Legend of Dark Lord (II) : การกลับมาของราชา
หลังจากที่สูญเสียเรเวียร์ไป จีอาร์สก็ตั้งใจแน่วแน่แล้วที่จะทำลายทุกสิ่งทุกอย่างให้หมดสิ้น .. แต่มันคงไม่ง่ายแบบนั้นหรอก
ผู้เข้าชมรวม
4,554
ผู้เข้าชมเดือนนี้
7
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“ท่านกำลังทำอะไรอยู่” เสียงไพเราะสดใสขึ้นจากด้านหลังของผม
ชิ โดนจับได้ซะแล้ว ไม่ได้การแน่แบบนี้ “… ข้ารู้สึกร้อนเลยมารับลมเท่านั้นเอง”
“ถ้าจะรับลมละก็ข้าช่วยท่านได้นะ” ไม่พูดเปล่า คู่สนทนาของผมก็ยกมือขึ้นเตรียมร่ายเวทย์ “ท่านอยากได้แบบไหนละ ลมอ่อนๆพัดสบายๆ ลมเบาๆเย็นกำลังดี หรือจะเป็น … ลมพายุ?”
“เอ้อ … ข้าขอเป็นลมเบาๆดีกว่า”
“ถ้าเช่นนั้นข้าจะให้เวลาท่าน 10 วินาที ถ้าท่านยังปีนอยู่ที่ขอบหน้าต่างเช่นเดิมละก็ตัวเลือกของท่านจะเหลือเพียงลมพายุเท่านั้น”
“…” รู้แบบนี้ผมรีบๆตัดสินใจปีนออกไปให้เร็วกว่านี้หน่อยก็คงดี
น่าเบื่อเหลือเกิน การต้องมานั่งหมกตัวอยู่แต่ในห้อง บนโต๊ะตรงหน้าก็มีแต่งาน งาน แล้วก็งาน มันไม่เข้ากับนิสัยของผมซะเลย แถมพอคิดจะเปลี่ยนบรรยากาศ ลูกน้องคนสนิทที่โหดซะยิ่งกว่าอะไรก็โผล่เข้ามาทุกที สรุปแล้วใครตำแหน่งสูงกว่ากันละเนี่ย
เมื่อไม่สามารถหนีรอดจากชะตากรรมนี้ไปได้ ผมจึงต้องจำใจตั้งหน้าตั้งตานั่งทำงานต่อไป ถึงจะทำมาราวๆ 3 อาทิตย์แล้วก็เถอะ แต่ปริมาณของเอกสารที่กองอยู่นั้นก็แทบไม่ได้ลดลงเลย
“สถานการณ์บริเวณชายแดนเป็นอย่างไรบ้าง” ผมเอ่ยขึ้นเบาๆโดยไม่หยุดมือที่เขียนร่างเอกสารอยู่
“… ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ พวกมนุษย์เริ่มบุกโจมตีอย่างหนัก ทัพหลักของพวกมันยังเดินทางมาไม่ถึงก็จริงแต่ก็อยู่ห่างไม่ไกลนัก คาดว่าถ้ามาถึงเมื่อไหร่กำลังของเราจะต้านเอาไว้ไม่อยู่”
“ถ้าเช่นนั้น …” ผมตีสีหน้าเคร่งเครียด “เจ้าก็ให้ข้าไปช่วยสิ รับรองว่ากองทัพของพวกมันจะไม่มีโอกาสได้ไปต่ออีกเลย หึหึ โอ้ย!!”
หลังจากที่เอากำปั้นทุบศีรษะผมอย่างแรงลูกน้องที่น่ารัก(?)ของผมก็พูดขึ้น “ตอนนี้ท่านน่าจะรู้สถานภาพของตัวเองดีนะ ท่านเป็นเป้าหมายอันดับหนึ่งของพวกมัน หากท่านไปลุยเองละก็พวกมันคงทุ่มกำลังทั้งหมดจัดการท่านเป็นแน่”
ผมหยุดมือที่กำลังเขียนเอกสารอยู่ เหม่อมองออกไปที่หน้าต่างซึ่งผมคิดจะปีนออกไปนับร้อยครั้ง สายตาจับจ้องไปยังทิศทางของดินแดนซึ่งครั้งหนึ่งผมเคยอาศัยมาก่อน
“เป้าหมายคือข้าอย่างนั้นรึ” ผมพึมพำเบาๆ “ตอนนี้มันไม่ใช่อีกแล้วละ เพราะเมื่อทัพหลักของพวกมันมาถึงเมื่อไหร่ สิ่งที่มันจะทำลายไม่ใช่แค่เพียงข้า แต่คือทุกชีวิตบนผืนดินแห่งนี้ต่างหาก”
“… คงจะหลีกเลี่ยงไม่ได้แล้วสินะ”
ผมหันกลับมามองอีกฝ่ายอีกครั้ง ผู้พูดเป็นลูกน้องคนสนิทของผม เธอมีดวงตาสีฟ้าสวยงาม เส้นผมสีทองทอดยาวลงไปถึงเอว หน้าตาที่ดูน่ารักและเด็กกว่าวัยซ่อนความอันตรายของเธอไว้ได้อย่างแนบเนียน เป็นใบหน้าที่ผมเคยคิดว่าจะไม่มีโอกาสได้เห็นอีกซะแล้ว
“ใช่ มันหลีกเลี่ยงไม่ได้หรอก” ผมพูดเรียบๆ “แต่เจ้าไม่ต้องห่วงหรอก เพราะข้าจะขอใช้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ข้ามี เอาชนะสงครามในครั้งนี้ให้ได้ เพราะฉะนั้น …”
เวทย์ที่ผมแอบร่ายไว้นั้นแสดงผลขึ้นมาทันที หญิงสาวตรงหน้าผมเกือบจะร่วงลงไปกองกับพื้น ดีที่ผมเข้าไปช่วยประคองไว้ได้ทัน
“ท…ท่าน…” พูดได้แค่นั้นเธอก็หมดสติไป
“เจ้าจงหลับให้สบายเถอะนะ ข้าขอสัญญา เมื่อเจ้าตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ... จะไม่มีเรื่องใดให้เจ้าต้องกังวลอีก”
ผมอุ้มหญิงสาวไปวางไว้บนเตียงที่อยู่อีกฟากหนึ่งของโต๊ะทำงาน แล้วจึงเอื้อมมือไปหยิบดาบที่แขวนไว้บนผนัง ด้ามจับสีดำสนิทกับฝักดาบสีขาวสะอาดตายังคงงดงามเช่นเคย
ผมใช้มือข้างที่ไม่ได้ถือดาบจับบริเวณแผ่นอกของตัวเอง “เอาละ พวกเราก็ได้เวลาที่ต้องออกลุยกันแล้ว ไปทำให้สงครามนี้สิ้นสุดกันเถอะ”
* ============================ *
ผลงานอื่นๆ ของ ANTACH ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ANTACH
ความคิดเห็น