"ผู้ชายชาวทะเลทราย
นอกจากปักใจรักใครก็รักจริงแล้ว ยังบริการมอบกอดฟรีๆ ตลอดชีวิต แต่ถ้าใครคิดว่ากอดฟรีเป็นการเอาเปรียบ
เราก็พร้อมให้กอดคืนได้จนกว่าจะสบายใจ"
"ฮึ...นี่มันปรัชญาหรือข้ออ้างการเอาเปรียบผู้หญิงกันแน่
ขืนเรากอดคืน เจ้าก็สบายไปสิ"
"สบาย? ลำบากสิไม่ว่า
เพราะนอกจะได้ไออุ่นคลายหนาว แขนของชาวเรา ยังทำหน้าที่ต่างหมอนได้ดีอีกต่างหาก"
"คนเผ่าเจ้าพูดเอาดีเข้าตัวเก่งนักนะ"
"ใครอยากจะพูดเอาชั่วเข้าตัวล่ะครับ
ตกลง...องค์หญิงจะนอนหนาวอยู่ในกระโจมเก่าๆ ลมกลางคืนพัดแรงๆ ทีสองทีก็พัง
หรือจะขึ้นไปนอนสบายๆ ในบ้านผม"
"เรา เอ่อ
จะรู้ได้ยังไงว่าจะปลอดภัย"
"ถ้าคำว่าปลอดภัยของท่านหมายถึง
จะไม่ถูกผมเอารัดเอาเปรียบเพื่อเป็นการตอบแทนในการให้ที่พัก
ผมว่าองค์หญิงน่าจะเสี่ยงน้อยกว่าอยู่ที่นี่ หนุ่มชาวเผ่าเราถึงจะไม่นิยมข่มเหง
รังแกผู้หญิง แต่...สวยๆ อย่างองค์หญิงนี่ ไม่น่ารอด"
"ป่าเถื่อน!
คนของเจ้าไม่รู้มารยาทขนาดนั้น แล้วหัวหน้าอย่างเจ้า..."
"ปกติ
ผมก็ไม่เถื่อนหรือไร้มารยาทอย่างนั้นหรอกครับ แต่กับสาวที่ตั้งใจผลัดถิ่นสวยๆ
อย่างองค์หญิง อืม...ก็ไม่แน่ ฮ่า ฮ่า"
"ขืนทำอะไรรุ่มร่าม
เราฟ้องเจ้าพี่อัสฮาร์ลกับพี่ฟีลาสแน่"
"ถ้าอย่างนั้น
ก็ขอเชิญขึ้นไปใช้โทรศัพท์บนบ้านผมได้เลย ไม่เกินตะวันขึ้น
ท่านพ่อขององค์หญิงคงจัดริ้วขบวนมารับลูกสาวกลับ ดีเหมือนกัน...สงสารคู่หมั้นท่าน
ป่านนี้คงจะคร่ำครวญหาท่านจวนจะขาดใจ"
"มะ ไม่นะ
เราไม่อยากให้ใครรู้ว่าอยู่นี่"
"ถ้าอย่างนั้นก็เชิญ...ตามผมขึ้นข้างบนดีๆ"
"เราต้องเสียอะไรให้เจ้าเพื่อแลกกับที่พักและอาหาร"
"อืม
องค์หญิงอยากจ่ายเป็นอะไรล่ะ กอด จูบ ร่างกายหรือว่าหัวใจ ผมรับทั้งนั้น
ไม่เกี่ยง..."
ผลงานอื่นๆ ของ สิตาลัย
ผลงานอื่นๆ ของ สิตาลัย
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้