คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3:การหายตัว
ในตอนนั้น ผมเคยมีภรรยาแสนสวยชื่อไมร่า และลูกสาวที่น่ารักอยู่คนหนึ่งชื่อลิลลี่ แต่แล้ววันนึง ลูกสาวผมก็พลันจากไปอย่างไม่มีวันกลับไปโดยไม่ทราบว่าใครเป็นต้นเหตุ
การตายของเธอทำให้ผมช็อคมาก ส่วนไมร่าก็กินไม่ได้นอนไม่หลับ แทบจะตรอมใจตายตามไปเลย เราทั้งคู่รู้สึกเหมือนอวัยวะบางชิ้นหายไป
ไมร่า..เธอเป็นคุณแม่ที่ดีมาก เธอตามสืบเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ในที่สุดก็ได้หลักฐานมา แล้วส่งมาให้ผม
แต่ดูเหมือนว่ามันจะเป็นต้นเหตุที่ทำให้เธอหายตัวไปอย่างลึกลับ ไม่มีใครเชื่อว่าเธอรอด ตัวผมเองก็เช่นกัน ผมแทบจะไม่เป็นผู้เป็นคน เสียลูกสาวไปก็แทบบ้าอยู่แล้ว วันๆนึงผมได้แต่ระบายความทุกข์ลงในขวดเหล้า เพราะความเมาพอทำให้ลืมความเจ็บปวดได้ ทั้งยังตามสืบเรื่องนี้อย่างเป็นบ้าเป็นหลัง ด้วยความคลั่งของผมจึง'ทำอะไรบ้าๆ'ทั้งการข่มขู่การและทำร้ายร่างกาย ซึ่งนักสืบไม่ควรทำ
คู่หูของผม'โจเซฟ'เขาดูแลห่วงใยผมมากกว่าเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ โดยเฉพาะสถานะการณ์ตอนนั้น ซึ่งเป็นวิกฤติของชีวิต เขาต้องคอยประคับประคองผมเป็นพิเศษ และคอยควบคุมพฤติกรรมของผมไม่ให้'ทำอะไรบ้าๆ'มากไปกว่านี้
การเอาใจใส่ของเขา ทำให้ผมเริ่มรู้สึกหวั่นไหวแปลกๆ จนวันนึง ผมก็ได้รู้ว่าความหวั่นไหวอันนั้นคืออะไร เพราะมันเป็นอาการเดียวกับตอนที่ผม'หลงรัก' ไมร่า
ดูเหมือนจิตใจของผมจะได้รับการเยียวยาขึ้นมาบ้าง
ในตอนนั้นที่เราติดอยู่ในโลกแห่งความบ้าคลั่งด้วยกัน โจเซฟเอาปืนจ่อหัวตัวเองเพื่อหนีจากความกดดันที่ต้องเผชิญ
คราวนี้ผมเป็นฝ่ายห้ามเขาไม่ให้'ทำอะไรบ้าๆ' บ้าง ผมไม่อยากสูญเสียคนที่ผม'รัก' ไปอีกแล้ว
ชั้นรักนายนะ'โจเซฟ' แล้วนายล่ะ? ชั้นจะรอคำตอบจากนายนะ...
.
.
ในเมืองใหญ่ที่เต็มไปด้วยความคึกคัก แต่บรรยากาศกลับชวนหดหู่อย่างน่าประหลาด เพราะท้องฟ้าเต็มไปด้วยเมฆฝนดำมืดของฤดูใบไม้ร่วง ประกอบกับจิตใจของชายหนุ่มหน้าใส ที่กำลังกลัดกลุ้มกับปัญหาบางอย่างในใจ
"โจเซฟ นายบอกชั้นว่าวันนี้ต้องไปบอกความรู้สึกในใจกับเซบาสเตียนใช่มั้ย" เพื่อนชายของโจเซฟเอ่ยถามขึ้น ขณะที่นั่งซดกาแฟอุ่นๆอยู่ตรงม้านั่งบนฟุตบาทด้วยกัน
ชายหนุ่มพยักหน้าแทนคำตอบ
"คือนายไม่ได้รักเจ้านั่น..งั้นเหรอ..?"
"ไม่ใช่ คือชั้นไม่รู้ว่าตอนนี้ชั้นคิดยังไง ตกลงชั้นชอบแต่เค้า หรือว่าชอบแต่คิดแมน หรือว่าสองจิตสองใจกันแน่ ถึงได้มานั่งกลุ้มแบบนี้ยังไงล่ะ"
"...นายไม่รู้ ชั้นก็ไม่รู้ว่ะ ของแบบนี่มันต้องพิสูจน์ด้วยตัวเอง" ก็แหงแสะ มันเป็นเรื่องของตัวนายเองนี่หว่า เขาคิดพลางตบบ่าอีกฝ่าย
"อ๊ะ!! จะถึงเวลานัดเดทกับแฟนของชั้นแล้ว ถ้าชั้นไปสายหล่อนได้วีนแน่ๆ ไปนะ" เพื่อนของโจเซฟโบกมือลา ก่อนจะรีบวิ่งขึ้นรถบัสที่มาจอดตรงป้ายรถเมย์ใกล้ๆพอดี ทิ้งให้หนุ่มหน้าใสนั่งกลัดกลุ้มอยู่คนเดียว แก้วกาแฟในมือโดนบีบจนแทบจะทะลักออกมา
โจเซฟเดินไปตามฟุตบาทริมถนนเรื่อยๆ ถอนหายใจพลางมองท้องฟ้าที่หมองมัว ซึ่งเทียบไม่ได้เลยกับปัญหาของเขาในตอนนี้ ก่อนจะก้มลงมา
แต่แล้วก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นใบหน้าสวยที่เขาคุ้นเคยอยู่ตรงหน้า และตอนนี้เธอเดินสวนกับเขาไปแล้ว
จูลี่ คิดแมน!!!
"คิดแมน!!" ชายหนุ่มตะโกนไล่หลัง เจ้าตัวสะดุ้งเฮือก ก่อนจะหันกลับมามอง
"โจ...เซฟ" หญิงสาวพึมพำเบาๆ เธอดูตกใจไม่น้อย ก่อนจะเดินหนีอย่างรวดเร็ว
"ดะ...เดี๋ยวก่อน!!!" โอดะรีบเดินตาม มีหรือที่หญิงสาวจะเคลื่อนที่เร็วกว่าชายหนุ่ม เมื่อเดินตามทัน โจเซฟจับต้นแขนคิดแมนไว้มั่น
หญิงสาวไม่ได้ขัดขืนอะไร เพียงแต่หลบตา เหมือนผู้ร้ายที่กำลังเกรงกลัวตำรวจ
"ทำไมต้องเดินหนีด้วย คิดแมน! " ไม่รู้เลยสินะว่าที่ผ่านมาชั้นเป็นห่วงเธอแค่ไหน
"ชะ...ชั้น...ไม่กล้าสู้หน้าพวกนายอีกแล้วล่ะ"หญิงสาวเลิกลั่ก พูดติดๆขัด
"..."
ณ ร้านเบเกอร์รี่แห่งหนึ่ง
เพราะโจเซฟเป็นฝ่ายเอ่ยชวนให้ไปหาที่นั่งคุยกันดีๆ หญิงสาวเลยเสนอให้มาที่นี่ เพราะขนมที่นี่อร่อยถูกปากเธอมากๆ
หญิงสาวกำลังกินเค้กจานที่สามอย่างเอร็ดอร่อย ก่อนจะซดน้ำชาตาม ซึ่งสิ่งเข้าปากเธอไป โจเซฟต้องเป็นฝ่ายออกเงินทั้งหมด เพราะหญิงสาวดันทำกระเป๋าสตางค์หล่นหาย ยังดีที่ในนั้นไม่ได้มีบัตรสำคัญๆ มีแต่เงินที่เธอพกออกมาไม่มากเท่าไหร่
ชายหนุ่มนั่งหน้าซีด นี่ขนาดไม่กล้าสู้หน้านะ ล่อซะกระเป๋าสตางค์ของเขาแทบฉีก
หญิงสาววางถ้วยน้ำชาลง ก่อนจะเช็ดปาก และแต้มลิปสติกลงบนริมฝีปากแทนของเก่าที่โดนเช็ดออกไปเมื่อครู่ เสร็จแล้วก็เงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่ม
"ชั้นว่า...ชั้นจะกลับมาทำงานกับพวกนายอ่ะ "
"แสดงว่าเธอแอบออกมาจากองค์กรนั้นแล้วเหรอ" โจเซฟถาม
"อ่าห๊ะ!"
"นี่เธอไม่กลัวพวกมันตามไล่ล่ารึไง!!"
"เหอะ!!คิดว่าพวกนั้นจะทำอะไรชั้นได้รึไง ดูถูกกันไปหน่อยม้าง ถ้ามันจับชั้นได้ก็อย่าเรียกชั้นคนนี้ว่าจูลี่ คิดแมนเลย!!"
หญิงสาวพูดพลางยืดอกชี้นิ้วโป้งมาทางตัวเอง แสยะยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ ชายหนุ่มหัวเราะออกมาเบาๆ
ทันใดนั้นใบหน้าสวยก็ค่อยๆสลดลง ทำให้ชายหนุ่มหยุดหัวเราะกระทันหัน
"เอ่อ...แล้ว... ตอนนั้นที่ชั้นยิงนายน่ะ...ชั้นไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ...ขอโทษ"
"อ่ะ..เอ่อ ไม่เป็นไรหรอก เรื่องมันก็ผ่านมาแล้วน่ะ" ชายหนุ่มโบกมือไปมา พลางยิ้มแหยๆ เปลี่ยนอารมณ์ไวจริงๆยัยนี่
"อีกอย่าง ชั้นก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับการจับพวกนายเข้าเครื่อง STEM มรณะนั่น คือชั้นได้รับคำสั่งมาอีกที...ขอโทษอีกครั้งนะ"
"มะ...ไม่เป็นไร แต่สุดท้ายเธอก็พยายามช่วยพวกเราไม่ใช่เหรอ เซบบอกมาหน่ะ"
หญิงสาวกล่าวขอบคุณอย่างซึ้งใจ ก่อนที่โจเซฟจะบอกว่าไม่เป็นไรเป็นการตอบรับ
คิดแมนขอร้องอย่าเพิ่งบอกเซบว่าเธอกลับมาแล้ว เพราะเธออยากเซอร์ไพรซ์เขาในวันพรุ่งนี้
เมื่อออกจากร้าน ทั้งสองก็บอกลากันก่อนจะแยกย้ายกันไปคนละทาง โดยคิดแมนบอกว่าจะไปลานจอดรถที่้เธอจอดอยู่
ระหว่างที่โจเซฟเดินไปตามทาง เขาก็เพิ่งนึกอะไรบางอย่างออก เมื่อเขาพบคิดแมน เขาไม่ได้รู้สึกหวั่นไหวแบบที่เคยเป็นอีกแล้ว สิ่งที่มีให้เธอก็มีแต่ความดีใจที่ได้พบกันตามประสาเพื่อนฝูงเท่านั้น
นั่นหมายความว่า เขาไม่ได้ชอบคิดแมนอีกแล้ว!
เมื่อนึกขึ้นได้ ก็รีบวิ่งไปยังลานจอดรถอีกแห่งหนึ่ง ก่อนออกสตาร์ทรถเพื่อไปยังจุดหมายที่เขาคิดไว้ในหัว
นายกำลังจะได้คำตอบแล้วล่ะ เซบาสเตียน!!
เมื่อมาถึงหน้าห้องของเซบาสเตียน ชายหนุ่มรีบเคาะประตูอย่างรัวเร็ว แต่ไม่มีเสียงตอบรับใดๆเลย เมื่อเขาลองบิดลูกบิดประตูดู ปรากฏว่ามันไม่ได้ล็อกไว้
โจเซฟเริ่มใจคอไม่ดีจึงรีบเดินเข้าไป สำรวจห้องทุกห้อง ทั้งห้องนั่งเล่น ห้องนอน ห้องทำงาน ห้องครัว หรือแม้กระทั่งห้องน้ำ ไม่ปรากฏสัญญาณชีวิตใดๆทั้งนั้น
โจเซฟมายืนอยู่ในห้องนั่งเล่น กระวีกระวาดหยิบมือถือออกมากดเบอร์โทรศัพท์ของเซบาสเตียนอย่างรวดเร็ว ออกไปไหนทำไมตอนนี้เนี่ย กะจะโผล่มาให้เขาเซอร์ไพรซ์เล่นสักหน่อย
แต่โทรไม่ติดเลย เซบปิดมือถืองั้นเหรอ? หรือว่าแบทหมด? อืม...
พิจารณาสถานการณ์ไม่ทันเสร็จ ก็มีสายโทรเข้ามาในเครื่อง ชายหนุ่มยกขึ้นมาดู ปรากฏว่าเป็นเบอร์โทรใหม่ของคิดแมน ที่เธอให้ไว้ในร้านเบเกอรี่ ชายหนุ่มกดรับแล้วยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหู
"ว่าไงคิดแมน?"
"จะ...โจเซฟ แย่แล้วล่ะ.. พวกมันรู้เบอร์โทรชั้นแล้ว"
ไม่ต้องสงสัยว่าพวกมันที่หญิงสาวพูดถึงคือพวกไหน องกรณ์นั่นแน่นอน เมื่อโจเซฟได้ยินดังนั้น...
"แล้วมันรู้ที่อยู่ของเธอหรือปล่าวล่ะ?!"
"ไม่หรอก แต่.. มันส่งเจ้านี่มาให้ฉันดู!!"
ทันใดนั้นก็มีการแจ้งเตือนเข้ามาในห้องสนทนา โจเซฟรีบกดเข้าไปดูอย่างไม่รีรอ สิ่งที่ส่งมาเป็นวิดิโอ ชายหนุ่มจึงกดเล่นทันที
ภาพในคลิปฉายให้เห็นชายหนุ่มคนหนึ่ง เขามีผมสีน้ำตาลยาวถึงกลางหลัง ใส่เสื้อสูทสีดำ ใบหน้าหล่อเหลากำลังฉีกยิ้มอย่างน่ากลัว
"สวัสดี...จูลี่! ชั้นอเล็กซ์ไงล่ะ! อย่างที่เธอรู้ เธอเป็นนักวิทยาศาสตร์หัวกะทิที่องค์กรณ์เราขาดไม่ได้...องค์กรณ์ใหญ่สั่งให้ชั้นเอาอัญมณีล้ำค่าอย่างเธอกลับมาแบบเป็นๆน่ะ อ๊ะๆๆๆ!! อย่าเพิ่งดีใจกับคำชมไป...ซินญอริต้า(ภาษาสเปน senorita=คุณผู้หญิง) เพราะภาพที่เธอกำลังจะได้เห็นอาจทำให้เธอช็อคไปเลยก็ได้ อย่าเป็นลมไปซะล่ะ เอ้า!! การ์ด! แพนกล้องไปตรงนั้นซิ!!!"
ชายหนุ่มที่เรียกตัวเองว่าอเล็กซ์ชี้นิ้วไปอีกทาง กล้องหันไปตามนิ้วชี้ของชายหนุ่ม
อ่างอาบน้ำหลายสิบอ่างวางรอบๆเป็นวงกลม แทบทุกอ่างมีคนนอนแช่อยู่ ตรงกลางมีร่างของผู้หญิงคนหนึ่งนอนขดตัวอยู่ในบอลแก้ว บนหัวของเธอมีสายระโยงระยางติดอยู่เต็มไปหมด ดูเหมือนตอนนี้เธอกำลังเป็นเจ้าของโลกที่เธอสร้างขึ้น
"อืม... อยากจะบอกว่าซินญอริต้าแสนสวยคนนี้เป็นคนไข้จิตเวชที่มีคลื่นสมองไม่เหมือนใคร ถูกส่งตัวเข้าโรงพยาบาล แย่หน่อยแฮะที่ถูกส่งเข้ามาในโรงพยาบาลขององค์กรณ์ของเราตอนที่กำลังค้นคว้าโปรเจคใหม่อยู่พอดี ทันทีที่เราตรวจพบว่าคลื่นสมองของเธอพิเศษก็จับเธอใส่ลูกบอลแบบนี้เลย อ้อ...อย่าลืมนะว่าองค์กรณ์ของเรามีโรงพยาบาลที่ถูกสร้างขึ้นมาบังหน้าอยู่ตั้งหลายที่ ถึงโรงบาลในคลิมสันซิตี้จะพังไป ก็ไม่ได้กระทบนักหรอก"
แม้จะไม่เห็นหน้า แต่ก็รับรู้ได้ถึงเสียงยียวนกวนประสาทได้เป็นอย่างดี
"เอาหล่ะ!! ขอเชิญพบกับแขกคนสำคัญเลยดีกว่า! ตามชั้นมา การ์ด!!"
คนถือกล้องเดินตามแผ่นหลังชายหนุ่ม เขามาหยุดที่อ่างใบหนึ่ง แผ่นหลังของเขาบังใบหน้าคนที่นอนแช่อยู่ในนั้น
และแล้วโจเซฟก็แทบคลั่ง เมื่ออเล็กซ์เบี่ยงตัวออกและผายมือราวกับกำลังนำเสนอ คนที่นอนอยู่ในนั้นคือ...!
"เซบาสเตียน!!!" โจเซฟตะโกนออกมาอย่างลืมตัว
"เอ...ป่านนี้หมอนี่จะเป็นตายร้ายดียังไงบ้างน้า~~จะรอดมั้ยหนอ~~~ ว่าไงนะ? เป็นห่วงหมอนี่เหรอ อยากให้เขารอดใช่มั้ยล่ะ~~~ อืม .. เอางี้... เรามามีข้อแลกเปลี่ยนกัน ถ้าเธอกลับมา เจ้านี่อาจรอดก็ได้น้า รีบกลับมาภายในวันนี้หล่ะ ไม่งั้นชั้นอาจจะให้เขานอนแช่อยู่แบบนี้ หรือไม่ก็ใช้ปืนเป่ากระโหลกเขาไปเลยก็ได้"
อเล็กซ์หยิบปืนขึ้นมาจ่อหัวเซบเป็นการขู่ ทำเอาโจเซฟอยากซัดหน้าหล่อๆนั่นให้สะบัดสักที
"ภายในวันนี้เท่านั้นนะจูลี่... ภายในวันนี้...." ก่อนที่คลิบจะโดนตัดจบไป
ชายหนุ่มยกมือถือขึ้นแนบหู พยายามทำเสียงให้นิ่งที่สุด
"ชั้นดูคลิบจบแล้ว คิดแมน! มันเอาเซบาสเตียนไปเป็นตัวประกันสินะ!!"
"อันที่จริงเจ้านั่นมันก็แค่ลูกกระจ๊อกคนนึงขององค์กรนั่นแหละ น่าจะได้รับมอบหมายให้มากำกับดูแลโปรเจคที่ว่า แต่ยังไงซะ ชั้นก็คงต้องไปตามที่หมอนั่นสั่ง ไม่งั้นมันอาจฆ่าเขาจริงๆก็ได้"
"แต่...คิดแมน..."
"อะไร!จะห้ามชั้นงั้นเหรอ ไม่มีทาง..."
"ไม่ใช่!! ชั้นจะขอตามไปด้วยต่างหาก"
"เอ๋...แต่..."
"ไม่มีแต่หรอก คิดแมน! เซบาสเตียนเขาก็เพื่อนชั้น ยังไงชั้นก็ต้องไปช่วยเขาให้ได้!!"
"โอเค! ชั้นคงห้ามนายไม่ได้แล้ว ไปเจอกันที่สถานีรถไฟนะ! เราต้องไปเมืองอื่นกัน!!"
.
.
.
" กรี๊ด~~~~~!!!!"
[ปัง ปัง ปัง]
เสียงปืนปนเสียงกรีดร้องดังไปทั่วทางเดินของตึกโรงเรียนมัธยมที่มีศพอยู่เต็มไปหมด
เซบาสเตียนเหนื่อยหอบ หลังจากจัดการกับสัตว์ประหลาดนักเรียนหญิงคอยาวฟันแหลมไปหมาดๆ
"บ้าชิบ!! นี่ชั้นอยู่ในหัวของใครอีกล่ะเนี่ย!" เขาสบถเสียงดัง ที่นี่มันคล้ายๆโลกของรูวิคแต่ดูยังไงก็ไม่ใช่
เขาใช้แขนเสื้อเช็ดเลือดที่เปรอะหน้าของตัวเองอยู่ เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมา ก็เห็นร่างของใครบางคนที่เขาคุ้นเคยกำลังยืนอยู่ตรงสุดทางเดิน
"โจเซฟ!!!"
คนที่ถูกตะโกนเรียกหันมาทันที ทั้งสองรีบวิ่งมาหากัน ต่างคนต่างสบตาอีกฝ่ายมั่น ทำเอาโจเซฟต้องหลบตาด้วยความเขิญอาย
"นายมาอยู่ที่นี่ได้ไงเนี่ยโจเซฟ"
โจเซฟเล่าทุกอย่างให้เซบาสเตียนฟัง และเล่าถึงตอนที่เขามาถึงหน้าโรงพยาบาลอะไรสักอย่าง เขาก็ถูกโปะยาสลบจนหมดสติ ภาพสุดท้ายที่เขาเห็นคือคิดแมนกำลังโดนลากตัวไป เธอขัดขืนดิ้นรน พยายามจะมาหาโจเซฟที่กำลังนอนกองอยู่บนพื้น ก่อนที่เขาจะวูบไป รู้ตัวอีกทีก็โผล่มาที่นี่เสียแล้ว
เซบาสเตียนยิ้มเล็กๆเมื่อรู้ว่ารุ่นน้องของเขา'คิดแมน'มาแล้ว แต่จะได้ออกไปเจอกันอีกหรือเปล่านี่ก็อีกเรื่องหนึ่ง
"นายอยู่ที่นี่มากนานแค่ไหนแล้ว เซบ"
"ประมาณ 10 ชั่วโมง หรือมากกว่านั้น"
"อ่อ... อีกอย่าง รู้สึกว่าที่นี่ไม่ได้มีปริศนาซับซ้อนแบบโลกของรูวิคนะ ไม่ต้องใช้ความคิดเยอะ แต่..."
"แต่...?"โจเซฟขมวดคิ้ว
"กรี๊ด~~~~~!!!"
พูดยังไม่ทันจบ อยู่ๆก็มีสัตว์ประหลาดคอยาวฟันแหลมกว่าสิบตัวเดินช้าๆมาหาทั้งสอง
"แต่ที่นี่สัตว์ประหลาดจะโผล่มาทีละหลายๆตัวทุกครั้งน่ะสิ!! "
ทั้งสองคนยิงสัตว์ประหลาดตรงหน้าอย่างรัวเร็ว เมื่อเห็นว่ามีจำนวนมากเกินกว่าที่จะรับได้ เซบาสเตียนจึงบอกให้โจเซฟเข้าห้องเรียนห้องหนึ่งไป ส่วนตัวเขาก็วิ่งตามเป็นการระวังหลังให้
จนทั้งคู่มาหยุดอยู่ที่หน้าต่างบานหนึ่ง เซบาสเตียนเปิดหน้าต่างออก พร้อมสั่งให้โจเซฟกระโดดลงไป แล้วเขาจะตามหลัง
เมื่อโจเซฟชะโงกหน้าลงไป ก็เจอน้ำท่วมสูงอยู่เบื้องล่าง ไม่ใช่น้ำสิ...มันเป็นเลือดทั้งนั้น แต่ในเวลานี้คงไม่ใช่เวลาจะมาขยะแขยงแล้ว โจเซฟรีบโดดลงไปอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตกลงสู่ทะเลเลือดแล้วว่ายไปเกาะต้นไม้ต้นหนึ่ง
ทางด้านเซบาสเตียน เขาโน้มตัวลงหมายจะกระโดดตาม แต่แล้วเอวของเขาก็ถูกพันด้วยคอยาวๆของสัตว์ประหลาดตัวหนึ่ง ทั้งยังพยายามใช้ฟันแหลมๆงับหัวเขา ดีที่เซบาสเตียนใช้มือรั้งหัวมันเอาไว้ได้
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด”
เมื่อหันไปอีกทางตามเสียงกรี๊ด ก็พบว่าสัตว์ประหลาดอีกหลายตัวกำลังเดินตรงมาหา!
เขาลุกลี้ลุกลนใช้ปืนสั้นเป่าหัวตัวที่รัดเขาไว้อยู่ แล้วกระโดดลงไปก่อนที่จะโดนสัตว์ประหลาดตัวอื่นจับเขาไ้ด้
...ทางด้านคิดแมน
"นี่มันบ้าอะไรกันห่ะอเล็กซ์!! ไหนว่าแกจะยอมปล่อยเซบไปถ้าชั้นยอมมายังไงหล่ะ!"
หญิงสาวตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มอย่างสติแตก นอกจากเขาจะไม่ทำตามสัญญาแล้วยังจับโจเซฟแช่อ่างอีก เธอเห็นภาพทั้งหมดเมื่ออเล็กซ์พาเข้ามาในห้องเครื่อง STEM ที่เต็มไปด้วยอ่างเรียงเป็นวงกลม ห้องเดียวกับที่อยู่ในคลิป
เหล่าชายชุดดำที่กำลังยืนล้อมอยู่ยกปืนเข้ามาที่เป้าหมายเดียวกัน คือหญิงสาวที่กำลังแยกเขี้ยวอยู่ อเล็กซ์ยกมือขึ้นเป็นเชิงบอกว่าไม่ต้อง
"ก็แค่เพิ่มตัวประกันเพื่อความชัวร์ว่าเธอจะไม่หนีเท่านั้นแหละ เธอมันซินญอริต้าจอมเจ้าเล่ห์ จะให้ชั้นไว้ใจเธอง่ายๆได้ไงล่ะ อีกอย่าง เราขาดหนูทดลองไปหนึ่งตัว ขอยืมซักแป๊บจะเป็นอะไรไป..."
ชายหนุ่มยกมือขึ้นลูบคางตัวเอง
"อืม...เพื่อให้แน่ใจว่าเธอจะไม่ดื้อ ขอยืมตัวเจ้าพวกนี้ซัก...สองสามวันจะเป็นอะไรไปเนาะ!"
อเล็กซ์พูดอย่างกวนประสาท ยิ้มชนิดที่ว่าคิดแมนอยากเข้าไปประทับหมัดสักที
"ไอ้สารเลว!! ถ้าพวกเขาตายขึ้นมาล่ะ!"
คิดแมนตะโกนด่าทอคนตรงหน้า
"อืม...ถ้าเธอเป็นเด็กดีในช่วงสองสามวันนี้พวกเขาก็อาจจะรอด แต่ถ้าคิดหนีขึ้นมา ชั้นจะเมตตาส่งพวกนี้กลับบ้านเก่าด้วยลูกปืนไปเลย จะเลือกอะไรล่ะ ..."
"..."
คิดแมนต้องเลือกอย่างแรกอย่างช่วยไม่ได้ อเล็กซ์จึงพาเธอออกจากห้อง แล้วนำไปห้องแลป อันเป็นห้องสำหรับนักวิทยาศาสตร์อย่างเธอ 'ให้ตายเถอะจูลี่ นี่ต้องมาทำงานให้ไอ้พวกคนเลวแบบนี้อีกแล้วหรือเนี่ย' เธอคิด
♥------------------------------♥
สุขสันต์วันพ่อย้อนหลังค่าาาา
ขอโทษที่อัพช้านะก๊ะ;w; ว่าจะอัพเร็วขึ้นสักหน่อย ขอโทษอีกครั้งค่า
เกี่ยวกับอเล็กซ์นะคะ เป็นตัวละครที่ข้าพเจ้าคิดเองค่ะ ไม่มีทั้งใน comic และในเกมส์ค่ะ
เกี่ยวกับคิดแมน คือเราชอบนางอ่ะ แอดเข้ามาให้นางมีบทเด่นๆหน่อย 555
เรื่องคู่รูxเลส ไว้มาอัพค่า ได้อ่านแน่นอน ^^ ♥
ไว้เจอกันค่าาาาาาา//โบกมือท่ามกลางสายตาของรูวิคและเลสลี่ย์ที่จ้องแบบเคืองๆ
(-_-)<---รูวิค:เชือดสักทีได้มั้ยนังไรท์เตอร์เนี่ย
(0_0)<----เลสลี่ย์:เมื่อ...เมื่อ...ไหร่...เลส...เลสลี่ย์จะมี...มี...บทอ่ะ
ความคิดเห็น