คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : บทที่7.จูบ.....แต่ไม่ใช่ครั้งแรก เอาละสิ....ใครสอบเชยจูบหว่า?
“อืออออ...” หิสาวพยายามืนัวถอยหนีหลัถููบไปพัให่ๆ
ีแลนึ่ำลัอยู่ใน่วอารม์หวามไม่สนใผู้นรอบัว ยัพยายามัววามหวาน่ำในอุ้ปาอหิสาวรหน้า
มือท้ายทออบเยแน่น เบียปาบูบามใัวเอรั้แร
รสูบหวานพร่าระุ้นอารม์ในร่าายให้ลุระพือ
วามปรารถนาพุ่สูไร้ารวบุมอย่าสิ้นเิ รสสัมผัสหวาน่าน ูื่ม อบเยัวอ่อนระทวยเธอยินยอมให้ีแลนรุล้ำเ้ามา
เผยอปาอบรับูบหวานหอมนั่นแบบไร้าร่อ้าน ีแลนบเบียริมฝีปาลมหายใอเาหอบพร่า
เาสูบวามหวานนอบเยหายใไม่ทัน นอ่อนเียสาูบอบแบบเอะะ นสิสัอนทัู้่ระเิระเิไปไล...
ีแลนเอะใ?...มันมีบาสิ่สะุใ...
นี่เป็นูบแร
ระหว่าเาับอบเย
แ่ทำไมล่ะ?!?
ทำไมเ้าถึรู้สึุ้นเยเหมือนับว่า่อนหน้านี้ เาับอบเย เยูบันมา่อนแล้ว
รสสัมผัสที่ไ้รับ
มันุ้นินพิล?...รสหวาน่านทรวที่ไ้รับ็เ่นัน เหมือนับว่าเารู้ัมันเป็นอย่าี
ีแลนถอนปาปล่อยอบเยเป็นอิสระ
หิสาวนั่ัวแ็าปรือ ในะที่ีแลนา่ำเยิ้ม เาทรัวลุึ้นนั่
้อหน้าอบเย้วยสายาพิารามาึ้น หลายสิ่หลายอย่าที่ไ้รับมามันมีบาอย่าแทรปนอยู่ในนั้น...
“สารภาพมา
ยัยเย!!” ีแลนล่าวเสียแ็ เาเอื้อมมือับหัวไหล่อบเย
ใ้มือ้อนปลายาอหล่อนและีบไว้้วยปลายนิ้วบัับนที่ำลัล่อลอยอยู่ในห้วฝันให้มอสบาัน
อนที่ถามำถาม่อไป “เธอเยูบับใร่อนันหรือเปล่าหะ?” ำถามนี้
ีแลน้อไ้ำอบเาำลัะลั่!! เพราะระหว่าารูบอบเยสนออบ
เหมือนหล่อนถนัเรื่อูบับน่าเพศเลย
ใบหน้าเล็ๆ
สั่นแรๆ เป็นปิิริยาอบลับทันวัน
“ันไม่เื่อ...”
ีแลนำราม อบเยำลัโหเาไม่เื่อว่าหล่อนไม่เยผ่านเรื่อแบบนี้ เพราะารสนออบออบเยมันหมายถึประสบาร์ที่หล่อนเยมีมา
ไม่มีำอบ...
เรียวปาอบเยเม้มแน่น เธอเยหน้ามอสบาีแลน น้ำาเอ่อลอและเถียในใ ‘เยไม่เยูบับใร
นอาุี’
“อบันมาีๆ”
ีแลนเย่าอบเยแรๆ นัวหิสาวสั่นลอน
“มะ
ไม่เย เยไม่เยูบับใร่ะ” หิสาวเ้นเสียพูเธอหัวหมุน
หน้ามืเพราะถูเย่าแรๆ นอวัยวะภายในแทบะมาอรวมัน้านนอ
“ันไม่เื่อ” ีแลนะอ
“ุีไม่เื่อ
เย็ไม่รู้ะอธิบายยัไ่ะ” อบเยอบเสียแผ่วสั่น
“ันะเื่อไ้ยัไ
เธอูบอบันเนี้ยะ! นไม่เยูบที่ไหนทำแบบนี้เป็น” ีแลนพยายามาั้น
“เยไม่ไ้ทำแบบนั้นนะะ”
อบเยเถียเธอไม่ไู้บอบ เธอแ่เผยอปายอมให้ีแลนรุล้ำเ้ามา่าหา
“ันไม่ใ่ไ่อ่อน
ที่ะแยนูบเป็น ับูบไม่เป็นไม่ออนะเย เธอะสารภาพีๆ หรือะให้ันเ้นอเธอ!”
ีแลนยัพยายามาั้น่อ ลมในหูลั่นวึ้ๆ โรธนแทบระอั ไอ้หน้าไหนบัอามาสอนบทเรียนูบ?
ให้ับอบเย่อนเา
“เยบอวามริแล้วแุ่ีไม่เื่อนี่ะ”
อบเยเถียเสียสั่น
น้ำาพาละไหลเมื่อพยายามี้แวามริ แ่นรหน้าลับไม่ยอมเื่อ
“ันะเื่อไ้ยัไ
หลัานทนโท่” ีแลนน้ำหนัมือที่ับแนอบเย หิสาวหน้าเบี้ยวเธอเ็บี๊
ระูเธอแหลหาีแลนยัไม่ไ้ำอบที่เาพอใ
“เยไม่เยูบใร
ริๆ นะะ”
อบเยเยหน้ามอ เธอพยายามอธิบายให้ีแลนเ้าใประสบาร์อเธอเี่ยวับูบ ็เานั่นแหละเป็นนสอน...แ่เาำไม่ไ้เอ
“เธอ้อารให้ันเื่อแบบนั้น”
ีแลน้อหน้าอบเยเาเห็นเพีย...แววาใสื่อ ับรอยน้ำาที่เอ่อล้นึ้นมา
ายหนุ่มผ่อนลมหายใ
ลายน้ำหนัมือแ่็ยัไม่ยอมปล่อย
หิสาว้มหน้าลอบเสียเรือ
หัวไหล่ลมลึสั่นน้อยๆ เพราะแรสะอื้นที่ีื้นึ้นมา่อที่อหอย “่ะ
นอาุี เยไม่เยทำับใรแบบนี้”
“เอาเถอะ
ันะเื่อเธอ” ายหนุ่มถอนใแรๆ แม้ะมีวามัา แ่เาวรเื่ออบเย
เ็สาวรหน้าไม่ใ่นอบพูป ไม่มีเหุผลอะไรที่อบเยะ้อโห
หล่อนทำานหัวหมุนเหมือนลู่า เวลาพัผ่อนยัแทบไม่มี อบเยไม่มีเวลาสำหรับเรื่อรัๆ
ใร่ๆ หรอ ยัไม่มีผู้ายนไหนเ้าใล้หล่อน...แ่ว่า...อบเยูบเป็นไ้ยัไ?
นั่นเป็นเรื่อที่เาะ้อไปหาำอบเอาเอ
เารั้อบเยเ้ามาใล้ยมือเลี่ยรอยน้ำาให้
“ันเื่อเธอ...”
เาพูย้ำ
น้ำาที่เอ่อ้าที่ระบอาไหลปรี่
อบเยลี่ยิ้มริมฝีปาสั่น “ุีเื่อเยเหรอะ?”
“ไม่เื่อเธอ
ันะไปเื่อหมาแมวที่ไหนล่ะ” ีแลนพูิลบรรยาาศอึมรึมีึ้นทันา
อบเยยหลัมือึ้นปาราบน้ำา
ไม่ห่วสวยสันิเธอยิ้มว้า ทั้ๆ ที่เพิ่ผ่านารร้อไห้มาหยๆ
มือที่ับหัวไหล่เลื่อนที่ไปวาเหนือศีรษะ
เาโยศีรษะทุยไ้รูปออบเยเบาๆ และรั้อบเยเามาอหน้าาเย
“ุี!!”
อบเยอุทานเสียหล
“อยู่เยๆ
น่า เี๋ยว็ูบพิสูน์เสียอีรั้เลยนี่” ีแลนปรามเาอยาออบเยเยๆ
ไม่ไ้อยาทำอะไรมาว่านี้
“เยลัว
นอื่นเห็น”
“เธอลัวนอื่นเห็นมาว่าลัวันูบ
ั้นรึ?” ีแลนถามอบเยเลยเียบริบ เธอลัวนนอเห็น แล้ว็ลัวนัวใหู่บ้ำอีรั้เ่นัน
ไู้บแทนที่ะฟิน.........แหมๆ มีเรื่อาใเสียอี?????
ไม่แรเท่า7สามี แ่นี่ือสุพลัแล้วนะ ัวามฟินแบบเลือระู้อนี่เลย.....
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น