!!! น่ารักจริงยัยคุณหนู >///<

กริ๊งงงงง กริ๊งงงงง ....
" อื๊มมม มม .. เช้าแล้วหรอเนี่ย ทำไมรู้สึกยังเพลียอยู่เลยน้า" สาวน้อยร่างบางที่อยู่ในชุดนอนสีชมพูบางๆ เอื้อมมือไปกดปิดนาฬิกาปลุก " ต้องไปโรงเรียนอีกแล้วหรอเนี่ยขี้เกียจจัง " อีกไกลแค่ไหนจนกว่าฉันจะใกล้ บอกที ~ เสียงโทรศัพท์เรียกเข้าก็ดังขึ้น ยัยเพื่อนตัวแสบของเธอนั่นเอง
" ยัยคุณหนูรินค๊ะ !! นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว ทำไมยังไม่โผล่หัวมาให้คุณเพื่อนเห็นอีกหะ " เสียงโว๊ยวายของมินจังดังมาตามสายจนฉันต้องยกโทรศัพท์ออกจากหู
"โอ้ย ยัยมินก็ฉันเพิ่งตื่นหนิ ฉันไม่ได้ไปสายนะ เธอนั่นแหละไปเร็วเกินไป เพิ่งจะ 9 โมงอยู่เลย ..... O.o* ห๊ะ 9 โมง ?!!" ฉันรีบขยี้ตามองไปที่นาฬิกาอีกรอบ
"ก็ใช่หนะสิ คาบแรกของอ.ดองดอง เธอก็พลาดไปแล้วนะ" อ.ดองดอง อาจารย์ที่โหดสุดในชั้นเรียน แถมยังหน้าตาเหมือนตุ๊กแกอีก
" ตายแล้ววววววว !!!" พูดจบฉันก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัวให้เสร็จทันก่อนคาบที่ 2 จะเริ่มขึ้น
" เอ่อ ... คุณหนูครับ วันนี้คุณหนูจะเดินไปโรงเรียนเองจริงๆหรือครับ ?" คนขับรถของตระกูลถามด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก
" ก็ใช่หนะสิ ถ้าฉันให้นายไปส่งล้ะก็ คุณพ่อต้องรู้แน่เลยว่าฉันไปโรงเรียนสายหนะ " ฉันบ่นอุบอิบด้วยความเซงสุดขีด ความจริงฉันนะเป็นคนที่ขี้เกียจถึงขีดสุด เป็นลูกคุณหนูที่รวยติดอันดับของโลก คิดว่าฉันเคยเดินไปโรงเรียนงั้นหรอ ... คำตอบคือไม่เลย ทางไปทางไหนฉันยังไม่รู้ด้วยซ้ำ ทุกทีฉันนั่งแต่รถสปอร์ส แต่เพื่อความปลอดภัยของฉันเองไม่งั้นคงโดนคุณพ่อฆ่าแน่ๆที่ไปโรงเรียนสาย ฉันคงต้องเดินละหละ ..

"เอ่อนี่ นายคนขับรถหนะ " ฉันยิ้มอย่างมีเลศนัย
"ค ครับ ?"
"นี่เอาเงินไป แค่นี้คงพอนะ กับการปิดปาก ......" นายคนขับรถทำตาลุกวาว
" ครับผม รับทราบครับ ผมจะไม่ให้คุณท่านรู้แน่นอนครับว่าคุณหนูไปโรงเรียนสาย " รีบรับเงินจากมือฉันเชียวนะ เหอะ
"ดีมาก งั้นฉันไปหละ" ฉันก้าวออกจากบ้านมาด้วยความตื่นเต้น ถึงฉันจะจำทางไม่ได้แต่ฉันก็เตรียมพร้อม !! เพราะฉัน .. พกแผนที่ออกมาด้วย 5555 แผนที่ที่วางอยู่ในห้องเก็บของ . .. เลี้ยวซ้ายตรงนี้ เดินตรงไป เลี้ยวขวา แล้วก็ขวา "เอ๊ มันน่าจะถึงโรงเรียนแล้วนินาทำไมมาอยู่หน้าบ้านร้างหละ = =" ฉันยืนงงอยู่สักพักก็มีเด็กน้อยใส่ชุดลูกเสือเดินผ่านมา

"เพ่ๆ เพ่ทำรายหนะ ?" ฉันหันไปมองตามเสียงน้อยๆนั้น เด็กอ้วนๆยืนเลียไอติมแผลบๆ มองหน้าฉันด้วยความสงสัย
"อ๋อ พี่.. พี่ .. มาเดินเล่นหนะ" =[]= ด้วยความอายเ๋ด็กฉันเลยตอบไปแบบนั้น
" มาเดินเล่นหน้าบ้านร้างเนี่ยนะเพ่ ละยังถือแผนที่กลับด้านอีกตังหาก ท่าจะโรคจิตเน้าะ ไปแระดีกว่า ~
" หะ .. อะไรนะ ..นี่ฉันถือแผนที่กลับด้านหรอเนี่ยยยยยยยยยยยยยย T^T

ฉันรีบเดินออกจากตรงนั้นด้วยความอาย จนในที่สุด ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ ขณะนี้เวลา 12 นาฬิกา =[]= ฉันเดินตังแต่เช้ามาถึงเที่ยงแต่ยังไม่ถึงโรงเรียนเลย นี่ฉันคิดผิดหรือคิดถูกเนี่ยย หิวข้าวก็หิวก็เมื่อเช้ารีบนินา เลยไม่ได้กินอะไรเลย แง Y____Y
เอ๊ะ ผู้ชายคนนั้นแต่งตัวดูดีจังอาจจะช่วยเราได้ จิ้ม จิ้ม ~
"คือว่า .. พี่คะ " ชายที่ถูกจิ้มหันมามองหน้าฉันด้วยความสงสัย
" คือว่าทางไปโรงเรียนหญิงล้วน XXX ไปทางไหนหรอคะ" -.,-
"อ๋อ เดี๋ยวพี่พาไปส่งก็ได้น้อง อยู่ไม่ไกลจากที่นี่หรอก " ว้าววว พระเจ้ามาโปรดด
" ขอบคุณมากเลยค่ะ" ฉันรีบกระโดดขึ้นรถเก๋งสีดำคันนั้นทันที เอ๊ะ แต่เหมือนมีใครนั่งอยู่ก่อนนะฉันเริ่มมองไปที่เบาะ อ่าวฉันนั่งตักใครเนี่ย " เห้ย ใครเนี่ย ขึ้นมาได้ยังไง ?!
" หญิงสาวร่างสูงในชุดสีดำขลับ มองแล้วดูดีมากเลย
"ข ขอ ขอโทษค่ะ คือว่า..."
"ขอโทษครับเจ้านายครับ คือว่าเด็กผู้หญิงคนนี้ขอติดรถไปโรงเรียนกับเจ้านายนะครับ คือเขาหลงทางผมเห็นว่าไปทางเดียวกันก็เลย ...." เธอคนนั้นทำหน้าไม่สบอารมณ์ " เอ่อ ก็ได้ ครั้งนี่ครั้งเดียวนะ"
"ขอบคุณนะคะ .." U.U ทำไมสวยแล้วดุ แง ทำร้ายรินรินทางสายตาแบบนี้ได้ยังไง รินรินจาฟ้องคุณพ่อ T____T บนรถเกิดความเงียบขึ้นสักพัก ...

"นี่ "
"หะ ?" หรือว่าจะเริ่มมองเห็นความน่ารักของฉันเเล้วก็เลยอยากทำความรู้จัก >//<
"เมื่อไหร่เธอจะลงจากตัวฉันซักที มันหนักนะ - -"
ฉันรีบลงจากตักเธอคนนั้น แล้วทำไมฉันไม่ลงแต่แรกเนี่ย ทำไมรู้สึกดี ? เฮ้ออออ ฉันต้องเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ ฉันหนะชอบผู้ชายนะ ชอบ 100% -^-
ก่อนเธอจะไปฉันขอ ฉันยื้อ ฉันฝืน ฉันรั้งขอร้องเธอ อย่าไป ~ "อื้อ ว่าไง" ฉันนั่งทำตาปริบๆอยู่บนรถ อยู่ดีๆ เธอก็มองมาที่ฉัน =[]= "อะไรนะ อือๆ ได้เลย ๆ เจอกัน" ... "ตาต้า " "ครับ" "กลับบ้าน " "เอ่อ.. ได้เลยครับ " หะ ฉันได้ิยินไม่ผิดใช่ไหม เธอบอกใ้ห้นายตาต้าบ้าบออะไรนั้นขับรถกลับบ้าน ละ ๆ ฉันหละ =[]=
"นี่ๆ เธอแล้วฉันหละ ฉันจะไปโรงเรียนน้าาา T0T" ฉันยังคงทำตาปริบๆต่อไป
"กลับบ้าน " เธอจับมือฉัน ล้วงเข้าไปในเสื้อแจ๊กเก็ตสีดำ ม่ายน้า ฉันยังไม่อยากเสียความบริสุทธิ์ตอนนี้ บนรถ กับผู้หญิงอีกตังหาก
ม่ายยยยยย ... เอ๊ะ อะไรแข็งๆ ฉันลืมตาขึ้นมามอง ปืน ! 0.o'
"ปืน เธอพกปืนด้วยหรอ อย่านะอย่าฆ่าฉันเลย " พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกด้วย ลูกกินกล้วยอยู่บนหลังคา Y Y
"บ้ารึเปล่า ฉันไม่ฆ่าเธอหรอก แต่ฉันมีอะไรสนุกๆให้เธอทำ หึหึ "
"จะทำอะไรฉันอย่าน้าาาาาาาา"

"ยัยคุณหนูริน เหอะ นึกว่าใคร"
"แกรู้จักฉันได้ยังไง"
"ทำไมจะไม่รู้จักก ก็พ่อแม่ฉัน ตายเพราะพ่อแม่ของเธอนั่นแหละ !" สีหน้าที่เปลี่ยนไปเป็นความเย็นชาทำให้ใจฉันหยุดเต้นไปชั่วขณะ
ฉันได้แต่นั่งร้องไห้จบหลับไป

จึก จึกๆ
"ตายยังเนี่ย " เสียงอะไรเนี่ยถึงมันจะหวานแต่ก็ฟังดูเย็นชามากเลย
" ไม่ไม่นะ อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันเอาเงินให้เธอได้นะเธอต้องการอะไร " ฉันหยิบเงินออกมาจากกระเป๋า
"คิดว่าฉันอยากได้เงินสกปรกๆพวกนี้ของเธอหรือไงกัน อย่างเธอนะ มันต้องเจอมากกว่านั้น"
"เจอ เจออะไร ?? Y Y" ฉันกำลังมองหาประตูเพื่อที่จะวิ่งหนีออกไปได้ไกลที่สุด
แต่ ทำไมห้องนี้ถึงไม่มีประตูหนะ โอ้ย ทำไมโชคถึงไม่เข้าข้างฉันอย่างนี้ ลูกคุณหนูอย่างฉันจะไปสู้รบปรบมืออะไรกับใครเป็นหละเนี่ย

"บางทีนะ เธออาจจะอยากลอง .."
"ลองอะไร ? " ฉันไม่อยากแล้ววว
"ก็แบบที่พ่อเธอเคยทำกับแม่ฉันไงหละ !!" พูดจบเธอก็จับฉันนอนราบไปกับเตียง







มาตอนกันนะคะ
ขอเวลาแป๊ปส์นึง อิอิ ><