[Fake Mask] หน้ากากซาตาน (Yonghwa/Seohyun-YongSeo)

ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 6 : ห้องแต่งตัว

        ใช้เวลาไม่นานยงฮวาก็หยุดรถที่หน้าตึก แฟนคลับจำนวนหนาตายืนรอพวกเขาอย่างรู้ตารางงาน สมาชิกในวงนั้นลงจากรถและวิ่งเข้าตึกไปอย่างรวดเร็ว  เหลือแต่ยงฮวาที่ต้องเคลื่อนตัวรถไปหาที่จอดยังลานจอดรถบริษัท แฟนคลับหลายคนขวางทางเขา แต่กระนั้นยงฮวาก็แก้สถานการณ์ได้ และในที่สุดก็หาที่จอดรถ เขานั้นเช็คความเรียบร้อยหลังจากที่จอดรถเสร็จเรียบร้อยแล้ว และจึงวิ่งเข้าตึกไปอย่างเร่งรีบ

          สมาชิกทั้งสี่คนรวมตัวอยู่ในห้องซ้อมแล้วในนาทีนี้ พวกเขาโดนคณชเวบ่นเล็กน้อยถึงมากที่สุดเรื่องที่พวกเขามาสาย แต่อย่าหวังว่าพวกเขาจะสำนึกผิด ทุกคนทำท่าพยักหน้าเล็กๆอย่างแกล้งสำนึก แต่แล้วก็ไม่ค่อยฟังอะไรที่คุณชเวบ่นนักหรอก หนักสุดก็ร้องเพลงพึมพำอยู่ในลำคออย่างอารมณ์ดี

         ‘’นอกจากหล่อเลวแล้ววงนี้จริงๆมีอะไรดีบ้างนะ’’

          ซอฮยอนคิดพลางทำหน้าเหยียดๆเล็กน้อย เธอไม่ค่อยเข้าใจถึงรสนิยมและนิสัยแปลกๆของพวกเขานักหรอก แต่เธอมั่นใจเลยก็คือพวกเขาเป็นปีศาจร้ายและเป็นพวกเสือผู้หญิง ข้อนี้แหละที่เธอมั่นใจที่สุด

          ยงฮวามองซอฮยอนอยู่ครู่หนึ่ง เขาสังเกตว่าเธอแต่งตัวค่อนข้างเป็นแฟชั่นนิสต้าประหนึ่งตามนิสัยประจำเธออยู่แล้ว เพียงแต่วันนี้เธอสวมชุดเดรสสีขาวแกมลายดำขวางตัวสั้นความยาวเหนือเข่าเล็กน้อย สวมทับด้วยเสื้อคลุมสียีนต์ตัวสวย ซึ่งเสื้อผ้าแนวนี้ช่วยเสริมให้เธอดูสวยเข้าไปอีก ขาเรียวสวยซึ่งเรียกสายตาชายหนุ่มหลายคนให้หันมองนั่นก็อีก รวมๆแล้ววันนี้เธอดูสวยเซ็กซี่มากเลยทีเดียว

          ‘’รถตู้น่าจะมาถึงแล้วล่ะ ฉันว่าพวกเธอลงไปชั้นล็อบบี้ได้แล้วล่ะนะ’’  คุณชเวพูดกับสมาชิกในวงที่จะมีการถ่ายแบบน้ำหอมให้กับแบรนด์ดังวันนี้ และซอฮยอนเช่นกัน

          ‘’ไปแล้วนะครับคุณเมเนเจอร์ชเว’’  มินฮยอกยิ้มตาหยีอย่างขี้เล่นส่งไปให้เมเนเจอร์ชเว ซึ่งเขาขยี้หัวมินฮยอกเล็กๆอย่างเอ็นดู ทุกคนในวงก็ต่างโค้งลาให้คุณชเวก่อนที่จะพากันทยอยออกจากห้องไป

          ‘’ดูแลซอฮยอนด้วยล่ะเจ้าปีศาจ!’’ คุณชเวตะโกนไล่หลังมา ซึ่งซอฮยอนหน้าแดงแปร๊ดในความอาย เธอไม่อยากจะเชื่อว่าคุณชเวจะพูดออกมา เขาทำเหมือนกับว่าเธอเป็นเด็กน้อยยังไงยังงั้นล่ะ

          ‘’จะดูแลอย่างดีเลยครับ!’’  

          จงฮยอนตะโกนตอบกลับไป สมาชิกทุกคนมีสีหน้ากรุ้มกริ่ม ซึ่งยงฮวานั้นกระตุกยิ้มเล็กน้อยอย่างเจ้าเล่ห์

          รถตู้คันหรูมาถึงหน้าตึกเรียบร้อยแล้วบัดนี้ ทั้งสมาชิกในวงและซอฮยอนเดินออกจากบริษัทด้วยท่าทีกระตือรือร้นเล็กน้อย พวกเขาจำเป็นต้องแข่งกับเวลา ซึ่งหน้าตึกมีจำนวนแฟนคลับไม่มากไม่น้อยมารอศิลปินของพวกเขาที่หน้าตึก สถานการณ์จึงวุ่นวายเล็กน้อยอย่างควบคุมไม่ค่อยจะได้

          เมมเบอร์ทั้งสี่คนเดินตรงเพื่อจะไปขึ้นรถ โดยมีซอฮยอนเดินรั้งท้ายไปด้วย เมื่อเมมเบอร์เริ่มเคลื่อนไหวตัว ดูเหมือนว่าแฟนคลับก็เริ่มก่อความวุ่ยวายมากขึ้น พวกเขาพยายามจะผลักการ์ดเพื่อจะได้ใกล้ชิดกับศิลปินที่พวกเขาชอบ ซอฮยอนนั้นเดินลำบากมากขึ้น เห็นได้ชัดว่าเธอยังไม่คุ้นกับงานแบบนี้และยังไม่โปรพอที่จะฝ่าฟันสถานการ์น่าอึดอัดแบบนี้ เธอจึงเดินช้าลงและเซเล็กน้อย

          ‘’ผู้หญิงคนนี้ใครอ่ะ’’  

          แฟนคลับคนที่อยู่ใกล้ซอฮยอนถามขึ้นอย่างต้องการคำตอบ เธอจ้องซอฮยอนอย่างคิดในแง่ลบ ซึ่งซอฮยอนหับขวับไปเมื่อมีคนพูดถึงเธอ เธอนั้นออกจะหัวเสียเล็กน้อยในน้ำเสียงของแฟนคลับคนนี้ ซึ่งใครๆก็รู้ว่าซอฮยอนเป็นคนชอบแสดงอารมณ์ทางสีหน้า

          ซอฮยอนไม่ตอบ เธอหันหน้ากลับอย่างระงับสติอารมณ์แล้วเริ่มเดินต่อ จองชิน มินฮยอก และจงฮยอนนั้นหาที่นั่งบนรถได้แล้ว ดูเหมือนพวกเขาจะเป็นมืออาชีพแล้วสำหรับเรื่องพวกนี้ ส่วนยงฮวานั้นหันหลังมองซอฮยอนเล็กน้อย และเขาก็เห็นว่าเธอเดินไม่ค่อยถนัดเนื่องจากถูกแฟนคลับข้างๆตัวเบียดเข้า ยงฮวาไม่รอช้ารีบเดินกลับหลังไปหาเธอที่กำลังหัวเสียและทำตัวงะๆเงิ่นๆ

          ‘’ออกไปก่อนนะครับ เธอเดินไม่ถนัด’’ ยงฮวาพยายามพูดกับแฟนคลับ ซึ่งพวกเธอก็ยังไม่ยอมถอยออกไป เห็นได้ชัดว่าแฟนคลับคนที่ถามซอฮยอนว่าเธอเป็นใครยังคงอยู่ที่เดิมและถามคำถามนี้กับยงฮวา

          ‘’เธอเป็นรองเมเนเจอร์ครับ แต่ออกไปก่อนสิครับ เธอหายใจไม่ออก’’ 

          ยงฮวาเริ่มพูดเสียงดังขึ้น เช่นเดียวกับที่ซอฮยอนเริ่มดันกระพุงแก้มอย่างอารมณ์เสีย การ์ดหลายคนเริ่มใช้เสียงและกันไม่ให้แฟนคลับถึงตัวศิลปิน ยงฮวาดึงแขนซอฮยอนเล็กน้อยแล้วเริ่มลากเธอไปยังรถตู้ แฟนคลับหลายคนกรี๊ดกับภาพที่เห็น บ้างก็อิจฉา บ้างก็กรี๊ดเพราะฟิน แต่บ้างก็กรี๊ดเพราะความเกลียดชัง ในที่สุดทั้งคู่ก็ก้าวขาขึ้นไปยังที่นั่ง และรถจึงเคลื่อนตัวออกอย่างรวดเร็ว

         ‘’เมื่อกี้ที่ไปลากซอฮยอนมาไม่กลัวเป็นข่าวหรือไงครับคุณลีดเดอร์’’  มินฮยอกแซวขึ้น เพื่อนๆอีกสองคนยกนิ้วโป้งขึ้นอย่างถูกใจคำถามของรองมักเน่ แน่นอนว่าพวกเขารู้ว่ายงฮวาจะไปลากซอฮยอนออกมาแน่นอน ก็เขาน่ะเป็นห่วงเป็นใยซอฮยอนจนคนในวงดูออก แต่จะห่วงใยเพราะหวังจะคาบไปกินหรือเกิดชอบขึ้นมาจริงๆ อันนี้..ก็ไม่รู้สินะ

          ‘’ก็ยัยซาแซงแฟนคนนั้นจะไม่ปล่อยซอฮยอนน่ะสิ นายก็รู้ว่ายัยนั้นตามติดพวกเราตลอด’’  ยงฮวามีน้ำเสียงและดวงตาแข็งกร้าวขึ้นเล็กน้อยเมื่อพูดถึงซาแซงแฟนคนเมื่อครู่ มินฮยอกพยักหน้าอย่างเข้าใจปนล้อเลียน

          รถตู้คันหรูได้มาหยุดที่สตูดิโอแห่งหนึ่ง สมาชิกทุกคนงัวเงียเล็กน้อย แต่แล้วซอฮยอนก็ค่อยๆก้าวลงจากรถและสมาชิกทั้งสี่คนก็ตามลงมาอย่างระมัดระวัง สต๊าฟหลายคนก้าวเดินออกมารับสมาชิกทั้งสี่และซอฮยอนเพื่อไปยังสตูดิโอชั้นสิบสองสำหรับถ่ายแบบน้ำหอม

          ขณะนี้สตูดิโอเต็มไปด้วยสต๊าฟ แสงไฟ และอุปกรณ์ฉากต่างๆสำหรับใช้ถ่ายโฆษณา สมาชิกทั้งสี่คนเดินไปยังห้องแต่งตัวโดยมีซอฮยอนที่ลังเลว่าจะตามพวกเขาไปดีไหม แต่แล้วเธอก็นั่งลงบนเก้าอี้ตัวเล็กสำหรับเมเนเจอร์ซึ่งมีแสงสว่างสลัวๆ เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นแก้ขัด

          ‘’คุณซอฮยอนคะ ไปนั่งทำอะไรตรงนั้นคะ!’’  สต๊าฟคนหนึ่งตะโกนมาจากห้องแต่งตัว เธอดูร้อนรนจนซอฮยอนต้องรีบวิ่งเหยาะๆไปหาเธอ

          ‘’มีอะไรคะ?’’ ซอฮยอนถาม นึกฉงน

          ‘’ก็คุณชเวบอกคุณซอฮยอนจะช่วยดูแลเรื่องเสื้อผ้าด้วยนี่คะ คือตอนนี้เรามีเสื้อผ้าที่เค้าเตรียมไว้แล้วค่ะ เหลือแต่ว่าจะแมทซ์กันยังไง’’  สต๊าฟที่ชื่อว่าปาร์คฮาร่าพูดอย่างรวดเร็ว ซอฮยอนเห็นชื่อเธอจากป้ายที่ติดที่หน้าอก อันที่จริงเธอไม่ควรกังวลชื่อเขาหรอก เธอควรจะกังวลกับเรื่องที่เธอต้องกลายเป็นคนดูแลเสื้อผ้ามากกว่า ซอฮยอนนั้นขมวดคิ้วอย่างงงๆ แต่แล้วเมื่อเห็นสีหน้าความร้อนรนที่ปรากฏอยู่บนหน้าของปาร์คฮาร่า เธอจึงรีบพยักหน้าให้เธออย่างรัวๆสองที

          สมาชิกทั้งสี่กำลังนั่งเรียงกันแต่งหน้าเสริมบุคลิคให้เข้ากับแบรนด์โฆณาน้ำหอมชิ้นนี้อย่างปราณีตและเร่งรีบไปด้วย พวกเขาระบายตาสีดำให้กับเมมเบอร์ในวง ซึ่งดูหล่อแบดเข้าไปอีก ดูเหมือนพวกเขาจะสวมชุดคลุมอาบน้ำกันอยู่ เหลือก็แต่ซอฮยอนและคุณปาร์คฮาร่าที่ต้องจัดเตรียมเสื้อผ้าให้ทั้งสี่

          ‘’ทำไมไม่จัดเตรียมเสื้อผ้าก่อนล่ะคะ การทำงานแปลกๆจังนะคะว่ามั้ย’’  ซอฮยอนพูดออกมาตามตรง ซึ่งปาร์คฮาร่าหน้าเสียไปเล็กน้อย

          ‘’คือเราเพิ่งจะได้คิวนัดกับวงซีเอ็นบลูค่ะ พวกเราไม่มีเวลาลองค่ะว่าชุดไหนที่เข้ากันกับพวกเค้า จึงเตรียมมาเผี่อเลือก’’  ปาร์คฮาร่าพูดพะเน้าพะนอซอฮยอน ซึ่งเธอก็ยังงงอยู่ดีว่าทำไมถึงไม่เตรียมให้เรียบร้อย ขาดความรับผิดชอบเสียจริง

          ปาร์คฮาร่าเอ่ยว่าจะดูชุดของจองชินและยงฮวา หน้าที่ดูชุดของมินฮยอกและจงฮยอนจึงเป็นของเธอไป ซอฮยอนเริ่มจัดเสื้อผ้าให้ทั้งสองคน ซึ่งเธอคิดว่าพวกเขาจะดูโดดเด่นเมื่ออยู่ในโทนสีขาวดำ ซึ่งเข้ากับตีมแบดบอยสำหรับแบรนด์น้ำหอม Kalvin Klein เธอละสายตาจากชุดของจองชินและเริ่มจัดชุดให้มินฮยอกต่อไป

          ขณะที่จัดชุดให้มินฮยอก สายตาของซอฮยอนก็เหลือบไปเห็นชุดลายขวางในมือของปาร์คฮาร่า ซึ่งเธอขมวดคิ้วเข้าหากันทันที

          ‘’ขอโทษนะคะ เสื้อลายขวางนั่นมันเข้ากับตีมแบดบอยตรงไหนเหรอคะ’’ ซอฮยอนพูดขึ้นอย่างสงสัยว่าปาร์คฮาร่าเป็นฝ่ายดูแลเสื้อผ้าแน่หรือเปล่า เธอดูไม่มีเซ้นส์ในการเลือกเสื้อผ้าเลยแม้แต่นิดเดียว ‘’ให้ฉันทำแทนไหมคะคุณปาร์คฮาร่า’’

          ‘’ดีเลยค่ะ พอดีวันนี้เบลอๆน่ะค่ะ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ’’  พูดจบปาร์คฮาร่าจึงวางชุดลงทันที เธอรีบวิ่งออกไปพร้อมปล่อยให้ซอฮยอนยืนงงและสงสัยอยู่ในห้อง

          ซอฮยอนจัดเตรียมชุดให้อีกสองคนที่เหลือ เธอจัดแจงทุกอย่างเข้ากันจนน่าเหลือเชื่อ ถ้าไม่บอกว่าเธอเป็นเพียงแค่เมเนเจอร์ฝึกหัดทุกคนคงพูดเป็นเสียงเดียวกันแล้วว่าซอฮยอนน่ะเป็นดีไซเนอร์หรือผู้ดูแลฝ่ายคอสตูมอะไรแบบนั้น เธอสามารถจัดชุดให้สี่หนุ่มโดยที่ทุกอย่างดูเข้ากันไปหมด

          ปาร์คฮาร่ายังคงไม่กลับมา แต่เมมเบอร์ในวงเริ่มแต่งหน้ากันเสร็จแล้ว พวกเขาเดินตรงมายังราวแขวนเสื้อผ้าที่ต้องสวมใส่เข้าฉาก ซึ่งบัดนี้ปาร์คฮาร่าที่ได้หายตัวไปเสียแล้ว เหลือเพียงแต่ซอฮยอน

          ‘’คุณปาร์คไปไหนล่ะ – แล้วนี่เธอจัดเองเหรอเนี่ย’’  จองชินถามซอฮยอน

          ‘’ไม่รู้เหมือนกัน แล้วคำตอบก็คือ ใช่’’ ซอฮยอนตอบจองชินพลางยื่นเสื้อผ้าให้เขาอย่างเนือยๆ มินฮยอกและจงฮยอนก็เดินมาสมทบเช่นกัน พวกเขายังคงตกใจที่ได้ยินว่าซอฮยอนเป็นคนจัดเสื้อผ้าให้พวกเขา แต่ก็ไม่มีเวลาให้ถามอะไรมาก พวกเขาคว้าชุดไปยังห้องแต่งตัวแยกทันที

          ‘’ของฉันอันนี้เหรอ’’  ยงฮวาซึ่งเหมือนจะรู้แล้วว่าซอฮยอนเป็นคนแมทซ์เสื้อให้พวกเขา

          ‘’ก็เหลืออยู่ตัวเดียว จะให้เป็นตัวไหนล่ะ’’  ซอฮยอนยักคิ้วขึ้นข้างนึงอย่างกวนๆ ยงฮวานั้นนั้นยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะคว้าเสื้อไปยังห้องแต่งตัวทันที

          สามคนก่อนหน้าใส่ชุดเสร็จกันหมดแล้ว พวกเขานั้นดูดีก่อนทุกคน ก็นี่เป็นฝีมือซอฮยอนนี่นะ เธอยิ้มอย่างภูมิใจเล็กน้อย ทั้งสามเดินไปยังฉากรอยงฮวาเพื่อเตรียมตัวถ่ายแบบน้ำหอม

           ‘’คุณยงฮวาไปไหนครับ คุณเมเนเจอร์ไปตามมาที ใช้เวลาไปเยอะมากแล้ว!’’  ตากล้องอาวุโสตะโกนบอกซอฮยอน ซึ่งเธอก้มหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินไปยังห้องแต่งตัว

          ‘’ต้องแบบนี้ดิวะ!’’  จงฮยอนกระซิบบอกเพื่อนอีกสองคนอย่างยิ้มๆ

          ซอฮยอนเดินเข้าไปยังห้องแต่งตัวเดี่ยวด้วยอาการหัวเสียปนรำคาญเป็นอย่างมาก ชีวิตนี้เธอไม่เคยถูกใครตะคอกใส่เลยแม้แต่คนเดียว เธอเกลียดการเป็นเบี้ยล่างมากที่สุด แต่ก็ต้องยอมรับเพราะความฝันของเธอนั้นคือการเป็นเมเนเจอร์ มันเลือกไม่ได้หรอกนะ

          ‘’ยงฮวา อยู่ห้องไหนเนี่ย รีบๆออกมาได้มั้ย!’’ ซอฮยอนกึ่งตะโกนเรียกกึ่งกระซิบ เธอกลัวเสียงเล็ดลอดออกไปข้างนอก

          ไม่ทันไรยงฮวาก็ออกมาในสภาพที่ใส่แต่ท่อนล่าง ซึ่งเขายังไม่ได้ใส่เสื้อท่อนบนเลยด้วยซ้ำ เขาเดินตรงมาหาเธอซึ่งอยู่ในสภาวะช็อคกับภาพที่เห็น เธอเรียกเขาให้ออกมาผิดจังหวะไปสิใช่ไหม ซอฮยอนถอยหลังไปชนโต๊ะเครื่องแป้ง ซึ่งมันไม่มีที่ให้เธอขยับตัวไปได้อีกแล้ว ตามมาด้วยยงฮวาที่ใช้ท่อนแขนแกร่งยันกำแพงข้างหลังอยู่เช่นกัน

          ‘’ทำ อะ – อะไร’’  ซอฮยอนพูดตะกุกตะกัก เธอพยายามทำหน้าตายใส่เขาเพื่อไม่ให้เขาจับทางได้ว่าเธอกลัว

          ‘’ก็เธอเรียกออกมา ก็ออกมาแล้วนี่ไง’’  ยงฮวาแกล้งยื่นหน้าไปใกล้ๆซอฮยอน ซึ่งเธอเบี่ยงหลบ กลายเป็นว่าหน้าเขาอยู่ใกล้กับซอกคอเธอแทน

          ‘’ไปแต่งตัวเถอะนะ ทุกคนรออยู่’’ ซอฮยอนพยายามเปลี่ยนเรื่อง ‘’จะได้รีบทะ ทำงานให้เสร็จไง แล้วก็จะได้กลับบ้านไปกินข้าว’’

          ‘’ไม่อยากกินข้าว ฉันอยากกินเธอ’’ ยงฮวาพูดหน้าตาย ซึ่งเขาทำซอฮยอนหน้าแดงด้วยความอายปนโกรธเลยทีเดียว

          ‘’ถ้านายไม่ถอยไปฉันจะร้องจริงๆนะ’’  ซอฮยอนกัดฟันพูด ยงฮวารู้ว่าเธอไม่กล้าแน่นอน ซึ่งมันก็จริงเสียด้วยสิ

          ยงฮวาเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งอย่างล้อเลียนเธอ ‘จะร้องเสียงแบบไหนล่ะ’ ยงฮวาจ้องซอฮยอนนิ่ง ซึ่งเธอเข้าใจทุกอย่างผ่านสายตาเจ้าเล่ห์ของเขา ซอฮยอนซึ่งอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งยืนบนโต๊ะเครื่องแป้ง ไหนจะยงฮวาที่ใส่แค่กางเกงยีนส์ขาดโดยที่ไม่ได้ใส่เสื้ออีก แผงอกล่ำของเขากำลังจะเผาซอฮยอน ร้อน เธอรู้สึกแบบนั้น

          ก๊อก ก๊อก ก๊อก!

          ‘’ไอเสือ เมื่อไรจะออกมาวะ รอจนจะเลิกถ่ายแล้วโว้ย’’  เสียงจงฮยอนดังออกมาจากนอกห้องแต่งตัว ซึ่งซอฮยอนจ้องยงฮวาอย่างตกใจก่อนจะใช้โอกาสนี้ผลักตัวเขาออกไป เธอขมวดคิ้วใส่ยงฮวาหนึ่งทีก่อนจะรีบเดินออกไปข้างนอก

          ‘’อ้าว ฮยองไปไหนอ่ะ’’  จงฮยอนถามซอฮยอน ซึ่งเธอตกใจเล็กน้อยที่เขาเปิดประเด็นขึ้นมา

          ‘’เอ่อ คือ –‘’ ซอฮยอนอ้ำอึ้ง

          ‘’มาละ’’  ยงฮวาเดินออกมา เขานั้นดูแบดเข้าไปใหญ่เมื่อใส่เสื้อผ้าครบทุกชิ้น ทรงผมที่เหมือนไม่ได้เซ็ตกับดวงตาดุที่ช่างแต่งหน้าเสริมเข้าไป

          เมื่อยงฮวาปรากฏตัวขึ้น ซอฮยอนจึงรีบเดินออกไปอย่างรวดเร็วปานสายฟ้าฟาด จงฮยอนที่ถูกนำตัวให้มาตามหัวหน้าวงเหล่ยงฮวาอย่างแซวๆ ก่อนที่จะเริ่มถ่ายแบบกันอย่างจริงจังสักที

          ซอฮยอนที่นั่งมองทุกอิริยาบถยงฮวา เธอได้แต่คิดว่าเพราะอะไรเขาถึงมีอิทธิพลต่อหัวใจเธอมากขนาดนี้ ซอฮยอนได้สลัดคราบสาวมั่นไปเลยเมื่ออยู่ใกล้เขา เธอเหมือนกระต่ายตัวน้อยๆที่รอวันโดนเสือขย้ำ เธอนั่งจ้องยงฮวาอย่างจำนน

‘หรือเธอจะเริ่มคิดอะไรกับเขากันนะ'

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

อย่าลืมเม้นต์ให้กำลังใจไรเตอร์ด้วยนะคะ จะได้มีกำลังใจแต่งต่อ บอกตามตรงว่าเวลาเห็นเม้นต์ไม่กระดิกแล้วไม่อยากแต่งต่อเลยค่ะ เหมือนไม่มีคนอ่าน เสียใจ(เว่อร์) ตอนนี้ซอฮยอนก็เริ่มติดกับยงฮวาเข้าทุกวันแล้วเนอะ แต่อย่าลืมค่ะว่า ''นี่เพิ่งตอนที่6'' #ยิ้มอ่อน