[EXO] Heart Beats Shock...แวบแรกปิ๊งเลย (End) [KrisYeol]

ข้อมูลเบื้องต้น

สวัสดีครับ...ผมคริส ลูกเจ้าของไร่สตรอเบอรี่แสนหวานข้างๆไร่องุ่นของชานยอลไงครับ
บางเรื่องคุณอาจจะสงสัยเกี่ยวกับการกระทำของผมใช่มั้ยล่ะ
และตอนนี้ผมจะบอกคุณว่าทำไม ถ้าพร้อมแล้วไปอ่านกันเลยครับ ^.^ BlackForest

Kris’s PART…


 

พวกคุณสงสัยกันหรือเปล่าครับว่าทำไม ผมถึงรู้จักชื่อของชานยอล ทั้งๆที่เขายังไม่ทันได้บอกชื่อผมเลย ฮึฮึฮึ ที่จริงแล้วผมรู้จักเขามาได้สามปีแล้วล่ะ ตอนนั้นชานยอลยังเรียนอยู่ ม.ปลายอยู่เลย เขาสดใส น่ารัก มองอะไรก็ดูสวยงามไปซะหมด ตอนที่ครอบครัวของผมย้ายมาทำไร่สตรอเบอรี่ข้างๆ ไร่องุ่นของบ้านชานยอล ผมเคยเจอเขาแล้ว แต่เขาอาจจะจำผมไม่ได้ แน่ล่ะ ก็มันผ่านตอนนั้นมาตั้งสามปีแล้วนี่นา...


 

Flash Back…

.

.

.

        สามปีที่แล้ว.....


 

“ชานยอล...มาทักทายคุณลุงคุณป้าไร่ข้างๆหน่อยเร็ว” คุณน้ามินจี เรียกลูกของเธอที่กำลังเล่นอยู่กับลูกหมาไซบีเรียนเข้ามาในบ้าน…


 

“คุณแม่ ผมพาเจ้าฝุ่นเข้าไปด้วยนะ สวัสดีครับ ผมชื่อชานยอลคร้าบ (^o^)” เจ้าของรอยยิ้มสดใส อุ้มลูกหมาที่ชื่อว่า เจ้าฝุ่น เข้ามาในบ้าน พร้อมกับก้มหัวเป็นเชิงทักทายมาทางครอบครัวของผม...เด็กอะไรน่ารักจัง


 

“ให้ตายเถอะ โตแล้วนะลูก ทำไมยังทำตัวมอมแมมอย่างนี้อยู่ล่ะเนี่ย”


 

“อย่าไปว่าลูกเลยค่ะ เห็นว่าอย่างนี้ลูกชายฉัน ก็ซนใช่ย่อยนะคะ” นั่นไงแม่ผมเริ่มภารกิจเผาลูกตัวเองละ


 

“แม่อ่ะ ผมสิบเจ็ดแล้วนะ ไม่มีคำว่าซนแล้วครับ (=///=) ”


 

“ชานยอล พาพี่เขาไปนั่งเล่นในห้องคาราโอเกะไป อ้อ..เอาเจ้าฝุ่นไปด้วยนะ”


 

“ครับแม่ พี่ครับตามผมมาทางนี้เลย” ไม่พูดเปล่าชานยอล กวักมือเรียกผมให้ตามเขาไปด้วย อา...คนอะไรสดใสได้ขนาดนี้ ความประทับใจเมื่อแรกเห็นมันเป็นแบบนี้นี่เอง...


 

ผมเดินตามชานยอลมาจนถึงห้องคาราโอเกะ เขาเปิดประตูให้ผมเข้าไปนั่งในนั้น แต่ดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะยังติดอยู่กับลูกหมาตัวนั้น....ผมล่ะอิจฉามันจริงๆ


 

 “พี่ชาย เดี๋ยวผมพาเจ้าฝุ่นไปด้านนอกนะครับ ถ้าแม่ถามก็บอกว่า พี่แพ้ขนหมานะ บ๊ายบาย (^o^)/”

.

.

.

Flash come…

.

.

.

.

 

หลังจากวันนั้น ผมก็มองเจ้าตัวยุ่งจากระเบียงบ้านของผมทุกเช้า จนมันกลายเป็นกิจวัตรประจำวันของผม แต่อยู่มาวันหนึ่ง ชานยอลกลับไม่ออกมาเล่นกับเจ้าฝุ่นในตอนเช้าซะงั้น ผมก็เลยเดินไปเล่นกับเจ้าฝุ่นเอง...และในเย็นวันนั้นเอง ผมก็รู้ว่า บ้านชานยอลไปเที่ยวต่างจังหวัดกัน และทุกครั้งที่บ้านชานยอลไปต่างจังหวัด ผมก็จะแวะเวียนไปเล่นกับมันบ่อยๆ จนมันจำผมเนี่ยแหละ เวลาผมเจอเจ้าฝุ่นมัน จะเห่าเรียก แล้วก็วิ่งมากระโดดใส่ผมอยู่เป็นประจำ ดีนะที่เมื่อเช้าแผนผมไม่แตก ฮ่าๆๆ


 

นั่นไง...สงสัยกันอีกใช่มั้ยล่ะครับว่าแผนอะไร ก็ที่ผมขับรถไป เกือบจะชนเจ้าฝุ่นไง ตอนแรกผมวางแผนว่าจะแกล้งไปซื้ออาหารบำรุงแม่วัวนม เพราะผมอยากตามชานยอล เพื่อที่จะหาโอกาสชวนไปกินข้าว แต่บังเอิญว่าเจ้าฝุ่นมันแกล้งตายอยู่หน้ารถผมพอดีน่ะสิ เข้าทางผม โป๊ะเชะ!!! มันเป็นแจ๊คพอตชีวิตผมมากเลย เมื่อเจ้าตัวยุ่งชานยอล ซักประวัติผมซะละเอียดยิบ ผมก็ตอบไป แต่เผลอเรียกชื่อชานยอลเนี่ยสิ เขาจะรู้มั้ยนะว่าผมรู้จักเขา (>.<;;)


 

ว้า...เวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหกว่ามั้ย ตอนนี้ผมจอดรถอยู่หน้าบ้านของเจ้าตัวยุ่งชานยอลแล้ว....


 

“แม่ใครมาอ่ะ” เสียงเนี่ยมาก่อนจะเห็นตัวอีกนะ...ฮ่าๆๆ


 

“ครับๆ เดี๋ยวผมไป...อ้าว...พี่คริส (O[]O)”


 

“แหม...เรียกซะสนิทกันเชียวนะครับ คุณชานยอล”


 

“เอ่อ...ข..ขอโทษครับ คุณคริส”


 

“ไม่เป็นไรหรอก พี่ล้อเล่น” ผมเดินไปโอบไหล่ชานยอลไว้แล้วพาเดินไปที่ตัวบ้าน


 

“ใครมาหรอ ชาน..อ้าว คริส ไม่เห็นตั้งหลายเดือน เป็นยังไงบ้างลูก”

 

“อะไรกันแม่...แม่รู้จักพี่คริสด้วยหรอ (O///O)” หน้าของชานยอลดูแปลกใจมากที่คุณน้ามินจีรู้จักผม ก็จะไม่ให้รู้จักได้ยังไง ตั้งแต่สามปีที่แล้ว ผมก็เอาสตรอเบอรี่จากไร่ มาฝากคุณน้าทุกครั้งที่ถึงฤดู แต่ทำไมผมถึงไม่ค่อยได้เจอชานยอลก็ไม่รู้...ไม่อย่างนั้นผมกับชานยอลคงได้แต่งงานกันไปแล้ว ฮ่าๆๆ

 

“ก็พี่คริสเขา อยู่ไร่ข้างๆเราไง สามปีที่แล้ว ลูกจำพี่เขาไม่ได้หรอ”


 

“หา??? สามปีที่แล้ว”

 

...................................................................................

 

Chanyeol’s PART…


 

                ม..ไม่จริงอะ ผมเคยเจอเขาด้วยหรอ (O.O) ล..แล้วคนที่โอบผมอยู่เนี่ยรู้จักผมด้วย


 

“คุณน้าครับ วันนี้ผมจะพาชานยอลไปทานข้าวที่บ้านนะครับ”


 

        เฮ้ยยย ได้ไงผมยังไม่ตกลงเลย (ได้ข่าวว่าผมเป็นคนชวนขานี่นา) ทำไมผมรู้สึกเหมือนเด็กที่โดนแกล้งอย่างนี้ล่ะ (T^T)


 

“ได้จ้า...ให้ชานยอลไปนอนที่ไร่คริสก้ได้นะ น้าไม่หวง”


 

“โห..แม่อ่ะ หวงบ้างก็ได้หรอก ผมเป็นลูกชายแม่นะครับ”


 

“ขึ้นไปเอาเสื้อผ้าเถอะ จะได้ไปหาอะไรอร่อยๆทานกัน” พี่คริสเนื้อคู่ของผม ลูบหัวผมแหละ ใกล้ชิดดีจัง เฮ้ย...เล่นตัวหน่อยสิชานยอล ไปยอมเขาได้ยังไง (=//=) แต่ก็ไม่ทันแล้วนี่นา ลูบบ่อยๆก็ดีนะครับ อิอิ


 

“ครับๆ งั้นคืนนี้แม่อยู่กับพ่อดีๆนะ ผมเป็นห่วง” ผมโผเข้าไปกอดแม่ ก่อนที่จะเดินขึ้นไปเอากระเป๋าเป้ ยัดเสื้อผ้าที่จะใส่ลงไป ท่าทางจะโรแมนติกเนอะ (>.<)


 

“ผมไปนะครับแม่”


 

“อย่าไปสร้างเรื่องให้พี่เค้านะลูก”


 

“ครับๆ ห่วงกันจังเลยนะ เอาไว้ผมกลับมาแล้วจะเคลียร์ให้หมดเลย” ผมเดินตรงไปที่รถของเขา พร้อมกับนึกถึงเรื่องเมื่อเช้าไปด้วย ที่แท้เขาก็รู้จักพ่อแม่ผมอยู่แล้วสินะ เขาถึงได้กล้าให้ผมขับรถเขา ไหนจะเรื่องที่ผมบอกชอบเขาไปอีก พ่อแม่ผมต้องรู้แน่ๆเลย โอ๊ย คิดแล้วก็เขิน (>///<)


 

“คิดอะไรอยู่หรอ ชานยอล (^_^) ” พี่คริสที่นั่งอยู่ฝั่งคนขับหันมาถามผม พร้อมกับส่งยิ้มหวานๆมาให้

“(O///O) ม..ไม่ได้คิดครับ” อย่ายิ้มละลายใจอย่างนั้นสิ เดี๋ยวผมก็ได้ตายอยู่ตรงนี้หรอก...ว่าแต่ทำไมพี่คริสไม่ออกรถซะทีล่ะเนี่ย

“เรื่องเมื่อเช้าน่ะ”


 

“ปล่อยให้มันผ่านๆไปเถอะครับ” ถึงแม้ว่าผมจะชอบพี่จริงๆก็เถอะ (>///<)


 

“พี่ก็ชอบ ชานยอลนะ”


 

“ไม่ๆๆๆอย่าพูดถึง ฮ๊ะ!!! พี่ว่าไงนะ (O///O)” ข..เขาบอกว่าเขาชอบผมงั้นหรอ!!!


 

“ชอบมาสามปีแล้ว ตั้งแต่ตอนที่เราเจอกันครั้งแรก”


 

“(O////O)…” ตอนนั้นผมเพิ่งเรียนอยู่ ม.6 เองนะ


 

“พี่ตกหลุมรักรอยยิ้มของนาย ยิ้มให้พี่ดูทุกวันนะครับ”


 

“...นะครับด้วย” แวร้กกกก หลุดอีกแล้ว ปากนะปาก ป....ปากพี่คริส เฮ้ยยย ทุเรศว่ะ คิดอะไรเนี่ย (>.<;;;)


 

“ชานยอลคบกับพี่.... อุ๊บ!!”

 

(OxO)!!    >>> คริส

(>x<)       >>> ชานยอล


 

“เอ่อ...” ม้ายยยยยย ชานยอล นายทำอะไรลงไปเนี่ย จูบพี่เขาได้ยังไง ใครก็ได้เอามีดมาแทงผมเถอะ (T^T)


 

“อย่างนี้ไม่ต้องคบแล้วล่ะ แต่งเลยดีมั้ย (^_^)+++”


 

“น..ไหนพี่บอกว่าหาของอร่อยกินไง”


 

“เปลี่ยนใจมากินชานยอลคนเดียวดีกว่า ฮ่าๆๆ”


 

“เฮ้ยๆ พี่คริส ปลดล๊อคประตูเลย ชานยอลจะกลับบ้าน”


 

“ไม่ทันแล้วล่ะ รถพี่มันออกตัวแรง หยุดไม่ได้แล้ว อิอิ”


 

พี่คริส ไม่พูดเปล่าเขากลับเหยียบคันเร่งจนผมแทบจะรวมเป็นเนื้อเดียวกันกับเบาะรถ....ทำไมผมไม่เอะใจตั้งแต่แรกว่าไอ้ภาพลักษณ์สุดแสนจะเทพบุตรของอิพี่คริส อาจจะมีปีศาจบ้ากามหลบอยู่ข้างในล่ะเนี่ย....พลาดแล้ว พลาดจริงๆชานยอลเอ๊ยยยยยยยยย (TT[]TT)


 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++























ในที่สุดพาร์ทจบก็มาแล้ว อิอิ ขณะนี้ เวลา 0.44 นาฬิกา ข้าพเจ้านั้นยังมิได้นอน 555+
หวังว่าทุกคนจะสนุกกับตอนจบ ป่วงๆรั่วๆนะคะ
ขอบคุณทุกคอมเมนต์ และทุกคนที่เข้ามาอ่าน >3<
อ้อ!!!!! อาจจะไม่ได้อัพอีกประมาณสองอาทิตย์นะคะ ไรท์ติดสอบ แล้วเจอกันนะคะ