[Fake Mask] หน้ากากซาตาน (Yonghwa/Seohyun-YongSeo)

ลำดับตอนที่ #22 : Chapter 21 : รอยยิ้มของผู้ชายอันตราย

          ซอฮยอนพูดจากระแทกแดกดันยงฮวาจนเจ้าตัวนั้นอึ้งไปเลย เขาหยุดนิ่งทุกการกระทำก่อนจะจ้องมองเข้าไปในตาคู่สวยตรงหน้า

          ‘’นิ่งไปเลยเหรอ’’

          ซอฮยอนเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งพลางยกยิ้มมุมปาก ยงฮวายังคงมองหน้าเธอนิ่ง เขาไม่ตอบคำถามอะไรทั้งสิ้น เนิ่นนานนับนาทีก่อนจะเปิดปากออก

          ‘’รู้อะไรไหมซอฮยอน’’

          ยงฮวาเว้นช่วง ซอฮยอนขยับตัวเล็กน้อยเพื่อสื่อว่าเธอกำลังฟัง

          ‘’เธอเป็นคนที่โกหกไม่เก่งที่สุดในโลกเลย’’

          หลังจากสิ้นคำพูดของฝ่ายชาย ซอฮยอนเองนั้นสับสนไปเล็กน้อย เธอไปโกหกอะไรเขาตอนไหนกัน เธอคบกับมินโฮจริง เพียงแค่...

          ‘’ฉันไม่เข้าใจว่านายพูดถึงอะไร’’

          เธอไม่เข้าใจของจริง เขากำลังจะสื่อถึงอะไรกันแน่ ตอนนี้บรรยากาศรอบตัวกำลังเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน ยงฮวายืนนิ่งก่อนจะถอนหายใจ

          ‘’ฉันไม่เป็นชู้ของเธอแน่นอน ไม่มีวันหรอก’’

          ‘’ทำไมถึงจะไม่เป็น ในเมื่อฉันมีแฟนแล้ว’’  ซอฮยอนขมวดคิ้ว เธอจ้องหน้าคนตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ เขาสูญเสียความทรงจำไปแล้วหรือยังไง ยงฮวาเองก็ดูเหมือนว่าจะเริ่มหงุดหงิดเมื่อซอฮยอนไม่เข้าใจอะไรเลย เขาตอบคำถามอีกครั้ง

          ‘’ฉันไม่แน่ใจหรอกนะว่าเธอกับมันไปคบกันได้ยังไง แต่มันต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน แล้วฉันก็มั่นใจว่าเธอต้องถูกมันข่มขู่’’  เขาพูดจบซอฮยอนก็กลั้นหายใจทันที เธอไม่คิดว่ายงฮวาจะมาเดาอะไรแบบนี้ แล้วมันก็ถูกเสียด้วย  ‘’แล้วที่ฉันแน่ใจ ก็เพราะว่าฉันรู้ยังไงล่ะ ว่าเธอจะไม่มีทางรักมันหรอก เพราะเธอ… รักฉัน’’

          ‘’มั่นหน้า’’  ซอฮยอนเบ้ปากหมั่นไส้  

          ‘’แล้วถ้าเกิดว่ารู้จริง – ทำไมถึงทำตัวคอยแซะฉันกับมินโฮด้วยล่ะ’’  เธอถามคำถามที่คิดว่าทุกคนน่าจะอยากรู้ ยงฮวายิ้มเล็ก ๆ ก่อนจะตอบคำถามเธอ

          ‘’ยัยโง่ ดูไม่ออกเหรอว่าทำไมฉันถึงคอยแซะเธอ’’

          ‘’ถ้าดูออกจะถามเหรอ โง่จริง ๆ’’ ซอฮยอนทำสีหน้าดูถูก

          ‘’เค้าเรียกว่า – หึง’’

          ‘’อะไร –‘’

          ยงฮวาพูดแค่นั้นก่อนจะเปิดประตูแล้วผลักร่างบางของเธอออกไปนอกห้อง ซอฮยอนหันมาโวยวายใหญ่ เธอพยายามให้เขาพูดออกมาให้กระจ่างว่าหึงอะไร แต่ยงฮวาไม่ยอมตอบ เขาดันเธอออกนอกห้องทันทีก่อนจะปิดประตูตัดหน้า

          ‘’เฮ้อ’’

          หลังจากได้อยู่คนเดียวอีกครั้ง ยงฮวาถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

          ‘’ทำไมชอบทำให้สติหลุดอยู่เรื่อยเลยนะ’’ 

          ‘’อยู่กับยัยนี่ทีไรรู้สึกอัพเลเวลขึ้นมาทุกที…’’

          ‘’ฉันหยุดตัวเองได้ยังไงวะ’’

          ยงฮวาถอนหายใจออกมาอีกรอบ เขาเดินกลับมายังเตียงนอนสีขาวขนาดคิงไซต์อีกครั้ง แล้วก็ล้มตัวลงนอน…

          ‘’ใช้กำลังตลอดเลยนะตาบ้านี่’’

          ซอฮยอนเซเล็กน้อยเมื่อยงฮวาผลักเธอออกมานอกห้องโดยที่เธอยังไม่เข้าใจความที่เขาพูดมากนัก อันที่จริงเธอเหมือนจะเข้าใจ แต่ก็ไม่อยากคิดไปเองคนเดียว เขาควรจะขยายความมากกว่านี้สิ

          แต่…

          แค่เขาพูดคำว่าหึง  มันกลับมีอิทธิพลกับอัตราการเต้นของหัวใจเธอมากเลยจริงเชียว ทำไมถึงมีอิทธิพลต่อหัวใจเธอได้ขนาดนี้ แถมเขายังเดาถูกอีกว่าเธอไม่ได้คบกับมินโฮเพราะความรัก  จริงอยู่  ที่เธอหวั่นไหวกับรักเก่ามาก แต่เธอกล้าพูดได้เต็มปากเลยนะว่าเธอ… รักยงฮวา

          ความรักมันไม่จำเป็นต้องอาศัยเวลานานนักหรอก เธอสามารถตกหลุมรักเขาได้เพียงไม่กี่อาทิตย์ มันไม่แปลกหรอกนะที่เราจะรู้สึกรักใครได้ภายในอาทิตย์ เธอเจอเขาทั้งวัน แถมการกระทำของทั้งเขาและเธอนี่สิ ตัดสินได้ดีเลยล่ะ ว่าเธอรักเขาแล้วหรือยัง

          อันที่จริง… เธออยากให้โอกาสเขาอีกสักรอบจังเลย ในเมื่อเธอต่างก็ลืมเขาไม่ได้ ถึงจะเจ็บมากไปหน่อย แต่ถ้ามันไม่โอเค…

เจ็บอีกทีก็คงไม่เป็นไรหรอกใช่ไหมนะ สับสนจัง

          สมาชิกทั้งสี่คนรวมทั้งคุณชเวและซอฮยอนยืนรอรถตู้อยู่หน้าโรงแรม อากาศค่อนข้างเย็น ซอฮยอนที่จำเป็นอย่างมากในการใส่เสื้อคอเต่า เธอจึงไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจอะไรมากมายนัก

          แต่กลับกัน คนที่กำลังเดือดเนื้อร้อนใจที่สุดคงหนีไม่พ้นยงฮวา เขาหงุดหงิดเนื่องมาจากว่าตอนนี้ศิลปินในค่ายก็ยืนรอรถตู้ส่วนตัวของวงเช่นเดียวกัน เขาไม่อะไรมากนักหรอกถ้าเป็นแต่ก่อน แต่ตอนนี้ – ให้พูดก็พูดเถอะว่าเซฮุนตัวติดซอฮยอนแจ เขาพร่ำพูดขอโทษที่ทำให้เธออึดอัดป็นครั้งที่ร้อยได้แล้วมั้ง

          ‘’ถ้ารู้สึกอยากขอโทษก็ถอยออกมาสักทีสิวะ’’ 

          ยงฮวาบ่นอย่างหงุดหงิด เขาแผ่รังสีความไม่พอใจออกไปจนเพื่อนร่วมวงรู้สึกได้ทันที ทั้งสามมองหน้ายงฮวาอย่างรู้งาน

          ‘’ใจเย็นหน่อยสิครับคุณหัวหน้าวง’’  จงฮยอนพูดหน้าตาระรื่น

          ‘’หน้าด้านจังนะ – สถานการณ์ขนาดนี้ยังมีหน้ามาทำมีความสุขอีก’’

          ยงฮวาตาขวางใส่จงฮยอนที่กำลังหัวเราะเมื่อโดนเขาด่าอยู่ จองชินและมินฮยอกเองก็ร่วมหัวเราะกับคำด่าที่แสนสร้างสรรค์ของยงฮวาไปด้วย

          ‘’ทำไงได้ ดีกับเมียแล้วก็ต้องมีความสุขสิ’’  จงฮยอนยักไหล่  ‘’ไม่อยากจะอวดหรอกนะ แต่เธอโทรมาหาก่อนด้วย’’

          ‘’ตอแหลแล้ว’’ มินฮยอกด่าเขา ‘’โทรไปแล้วเขายุ่ง เขามาเห็นอีกทีเลยโทรมาต่างหาก ขี้โม้จริงคนเรา’’

          ‘’หุบปากไปเลย มันก็เหมือนกันนั่นแหละ’’

          หลังจากฟังทั้งคู่เสียงกันจบ ยงฮวาก็กลับมาคงที่ในอารมณ์ของตัวเองอีกครั้ง เขามองไปทางเซฮุนและซอฮยอนที่กำลังคุยกันอย่างออกรสชาติ เธอดูพูดเก่งเมื่ออยู่กับเซฮุน เขาเริ่มรู้สึกท้อแท้อีกแล้ว

          อึดใจหนึ่ง รถตู้ของซีเอ็นบลูมาถึงเป็นคันแรก ซอฮยอนโบกมือลาเซฮุนซึ่งเขาก็โบกตอบกลับมาเช่นกัน ยงฮวาแกล้งพูดเสียงดุเป็นเชิงให้ซอฮยอนขึ้นรถตู้ได้แล้ว เธอเม้มปากก่อนจะเดินขึ้นไปนั่งที่ของตัวเอง นั่งข้างยงฮวา!

          เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว พนักงานขับรถจึงเคลื่อนตัวทันที

          ซอฮยอนนั่งนิ่งไม่กล้าขยับตัว เธอกลัวว่าจะไปโดนตัวผู้ชายข้าง ๆ เอาให้ ยงฮวาที่รู้เหตุการณ์แกล้งขยับตัวไปมาพลางบ่นออกมาว่า อึดอัด

          ‘’อ้วนขึ้นเหรอครับ รองผู้จัดการ’’

          ยงฮวาพูดแซวเธอเสียงเบา ในใจเขาก็นึกโกรธที่เธอคุยอย่างออกรสกับเซฮุน แต่อะไรบางอย่างก็ทำให้เขาไม่ใส่ใจ

          ส่วนซอฮยอนเองก็ชะงักเล็กน้อย นั่นอะไรกัน น้ำเสียงกระเส่าตรงคำว่ารองผู้จัดการนั่นมันอะไรกันอีก ถ้าคุณชเวได้ยินขึ้นมาจะทำยังไง!

          ‘’อ้วนบ้านนายสิ หุบปากนะ’’ ซอฮยอนกัดฟันกรอดพยายามเปล่งเสียง

          ‘’ขอโทษครับ’’

          ยงฮวาพูดขอโทษเธอก่อนจะโชว์ยิ้มหวานเรียกเสียงกระแอมจากคนด้านหลัง ซอฮยอนหันหน้าไปหาคุณชเวแต่ดูเหมือนว่าเขาจะกำลังหลับอยู่ เหมือนยกภูเขาออกจากอก ดีที่เขาไม่เห็นเหตุการณ์เมื่อครู่ ยงฮวานะยงฮวา!

          ‘’จะมีใครแถวนี้รู้บ้างหรือเปล่านะ’’

          จู่ ๆ ยงฮวาก็เอียงใบหน้าลงมาเหนือตักของเธอ เขามองมองขึ้นไปในดวงตาของซอฮยอนอย่างไม่เกรงกลัว

          ‘’ว่าเวลาตัวเองทำหน้ามุ่ยแล้ว.. น่ารักเป็นบ้า’’  เขาพูดอยู่แค่นั้น ก่อนจะส่งยิ้มหวานที่แม้แต่เจ้าตัวเองก็ยังชะงักกับการกระทำของตัวเอง  เกิดมาเขาไม่เคยยิ้มหวานเจ้าเล่ห์ให้ใครขนาดนี้มาก่อน เมื่อคิดดังนั้นก็รีบหุบยิ้มทันที

          แต่อีกคนนี่สิ…

น่ารักเป็นบ้าเลย… ยงฮวาเวอร์ชั่นน่ารักเหรอ

          ซอฮยอนตาค้าง เธอหันหน้าไปทางยงฮวาที่ตอนนี้เสียความมั่นใจไปเสียหมดแล้ว หมดกัน – ความอันตรายที่สั่งสมมาทั้งหมด มาตายตอนยิ้มให้เธอเนี่ยนะ เชื่อเขาเลยยงฮวา!

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เครดิตธีม B E R L I N ❀

สวัสดีนักอ่านที่น่ารักทุกคนนะคะ ไรเตอร์รู้สึกอยากขอโทษทุกคน

ที่ไม่ได้มาอัพบ่อยมากเท่าที่ควรจะทำ แต่ตอนนี้ไรต์โอเคแล้วนะคะ

จะพยายามมาอัพบ่อย ๆ คิดถึงนักอ่านทุกคนนะคะ ขอบคุณทุกเม้นต์

สุดท้ายนี้อยากจะบอกว่า อยู่ด้วยกันไปจนจบด้วยนะคะ

เม้นต์เป็นกำลังใจสำหรับการแต่งตอนต่อไปด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ