เกมกลรักร้าย

แม่มดสาวแสนสวย จอมร้ายกาจ คาสโนวี่ติดอันดับอย่างธารพิมพ์ ต้องมารับภารกิจจากบิดา ในการเป็นสปายล้วงควักข้อมูลลับๆ จาก ซีอีโอหนุ่มสุดหล่อ เจ้าของรางวัลนักธุรกิจในฝันของสาวๆ อย่างมาริโอ ไกรอนันต์เลิศ แผนนี้ทำท่าว่าจะง่ายดาย แต่แล้วเธอก็ต้องเจอะเจอเข้ากับอุปสรรคชิ้นโต นั่นก็คือเจ้านายของเธอคนนี้

ตายด้าน! ราวกับภูเขาน้ำแข็ง

มาริโอ ชายผู้เย็นชาและเมินหน้าหนีความรัก ยิ่งกับผู้หญิงที่มีฐานะเป็นพนักงานด้วยแล้ว เขายิ่งตั้งปณิธารไว้เลยว่า สมภารย่อมไม่กินไก่วัด!

แต่แม่ไก่วัดจอมยั่ว ยั่วทั้งโมโห ยั่วทั้งน้ำลาย...เขาจะทนไหวไหม ที่จะไม่จับเธอมาขย้ำ กินกลืนเข้าไปทั้งเนื้อทั้งตัว

โปรยปราย

“ปล่อยได้แล้วค่ะเจ้านาย” 

เสียงหวานพึมพำอุบอิบ เมื่อเห็นว่าทรรศิกากลับไปได้สักพักแล้ว หากแต่อ้อมแขนอุ่นร้อนยังไม่ยอมปล่อยเธอโดยง่าย ไหนจะใบหน้าคมสันนั่นอีกเล่ามันยังคงซุบซบกับซอกคอนุ่มหอม แล้วจมูกโด่งก็เริ่มสูดซับความหอมกรุ่นของกลิ่นกายสาว เสียงกระซิบกระเส่าเบาๆ แนบบริเวณนั้น ทำให้ธารพิมพ์ถึงกับขนลุกซู่
“คุณหอมจังเลย คุณพิมพ์”

“เจ้านาย...อะไรกันคะเนี่ย” 

“ผมอยากจูบคุณ” 

เสียงทุ้มเอ่ยสั้นๆ แบบไม่มีปี่มีขลุ่ย พร้อมกับริมฝีปากที่แนบมาหาปากอิ่ม แล้วบดเคล้าจูบอย่างเอาแต่ใจ เหมือนกับจะสูบความหวานจากเธอให้หมดตัว เล่นเอาธารพิมพ์ครางฮือ เมื่ออารมณ์สาวถูกปลุกเร้าขึ้นให้โลดไหว นัยน์ตาคมหวานหลับพริ้ม พร้อมกับเริ่มจูบตอบเขาอย่างลืมตัว เขารัดเธอราวกับงูรัดเหยื่ออย่างหมั่นเขี้ยว เสียงทุ้มห้าวครางแนบปากหวาน ที่เขาดูดกลืนความหวานล้ำนั้นอย่างไม่ยอมอิ่มง่ายๆ ขณะเดียวกับมือใหญ่กำลังลูบเลยไปทั่วร่างบางของคนในอ้อมกอด เขาเองก็หลงลืมตัวไปแล้ว ว่าเธอและเขามีฐานะเป็นอะไรกัน ตอนนี้มาริโอกำลังเหมือนเขื่อนพังทลาย ที่ไม่อาจเก็บกลั้นอารมณ์ร้อนแรงด้วยไฟปรารถนาลงได้ แปลกนักกับผู้หญิงคนอื่น เขาไม่ได้รู้สึกมากขนาดนี้ แต่กับเธอคนนี้ มันห้ามไม่ได้ รั้งไม่อยู่ แม้จะเป็นคนมีสติขนาดไหนก็ตามที แต่ตอนนี้ทั้งสติทั้งตบะ มันหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ตั้งแต่ได้กอดเธอไว้ในอ้อมแขน เธอปลุกเร้าอารมณ์เขาได้อย่างที่ไม่เคยมีใครทำได้มาก่อน แม้แต่ผู้หญิงที่เขารู้สึกรักมากอย่างทรรศิกาก็ตามที เธอเหมือนแม่เหล็กต่างขั้ว ที่พยายามถอยผละหนีแล้ว แต่ในที่สุดมันก็ดึงดูดให้เขากลับไปหาเธอจนได้

ร่างบางถูกจับเอนลงบนที่นอนนุ่ม มือของเขาลูบล่วงสัมผัสไปถึงไหนๆ ปลดซิปชุดเดรสตัวสวยของเธออย่างรวดเร็ว กว่าที่ธารพิมพ์จะทันรู้ตัว มันก็ถูกดึงออกจากร่างบางอย่างว่องไว ไม่กี่ทีก็พ้นร่างสวย ตอนนี้ร่างอิ่มเกือบเปลือย ประจักษ์ชัดแก่สายตาคมกริบที่มองเธอมาอย่างขุ่นมัวไปด้วยไฟเสน่หา เมื่อมันสบสายตากับธารพิมพ์ ก็ทำให้เธอแทบจะละลาย คำเอ่ยห้ามปรามถูกเก็บไว้ที่ปากอิ่มที่แทบจะบวมเจ่อเพราะแรงบดเคล้า เสียงหวานที่เปล่งออกมากลายเป็นเสียงครางครวญอย่างรัญจวน เมื่อปากและมือของเขาเริ่มปลุกความรัญจวนไปทั่วผิวเนื้อเนียนละเมียด อย่างจะปลุกเร้าให้เธอโลดแล่นไปพร้อมๆ กันกับอารมณ์เสน่หา ที่มีเพียงเขาคนเดียวที่เคยพาเธอเข้าไปสัมผัสซึ่งรสอันหวานล้ำแห่งอารมณ์เร่าร้อนแบบนี้ และมันก็หวานหอมเกินห้ามใจ ต้องเผลอตัวเผลอใจปล่อยตัวไปตามกระแสแห่งธารพิศวาส

“เจ้านาย...อื้อ...อย่า” 

แม่ตัวแสบต้องชดใช้ ข้อหาทำกำแพงน้ำแข็งของหัวใจเขาทลาย ด้วยการตกเป็นทาสเสน่หาของเขาแต่โดยดี!

เจ้านายคะ??? ตกลงว่าเป็นน้ำแข็งหรือลาวา ฮือออWWW