บังคับรักซาตานร้าย(จอมมารอ้างสิทธิรัก)

                                       บทนำ

 “ เธอกับลูกเป็นสมบัติของฉันถึงหนีไปสุดฟ้ายังไงก็ไม่พ้นหรอก ฉันก็ต้องตามจนเจอ  ของของฉันยังไงก็เป็นของฉัน”

          วราจ้องหน้าคนพูดก่อนบอกออกไปอย่างเหลืออดว่า

 “ฉันกับลูกไม่ใช่สมบัติ ของคุณแต่มันเป็นรอยด่างในชีวิตคุณที่คุณพยายามจะลบมันทิ้งตะหาก”

        โดมินิคจ้องหน้าคนพูดอย่างโกรธปนน้อยใจต้องให้ตัวเขาแสดงออกแบบใหนนะเธอถึงจะเข้าใจว่าเขาต้องการอะไรคนไม่เคยง้อคนอื่นคิดอย่างกลัดกลุ้มแกมวิตกก่อนจะหันไปมองลูกน้องคู่ใจ

         แซมพยายามจะช่วยเจ้านายอย่าวสุดความสามารถ

  “คุณวราและคูณหนูเป็นคนพิเศษสำหรับเจ้านายครับเจ้านายพยายามตามหาคุณวรามาตั้งนานแล้วแต่มันมีเรื่องที่ไม่สามารถกลับมาเมืองไทยได้ตามกำหนดเวลา เพราะว่านายใหญ่ป่วยเราเลยต้องอยู่ดูอาการก่อน”

  “ไปบอกเธอทำไมไม่จำเป็นต้องรู้ แค่ฉันเผลอแปปเดียวเธอก็หายไปยังไม่ทันได้บอกอะไรคิดไปเองทั้งนั้น”

         คนพูดบอกสาวเจ้าแต่ไม่ยอมมองหน้าเมินหน้าหนีบอกแบบงอนๆๆทำเอาคนที่ได้ยินมองเจ้านายแบบขำๆๆเพราะไม่เคยเห็นเจ้านายพูดจาเหมือนง้องอนใครมาก่อน

  “แล้วนี่ลูกฉันกินอะไรอยู่ยังไงใครดูแล แล้วดูซิผอมจนเหลือแต่กระดูกมีน้ำนมให้ลูกฉันกินรึป่าวก็ไม่รู้”

          พูดพลางจ้องมองแหล่งผลิตอาหารให้ลูกน้อยก่อนจะมองหน้าแม่ของลูกเอตัวผอมแต่น่าอกน่าใจไม่ยักกะเล็กลงแฮะมองดูเผินๆๆดูเหมือนจะใหญ่ขึ้นด้วยนะเนี้ยแค่คิดของก็ขึ้นจนต้องกระแอมไอกลบเกลื่อนความรู้สึกตัวเองก่อนจะตะโกนบอกลูกน้องแก้อาการขัดเขินของตัวเอง

  “ไปเตรียมรถฉันจะพาลูกพาเมียกลับบ้านดูซิอยู่ได้ยังไงก็ไม่รู้บ้านก็เก่าโทรมก็โทรมเดียวลูกฉันเสียสุขภาพกันพอดี”

ว่าพลางตรงเข้าไปอุ้มลูกน้อยก่อนจะโดนแม่ของลูกตีที่มือจึงหันมามองหน้า

  “วรา ฉันบอกตอนใหนว่าจะไปกับคุณบ้านฉันอยู่ที่นี่ฉันไม่ไปใหนทั้งนั้นลูกก็ลูกฉันไม่ใช่ลูกคุณ ขี้ตู่ใหนบอกว่าผู้หญิงอย่างฉันเป็นได้ก็แค่ผู้หญิงชั่วคราวไม่มีทางเป็นเมียรึแม่ได้ไงเอามือออกไปจากตัวลูกฉันนะอย่ามาแตะลูกฉันลูกใครก็ไม่รู้ไม่มีทางเป็นลูกคุณหรอก”

          โดมินิคมองคนพูดอย่างอึ้งๆๆนี่วรากรจำคำพูดที่เขาเคยว่าเธอได้ทุกคำแถมยังเอามาย้อนว่าเขาได้อีกตะหากก่อนจะทำเนียนตรงเข้าไปอุ้มแม่ของลูกแล้วหันไปสั่งแซม

“แซมนายไปอุ้มลูกฉันไปที่รถเดียวฉันเคลียกับวราก่อนจะตามไป”

             พูดจบก็อุ้มแม่ของลูกตรงไปที่ห้องที่มองก่อนหน้านี้ก่อนจะใช้เท้าดันประตูห้องให้ปิดลงก่อนจะวางวรากรลงข้างที่นอนกลางห้อง

“ปล่อย วรานะตาบ้าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วก็กลับไปได้แล้วเราไม่มีอะไรต้องเคลียกันเราไม่เกี่ยวข้องกัน”

   โดมินิค หนุ่มเจ้าเสน่ห์
วรากร สาวน้อยแสนอาภัพ
น้องบาส ด.ช. พาสกร แดร็ก โดนาแวน


เจ้าหญิงน้อยจอมกวน ดริกา เอวา โดนาแวน