คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : บทที่6.เรื่องบนเตียง................ไม่หวิว แต่ฮา
อบเยสะุ้ื่น!!
เธอหลับไปนานแ่ไหนไม่รู้ แ่ทันทีที่ลืมาเ้าอห้อำลันั่มอเธออยู่ที่เ้าอี้ริมหน้า่า
านนมว่าเปล่า รวมทั้าแฟ้วย
“แหะๆ
เยหลับไ้ไไม่รู้่ะ”
หิสาวแ้ัวเสียอ่อยๆ
รีบระถัวลาที่นอนนุ่ม ยืน้มหน้าอยู่้าเียนั่นเอ
“เธอแ่ัวไม่เรียบร้อย”
ีแลนิเสียรึม เาหยัายลุึ้นยืน แ่ลับหันหลัให้เธอ
อบเย้มมอัวเอ
เธอยมือปิปา่อนที่เสียรีร้อะทำให้นทั้บ้านใ ระุมเอี้ยมอเธอหลุลุ่ย
ีทว่าเอวเท่านาัว เอี้ยมัวที่อบเยใส่อยู่ึไม่รูลไปอที่พื้น
แ่...มันหลุไ้ยัไ? หาเธอนอนิ้นมัน็ไม่น่าะหลุไ้ทั้สอ้า
มือเรียวเล็รีบับสายเอี้ยมลับเ้าที่เิม เธอเี่ยวะอับระุมเม็โนแน่น
ึแรๆ ยัไม่หลุ แ่ทำไมแ่เผลอหลับ เอี้ยมอเธอึหลุไ้?
“เยอัวนะะ”
เธอวรหนีไปั้หลั่อน
หามีีแลนยืนอยู่รหน้า เธอิอะไรไม่ออริๆ
“ะรีบไปไหนล่ะ?”
เ้าอห้อล่าวรั้ไว้
อบเยเยหน้ามอเาๆ
“เธอ้อไปับัน...ูเหมือนว่านทั้บ้านะออไปันหมแล้ว”
ีแลนรับปามาราไว้
เมื่ออบเยนอนหลับสบายเาไม่อยาวนให้หล่อนื่น้วย
ันั้นบวนรถยน์ึแล่นออาบ้านหวัและไม่มีอบเยิไป้วย
“ะ?”
สีหน้าอบเยลนีแลนเือบหลุหัวเราะ
เารีบปั้นหน้ารึมเหมือนเิม อนที่อบลอยๆ
“วันนี้ันะเป็นนับรถพาเธอไปที่นั่นเอ”
“ือ...”
เพราะเพิ่ื่นสมอสั่ารออบเยเลยยัประมวลผลำพูอีแลนไม่ไ้
เธอไม่เ้าใเหุใายรหน้าะ้อเป็นนับรถพาเธอไป ในเมื่อที่บ้านหวัมีรถยน์ว่าๆ
หลายัน ้อมีรถสัันหนึ่ว่าพอให้เธออาศัยไป้วยไ้สิ เธอไม่อยาทนนั่อึอัไปับเานี่นา
“เธอวรล้าราบน้ำลายบนหน้าออเสีย่อน
ันให้เวลา10นาทีนะยัยเย ันะลไปรอที่รถ”
มุมปาอบเยมีราบน้ำลาย
หล่อนนอนฝันหวานนน้ำลายไหลย้อย ีแลนสั่แล้วึเินนำออไป่อน
หิสาวหันรีหันวา
ะโหน้ามอนเอที่ระหน้า่าเาสะท้อนที่มอเห็นอบเยอยาัลิ้นาย
สภาพอเธอมอมแมมเหมือนนยัไม่ไ้อาบน้ำ แ่หลับไปแป๊บเียว
สภาพอเธอแย่นานี้เียวเหรอ? ไหนๆ เ้าอห้อ็ไม่อยู่บริเวนี้แล้ว
อบเยเลยถือวิสาสะ เธอวิ่แผล่วเ้าไปในห้อน้ำว้า ะโหน้ามอเาัวเอผ่านระเาอีที
อบเยไม่เ้าใ
มุมปาอเธอมีราบน้ำลาย แ่ทำไมริมฝีปาอเธอึแ้ำ?
หิสาวลสายา่ำลไปอี
เปลือาะพริบปริบๆ ร่วอมีรอยแเป็น้ำๆ เหมือนรอยมั
เป็นรอย้ำนาเท่าหัวแม่มือ และมีหลายรอย้วยัน เพราะยิ่ร่นเสื้อยืัวใน่ำลไปรอยแบบนั้นระายทั่วเนินอ
อบเยใเือบหวีร้อ ไม่อยาเื่อสายาัวเอ...ที่ปลายยออเธอ็โนมบ้าลามนั่นัเ่นัน...รอยแๆ
ลามไปทั่วัว เธอรีบปลระุมเอี้ยม ไม่ล้าสำรวัวเอมาไปว่านี้ มเ้าปัหาัวนั้น้อ่อนัวอยู่ที่ไหนสัที่บนร่าายเธอนี่แหละ
แ่พยายามหาเท่าไหร่อบเยลับไม่พบมัวนั้น บาทีมบ้าลามนั่น
อาะหล่นอยู่บนที่นอนอีแลนแล้ว็ไ้
เวลามีไม่มานั
อบเยมัวโอ้เอ้หามเ้าปัหาไม่ไ้ เมื่อหาไม่เอ็ำ้อัใ
เธอเปิ๊อ วัน้ำล้าราบน้ำลายที่มุมปา
ยมือเสยผมให้เป็นทรมาว่าเ่า สภาพออบเยเลยูีึ้น
หิสาวเินลาาออมานอห้อนอน
เธอพยายามไม่ิมา เพราะเป็นไปไม่ไ้เลยที่ีแลนะรัแเธอ
เาไม่อยาอยู่ใล้เธอ้วย้ำ
เพราะทันทีที่เธอลืมา เายัรีบเินหนีออไปเลย
ันั้น...รอยพวนี้
้อเป็นรอยมั...ัวร์!!
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น