วันที่เรา...ต้องไกลกัน

เนื้อเรื่อง

       เคยมีคนพูดอยู่เสมอ ๆ ว่า การจากกันเป็นเรื่องธรรมดา  จะเร็วจะช้า สักวันก็ต้องมาถึง  มีพบ ก็ต้องมีจาก....เป็นเรื่องธรรมดา ...ไม่มีใครสามารถหยุดยั้ง หรือสามารถหลีกเลี่ยงได้  แต่เรื่องธรรมดาเรื่องนี้  คงสร้างความรู้สึกไม่ธรรมดา.... เมื่อเวลาแห่งการจากลานั้นใกล้เข้ามาถึงแล้วจริง ๆ

เมื่อใกล้เวลาที่จะต้องจากกัน     ทั้ง ๆ ที่รู้ และเตรียมใจไว้นานแล้ว    ก็อดที่จะคิดไม่ได้..ยิ่งใกล้วัน   กลับยิ่งเศร้า  ยิ่งรู้สึกทุกข์ทรมานใจ.. ทำใจไม่ได้  และใจหายที่จะไม่ได้เห็นหน้าคนที่คุ้นเคย  ไม่รู้ข่าวคราว  ไม่มีเวลาที่จะได้พบกัน  และดูแลกันและกันอีกแล้ว   ช่วงเวลาแห่งการจากกัน ช่างยาวนาน ทรมาน และเจ็บปวด   และให้อดคิดไม่ได้ว่า..หากวันหนึ่งคนที่รักของเราได้พบใคร ๆ ที่ดี  หรือไม่ดี  เค้าจะเป็นอย่างไร....แล้วเราล่ะ..ถึงวันนั้นจะเป็นอย่างไร....

และในวันที่จากลา   หัวใจคิดเสมอและรอวันที่ได้พบกัน  และมีเพียงความปรารถนาดีที่จะให้คนที่รักนั้น โชคดี และปลอดภัย  ความรู้สึกที่เกิดขึ้นไม่สามารถบอกได้ว่ามากแค่ไหน  กับการสูญเสียเสี้ยวหนึ่งของหัวใจไป ถ้าเลือกได้ก็คงอยากยืดเวลาให้นานเท่าที่จะนานได้  หรืออีกสักเพียงเสี้ยวนาทีก็ยังดี   มันอาจจะเป็นนาทีที่มีค่าที่สุดในชีวิต..ก่อนที่เราจะไม่ได้เห็นกัน..  

และเมื่อเวลาบีบคั้นให้ต้องพูดคำอำลา   คงเป็นช่วงที่น่าใจหาย  และคงอดคิดไม่ได้ว่าจะไม่ได้มาอยู่ ณ ที่แห่งนี้ หรือได้พบเจอคนคุ้นเคย  คุ้นใจ อีกแล้ว  

เมื่อการจากกันมาถึง ไม่ว่าจะรอยยิ้มหรือน้ำตา ในวันที่ต้องไกล  หัวใจก็วูบไหว ... แต่ต้องยอมรับว่าเวลานั้นมาถึงแล้วจริง ๆ  และภาพสุดท้ายที่เห็นก็คือเราไกลกันจนสุดสายตาแล้ว  ภาพนั้นกลายเป็นภาพแห่งความทรงจำให้คิดถึง..ว่าเราจากกันแล้วจริง ๆ

แต่ความห่างไกล..ก็มักสอนอะไรหลาย ๆ อย่าง  ให้เราเรียนรู้ความรู้สึกตัวเองแบบไม่รู้สึกตัว
ความห่างไกล....สอนให้เรารู้จัก ความคิดถึง
สอนให้เรามอบความห่วงใย..และรับรู้ได้ถึงความห่วงใย จากคนไกล
..สอนให้เรารู้จักการรอคอย ..ทำให้เรารู้จักดูแลตัวเองดี ๆ เพื่อจะรอวันให้คนที่รักกลับมา
สิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น  แม้จะลำบากในวันที่ไม่มีกันและกัน   แต่นั่นคือ สิ่งที่พิสูจน์คุณค่าของเวลา  และความรู้สึกรักในหัวใจ  ยิ่งเรารู้สึกว่าเราคิดถึงใครคนหนึ่งคนนั้นมากแค่ไหน   เราก็จะได้คำตอบว่าเรารักเค้ามากเพียงใด  และสอนให้เราเป็นผู้ให้.. และทำสิ่งดี ๆ ต่าง ๆ เพื่อคนที่เรารัก  

การจากกัน ทำให้เราได้หวนมองถึงวันวาน ที่เคยมีความสุข  และยิ้มในเรื่องที่สวยงาม และ สอนให้เราเข้มแข็ง และ ถ้าเลือกได้ เราจะไม่ทำร้ายให้คนที่เรารักต้องเจ็บปวด

แต่สำหรับ คนที่เคยรัก  หรือ คนที่ไม่เคยรักเลย
บางทีการจากลา  อาจจะเป็นสุดยอดปรารถนา ที่เรารอคอยให้มาถึง  นับวันรอสิ่งนี้  เพื่อจะหนีให้พ้นกัน บางทีอาจจะจบด้วยดี  หรือบางที อาจจะจบด้วยเจ็บ...อย่างไร ก็ขอให้พ้นผ่านกันไป   ช่วงเวลาของการจากกันน่าจะเป็นช่วงเวลาที่น่าอภิรมย์  และอยากให้จบสิ้นช่วงเวลานี้ไปโดยเร็ว  เพื่อรอที่จะลิ้มรสช่วงเวลาแห่งอิสระที่รอคอย

บางที..การจากลาก็ไม่ได้เลวร้าย หรือเป็นเรื่องเศร้าเสมอไป  ทุกอย่าง มีหลายด้านให้เลือกมอง
บางที  ถึงแม้ อาจจะเศร้า  แต่ก็เป็นเรื่องหนึ่ง ที่จะทำให้ชีวิตของเราเข้มแข็งขึ้น
ไม่มีอะไรจะสอนให้คนเราเข้มแข็งได้ดีเท่าประสบการณ์  และเวลา
บางที การมีประสบการณ์ที่เจ็บปวด  เพื่อรอวันที่จะสัมผัสกับความสุขที่สวยงาม...มันก็เป็นเรื่องคุ้มค่า

และสำหรับฉันก่อนการจากลาจะมาถึง..ขอให้มีโอกาสได้มีคืนวันที่แสนดีกับเธอ..นานเท่าที่จะนาน มัน..จะทำให้เราไม่ลืมวันดีๆที่ผ่านมาด้วยกัน