KyuMin นายเท่านั้นที่เข้าใจ

ลำดับตอนที่ #3 : KyuMin นายเท่านั้นที่เข้าใจ ตอน4

Title : ONLY YOU...

Author :

นายเท่านั้นที่เข้าใจ (ตอนที่4) เนกิมะสึ

Paring : Kyuyhun+Sungmin

Ooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo

"

นายไม่ผิดเหรอ คนที่ผิดคือคนโน่นต่างหาก"คิบอมชี้ไปที่เจ้ซิน(ฮีชอล)ที่กำลังนั่งทำหน้าสวยอยู่

"

น้องหบอมมีอะไรกับเจ้หรอตัวเอง" เมื่อหบอมมี่ได้ยินถึงกับขนลุกซู่ >~<แล้วรีบเดินไปซบดงแฮที่นั่งอยู่ไม่ไกลนัก และส่งสัญญาณทางใจบอกกับดงแฮว่า ‘เจ้ซินแกล้งเค้าอ่ะตัวเอง’ แล้วสบตากับดงแฮ แต่รู้สึกว่าดงแฮก็ทำอะไรคุณนายซินไม่ได้ เขาทำได้เพียงปลอบคิบอม โดยการโอบกอดให้คนอื่นอิจฉาเล่นๆซองมินทำได้แค่เพียงถอนหายใจ แล้วเรียกชื่อรูมเมทคนใหม่ของตัวเอง

"

"

คยู... กระเป๋านายอยู่ไหน ฉันจะกลับบ้านพักแล้ว"กระเป๋าของผมเหรอ อยู่ที่ประชาสัมพันธ์ครับพี่ซองมิน... แล้วทำไมถึงรีบกลับอ่ะครับ"คยูถามด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบมาเลย

"

พี่อีทึกครับ ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ"ซองมินก้มหัวและเดินตรงไปยังประตูแต่ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น

"

แล้วนายจะกลับยังไง มันดึกแล้วนะ แถมนายยังพาคยูไปอีก...นายแน่ใจนะว่านายจะรับผิดชอบเรื่องทั้งหมดได้"คิบอมทักขึ้นมา โดยไม่รู้ว่าคนที่นั่งอยู่ข้างๆจะรู้สึกยังไงดงแฮเริ่มกอดคิบอมแรงขึ้น พร้อมเอาปากประกบปากกับคิบอม...ซองมินได้แต่เอามือไปปิดตาคยูผู้ที่ยังไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับบ้านหลังนี้

"

ผมจะเดินกลับ แล้วจะกลับบ้านไวๆ ทุกคนไม่ต้องเป็นห่วง"กระต่ายน้อยลากคยูออกไปจากห้อง ที่ยังมีภาพที่เด็กอย่างคยูไม่ควรดูอยู่

"

"

"

คยู...นายมีเสื้อผ้าทั้งหมดกี่ตัว"มีเสื้อ 5 ตัว หมวก 3 ใบ ผ้าพันคอ 2 ผืนและก็แว่นอีก 1 อันครับ" งั้นวันนี้เราไปช๊อปกัน..."เมื่อมาถึงประชาสัมพันธ์แล้ว คยูก็เดินไปหยิบกระเป๋าใบเล็กๆสีน้ำตาลออกมา "ฉันขอเสื้อผ้าที่นายคิดว่าฉันใส่แล้วไม่มีใครจำได้อ่ะ...มีมั้ย ส่วนนายก็ยืนรออยู่ตรงนี้แล้วเดี๋ยวฉันมา" ซองมินรับเสื้อผ้ามาจากคยูน้อย แล้วรีบวิ่งไปแปลงร่างที่ห้องน้ำ

ในขณะเดียวกันนั้น

อึนฮยอกกับฮันฮยองก็กำลังจะเดินออกจากบริษัทพอดี แต่ดีนะที่ซองมินไม่เห็นอึนฮยอก และอึนฮยอกก็ไม่เห็นซองมินเช่นกัน

"

"

โชคดีนะครับพี่อึนฮยอกแล้วก็พี่ฮันฮยองด้วย กลับบ้านอย่างปลอดภัยด้วยนะครับ ^^"เพิ่งมาวันแรกก็มีความพยายามสูงเลยนะเรา หัดซ้อมบ่อยๆจะได้เต้นได้คล่องกว่านี้นะ"ฮันเกิงพูดชื่นชมคยูด้วยใบหน้าที่แจ่มใส แต่กลับทำให้อึนฮยอกอารมณ์เสียจนเดินออกจะบริษัทไปโดยไม่ได้บอกลาใคร

เมื่อฮันเกิงเห็นฮยอกแจเดินออกไปก่อนก็ได้แต่ยิ้มแล้วบอกลาคยู

"

งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ"

คยูได้แต่มองฮันเกิงที่วิ่งตามอึนฮยอกออกไป

แล้วส่ายหัวเล็กน้อย จากนั้นเสียงเล็กๆก็ลอยมาจากด้านหลัง

"

คยู..."เสียงนี้ดังมาแต่ไกล"รอนานมั้ยอ่า...คยู"ซองมินทักขึ้น

"

ไม่ครับ ไม่เลยสักนิด...รีบๆไปกันเถอะครับ ผมอยากจะไปเที่ยวแล้ว" คยูทำหน้ายิ้มแย้มเมื่อรู้ว่าซองมินจะพาไปซื้อของและเมื่อเห็นซองมินใส่เสื้อผ้าของตัวเองแล้วล่ะก็ คยูเลยรู้สึกมีความสุขเป็นพิเศษ

ซองมินเลือกห้าสรรพสินค้าที่มีร้านโปรดของเขา

ร้านนั้นคือ ร้านSnoopy Shop เมื่อเดินเข้าไปในร้านนั้นก็พบพี่สาวคนสวยยืนต้อนรับอยู่

"

"

อันยอง พี่ซูยอง ผมพาสมาชิกใหม่มาซื้อของอ่าครับ"กรี๊ดๆๆๆ! สวัสดีจ๊ะน้องหนุ่มสุดหล่อ พี่ชื่อ คิม ซูยองนะจ๊ะ มีปัญหาอะไรมาหาพี่ได้ตลอดเวลาเลยนะ นี้จ๊ะเบอร์พี่ 033-xxxxxxx จุ๊บๆ แล้วอย่าลืมโทรมานะตัวเอง >3<" เจ้ซูยองหว่านเสน่ห์ไว้ซะเต็มพื้นเลย

"

เจ้! ผมพาคยูมาซื้อของนะ ไม่ได้พามาเพื่อให้เจ้จีบซักหน่อย" ซองมินขึ้นเสียงด้วยความไม่พอใจ

"

"

อ๊ะ!ชื่อคยูเหรอตัวเอง แล้วเป็นรูมเมทกับใครอ่ะจ๊ะ ถ้าไม่มีมานอนกับพี่มั้ย"สวัสดีครับ ผมชื่อคยูฮยอนครับ เป็นรูมเมทกับพี่ซองมินครับ"^^คยูยิ้ม

"

ตายจริง!"เจ้เอามือปิดปาก "งั้นก็เสร็จซองมินแล้วอ่าดิ...เฮ้อ!เจ้เซ็ง" เจ้ถอนหายใจ พร้อมมองไปที่ซองมินที่กำลังเลือกเสื้อผ้าอยู่แล้วส่ายหัว

//sungmin//

เจ้นะเจ้

คิดไปไหนแล้วนี่ ไม่เคยเชื่อใจผมบ้างเลย...ไม่เคยเลยจริงๆ มีแต่เชื่อในสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้... ให้ตายสิ

"

คยูอยากได้เสื้อตัวไหนก็หยิบมาได้เลยนะ แล้วก็เอาให้ครบทุกสีนะ เยอะๆด้วย"เมื่อคยูได้ยินก็ทำหน้าสงสัยอย่างแรง

"

ทำไมอ่าครับ" เสียงของคยูบ่งบอกได้เลยว่าเขาไม่เอาใจที่ซองมินพูด

"

ถ้าซื้อไม่เยอะพออ่านะ นายไม่มีเสื้อใส่แน่ๆ เพราะพวกเฮียๆเขาไม่ค่อยมีเวลามาเดินเลือกซื้อเสื้อผ้าแบบเราหรอกนะ"

ซองมินเดินเข้าไปยังล๊อกของเสื้อยืด

พร้อมหยิบเสื้อประมาณ 10 กว่าตัวโดยไม่ลองเลยสักตัว ส่วนคยูน้อยก็ลองเสื้อไปเรื่อยๆ จนได้เสื้อที่ถูกใจหลายตัว

อ๊ะ

!เสื้อตัวนี้เหมาะกับพี่ Shindong(ชินดง)มากๆเลย... พี่เยซองตัวชอบสีแดง เอาตัวนี้แหล่ะ...กรี๊ดๆ สีชมพูตัวนี้เหมาะกับคนน่ารักๆอย่างเรามากที่สุด>v< พี่ฮันฮยองต้องสีดำ ส่วน...อึนฮยอกสีน้ำเงิน

"

เจ้ๆ ร้านลูกหมีน้อยปิดยังอ่า"ซองมินตะโกนถามเจ้ซูยองที่นั่งมองคยูน้อยตาเป็นมันอยู่ในขณะนี้

"

อ๋อๆ...ร้านนั้นปิดยากจะตายไป กว่าสาวๆจะยอมออกจากร้านได้"เจ้พูดด้วยน้ำเสียงลำบากใจ

"

หา~"ซองมินร้องเสียงหลง "ทั้งๆที่ร้านนั้นเป็นร้านที่มีแต่เสื้อผ้าของบุรุษไม่ใช่เหรอ ไม่น่าเชื่ออ่า... แล้วถ้าผมเข้าไปไม่โดนกอด จับ จูบ ลูบคำ จนเละเลยเหรอ ให้ตายสิ แค่มาร้านนี้ก็หลบสาวๆมาแทบตาย ถ้าไปร้านนั้นไม่เจอหนักกว่านี้เหรอ"ซองมินพูดด้วยความหนักใจอย่างที่หาที่สุดไม่ได้เพราะ ไม่มีใครมาช่วยป้องกันเขาจะสาวๆเหล่านั้น

"

งั้นก็ไปหลังร้านของเขาสิ สนิทกับเจ้าของร้านไม่ใช่เหรอ ไปขอดูเสื้อผ้าแบบใหม่ๆที่หลังร้านก็ได้ ถ้าไม่ถูกใจก็สั่งตัดซะเลย" ขอบอกว่าเจ้คนนี้มักทำให้ซองมินโดนหักค่าขนมบ่อยๆเพราะใช้เงินเกินงบประมาณ

"

ไม่เอาหรอก เชื่อเจ้ทีไรไม่รุ่งทุกทีอ่า"ซองมินรีบหยิบเสื้อผ้าทั้งหมดมาจ่ายเงินและลากคยูออกจากร้านอย่างรวดเร็ว

"

โชคดีนะจ๊ะ...คยูที่รัก" เจ้ซูยองส่งจูบให้คยู

"

"

กองไว้ตรงนั้นอ่ะฮะ"คยูพูดขึ้นพร้อมทำท่าทางที่แสดงความหมายว่า ‘ผมเป็นของพี่ซองมิน’ O^O เจ้ซูยองถึงกับอึ้ง แล้วลงไปนั่งกองอยู่กับพื้น เพราะอาการที่คยูแสดงออกมา (เจ้ รับไม่ได้)อะไรกันนี่ ขนาดซองมินยังไม่ได้เข้าไปนอนกับคยูนะ คยูยัง...บอกว่าตัวเองเป็นของซองมิน... ฉันว่าฉันไปรักเพชเดียวกันจะดีมั้ยนี่"

โปรดติดตามตอนต่อไป