เรื่องเล่าจากพี่สาว

จากชีวิตม.6 ก้าวสู่มหาวิทยาลัยเเห่งหนึ่ง
ทำให้ชีวิตของฉันเปลี่ยนไป
จากเด็กเรียนทีมีความมุ่งมั่นอันเเรงกล้าที่จะเข้าไปเรียนในคณะที่ชอบ
เสื้อผ้าไม่เคยเลือกซื้อเอง พี่สาวคนโตเลือกให้ เเล้วเเม่จัดเตรียม

                                                                                           ไม่น่าเชื่อว่าปีนี้มีฉันคนเดียวที่ติดมหาลัยนี้อ่ะ
 เเล้วฉันจะทำไงอ่ะ ฉันก็ไม่มีเพื่อนดิ ตายๆตายเเน่ๆ
ฉันรู้ว่าความคิดนี้ไม่ได้มีเเค่ฉันที่คิดหรอก
เเต่เเม่ฉันก็คิดเหมือนกันเเหละ

เเต่อีกความคิดนึ่งที่เข้ามาในวูบนึ่งคือ
มันก็เป็นเรื่องที่ดีที่ฉันติดคนเดียว
ฉันจะได้มีโอกาศเปลี่ยนเเปลงตัวเองซะที
ฉันจะได้ช่วยเหลือตัวเอง
ฉันจะได้มีความกล้า
เเละฉันจะได้เป็นตัวของตัวเอง

                                                                             ฉันเริ่มไปอยู๋ที่มหาวิทยาลัยตั้งเเต่เดือนพฤษภาคม
                                                                                               ด้วยเหตุที่ต้องมาเรียนปรับพื้นฐานก่อน
                                                                 ใครจะไปเชื่อว่าฉันเด็กผู้หยิงที่ดูจะหัวอ่อนจะมาเรียนวิศวะ
                                                                                  ฉันเองก็ไม่อยากจะเชื่อว่าฉันจะเรียนมันได้ไหม
                                                                                     เเต่เมื่อฉันเลือกมาเเล้ว ฉันก็ต้องทำมันไห้ได้
อย่างเเรกที่ฉันได้เริ่มเปลี่ยนคือ
ฉันเลือกชุดที่จะใส่ในเเต่ละวันเอง
จากนั้นฉันก็เริ่มซื้อเสือผ้าในเเบบที่ฉันต้องการ
ฉันค้นพบตัวเองว่าฉันชอบใส่ชุดกระโปง
จากนั้นฉันก็เริ่มเเต่งตัวเเข่งกับเด็กอักษร

                                                                                                                ปีหนึ่ง เฟรชชี่ สินะเเล้วไงอ่ะ
                                                                   ในวันรับน้องวิดวะ เค้าให้น้องนั่งรวมกันอยู๋ตรงกลางลาน
                                                                                       เเล้วพี่เค้าจะเรียกให้ลุกขึ้นเเนะนำตัวทีละคน
                                                                ฉันจะทำไงดี จะลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำก็กลัวโดนก่อนคนเเรก
                                                                                                        นั่งก้มหน้าก็กลัวโดนเรียก ทำไงดี

ในขณะที่ฉันกะลังคุ้นคิดอยู่นั้นเอง
พี่คนนั้นก็เรียกน้องคนที่ใส่เสื้อสีชมพูลุกขึ้น
ตายเเล้วเรา ดันใส่มาอีก อยากจะถอดทิ้งซะตรงนี้เลย
เริ่มเเนะนำตัวจากคนซ้ายสุด
เห้ย!ทำงี้ได้ไงอ่ะ ขวาสุดไม่ได้หรอ
ทำไมต้องเราด้วยอ่ะ ฉันคิด

                                                                                               ในใจฉันบอกว่าถ้าเรากลัวตั้งเเต่ตอนนี้
                                                                                               อนาคต ชีวิตเราในมหาลัยคงจะราบรื่น
                                                                                          จะได้ไม่มีใครว่า ว่าเราอ่อน ตามเเต่พ่อเเม่
                                                                                                          เออ!เอาก็เอาหว่ะ เป็นไงเป็นกัน

ฉันลุกขึ้นเเล้วเเนะนำตัวด้วยเสียงที่ดังชัดเจน 
นึกว่าจบเเล้ว ยัง ยังให้ต่ออีก
พี่เค้าบอกว่าดี น้องคนนี้กลัวดี งั้นของให้เต้นเพลงไก่ย่างสักเพลงเเละกัน
ไอ้นี่นิ อยากตายรึไง ไม่รู้หรอว่าเเค่นี้ก็อายเเล้วอ่ะ
 เอ้า เต้นก็เต้น ครั้งเเรกเลยนะเนี่ย
มีคนหัวเราะเต็มเลยอ่ะ  อายเหลือเกิน อายจิงๆ

                                                                                    จากนั้นพอเค้าให้ทำไร ฉันก็ทำทำทุกอย่างอ่ะ
                                                                                                      เพราะความอายมันหมดไปเเล้วอ่ะ
                                                                                  เอาเลยเล่นกันตามสบายเลย เอาไห้สนุกเลยนะ


                นี่เเค่เริ่งเเรกเองนะของชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยอ่ะ ยังมีเรื่องราวสนุกๆอีกเพียบ