ดีแลน หวัง
นักธุรกิจ อายุ34 ปี หนุ่มเพอร์เฟค ที่มีแต่สาวๆ รุมล้อม
แต่ทำไงได้ เขาแอบรักสาวข้างบ้าน ที่อายุห่างกันเกือบ10ปี
ตอนที่เขาเป็นหนุ่มเต็มตัว ตอนที่หล่อนยังนำหน้าด้วยคำว่า...ด.ญ.
อบเชย น้ำทอง
ลูกสาวอดีตแม่นม หล่อนคือผู้หญิงคนเดียวที่ถูกดีแลนเมินใส่
ทั้งฐานะ และอายุแตกต่างกันจนไม่ต้องคิดฝัน
อบเชยเลยได้แต่ชะเง้อมอง...บ้านอยู่ติดกันแท้ๆ เธอกลับต้องเป็นสต๊อกเกอร์แอบมองหนุ่มข้างบ้าน
เพราะหากเสนอหน้าไปให้เขาเห็น ทุกครั้งเธอต้องถูกสายตาพิฆาตมองจนต้องหลบ
เขาเกลียดเธอ เธอรู้ แต่ทำไงได้...คนเดียวที่เธอรัก รองจากมารดา ก็คือผู้ชายคนนี้แหละ ผู้ชายที่ชื่อ ดีแลน หวัง
อดัม เทียร่า
เพื่อนใหม่สุดแสบ นักธุรกิจหนุ่มลูกครึ่งจีน โปรตุเกต
เพื่อนจอมเสือก เสือกไปทุกเรื่อง รวมถึงเรื่อง
จับอบเชยโยนใส่เตียงดีแลน...แถมยังวางยาปลุกเซ็กส์ จนดีแลนจำอะไรไม่ได้
เขาได้อบเชยในคืนนั้น แต่ตอนตื่นดันลืมเสียนี่
ดีแลนโกรธลมออกหู แก้วหูลั่นวิ้งๆ เขาเจอคนที่ไม่ควรเจอในสถานที่อโคจร
ตอนที่มาเจรจาการค้ากับคู่ค้านักดื่ม
อบเชย...แม่เด็กเมื่อวานซืนที่อยู่ข้างบ้านเขา หล่อนโตขึ้นมาก
โตจนเหลือเชื่อ เขาไม่เห็นหล่อนมากี่ปีแล้วนะ?
เห้ย! มันไม่ใช่เวลามาคิดทบทวนความหลังนะ
ที่ยืนตรงหน้า กับชุดที่เหมือนผ้าขี้ริ้วนี่ คือหล่อนแน่ๆ
"ยัยเชย เธอมาทำอะไรที่นี่?!!" ขนาดเสียงเพลงดังแสบแก้วหู
เสียงของดีแลนก็ยังดังทะลุแก้วหูเธอมาจนได้ หน้าเขายิ่งกว่ายักษ์วัดแจ้ง สีหน้าแดงสลับกับดำ จนอบเชยเริ่มกลัว
"เชยมาทำงานค่ะ"
เธอยืดอกตอบ แม้จะกลัวจนขาสั่น คนตรงหน้าคือคนอื่นที่ไหน
คน คนนี้อยู่ในใจเธอมาตลอด ไม่ว่าจะอดีต หรือปัจจุบัน
ดีแลนยกมือเท้าสะเอว เขาถอนใจแรงๆ
"แม่เธอรู้ไหม ว่าเธอมาเต้นแร้งเต้นกาอยู่ที่นี่?"
เสียงเคร่งๆ ถามกลับมา แววตาไม่ต่างอะไรกับใบมีดโกนจ้องหน้าเธอ
อบเชยกำมือกับชายเสื้อ อุ้งมือชื่นไปด้วยเหงื่อ เธอจะตอบเขาแบบไหนที่จะปลอดภัยกับตัวเองดี
Cr. รูปจากอินเตอร์เน็ต
หยางหยาง กำลังมีงานใหม่ ขอเกาะกระแสหน่อยนะ ผู้คนนี้คือพระเอกเบอร์หนึ่งที่ไรท์รักมากกกก
ตอนเขียน หน้างิลอยมาเลย ฟินมาก ผู้ชายยิ้มยาก ตาแสดงความรู้สึกได้ ต้องยกให้
*ปล. เรื่องนี้ส่ง สนพ. นะคะ
ช่วยเค้าภาวนาให้ผ่านด้วย(ผ่านแล้ว)
อยากเห็นพระเอกของเราอาละวาดบนแผงหนังสือ
พรีสสสสสส
ลงเพื่อโปรโหมต 50% ของเรื่อง เอาใจช่วยไรท์ ด้วยเน้อ
เพี้ยง!!!
ปล. ลงเพื่อโปรโมตนะคะ
ความคิดเห็น