ดั่งไฟใกล้ฟาง

**โปรย พอหอมปากหอมคอ ปลายเดือนนี้พบกันทางเด็กดีนะคะสาวๆ **

"คุณไฟให้เด็กไปตามฟาง ไม่ทราบว่ามีอะไรจะให้ฟางรับใช้คะ"

ฟาริตาเดินเข้าหยุดยืนกลางห้อง หางตาชำเลืองมองคนที่เอนกายเอกเขนกบนเตียงแล้วรีบหลุบตามองปลายเท้าตัวเองเพราะดวงตาคมกริบยาวรีสีสนิมจ้องมาเขม็ง 

นัยน์ตาแข็งกร้าวมองมาชนิดไม่กะพริบสักปริบไม่ได้ทำให้หล่อนหวาดหวั่นอย่างทุกครั้งเพราะสิ่งที่ปั่นป่วนชวนให้เนื้อตัวตะครั่นตะคร้อตอนนี้ก็คือ แผงอกเปลือยเปล่าไร้อาภรณ์ปกปิดซึ่งสะท้อนตามแรงหายใจเจ้าของนั่นต่างหาก 

ฝ่ามือที่วางแนบลำตัวฟารีตากำเข้าหากันหลวมๆ ขณะที่พยายามสั่งให้หัวใจกลับมาเต้นเป็นจังหวะปกติ ท่าทางการยืนเกร็งเสียจนอัคคีลอบยิ้มบางๆ กับอาการผิดปกติของสาวสวยที่ได้ชื่อว่าเป็นว่าที่ภรรยาของเขา 

"เอ่อ คุณไฟจะให้ฟางทำอะไรคะ พอดีฟางทำกับข้าวค้างไว้..."

"แม่ครัวที่นี่ก็มีไม่ใช่เหรอ"

"ค่ะ มีค่ะ แต่...ฟางว่างนี่ค่ะ ไม่มีอะไรทำก็เลย..."

"ในเมื่อไม่มีอะไรทำ ก็ควรเข้ามาดูแลพี่ถึงจะถูก ไม่ใช่ขลุกเป็นนางซินก้นครัว"

"คุณไฟจะให้ฟางทำอะไรล่ะคะ"

"มาเช็ดตัวให้พี่หน่อยค่ะ”

“อะ อะไรนะคะ เมื่อกี้คุณไฟบอกว่าอะไรนะ ฟาง เอ่อ ได้ยินไม่ถนัด”

“ก็ยืนเสียไกลขนาดนั้นจะได้ยินอะไรล่ะ ขยับมาใกล้ๆ สิคะ กลัวพี่กระโดดงับคอหรือไง”

ฟาริตาช้อนตาสบกับร่างใหญ่ที่ตวัดผ้าห่มบนตัวออกหย่อนท่อนขาเกร็งแกร่งกล้ามน่องขึ้นเป็นลูกห้อยจากเตียงก่อนจะกวักมือเรียก

“มาสิคะ บอกแล้วไงว่าพี่ไม่กัด ถึงกัดก็ไม่เสี่ยงกับโรคกลัวน้ำหรอกพี่ฉีดยาครบทุกเข็ม”

“เอ่อ ฟางไม่ได้กลัวคุณไฟกัดค่ะ แต่...”

“ไม่มีแต่ไม่ได้เหรอคะ มาค่ะ พี่รู้สึกตัวร้อนๆ ขึ้นมาอีกแล้ว สงสัยโดนละอองฝนเมื่อตอนบ่ายไข้เลยกลับ น้องฟางช่วยเช็ดตัวให้พี่หน่อยนะคะ”

“ฟะ ฟางไปเรียกเด็กให้ดีกว่าค่ะ ฟาง เอ่อ ไม่สะดวก”

“ทำไมถึงไม่สะดวกคะ เมื่อก่อนตอนพี่เป็นไข้แบบนี้น้องฟางยังอยู่ดูแลคอยเช็ดตัวให้พี่เลย แล้วทำไมตอนนี้ไม่อยากทำให้”

“ก็ เอ่อ คุณไฟกับฟางไม่ใช่เด็กเหมือนเมื่อก่อนน่ะสิคะ”

“ก็เพราะไม่เด็กนี่แหละค่ะ ถ้าพี่ไม่ให้ว่าที่ภรรยาทำให้แล้วจะให้ใครทำ หรือว่าน้องฟางรังเกียจ ถ้างั้น ก็คงจะรังเกียจที่แต่งงานกับพี่ด้วยสิใช่มั้ย ตอบมาสิว่าใช่ พี่จะได้ออกไปบอกคุณลุงว่าจะไม่มีงานแต่งงานของเราเกิดขึ้น น้องฟางคงอยากแต่งกับพี่ชายพี่มากกว่า”

“ปะ เปล่านะคะ คุณไฟเข้าใจผิด ฟางแค่เห็นว่ามันไม่ควร”

“ไม่ควรตรงไหน ในเมื่อแต่งกับพี่แล้วก็ต้องเป็นเมียพี่ เรื่องเช็ดตัวมันแค่เรื่องเล็กน้อยที่ภรรยาจะแสดงความมีน้ำใจกับสามี แต่ถ้าลำบากใจพี่ทำเองก็ได้ค่ะ”

ชายหนุ่มแสร้งบอกเสียงแผ่วทำท่าจะลุกจากเตียง คนที่โดนเหน็บว่าไม่มีน้ำใจกลายๆ เลยถลันเข้าไปขวาง สองดวงตาสานสบกันและกันอยู่ชั่วครู่ก่อนที่สาวเจ้าจะเป็นฝ่ายหลบเพราะแววแปลกๆ ที่เต้นระริกในดวงตาคมคู่นั้น

“ฟางทำให้ก็ได้ค่ะ คุณไฟสะดวกตรงไหนคะ ตรงนี้หรือในห้องน้ำ”

“ตรงไหนก็ได้หมดค่ะ ขอแค่คนเช็ดตัวให้เป็นน้องฟางพี่สะดวกหมดทุกที่”

**พบกันสิ้นเดือนนี้นะคะสาวๆ กับนิยาย หวานๆ มุ้งมิ้ง ไม่มีสาระมี แต่ความฟิน จิกหมอนเรื่องนี้**