ไฟล่าไฟ

เธอคือสาวไซน์ไลน์สุดแสบ ที่ทำให้ครอบครัวของน้องชายของเขาพัง! ไฟร่านร้อนอย่างเธอ ไฟร้ายอย่างเขาจะจัดการให้มอดไหม้ไปด้วยตัวเอง!

เธอสวย อันตราย และร้ายกาจ...

งานที่เธอทำก็เพื่อน้องสาวคนเดียวเท่านั้น

ที่เธอร้ายก็เพราะคนที่เธอรัก

แต่งานของเธอกลับไปแตะต้องของรักของคนอื่น

และทำให้ของรักนั้นพัง

เธอต้องชดใช้! 

ผู้ชายอันตราย ร้ายกาจราวกับคนโรคจิตคนนั้น 

กำลังตามทวงคืนความแค้นจากเธอ

พวกคนทรยศต้องชดใช้!

รวมถึงแม่ตัวดีนั่นด้วย!

กล้าทำลายเขาก็ต้องกล้ารับผลนั้นไป 

คนอย่างเขากัดไม่ปล่อย

เมื่อทำร้ายให้เขาย่อยยับ

มัวก็ต้องดับเป็นจุณไปพร้อมๆ กันนี่ล่ะ

ไฟกำลังจะล่าไฟ

ทว่าการล่าล้างครั้งนี้

หัวใจกลับไม่เป็นใจ

มันอ่อนไหวกับสิ่งที่ได้พบเจอ

โปรยปราย

“อ้อ...”

 เขาหรี่ตาลง คำด่าทอนั่นไม่ได้ทำร้ายเขาได้เลยแม้แต่น้อย มันกลับทำให้เขาโกรธมากยิ่งขึ้น มีอย่างที่ไหนปล่อยให้อยู่สบายๆ ได้ไม่กี่วัน เจ้าตัวก็ถือโอกาสยั่วยวนเพื่อนเขา นี่คงจะหวังใช้เสน่ห์ของตัวเองเพื่อการณ์บางอย่างสินะ ยายแม่มดจอมเจ้าเล่ห์

                “อยากให้ฆ่าอย่างนั้นเหรอ”

ริมฝีปากได้รูปเอ่ยเสียงเยาะ กวิสราพยักหน้า พลางกัดริมฝีปากแน่นอย่างโกรธจัด เธอมองเขาอย่างท้าทาย ปนตัวสั่นด้วยความกลัว ตอนนี้มือเขาจับข้อมือเธอไว้แน่นทั้งสองข้าง พันธนาการเธอไว้ใต้ร่างใหญ่แข็งแกร่งราวกับหินผานั่น เธอจะหนีไปไหนได้ อยู่ในอุ้งมือของคนแบบเขา จะบีบก็ตายจะคลายก็รอด แต่เขาคงไม่คลายให้เธอรอดมีแต่จะบีบขยี้ให้เธอแหลกเละไปเลยเสียมากกว่า ถ้าผิดของเธอมันมากมายนักล่ะก็ เกินจะให้อภัยกัน ก็ฆ่าเธอให้ตายไปเสียพ้นๆ มันก็คงจะสาสมกันดี

                “ใช่! คุณจะได้หายแค้น หายโกรธกันเสียที สมควรกับความผิดของฉันไม่ใช่หรือไง ฉันมันเป็นคนเลว ที่ทำให้ชีวิตน้องชายของคุณพินาศ ชีวิตชดใช้ด้วยชีวิตมันก็สมกันแล้ว”

 กวิสราเอ่ยออกมาพร้อมกับเริ่มสะอื้น   เปลวตะวันหัวเราะหึๆ นัยน์ตาคมกริบ มองริมฝีปากอิ่มนุ่มอย่างเผลอไผล ก่อนจะเอ่ยเสียงแผ่วพร่า ต่างจากเสียงข่มขู่ดุดันในตอนแรกอย่างสิ้นเชิง

                “อย่างเธอ ไม่น่าฆ่าให้ตายหรอกกวิสรา มันต้องทำแบบอื่นมากกว่า ฉันอยากให้เธอทรมาน และเธอก็ต้องชดใช้อีกมาก เสียดายหน้าตาสวยๆ หุ่นเซ็กซี่ยั่วใจแบบนี้ ถ้าต้องฆ่าให้ตาย…”

                “ปล่อยนะ”

กวิสราเริ่มดิ้นอึกอัก เมื่อใบหน้าคมสันนั้นก้มลงมาต่ำ...ต่ำลงเรื่อยๆ จนริมฝีปากแทบแตะปาก

“ไม่ปล่อยหรอก ปล่อยไม่ได้ ไม่ได้จริงๆ...”

เขาหัวเราะชิดปากเธอพลางเอ่ยเสียงแหบ มันกระตุกใจสาวให้เต้นรัว หากใช่เพราะความกลัวไม่ มันสั่นไหวเพราะสัมผัสแผ่วเบาที่ตามมา เมื่อริมฝีปากได้รูปนั่นเริ่มแตะจูบเบา ที่ริมฝีปากอิ่ม เมื่อเธอขยับจะพูดเอ่ยห้าม เขาก็แตะจูบลงมาย้ำแล้วย้ำอีกเหมือนจะล้อเล่น ทำให้กวิสรามองเขาแล้วกะพริบตาปริบ ๆ กับอาการละมุนละไมนั่น มันตรงกันข้ามกับอาการขู่เข็ญเอาแต่ใจในตอนแรกยิ่งนัก

เปลวตะวัน...ผู้ชายที่เป็นไฟร้อน

กวิสรา...ผู้หญิงที่เป็นไฟร้าย

จะแผดเผาคุณด้วยความรักค่ะ

^^

พบกับฉบับเต็มอันคัทได้ที่พี่เมพ ไฮเทค อุ๊กบี อีบุ๊คนะคะ