ซ่านชู้ (20+)
เพราะรักวรินดาถึงตกสู่หลุมลึกของนรก...นรกของคำว่าชู้...เธอรักเขาเกินกว่าจะยอมและปล่อยมือ
ผู้เข้าชมรวม
990
ผู้เข้าชมเดือนนี้
24
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ความรักทำให้เธอต้องกลายเป็นชู้...
ความหลง อยากได้ และอยากชนะ
ทำให้วรินดา ยิ่งตกดิ่งลงไปในหุบเหวนรก
ที่จะก้าวขึ้นมาก็ยากเหลือเกิน
เธอจำต้องดิ่งด่ำลงไปเรื่อยๆ
สุดก้นเหวนั้นจะเป็นอะไร
เธอจำต้องรับผลของมัน...ใช่ไหม?
เมื่อผู้ชายที่เธอรักดั่งดวงใจ ยื่นการ์ดแต่งงานให้เธอ มันทำให้ชีวิตของวรินดา พลิก...ตก...หล่นร่วงลงในหุบเหวนรก
โปรยปราย...
“ชะ...เชียร์...นี่มัน”
“พี่ภพไม่ต้องรับผิดชอบอะไรเชียร์ค่ะ เชียร์บอกแล้วว่าเชียร์รักพี่ภพ แล้วเชียร์ก็มีความสุขเหลือเกิน” เธอเอ่ย จูบพรมไปตามหน้าอกเปล่าเปลือยของเขา ตามภพดึงเธอจากตัวเขา สีหน้าของเขายังคงซีดไร้สีเลือด หัวใจของเขา...มันเต้นแรงจนเขากลัวว่ามันจะกระฉอกออกมาข้างนอก
“เชียร์ นี่มันบ้าอะไรกัน เชียร์บอกพี่ นี่มัน...มันเกิดอะไรขึ้น หะ! ”
“ก็อย่างที่บอกนั่นแหละค่ะ” วรินดาตอบเขาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “เราเป็นของกันและกันแล้ว” นัยน์ตาของเธอลุกไปด้วยประกายเริงโรจน์ประกาศชัยชนะ
“และพี่ภพก็ไม่ต้องกลัวว่าเชียร์จะถามหาความรับผิดชอบใดๆ สิ่งเดียวที่เชียร์ต้องการจากพี่ภพ นั่นก็คือ...เชียร์ขอเวลาแบบนี้จากพี่ภพบ้าง...จะได้ไหมคะ”
“ไม่ได้เชียร์ ไม่ได้ เราจะทำอย่างนี้ไม่ได้ ปัดโธ่โว้ย! นี่มันบ้าอะไรกัน เชียร์ เธอทำอะไรกับพี่ หะ! เธอทำบ้าอะไรกับพี่กับตัวเอง” เขาจับแขนของเธอแล้วเขย่า วรินดากลับหัวเราะร่วนราวกับคนเสียสติ เธอยังคงตอบด้วยประโยคเดิมๆ
“เรา...จะต้องมีเวลาแบบนี้ด้วยกันอีก เชียร์ขอแค่นี้ เชียร์รักพี่ภพ เชียร์รักพี่! ”
“เธอมันบ้า...เชียร์” เขาลุกขึ้นจากเตียง เมื่อผลักเธอจนหงายหลังลงไป ชายหนุ่มเดินเซน้อยๆ เขามองหาเสื้อผ้าของตนเอง มันกองเกลื่อนอยู่กับพื้น วรินดายังคงนอนอยู่อย่างนั้น เสียงหัวเราะรื่นของเธอ กรีดใจเขาเหลือเกิน
“พี่ภพหนีเชียร์ไม่พ้นหรอกค่ะ ถ้าไม่อยากให้ชีวิตรักของพี่ภพกับนังนั่นพัง พี่ภพก็ต้องให้เวลาเชียร์ เวลาแบบนี้ เวลาที่พี่ภพมาเป็นผัวเชียร์”
“เชียร์! เธอเป็นบ้า เธอเป็นบ้าไปแล้วใช่ไหม”
วรินดาหลับตา ยังคงหัวเราะ ตามภพเร่งรีบสวมเสื้อผ้า และมองหาข้าวของส่วนตัวของตนเอง เขาเดินเหมือนจะวิ่งออกไปให้เร็วที่สุดเมื่อแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว
วรินดายังคงหัวเราะ...
และน้ำตาของเธอก็ไหลอาบ...ออกมาทั้งที่เธอยังหัวเราะ
สุขที่สุด
และทุกข์ที่สุด
มันเป็นแบบนี้นี่เอง
ป่านนี้เขาคงจะรีบขับรถออกไปจากบ้านเธอแล้วสินะ
แต่อย่าหวังว่าจะออกไปจากชีวิตเธอได้ง่ายๆ ถ้าเธอไม่ยอม!
ผลงานอื่นๆ ของ โยธกา วิชิตา รมณ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ โยธกา วิชิตา รมณ
ความคิดเห็น