วุ่นรักยัยจอมเฉิ่ม

เดินไปทางซ้ายก็ชนเก้าอี้ เดินไปทางขาวก็ชนเข้ากับลูกค้า แถมยังทำกาแฟหกใส่เสื้อเขาอีก ตายแน่ๆ ทำยังไงดีละทีนี้ โดนผู้จัดการดุแน่เลย
“ขอโทษค่ะคุณลูกค้า” ฉันรีบหยิบกระดาษทิชชู่เช็ดเสื้อให้กับลูกค้าทันที
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมเช็ดเองครับ” ลูกค้าพูดขึ้นเมื่อฉันกำลังเช็คเสื้อให้กับเขา
ฉันเงยหน้ามอง พระเจ้าช่างสร้างเทพบุตรลงมาจุติบนพื้นแผ่นดินโลกแล้วหรือนี่ เอ๊ะ! เดี๋ยวก่อนสิ นี่ไม่ใช่เวลามาเชยชมพ่อเทพบุตรนะ ต้องรีบขอโทษเขาสิ ถ้าเขาไปฟองผู้จัดการ แล้วถ้าโดนไล่ออก ไม่ดีแน่ๆ
ในขณะนั้นเขาก็ได้เดินไปที่เคาน์เตอร์สั่งเครื่องดื่ม ฉันรีบเดินตามเขาไป เพื่อขอโทษเขาอีกกครั้ง ก่อนที่เขาจะไปฟ้องพี่ๆ เราต้องรับชอบค่าซักรีดให้เขาก่อน ใช่ๆ เป็นความคิดที่ยอดเยี่ยมจริงๆ
“คุณค่ะ ดิฉันขอโทษนะคะ ถ้าไม่เป็นการรบกวนจเกินไป ดิฉันขอรับผิดชอบค่าซักรีดให้นะคะ ทราบเลขบัญชีได้ไหมคะ” ฉัันรีดพูด และหยิบปากกากับกระดาษในกระเป๋าเอี้ยมเตรียมขึ้นมาจดทันที