[Fake Mask] หน้ากากซาตาน (Yonghwa/Seohyun-YongSeo)

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5 : อาหารค่ำที่ไม่เต็มใจ

          ยงฮวาขับรถมาเรื่อยๆตามทางอย่างคล่องแคล่ว เขาสอดส่องสายตาหาร้านอาหารที่คิดว่าเหมาะสมสำหรับพวกเขาทั้งคู่ตอนนี้ ซอฮยอนนั้นนั่งนิ่งเงียบไม่พูดไม่จา เธอไม่เข้าใจว่าทำไมยงฮวาจะต้องลากเธอออกมาด้วย และก็ไม่เข้าใจอีกด้วยว่าทำไมเธอจะต้องยอมเขาไปซะทุกเรื่อง นี่มันไม่ใช่ตัวเธอเลยนะ!

          ‘’อยากไปกินที่ไหน’’ ยงฮวาเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบภายในรถ เว้นเสียแต่ว่าจะมีเสียงเพลงเบาๆที่เขาเปิดขึ้นเพื่อทำลายบรรยากาศความเงียบปนอึดอัดนี่

          ‘’ไปไหนก็ไปเถอะ อยากกลับบ้าน’’ ซอฮยอนตอบด้วยน้ำเสียงเซ็งๆเล็กน้อย

          ‘’ไปคอนโดฉันแทนมั้ยล่ะ’’ ยงฮวาพูดเชิงล้อเล่น แต่ใครจะรู้ว่าลึกๆแล้วเค้าจริงจัง

          ‘’ตลก’’ ซอฮยอนตวัดสายตาไปทางเขาอย่างชิงชัง ซึ่งยงฮวากระตุกยิ้มมุมปากอย่างอดไม่ได้ที่เธอค้อนเขา

          ยงฮวาและซอฮยอนหยุดอยู่หน้าร้านต๊อกบกกีที่เป็นร้านเล็กๆ ราคาไม่แพงนัก ที่ทั้งสองเลือกร้านนี้หลังจากเถียงกันอยู่ไหนว่าจะเข้าร้านไหน สาเหตุก็มาจากการที่ยงฮวาจำเป็นต้องใส่ผ้าปิดปากและหมวกอำพรางตัวเองเพื่อที่จะเข้าร้านหรูกับซอฮยอนได้ แต่เธอไม่คิดอย่างนั้น เพราะคนสมัยนี้หูไวตาไว ใส่แค่นี้อำพรางอะไรไม่ได้หรอก ซอฮยอนจึงแย้งว่าให้ทานร้านที่คนน้อยและไม่ค่อยมีคนรู้จักแทน

          ‘’ต๊อกบกกีสองที่ครับ’’ ยงฮวาสั่งรายการกับเจ้าของร้านที่เป็นอาจุมม่า ซึ่งเขามั่นใจว่าเธอจะไม่รู้จักเขาแน่นอน

          ‘’รอสักครู่นะจ๊ะ’’ 

          และก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ อาจุมม่าเจ้าของร้านจำยงฮวาไม่ได้ ซึ่งเขารอดตัวไปในวันนี้ ไม่เช่นนั้นเขาต้องตกเป็นข่าวว่ามาเดทกับสาวนอกวงการแน่นอน

          ‘’นี่นาย ปกติต้องอำพรางตัวตลอดเลยเหรอ’’ ซอฮยอนถามยงฮวาอย่างสงสัย เธอจ้องหน้าเขาอย่างหาคำตอบ

          ‘’อืม ตลอดเวลา’’ ยงฮวายักไหล่อย่างทำท่าทางไม่สนใจในคำตอบ

          ‘’ไม่เหนื่อยบ้างเหรอ’’ 

          ‘’ไม่รู้สิ ชินแล้วมั้ง’’ ยงฮวาตอบเธอ ซึ่งซอฮยอนได้แต่เงียบไม่พูดอะไรต่อจากนี้ เธอรู้สึกไม่ชอบอาชีพแบบนี้เลยแม้แต่นิดเดียว แม้เธอจะเป็นเมเนเจอร์ก็เถอะ แต่เธอรู้สึกว่าแบบนี้มันไม่มีความเป็นส่วนตัว จะกินข้าวก็ต้องคอยใส่นู่นนี่นั่นอำพรางตัวไม่ให้คนอื่นจำได้ hard life ชะมัด ‘’แต่ต่อจากนี้ก็ไม่เหนื่อยแล้ว’’

          ‘’ทำไมล่ะ’’

          ‘’ก็เธอจะคอยดูแลฉันตลอดไง’’ ยงฮวาตอบหน้าตาย เขาไม่พูดอะไรต่อ ซอฮยอนก็เช่นกัน เธอนั้นคล้ายกับว่าเป็นใบ้รับประทาน เธอไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้อีก แก้มขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างอายๆ

          ไม่ถึงห้านาที อาจุมม่าเจ้าของร้านยกอาหารมาเสิร์ฟโต๊ะซอฮยอนและยงฮวา ซึ่งเธอและเขาโค้งเล็กน้อยเพื่อกล่าวขอบคุณ และแล้วทั้งคู่ก็ต่างทานอาหารกันอย่างเงียบเชียบโดยที่ไม่มีใครพูดอะไรกันต่อจากนั้น ซอฮยอนนั้นพยายามหลบตายงฮวา แต่ดูเหมือนว่าเขาก็พยายามจะหลีกเลี่ยงเธอเช่นกัน  เพราะอะไรน่ะหรือ เพราะเขาไม่เคยพูดอะไรแบบนี้กับผู้หญิงที่ไหนมาก่อนน่ะสิ แม้เขาจะเป็นเพล์บอยและแบดบอยอยู่พอตัว แต่ต้องยอมรับว่ากับเธอแล้วเขาสับสนตัวเอง ตอนแรกเขาก็แค่คิดว่าอยากจะปราบพยศเธอ ก็ซอฮยอนน่ะเป็นยัยตัวแสบ เธอกล้ามากที่ไปตอกหน้าผู้ชายแบบเขาในวันที่เจอกันวันแรก แล้วจู่ๆเธอกับเขาก็บังเอิญมาเจอกันอีกที่ห้องซ้อม เขาจำความรู้สึกแรกได้ดีว่าอึ้งแค่ไหนที่เจอเธอ และเขาคิดว่าเธอก็คงอึ้งเช่นกัน เพราะเธอน่ะเพิ่งจะเอาเบอร์โทรศัพท์เขาไปปล่อยเว็บหาคู่เกย์มาหมาดๆยังไม่ทันข้ามวัน แต่พอเจอเธอได้แค่ไม่ถึงอาทิตย์ เขาก็เริ่มจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เขาอยากจะแกล้งเธอให้หนักๆ เขาอยากจะอยู่ใกล้ๆเธอ แต่มันก็คงเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบก็ได้มั้ง เพราะเธอน่ะจัดว่าเป็นผู้หญิงฮ็อตที่สุดที่เขาเคยเจอ หยิ่งจองหอง หน้าเรียวพร้อมด้วยดวงตาคู่สวย ริมฝีปากบางจิ้มลิ้มกับจมูกที่โด่งรั้นได้รูป ซึ่งขัดกับผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยเจอ และผู้หญิงแบบเธอนี่แหละที่เขาอยากจะทำให้เธอกลายเป็นแมวน้อยเชื่องๆ  แล้วเธอจะต้องมานอนราบคลอเคลียเสือร้ายอย่างเขา!

          ซอฮยอนทานอาหารเงียบๆ ในหัวคิดอะไรไปร้อยแปดพันเรื่อง เธอเริ่มรู้สึกว่าไม่ปลอดภัยที่จะเข้าใกล้ผู้ชายอย่างเขา ผู้ชายอย่างยงฮวา เธอรู้ว่าเขาร้ายและเป็นอันตรายต่อหัวใจผู้หญิง แต่ต้องไม่ใช่กับเธอสิ เธอมั่นใจได้เลยว่าถ้าวันหนึ่งเธอเกิดเผลอใจไปกับคำพูดหวานๆของเขา เธอก็คงไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงในสต็อคของเขาที่ถูกเขี่ยทิ้งแน่นอน ที่เธอรู้เรื่องนี้ก็เพราะเธอได้ไปทำการค้นหาข้อมูลของเขาและเมมเบอร์ในวงมาแล้วน่ะสิ และยงฮวาก็ขึ้นชื่อได้ว่าเป็นเสือผู้หญิงเลยก็ว่าได้ แม้ว่าในข่าวเขาจะรอดตัวทุกครั้งไปก็ตาม แต่เธอก็ยังปักใจเชื่ออยู่ดีว่าเขาเป็นแบดบอย ไม่มีผู้ชายที่ไหนรู้จักใช้สายตาที่ทำให้ผู้หญิงคนใดมองแล้วต้องละลายแบบเขาหรอก ไหนจะการแทะโลมเล็กน้อยของเขาอีก เธอเชื่อเลยว่าเขาน่ะ โครตอันตราย และเธอก็ไม่ควรจะหลงใหลไปกับคำพูดและหน้าตาของเขาด้วย

          ‘’เธออิ่มหรือยัง’’ ยงฮวาเงยหน้าขึ้นถามซอฮยอน

          ‘’อิ่มแล้ว’’ ซอฮยอนตอบเสียงเบา เมื่อเห็นว่าไม่มีธุระอะไรที่ต้องอยู่แล้ว ทั้งเขาและเธอต่างจ่ายเงินให้เจ้าของร้านก่อนจะปลีกตัวออกจากร้านไป

          ทั้งสองคนมุ่งหน้าไปยังรถหรูที่จอดอยู่ข้างๆร้าน ก่อนที่ยงฮวาจะเคลื่อนรถหรูอีกครั้ง ซอฮยอนกระชากเข็มขัดนิรภัยข้างตัวเบาๆก่อนจะเสียบมันเข้ากับตัวล็อค โดยที่ไม่ลืมจะเหล่ตามองที่นั่งข้างๆด้วย

          ‘’คาดเบลท์ด้วย’’ ซอฮยอนพูดพลางทำท่าไม่สนใจอะไร ซึ่งนั่นเรียกรอยยิ้มจากร่างสูงข้างๆได้เป็นอย่างดี

          ‘’ขอบคุณนะครับ คุณเมเนเจอร์’’ ยงฮวาใช้เสียงหวานขอบคุณซอฮยอน ซึ่งเธอใจกระตุกวูบเล็กน้อยอย่างควบคุมไม่ได้ เธอต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ

          ยงฮวาขับรถมาจอดยังลานจอดรถของบริษัท ซึ่งรถที่จอดอยู่เริ่มบางตาบ้างแล้ว แต่ก็ยังถือว่าเยอะอยู่ ยงฮวานั้นจอดเทียบท่าข้างๆรถเบนซ์คันโปรดของซอฮยอน ซึ่งเธอปลดเข็มขัดของตัวเองออกจากตัว ก่อนจะหันมาพูดอะไรกับยงฮวา

          ‘’ขอบคุณนะ สำหรับอาหารมื้อดึกวันนี้’’ ซอฮยอนกล่าวขอบคุณยงฮวาอย่างจริงใจ

          ‘’ฉันพาไปกินแล้วต่อจากนี้ก็ดูแลฉันดีๆแล้วกัน’’ ยงฮวาพูดยิ้มๆ ‘’ไปเถอะ กลับบ้านดีๆนะ ยัยตัวแสบ’’

          เมื่อซอฮยอนฟังจบ เธอไม่ได้ตอบอะไรเขา เธอหยิบกระเป๋าใบหรูที่วางอยู่บนเบาะก่อนจะหันตัวไปเปิดรถของตัวเองที่อยู่ข้างๆรถของเขาโดยที่ไม่ลืมปิดประตูรถให้ยงฮวา ซอฮยอนยิ้มออกมาเล็กๆอย่างอดไม่ได้กับคำที่เขาใช้เรียกเธอ ซึ่งยงฮวาไม่เห็น เขาเพียงแต่มองตามหลังเธอที่ตอนนี้ก้าวขาเรียวขึ้นรถไปแล้ว  ซอฮยอนปิดประตูรถของตัวเองก่อนจะเริ่มเคลื่อนตัวรถ เธอหันไปมองรถข้างๆที่ตอนนี้ยังไม่ขยับไปไหน และเธอไม่เห็นเขาอีกแล้วเนื่องจากยงฮวาใช้ฟิล์มทึบ เธอโบกมือเล็กๆอย่างช้าๆ แต่เสียใจที่ยงฮวาไม่ได้เห็นว่าเธอกำลังทำอะไร เพราะเธอก็ติดฟิล์มทึบเช่นกัน…

          ‘’ซอฮยอน มีตารางงานอะไรวันนี้’’ คุณชเวถามซอฮยอน ซึ่งตอนนี้เธอกำลังจำตารางงานของวง cnblue อยู่อย่างตั้งใจ

          ‘’วันนี้มีถ่ายแบบน้ำหอมแบรนด์ Calvin Klein ค่ะคุณชเว น่าจะถ่ายทั้งวันนะคะ’’ ซอฮยอนมองแฟ้มตารางงานก่อนครู่หนึ่งก่อนจะบอกคุณชเว ซึ่งเขาพยักหน้าอย่างรับรู้

          ‘’แล้วพวกนั้นยังไม่มาอีกเหรอ’’ คุณชเวถามอย่างไม่ต้องการคำตอบ เพราะเขารู้ดีว่าหนุ่มๆในวงมีนิสัยยังไงเวลามีถ่ายแบบ ‘’เดี๋ยวรถตู้ก็จะมารับแล้วอีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมง – ใช่สิ ซอฮยอน ฉันฝากเจ้าพวกนี้ด้วยนะ’’

          ‘’ค่ะคุณชเว’’ ซอฮยอนรับปากเขา แต่เธอไม่คิดว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเมมเบอร์ในวงจะราบรื่นหรอก พวกเขาน่ะไม่ค่อยจะถูกกับเธอเสียเมื่อไร เจอหน้ากันทีไรก็ต้องมีอันทะเลาะกันทุกที

          ‘’ฉันว่านะ โทรหาพวกเขาเลยดีกว่า’’ คุณชเวที่มีท่าทางใจร้อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาพวกเขา

          ‘’คุณชเวคะ รบกวนหน่อยค่ะ โปรดิวเซอร์คังเรียกพบค่ะ ด่วนเลยค่ะ’’ สาวปริศนาเรียกคุณชเวให้ไปพบโปรดิวเซอร์คัง

          ‘’อ่า – ซอฮยอน คุยกับยงฮวาให้ฉันหน่อย เดี๋ยวฉันจะกลับมาเอาโทรศัพท์ ฝากด้วยนะ’’ ว่าแล้วก็ยัดโทรศัพท์ใส่มือซอฮยอน ก่อนที่จะรีบเดินตามพนักงานสาวไปอย่างรีบร้อน

          ใช้เวลาไม่นานกว่าที่ยงฮวาจะรับโทรศัพท์ ซอฮยอนนั้นถอนหายใจเฮือกใหญ่กับความวุ่นวายของหนุ่มๆวงนี้

          ‘’จะถึงแล้วครับคุณชเว’’ ยงฮวาพูดขึ้นโดยที่ไม่รู้ว่าปลายสายคือใคร ‘’วันนี้ผมไปรับไอพวกแสบสามตัวมา เลยช้าหน่อยน่ะครับ’’

          ‘’ฉันเอง’’ 

          ซอฮยอนกลั้นใจกรอกเสียงลงไป ยงฮวานั้นแปลกใจนิดหน่อยที่เป็นเสียงซอฮยอน

          ‘’อ้าว เธอเองเหรอ’’

          ‘’อีกครึ่งชั่วโมงรถตู้จะมาที่ตึก รีบๆมาละกัน’’

          ‘’รู้แล้วน่า’’ ยงฮวาพูด ก่อนที่ซอฮยอนจะตัดสายไป

          ‘’ใครโทรมาวะฮยอง’’ จองชินถาม

          ‘’ซอฮยอน’’ ยงฮวาพูดพลางเร่งเครื่องให้เร็วขึ้นอีก ไม่งั้นพวกเขาอาจไปสายได้

          ‘’ร้ายนะไอเสือ’’ จงฮยอนที่ฟังบทสนทนาอยู่เบาะหลังพูดขึ้นอย่างแซวๆ

          ‘’ร้ายห่าอะไรล่ะ เขาแค่โทรมาตาม’’ 

          ‘’นี่มึงได้เค้ายังวะ’’

          ‘’ไว้กูได้แล้วจะมาบอกนะ แต่ตอนนี้แม้แต่นิ้วก้อยกูยังไม่ได้แตะเลยว่ะ’’

          ‘’โห่ อะไรอ่ะ ผู้หญิงคนก่อนๆฮยองใช้เวลาวันเดียวเอง ทำไมคนนี้นานจัง เขี้ยวไม่คมแล้วเหรอเนี่ย’’ มินฮยอกเสริมขึ้นมาบ้าง ทั้งรถหัวเราะเล็กน้อย แต่ก็จริงอย่างที่มันพูด ผู้หญิงที่ผ่านมาไม่มีใครฤทธิ์เยอะเท่าซอฮยอนเลย มีแต่เธอเนี่ยแหละ หยิ่งผยอง แต่เขาก็ไม่อยากทำร้ายเธอหรอกนะถ้าเธอไม่เล่นด้วย เขามีศักดิ์ศรีพอ และก็ไม่ได้ชั่วขนาดนั้น แต่ยิ่งมันเริ่มพูดดูถูกผมเล็กๆแบบนี้ก็อดไม่ได้ที่จะเฟลนิดหน่อยเหมือนกัน

          ‘’ตั้งแต่ดูมาเหมือนพี่จะแพ้ยัยนี่นะ แต่ต้องยอมรับเลยว่าเธอแม่งโครตฮ็อตอ่ะ หุ่นก็ได้ หน้าก็สวย ถ้าไม่เอาผมจะเอาแทนแล้วนะฮยอง’’ มินฮยอกพูด ยงฮวานั้นตวัดสายตาไปทางมินฮยอกอย่างเข้มๆ จนจงฮยอนและจองชินสั่งให้มินฮยอกหุบปากซะก่อนที่จะโดนฆ่าตายคาสี่แยก

          ‘’แพ้หรือไม่แพ้เดี๋ยวมาคอยดูกัน’’ 

          ยงฮวากระตุกยิ้มอย่างคนถูกท้าทาย ในหัวยงฮวาตอนนี้มีแต่เรื่องซอฮยอน ด้านสว่างของเขากำลังตะโกนว่าเธอบริสุทธิ์เกินกว่าที่จะไปทำร้ายเธอทางอ้อม และเธอก็เป็นลูกสาวท่านประธานซอด้วย

          แต่แน่นอนได้เลยว่าเขาจะไม่มีทางขืนใจเธอแน่นอนถ้าอีกฝ่ายไม่เล่นด้วย

          ในขณะเดียวกันแต่สิ่งที่เขาจะทำก็คือให้เธอเป็นคนพูดออกมาเองว่าเธอต้องการเขา โดยที่เขาไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลย

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

อิพี่ยงแกอย่าทำอะไรน้องซอนะ อิพวกเมมเบอร์ก็ท้าทายอยู่นั่น เดี๋ยวพี่ได้น้องขึ้นมาจริงๆจะเงิบรับประทาน  ยังไงก็อย่าลืมเม้นต์ให้กำลังใจกันด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ