 23
7.	Orichalcum / A+ Class 61~70 สามารถใช้เวทย์ได้ถึงระดับ 4	24 - 26
8.	Adamantite / A++ Class 71 ~	27- 29
✉︎ มีนักผจญภัยหลายคนทีเดียวที่ใฝ่ฝันถึงการผจญภัยในอุดมคติ แต่หลายครั้งก็ต้องพบกับความสูญเสียระหว่างทาง หรือพังทลายลงเมื่อเผชิญหน้ากับความเป็นจริง
✉︎ ตามมาตรฐานการจัดอันดับนักผจญภัย ทองคืออันดับสูงสุดซึ่งมนุษย์ธรรมดาที่ไม่มีความสามารถพิเศษอะไรจะสามารถบรรลุได้

⚠︎ Danger Level

No.	LVL	RANK
1.	30+	Hero
2.	35+	National Threat
3.	46+	Ancient Dragon
4.	50+	Evil Gods
5.	80+	World Threat
6.	100+	Supreme being

$ Currency

Exchange rate	Copper	Silver	Gold	Platinum
1 (Coin)Copper	1	0.077	0.00077	0.000077
1 (Coin)Silver	13	1	0.01	0.001
1 (Coin)Gold	13,00	100	1	0.1
1 (Coin)Platinum	13,000	1,000	10	1
✉︎ เพียงแค่สามเหรียญทอง ก็เพียงพอแล้วที่จะเลี้ยงปากท้องของครอบครัวปกติได้ตลอดทั้งเดือน
✉︎ 30,000 เหรียญทอง = 300,000 เยน