tonjay_1318forever

ข้อมูลเบื้องต้น

TONJAY1318FOREVER

You are encouraged to my best.

May seem that I'm not interested. But I love her, I love the most.

เนื้อเรื่อง

TONJAY1318FOREVER

You are encouraged to my best.

May seem that I'm not interested. But I love her, I love the most.

…สิ้นเสียงนกหวีดสกอร์โชว์ให้ให้รู้ว่าผลการแข่งขันวันนี้จบด้วยการเสมอ เรามาเก็บแต้มได้ตามเป้าหมาย แม้จะเป็นแค่ 1 แต้ม แต่ก็เป็นแต้มที่สำคัญมากสำหรับเรา หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จทุกคนก็มาขึ้นรถเพื่อกลับโรงแรมที่พัก แน่นอนว่าผมดีใจมากเพราะอีกไม่กี่วันผมก็จะได้ไปเข้าแคมป์ทีมชาติได้ไปเจอไอ้เตี้ยจอมแก่นของผม ผมนึกขึ้นได้ว่าวันนี้ไอ้เตี้ยจอมแก่นมีอุ่นเครื่องกับเมียนม่า ผมเลยหยิบไอโฟนคู่ใจมาเปิดดู เน็ตติดๆขัดๆบ้างแต่ก้พอดูได้…

…ภาพที่ผมเห็นทำให้ต้องถึงกลับอึ้ง เมื่อผมเห็นภาพไอ้จอมแก่นของผมเหมือนจะดูฉุนและโมโหอยู่ไม่น้อย เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นไอ้จอมแก่นนี้เหวี่ยง

“เป็นไรของเค้าน่ะ” ผมบ่นคนเดียวเพราะอาการแบบนี้ผมพึ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก

“มีไรว่ะมึง” พี่อุ้มยื่นหน้าเข้ามาถาม

“ป่าวพี่” ผมตอบกลับไปอย่างงหัวเสีย ผมรู้สึกเป็นห่วงลิงน้อยจอมแก่นจัง ขืนปล่อยให้เป็นแบบนี้บ่อยๆ มันไม่เกิดผลดีต่อชนาน้อยของผมแน่ๆ

…กลับมาถึงโรงแรม ผมรีบขนข้าวขนของลงจากรถและเดินดุ่มๆขึ้นมาที่ห้อง โดยมีไอ้พี่อุ้มตะโกนตามหลังมา…

“เชี่ยต้นรอกูด้วยดิ”

“รอไรละ มาหลายวันยังจะหลงทางอีกหรอ”

“กูไม่ได้กลัวหลงทาง คือมึงมาช่วยกูถือกระเป๋าหน่อยโว้ยย มันหนัก ของมึงกูก็ต้องแบกเนี่ย”

“อ้าวหรอ โทษทีพี่”

…ผมเดินมาหยิบกระเป๋าจากพี่อุ้ม เพราะผมเป็นห่วงไอ้จอมแก่นของผมว่าเป็นอะไร เพราะมองย้อนกลับไปผมก็รู้สึกผิด ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้โทรหาลิงจอมแก่น มันโทรมาผมก็ไม่ค่อยจะว่างรับ ยิ่งตอนนี้มี #เจจุ๊บ #เจเต๋า ผมก็ไม่ได้สนใจ เพราะผมคิดว่า เจมันคงไม่คิดอะไร ผมเลยได้แต่ลอยหน้าลอยตา ลั้นลานั่นนี่ จนผมกำลังจะทำให้ลิงจอมแก่นกลายเป็นของตาย แต่มันก้มีเรื่องที่ทำให้ผมทำให้มันมีความสุขอยู่เพราะ #ร้องไห้หนักมาก เกิดจากการที่ผมบอกรักมันออกสื่อ ใช่แล้วครับวันนั้นผมบอกรักลิงจอมแก่นออกสื่อ ^^ …

“เชี่ยต้นตกลงมึงเป็นไร”  ไอ้พี่อุ้ม พอถึงห้องก็ถามเลย ผมขี้เกียจตอบเลยดยน มือถือให้พี่อุ้มดู และเหมือนว่าต้นเหตุที่ผมเป็นแบบนี้คืออะไร

“ผมแค่อยากรู้มันเป็นอะไร”

“นี่มึงไม่รู้จริงๆหรอ”

“ อ้าว ถ้ารู้จะสงสัยทำไมหละ”

“อาการแบบนี้เค้าเรียกว่า …คิดถึงผัวไง”

…เสียงนกหวีดสิ้นสุดลง สกอร์บอกให้ผมรู้ว่าเราชนะ 1-0  ถึงแม้วันนี้เราจะชนะมันก็เป็นอีกหนึ่งแมตที่ผมแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย ผมโมโหตัวเอง ผมเบื่อตัวเอง ผมอยากจะระเบิดตัวเองทิ้งให้ได้ หลังจากกลับมาจากสนามแข่งผมก้ยังไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไร เพราะผมกลัวผมไปเหวี่ยงใส่ใครเค้าอีก ผมนั่งทบทวนว่าที่ผมเป็นแบบนี้มันเป็นเพราะอะไร ต้นเหตุมันมาจากไหน และดูเหมือนเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมันทำให้ผมหลุดอออกจากภวังค์แห่งความคิด ผมมองเบอร์ที่คุ้นตา มิสคอลแจ้งให้รู้ว่าผมไม่ได้รับมา 10 กว่าสาย เพราะอะไรก็ไม่รู้ทำมผมถึงไม่กล้ารับมัน เสียงมิสคอลเงียบไปซักพักหนึ่ง เสียงข้อความก้ดังขึ้น

“รับโทรศัพท์หน่อยน่ะคนดี”

“เค้าเป็นห่วงเจน่ะ จอมแก่นของเค้า”

…เสียงมือถือดังขึ้นอีกครั้งก่อนที่ผมจะตัดสินใจรับมันความเงียบเข้าทำงานระหว่างผมกับปลายสาย หน้าที่ทำลายความเงียบจึงเป็นของอีกฝ่ายที่ต้องทำมัน…

“เจ เจเป็นไรรึป่าววันนี้ในสนามต้นเห็นน่ะ”

“สนใจด้วยรึไง”

“เจไม่เอาดิ ทำไมต้องประชดกัน”

“กูไม่สำคัญแล้วหนิต้น ถ้ามึงยังเห็นกูเป็นคนสำคัญ มึงไม่ละเลยกูขนาดนี้หรอก” ผมเริ่มจะควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้ น้ำตาเริ่มทำงานโดยการไหลอาบแก้มน้อยๆของผม

“อะไรที่ทำให้เจอคิดแบบนั้น”

“อ่อ กูคงคิดไปเองหละมั้งเนาะ ก็แค่มึงตัวติดกันกับพี่อุ้มมากขึ้น สนิทกันมากขึ้นมีรองเท้าคู่ มีของคู่กัน ทั้งที่เมื่อก่อนมึงจะมีของคู่กับกูแค่คนเดียว” น้ำตาที่เปื้อนแก้มของผม เริ่มจะเพิ่มปริมาณขึ้นผมพูดความรู้สึกที่ผมอึดอัดใจนานให้ปลายสายได้รู้ ไม่ว่าเค้าจะเข้าใจหรือไม่เข้าใจสิ่งที่ผมพูดก็ตาม

“ต้นขอโทษ”

“มึงทำได้แค่นี้หรอต้นห่ะ ทำดีที่สุดได้แค่นี้รึไง มึงเคยรักกูบ้างไหมเคยหวงกูไหมตอบที ที่กูเคยแรด แจ้นหาคนนั้นคนนี้เพราะอยากให้มึงสนใจกูบ้าง แต่สุดท้ายมึงมองกูเป็นเหมือนอากาศ ถ้ามึงยืนอยู่ตรงนี้กูจะต่อยมึงให้หน้าหงายไปเลยมึงรู้ไว้ซะด้วย” ถึงแม้ผมจะพูดว่าอยากต่อยคนปลายสาย แต่ในใจผมก็วกเข้ามาถามตัวเองว่าถ้าผมทำมัน ก็เหมือนผมทำร้ายหัวใจตัวเอง

“สำหรับต้นไม่มีใครสำคัญไปกว่าเจน่ะ และที่ต้นโทรมาวันนี้ก็เพราะเป็นห่วงเจ ต้นเห็นเจเหวี่ยงในสนาม มันไม่น่ารักเลยรู้ไหม” ปลายสายพูดเสียงนุ่ม เพราะรู้สึกผิดปนเป็นห่วง

“ที่กูเป็นแบบนี้เพราะไม่มีมึงอยู่ข้างๆกูไง มึงรู้ไหม ไม่มีมึงอยู่ข้างๆกูรู้สึกสนามบอลมันกว้างกว่าเดิม กูรู้สึกไม่มีแรงไม่มีกำลังใจที่จะเล่น กูรู้สึกเหมือนกูไม่ปลอดภัย ที่กูวิ่งไปกอดไอ้นิววันนี้เพราะกูคิดว่ามันเป็นมึง กูเพ้อถึงมึงขนาดไหน กูคิดถึงมึงขนาดไหนมึงรู้ไหม ถ้ามึงยังรักยังเห็นกูเป็นคนสำคัญมึงช่วยสนใจกูหน่อยได้ไหมต้น” พูดจบผมทรุดลงกับพื้นน้ำตาที่ไหลมาไม่หยุด พร้อมเสียงสะอื้นของผมที่ตอนนี้กลั้นไว้ไม่อยู่และเหมือนมันจะทำให้อีกคนร้องไห้ได้เหมือนกัน แม้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราทะเลาะกัน แต่นี่เป็นการที่เราทะเลาะกันโดยอยู่คนละฟากของโลก ถ้าทะเลาะกันตอนเค้าอยู่ต่อหน้า อย่างน้อยผมก็อุ่นใจว่าเค้าไม่จากเราไปไหน แต่นี่มันจะไปจากผมไหม ผมไม่อาจอ่านใจมันได้ จนผมได้ยินเสียงมันสะอื้น นั่นก็ทำให้ผมรู้ว่ามันร้องไห้…

“เจครับต้นขอโทษน่ะที่ทำให้เจเสียใจ ต้นขอโทษที่ละเลยเจ แต่เจรู้ไหมเจยังเป็นคนเดียวที่ต้นรัก เจยังเป็นคนสำคัญของต้นน่ะครับ เรื่องพี่อุ้มต้นก้คิดกับเค้าแค่พี่ชายส่วนของคู่กันหรืออะไรที่เจเข้าใจอ่ะ ต้นจะบอกว่ามันสีเหมือนกันแต่คนละลาย คู่ของมันต้นซื้อเก็บไว้ จะเอาให้เจวันเข้าแคมป์ไงครับ เข้าใจรึยังไม่มีใครสำคัญกว่าเจทั้งนั้น  เพราะเจคือกำลังใจของต้น หัวของต้นเป็นของเจ แล้วหัวใจของเจหละยังเป็นของต้นไหม ถ้ามันยังเป็นของต้นอยู่ เราก็จะมีหัวใจดวงเดียวกัน เพราะเจคือคนเดียวที่ต้นพร้อมจะวางหัวใจไว้ และเจคือคนๆเดียวที่ต้นจะฝากทั้งชีวิตทั้งลมหายใจน่ะครับ” เสียงพูดปนสะอื้นนั้น กลับทำให้ผมยิ้มได้ เพราะทุกครั้งที่ทะเลาะกันผมรู้สึกว่าเรารักและเข้าใจกันมากขึ้น

“เจก็ขอโทษที่งี่เง่าละกันน่ะต้น เพราะต้นคือรักเดียวของเจ และจะเป็นรักสุดท้ายของเจด้วย ความห่างไกลมันอาจจะทำให้เจหวั่นบ้าง เจแค่อยากรุ้ว่าต้นยังรักเจไหม เจยังสำคัญพอไหมสำหรับต้น แต่ที่ต้นพูดมา เจอก็ขอบคุณน่ะที่ต้นรักเจมากขนาดนี้ เจจะตอบแทนควมรักต้นให้ดีที่สุดน่ะครับ”

“แล้วเจจะตอบแทนต้นยังไงอ่ะ ตอบแทนยังไงดีน๊า”

“คิดไรเนี่ยไอ้หมีเกรียน”

“อยากกินเจอ่ะดิ”

“ไอ้หื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”

“55555 ล้อเล่นค้าบบ ขอแค่หอมแก้มซัก 5 6 7 8 9 ฟอด จุ๊บนู้นนั่นนี่ นอนกอดทั้งคืนแค่นี้พอ ^^ “

“ไอ้บ้า รีบมาเหอะจะทำรยอมหมดเล้ยยย”

“จริงๆหรอ เย๊” เหมือนไอ้หมีเกรีนจะดีใจมากกับคำว่า แล้วแต่ของผม ผมกับไอ้หมีเกรียนคุยกันนานมาก มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขอีกครั้งหนึ่ง

( มีคนเคยพูดไว้ว่า คนรักกันก็ต้องเชื่อใจกัน ผมว่าบทความนี้เป็นจริงครับ ถ้าเราไม่เชื่อคนรักของเราแล้วเราจะไปเชื่อใคร เมื่อคุณทะเลาะกันไม่เข้าใจกัน คุณก็ต้องหันหน้าเข้าหากันพูดคุยกันเคลียกันให้เข้าใจ ก็เหมือนกับผมที่ยิ่งทะเลาะ ก็ยิ่งทำให้ผมเข้าใจกับไอ้หมีจอมเกรียน รักของผมกับมันมีหวานบ้างมีกร่อยบ้าง แต่ทุกวันนี้เราก็ยังอยู่ด้วยกัน แล้วก็มีความสุขมาก )

(จากใจคิตตี้ผี)

ไม่มีไรมาก อยากเห็นโมเม้นต้นเจ อยากให้เค้ามาอยูด้วยกันแล้ว แค่อยู่ด้วยกันนางก็ฟินได้เป็นปีค่ะ ติชมได้เหมือนเดิมน่ะค่ะ ^^ ขอบคุณท่านผู้อ่านทุกท่านค่ะ ฟินไม่มากแต่นางอยากจิเขียน แฮ่ๆ

คิตตี้ผี