KyuMin นายเท่านั้นที่เข้าใจ

พวกเราจะต้องเป็นนักร้องที่มีชื่อเสียงให้ได้  เด็กผู้ชายสองคนพูดขึ้น   พร้อมเกี่ยวก้อยสัญญากัน   ท่ามกลางบรรยากาศของสนามเด็กเล่นยามเย็น

            ผม Sungmin (ซองมิน) นักร้องหนุ่มหน้าใส ขวัญใจสาวๆทั่วเอเชีย แห่งวง super junior และเพื่อนสมัยเด็กของผม Eunhyuk (อึนฮยอก) ตั้งแต่เราจากกันตอนสมัยเด็ก เราก็เพิ่งได้เจอกันตอนที่มาสมัครเป็นนักร้อง และแล้วพวกเราก็ได้ร่วมวงกัน เราจึงสนิทกันได้ไม่ยากนัก

ขณะนี้พวกเราอยู่ในบริษัทของค่าย SM วันนี้มีการซ้อมใหญ่ของวงเรา   เพื่อโปรโมทอัลบั้มใหม่   อีกอย่างนะ   วันนี้มีน้องใหม่มาแนะนำตัวด้วย   จะหล่อหรือเปล่าผมไม่สนหรอก   แต่ห้ามทำตัวน่ารักจนเกินหน้าเกินตาผมเด็ดขาด

ในขณะที่ซองมินกำลังจะเดินไปยังห้องน้ำก่อนที่จะไปซ้อมเต้นนั้น ก็มีหนุ่ม(หน้า)สวยผู้ที่มีนามว่าHeechal (ฮีชอล) เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมพูดว่า

ลี  ซอง  มิน...นายอู้การซ้อมเหรอ   ฉันกะว่าเย็นนี้จะทำซุปฟักทองสักหน่อย...  ไม่ทำแล้วดีกว่า  แล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย

เปล่านะ พี่ฮีชอล   ผมแค่จะมาเข้าห้องน้ำเฉยๆ   ผมไม่ได้อู้จริงๆนะ ผมสาบานได้ พร้อมยกมือขึ้นมาสาบาน งั้นเย็นนี้ขอซุปฟักทองด้วยน้า~ แล้วตามด้วยท่ากระต่ายน้อยอ้อนขอฟักทอง

ก็ได้ๆ ... แค่ต้องไปให้ถึงห้องห้องซ้อมภายใน 5 นาที OK ป่ะ

ครับผม   ขอบคุณพี่ฮีชอลคนสวย

พี่ฮีชอลยิ้มพร้อมพยักหน้า   นั้นเป็นสัญลักษณ์ที่หมายถึง ดีมาก   เมื่อพี่ฮีชอลเริ่มเดินไป   ผมก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

อ๋า~ไม่ไหวๆ  พี่ Siwon (ซีวอน) ถึงจะหล่อกว่าผมนิส~เดียว   รวยกว่าผมนิดหน่อย แต่ทำอาหารไม่ได้เรื่องเลย   พอถึงเวรทำอาหารของพี่ซีวอนทีไร   ผมท้องเสียทุกทีเลย   อย่างนี้ต้องบอกพี่ฮีชอลทำซุปฟังทองสูตรพิเศษซะแว้ว  จะต้องบำรุงกันหน่อย   ไม่งั้นมีหวังมาทำงานไม่ได้ 

ซองมินเดินออกจากห้องน้ำ   แต่อาจเป็นเพราะความซุ่มซ่ามของซองมินหรือ ความอ่อนเพลียจาก อาการท้องเสียเมื่อกี้   จึงทำให้เขาลื้นล้มลง  แต่มีร่างหนึ่งประคองเขาเอาไว้...  ชายหนุ่มหน้าตาน่ารัก  ตาคมโต  คิ้วเข้ม (แมนมากๆ) สรุปว่า หล่อ...   เขาส่งยิ้มให้ซองมินและพยุงตัวของซองมินขึ้น8

ขอโทษครับ   ผมไม่ได้ตั้งใจ ผม... แล้วซองมินก็ร้องไห้ออกมา (ซะงั้น)

คุณไม่เป็นอะไรใช่มั้ยครับ...^^ ใจเย็นนะครับ เขายื่นผ้าเช็ดหน้าสีน้ำตาลายสก็อตให้ซองมิน งั้นผมขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ

เขาทิ้งผมให้ยืนร้องไห้หน้าห้องน้ำอยู่คนเดียว  อ๊ะ ! ผมเพิ่งนึกได้ว่าผมสัญญากับพี่ฮีชอลว่าผมจะรีบไปที่ห้องซ้อม  ตายแล้วๆ  (ซุปฟักทองจ้า  รอซองมินด้วย)

 ซองมินรีบวิ่งไปยังห้องซ้อมเต้น  ก่อนที่เขาจะเปิดปะตูเข้าไป  เขาเช็ดน้ำตาด้วยผ้าเช็ดหน้าสีน้ำตาล

ก้าวแรกที่ผมก้าวเข้าไป  ทุกคนในวงมองมาที่ผมด้วยสายตาที่บ่งบอกว่า นายมาสายอีกแล้วนะ T-T จะให้ผมมาเร็วได้ยังไงในเมื่อผมท้องเสียเพราะอาหารที่พี่ซีวอนทำ   ผมได้แต่เดินไปนั่งข้างๆอึนฮยอกอย่างช้าๆ

ไปทำอะไรมาไอ้ตัวแซบ   ตาแดงเชียว อึนฮยอกพูดด้วยน้ำเสียงของความเป็นห่วง   พร้อมเอามือไปจับขอบตาของซองมินเบาๆ

มีเรื่องนิดหน่อยอ่ะอึนฮยอก ไม่ต้องเป็นห่วง   แต่ตอนนี้...ฉันขอพิงหน่อยแล้วกันนะ...เหนื่อยจังเลยนะ...อึนฮยอกอึนฮยอกยิ้มเล็กๆเมื่อได้ยินซองมินเรียกชื่อของตัวเอง

ระหว่างที่ซองมินหลับ   ก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมผู้จัดการ

ซองมินนั่งดีๆหน่อยดิ  เห็นมั้ยว่าผู้จัดการเขาพาเด็กใหม่มาแนะนำตัวแล้ว

อึนฮยอกพูดขึ้นเบาๆพร้อยสะกิดซองมินกระต่ายขี้เซา

      ทุกคนในวงรู้สึกตื่นเต้นที่จะมีสมาชิกใหม่เข้ามา  ยกเว้นกระต่ายขี้เซาที่ในตอนนี้กำลังเลื้อยอยู่หลังห้อง

อันยอง ผมชื่อ Kyuyhun (คยูฮยอน) ต่อจากนี้ไปขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ  คยูค่อยๆเดินเข้าไปนั่ง  เพื่อพูดคุยกับทุกคนในวง แต่มันไม่เป็นผล   ทั้งๆที่ทุกคนก็อยากคุยกับคยูเช่นกัน  นั้นเป็นเพราะพวกเขาต้องซ้อมอย่างหนักจนแทบไม่มีเวลามาไร้สาระ   ยกเว้น  กระต่ายน้อยที่แปลงร่างเป็นงูที่เลื้อยอยู่กับพื้น

            อ๊ะ!    ผมเจอหมอนด้วย  หมอนของอึนฮยอกแน่เลย...รู้ใจจังนะเพื่อน   แต่แปลกจังเลย  วันนี้ไม่มีใครมาว่าผม  ทั้งๆที่ทุกคนกำลังซ้อมอย่างไม่มีเวลาพัก แต่ผมยังนอนอย่างสบายอยู่ตรงนี้

            เสียงดนตรีที่เปิดขึ้นเพื่อเป็นจังหวะเริ่มดังขึ้นอย่างเบาๆ  เสียงที่ไพเราะที่เปล่งออกมาจากสมาชิกในวง super junior ทั้ง 11 คน ช่างเป็นเสียงที่น่าหลงใหลเหลือเกิน   ท่าเต้นที่พร้อมเพรียงกันจนแทบจะไม่มีข้อผิดพลาด... รอยยิ้มที่สดใส  ความตื่นเต้น  ความสนุกสนาน  และความสุข  กำลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ  นั้นแหล่ะ ส่งที่ทุกคนในวง  super junior   คนในบริษัท   และแฟนเพลงกำลังรอคอยมันอยู่

            อึนฮยอกมองไปที่ซองมินพร้อมทำคิ้วขมวดแสดงถ้าความไม่พอใจ  แต่ท่าทางของเขทำให้เพื่อนๆ พูดอะไรบ้างอย่างที่ทำให้เขาโมโหเอาซะมากๆด้วย

            หึงก็บอกมาเถอะ  อยู่แบบนี้ทำอะไรไม่ได้หรอกนะอึนฮยอก Kangin(คังอิน)พูดลอยๆขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้อึนฮยอกโกรธ

            จะรอให้เด็กใหม่ทำคะแนนเกินหน้าเกินตานาย ที่ทำคะแนนมานับ 10 ปีเลยรึไง Yesung(แยซอง) พูดขึ้นพร้อมยักคิ้วใส่อึนฮยอก (บ่งบอกว่า นายอ่ะกล้าเหรอ)

มันจะมากไปแล้วนะ    ฉันกับซองมินเป็นแค่เพื่อนสมัยเด็กกันก็เท่านั้น อึนฮยอกพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น   แล้วค่อยเดินตรงไปทางประตูเหมือนจะหนีทุกๆอย่างที่กำลังจะเผชิญอยู่

นายไม่กล้าใช่มั้ย   ที่จะไปบอกว่าชอบซองมิน...   ปอดชะมัด ฮีชอลผู้ซึ่งเดินไปหยิบอาหารว่างมาให้เพื่อนๆ และพอรู้เหตุการณ์เกือบทั้งหมดได้เดินสวนกับอึนฮยอกแล้วเอ๋ยขึ้น

พวกนายคอยดูแล้วกัน   ฉันจะไม่ไปยุ่งกับซองมินเลย  ปัง!  ประตูถูกปิดด้วยแรงที่มหาศาลของเจ้ากุ๊กไก่ (ภาคโมโห)

ฉันพูดอะไรออกไปนี่ อึนฮยอกพูดกับตัวเอง   มือของเขากุมศีรษะพร้อมกับหยาดน้ำตาของเขาเองก็ไม่อยากให้มันไหลออกมา

อึนฮยอกร้องไห้อยู่บนดาดฟ้าของบริษัท   เขาล้มตัวลงนอนบนพื้นแล้วเงยหน้ามองท้องฟ้า  สายลมค่อยๆพัดมาเรื่อยๆ   อากาศบนดาดฟ้าของบริษัทเริ่มเย็นลง   แต่สิ่งที่อึนฮยอกสามารถรู้สึกได้ว่ามันหนาวเย็นยิ่งกว่าอากาศภายนอก   นั้นคือใจของเขาที่มันไม่ได้รับความอบอุ่นจากใครบางคนมาพักใหญ่แล้ว

ปึ่ก!  ผ้านวมผืนใหญ่หล่นมาทับร่างของอึนฮยอก  ที่นอนกองอยู่กับพื้นของดาดฟ้าบนตึกสูง

ว่าไง   ฉันนั่งเป็นเพื่อนได้มั้ย...  Hangeng(ฮันฮยอง)  หนุ่มชาวจีน  หน้าตาหล่อเหลา   โยนผ้าห่มให้อึนฮยอกพร้อมรอยยิ้มที่แสดงถึงความเป็นมิตร

                        โปรดติดตามตอนต่อไปนะค่ะ