Happiness dream

ฉันนะเกลียดความดราม่านะ ถึงจะรู้อยู่แล้วว่าคนเราเกิดมาก็ต้องมีความทุกข์และความสุข

คนเราก็มักจะโหยหาความสุข โหยหาสิ่งที่ดีมากกว่าอยู่แล้วจริงไหม? บางครั้งธรรมชาติของมนุษย์แบบนี้ก็กลายเป็นความเห็นแก่ตัว

ฉันจะไม่โทษความเห็นแก่ตัวเพราะทุกคนล้วนมี แต่เปลี่ยนความเห็นแก่ตัวนั้นเป็นความแบ่งปัน ถ้าทำแบบนั้นโลกมันจะเปลี่ยนแปลงไปรึเปล่านะ?

ถ้าโลกมันเปลี่ยนไป คนเราจะสามารถปรับตัวตามสภาพสังคมในตอนนั้นได้รีเปล่านะ? เราจะสามารถวิวัฒนาการได้รึเปล่า?

ตามการ์ตูนที่ฉันเคยดูมนุษย์ที่แตกต่างบางครั้งเรียกว่านอกคอก แค่เพราะความต่างนั้นทำให้ตัวละครมีมิติ..รึเปล่านะ

และที่ตามมาคือความขัดแย้งใช่รึเปล่า? การปรับตัวเข้าหากันจำเป็นต้องเกิดความขัดแย้งด้วยรึเปล่า? ขนาดตัวเอกในการ์ตูนยังสามารถเป็นวีรบุรุษได้เลย..นั่นสิ มันจะเกี่ยวกันรึเปล่า

แน่นอนว่าคำตอบคือมันเป็นแค่การ์ตูน คิดไปก็เท่านั้น มันเป็นเรื่องที่สมมติขึ้น ชีวิตจริงโลกไม่ได้สวยงามแบบนั้นซะหน่อย

หลายๆคนพูดว่าพวกโลกสวยมักจะไร้สาระและจินตนาการว่าโลกเป็นสีชมพู อะไรๆก็ดูดีไปหมด..นั่นนะอาจจะเป็นความโลกสวยจริงๆก็ได้ มันก็แค่การมองโลกในแง่ดีที่ทำได้เพียงมอบความหวังที่มีค่าให้กับตัวเองเท่านั้นแหละ มันดูย้อนแย้นชอบกลนะ ว่าไหม?

นั่นสิ นี่นะ คือเรื่องของจินตนาการรึเปล่านะ จินตนาการคืออะไรกันนะ ความคิด การประดิษฐ์ การมโนไร้สาระ นั่นสิ จะอะไรก็ช่างเถอะ มันไม่สำคัญซะหน่อย

 เพราะสิ่งที่เรียกว่าความคิดน่ะ มันไม่ใช่สิ่งที่มีแบบแผนชัดเจนอะไรอย่างนั้นซะหน่อย จริงไหม?

     ฉันคือคนๆหนึ่ง เป็นเด็กผู้หญิงธรรมดา ที่มีสิทธิ์จะคิด มีสิทธิ์ที่จะใช้ชีวิต นั่นอาจจะเป็นเพราะฉันเป็นอิสระก็เป็นได้ และเพราะเชื่อมั่นแบบนั้น ฉันจึงสามารถหัวเราะ และสร้างสรรค์เรื่องราวของตัวเองได้อย่างไม่ลังเล 

     แล้วจะไม่ลองไปฟังเรื่องของฉันดูหน่อยเหรอ? บางทีมันอาจจะสนุกก็ได้ใครจะรู้ละ?

เพราะถ้าฉันคิดว่ามันสนุก เรื่องของฉันก็จะสนุก…

รูปภาพมาจากน้องสาวของไรท์เองค่ะ

ป.ล. นิยายเรื่องนี้แต่งสดค่ะ

นิยายเรื่องนี้เกิดจากแนวคิดของผู้แต่ง..โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน..