คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1
2.
เช้าวันต่อมา
ฉันเดินเข้าโรงเรียนแล้วขึ้นห้องโดยเร็ว ก็เจอไวท์ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะตัวเองหันมามองฉันแล้วยิ้มกว้าง ก่อนจะชูถุงเค้กให้ฉันดู ฉันยิ้มให้เขาก่อนจะเดินไปนั่งที่ของตัวเอง ที่อยู่ข้างๆ กับหมอนี่นั่นแหละ - -;
“เป็นไง น่ากินป่ะ...นี่ฉันเลือกซื้อจากร้านที่อร่อยที่สุดเลยนะเนี่ย” โม้ใหญ่เชียว - -
“อืมๆ น้องฮยอนอินของนายคงจะปลื้มตายเลย”
“อ่ะแน่นอน คนนี้เนี่ยนะ...ฉันกะว่าจะเอาจริงซักที! ไม่เล่นๆ เหมือนที่ผ่านมาแล้วนะ”
เพราที่ผ่านมาตั้งแต่เรื่องยัยหัวหน้าห้องนั้น หมอนี่ก็เล่นๆ ไปวันๆ นั่นเอง
“ให้มันแน่เหอะ อย่างนายเนี่ยนะจะทำได้”
“โห...สงครามยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหารสิครับ”
“เกี่ยวไร”
“เกี่ยวดิ...อ้อ! เอาเกมส์มาให้ฉันป่ะเนี่ย?” เขาถามแล้วแบมือ ฉันจึงล้วงแผ่นเกมส์ในกระเป๋าใส่มือเขา
“โห รูปสวยโคตรอ่ะ...ขอบใจเธอมาก” พูดจบ เขาก็ขยี้หัวฉันเหมือนที่ทำเป็นประจำ
“เจ้าของเกมส์ก็สวยนะ อย่าลืม”
“โห จะพูดอะไรปรึกษากันบ้างก็ดี” ดู! ดูที่มันพูด -*-+++
“งั้นเอามา ไม่ให้ยืมละ”
ฉันทำท่าจะแย่งแผ่นเกมส์คืน แต่หมอนี่กลับเอสใส่กระเป๋านักเรียนตัวเองอย่างรวดเร็ว
“ถึงเวลาที่เธอต้องทำหน้าที่แล้วนะ” ไวท์พูดแล้วยื่นถุงเค้กมาให้ฉัน
“ให้ฉันกินเหรอ?” ฉันชี้เข้าที่ตัวเองแล้วทำหน้ามึนๆ
“จะบ้าเรอะ! เอาไปให้น้องเค้าที”
“น้องเค้าอยู่ม.ไหน?”
“ม.5”
“ห้อง ...?”
“ม.5 ห้อง 2”
“รอนี่แหละ เดี๋ยวจะคาบข่าวมาบอก” ฉันพูดพลางเดินออกจากห้อง แล้วเดินลงไปที่ห้องม.5 ห้อง 2 ตามที่หมอนั่นบอกเมื่อกี้ พอเดินมาถึงหน้าห้อง พวกรุ่นน้องทั้งชายและหญิง ต่างก็หันมามองฉันเป็นตาเดียว อย่ามองเหมือนฉันเป็นตัวประหลาดซิเฟ้ย !
“เอ่อ...ห้องนี้มีคนชื่อ ฮยอนอิน มั้ย?” ฉันถาม
“พี่เป็นเลสเบี้ยนเหรอ” หนึ่งในบรรดานักเรียนสิบกว่าคนในห้องนี้พูด เล่นเอาฉันลมแทบจับ - -;;; ฉันเป็นผู้หญิงนะ..
“เปล่าๆ เพื่อนพี่มันฝากของมาให้น้องที่ชื่อฮยอนอินอ่ะ”
“ใครอ่ะ?” เสียงหวานๆ มาจากด้านหลังฉัน พอหันไปปุ๊ป ก็เจอใบหน้าที่เมือนกับในรูปที่หมอนั่นให้ดู เป๊ะเลยอ่ะ หน้าน้องเป๊ะมาก !!! ถึงน่ารักยังไง ฉันก็ไม่เอาหรอก เพราะฉันเป็นผู้หญิงงงงงงง >0<
“น้อง ฮยอนอินใช่มั้ย?” ฉันถาม ยัยนี่เตี้ยกว่าฉัน สูงประมาณบ่าฉันเอง
“ใช่...มีธุระอะไรเหรอ?”
ฮยอนอินถามแล้วกอดอก ทำไมรู้สึกไม่ค่อยชอบยังไงไม่รู้สิ จริงอย่างที่เขาพูดกันมั้ยนะ....ที่ว่า คนหน้าตาดี มักจะนิสัยไม่ดี
“มีคนฝากของมาให้อ่ะ...” ฉันยื่นถุงเค้กให้ยัยเด็กที่ชื่อฮยอนอิน หล่อนเอามันไปจากฉันแล้วเอาไปวางไว้บนโต๊ะใครก็ไม่รู้ ตามด้วยกระเป๋านักเรียนของตัวเอง สงสัยจะเป็นโต๊ะยัยเด็กนี่ละมั้ง
“พี่ชื่ออะไรเหรอ” แล้วยัยฮยอนอินก็เดินมาถามชื่อฉัน
“พี่ชื่อ ซี...ทำไมเหรอ”
“ก็ถามเฉยๆ ไม่ได้อะไรหรอกนะ...ก็แค่อยากรู้” ฉันเริ่มจะไม่ชอบยัยเด็กนี่จริงๆ แล้วนะ ดูทำหน้าทำตาดิ -*-+
“ยังไงก็ช่วยกินมันด้วยนะ เค้กนั่นน่ะ...” ฉันพูดแล้วพยายามข่มอารมณ์
“เพื่อนพี่ฝากมาเหรอ”
“อือ...”
“อ่า...จะกินให้ก็แล้วกัน แต่บอกเพื่อนพี่ว่าคราวหน้าซื้ออะไรที่มันไม่อ้วนได้มะ...พอดีว่ารักษาหุ่นน่ะ” แล้วหล่อนก็เชิดหน้าสะบัดก้นเดินไปนั่งที่ตัวเอง เฮอะ! ยัยเด็กบ้า สวยซะเปล่า!
ฉันเดินกลับมาที่ห้องของตัวเอง ก็เห็นว่าอาจารย์ประจำชั้นเข้าห้องแล้ว นี่มันยังไม่ถึงคาบโฮมรูมเลยนี่ ? แล้วอาจารย์เข้ามาทำไมเนี่ย ?
“ไปไหนมา...ศิรดา” เรียกชื่อจริงกันเลยเหรอเนี่ย = =;
“หนู...ไปห้องน้ำมาค่ะ” ฉันโกหกไป
“อืม...เข้ามาได้ คราวหลังทำธุระให้เสร็จก่อนอาจารย์เข้านะ”
“ค่ะ” ฉันรับคำ ก่อนจะเดินเข้ามานั่งที่ ไวท์ยิ้มและหัวเราะให้ฉัน
“ขำอะไรล่ะ” พอฉันหันไปแขวะ เขาก็หยุดหัวเราะ แล้วมองอาจารย์ที่อยู่หน้าห้อง
“เอาล่ะๆ...เดือนหน้าจะมีเทศกาลประจำปีที่โรงเรียนเราจัดขึ้นทุกปี จะมีเด็กนักเรียนจากโรงเรียนอื่นมาร่วมกิจกรรมด้วย เพราะฉะนั้น...อาจารย์เลยอยากจะฝากให้พวกเธอช่วยกันคิดกิจกรรม จัดกลุ่มกลุ่มละ 10 คน จะจัดซุ้มเกี่ยวกับอะไรก็ได้ที่ไม่ผิดศีลธรรมและวัฒนธรรมของไทย เข้าใจใช่มั้ย?” อาจารย์ถาม
เฮ้อออออ กิจกรรมบ้าบอนี่อีกแล้ว น่าเบื่อชะมัด นี่ฉันต้องมาทำงานใหญ่ๆ อีกแล้ว เซ็งเป็ด!
“เข้าใจครับ/ค่ะ” นักเรียนบางคนก็ตอบรับ บางคนก็ฟุบหลับไป พออาจารย์ออกจากห้องก็เริ่มจัดกลุ่มคิดกิจจกรรมประจำซุ้มของตัวเอง แล้วแต่ว่าใครจะทำอะไร หรือขายอะไร
ในกลุ่มฉันที่เพิ่งจัดเมื่อสิบนาทีที่แล้ว ก็มี ฉัน ไวท์ แพร แอม เฟิร์น ปอร์ ลูกหมู แพรว มายด์และพลอย พลอยนี่เป็นหัวหน้าห้อง ส่วนมายด์ก็เป็นรองหัวหน้า แต่ละคนในหลุ่มนี่...น่าปวดหัวโคตรๆ ยัยพลอยหัวหน้าห้องก็เอาแต่แชตบีบี แต่ก็เรียนเก่งใช้ได้ ส่วนมายด์ก็ชอบคุยโทรศัพท์สุด ๆแพรวกับลูกหมูนี่เรียนบ้างไม่เรียนบ้าง ปอร์นี่วันๆ เอาแต่อ่านการ์ตูน เฟิร์นก็เอาแต่ขลุกอยู่กับแฟน แต่ก็เรียนใช้ได้ แอมนี่ก็เป็นพวกโอตาคุเกย์ แพรก็ชอบเม้าท์สุด ๆส่วนฉันและไวท์...ก็รู้ๆ กันอยู่ = = ว่าเราสองคน ‘กาก’ ขนาดไหน
“เฮ้ย...เอาไงดีเนี่ย จะทำอะไรกันดีล่ะ” มายด์ เป็นคนเปิดประเด็น
“อืมม คิดไม่ออกอ่ะ..แต่อยากขายของ” << แพร
“เอางี้ดิ...ก็ต่างคนต่างแยกกันไปคิดมา แล้วพรุ่งนี้อ่ะ ก็เอามาตัดสินกันภายในกลุ่มว่าอันไหนน่าจะดีที่สุด โอเคป่ะ” พลายผู้เป็นหัวหน้อยห้องพูดขึ้น
“ฉันเห็นด้วยนะ” ฉันพูด คนอื่นๆ ก็พยักหน้าคล้อยตามกันๆ ไป
“ส่วนป้ายประจำซุ้มฉันยกหน้าที่นี้ให้ซีกับไวท์” เฟิร์นพูด
“เฮ้ ๆ ไหงเป็นงี้อ่ะ” ไวท์ขัดขึ้นมา
“เอ้า! ก็ซีกับนายเก่งด้านนี้อ่ะ ช่วยๆ หน่อยเหอะ” เฟิร์นเขย่าแขนไวท์ จนในที่สุด เขาก็ยอมใจอ่อน
“เออ ๆๆ ก็ได้ๆ” เขารับปากอย่างช่วยไม่ได้ ฉันได้แต่นั่งเงียบๆ ไม่ได้จะอะไรหรอกนะ แต่ฉันคิดว่า ฉันเองก็วาดรูปเก่งเหมือนกัน ^^
“แต่ยังไงก็คิดมาก่อนแล้วกัน ว่าจะขายอะไร ฉันกับไวท์จะได้ทำป้ายมาถูก” ฉันพูด ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยอีกครั้ง
“อ้าวๆ นั่งที่ตัวเองกันได้แล้ว...ไว้ค่อยกลับไปคิดที่บ้าน วันนี้ส่งสมุดฟิสิกส์ด้วยนะ” อาจารย์ประจำวิชาฟิสิกส์เข้ามาแล้วก็พูด ๆๆๆๆๆๆๆ ฉันชอบวิชานี้จัง (:
พักเที่ยง
“ซี” ไวท์กระซิบข้างหูฉัน ตอนนี้เราอยู่ในห้องกันแค่สองคน เพราะขี้เกียจลงไปกินข้าว ก็เลยมานั่งฟังเพลงกัน
“หือ ?”
“พรุ่งนี้ให้อะไรน้องเค้าดีอ่ะ”
อย่ามาถามฉันได้ป่ะ ขืนฉันบอกไปว่าฉันชอบอะไรแล้วน้องเค้าไม่ชอบ มีหวังฉันได้เกลียดคนที่นายชอบแน่ๆ ไม่อยากจะทำร้ายจิตใจกันเท่าไหร่หรอกนะ
“ไม่รู้ ก็ไปคิดเอาเองดิ”
“ชิ...อ้อ! แล้วเมื่อเช้าน้องเค้าว่าไงบ้างอ่ะ”
ฉันควรจะบอกทั้งหมดมั้ยนะ ? ไม่อยากทำร้ายจิตใจหมอนี่เล้ยยยยยยยย -*-
“น้องเค้าบอกว่า...ขอบใจนะ เอาไว้จะกลับไปกิน” ขอโทษนะที่ต้องโกหก = =;;
“เขินว่ะ” แล้วหมอนี่ก็ทำจมูกบาน หน้าก็แดงด้วย >> (-///..///-)
“เออ ตามสบาย...จะลงไปนอนเกลือกกลิ้งกับพื้นก็ได้นะ” ฉันประชด
“ได้เหรอ?”
“จะบ้ารึไง สกปรก”
“อ้าวเหรอ นึกว่าจะให้ทำจริง ไม่งั้นทำนานละ”
“กวนติงละๆ”
“อ้อ เย็นนี้ไปไหนอ่ะ” ไวท์ถาม
“ก็...คงจะหาอะไรกินแถว ๆโรงเรียนนี่แหละ”
“เหรอ...”
“ทำไมอ่ะ?”
“ก็คือว่า ฉันอยากชวนน้องเค้าไปกินสเต๊กด้วยกันน่ะ...เธอจะว่าอะไรมั้ย ถ้าฉันไม่ได้ไปกับเธอ”
“ไม่เป็นไร นายไปเหอะ...เพราะว่าวันนี้พ่อมารับไปทำธุระที่อื่นต่อด้วยนะ ไม่ได้กลับบ้านเลย” ฉันพูดจริง เพราะพ่อมารับไปงานแต่งงานของญาติต่างอำเภอ เลยต้องรีบไป ไปทั้งชุดนักเรียนนี่แหละ = =
“อ่อ ๆ โอเค...”
“แล้วที่พูดมาเนี่ยได้ไปชวนน้องเค้ายังอ่ะ”
“ยังครับ TT”
ไอ้เบื๊อกเอ๊ย! -*-
“แล้วทำไมไม่ชวนเล่า! นายนี่โง่ป่ะเนี่ย”
“ไปกับฉันหน่อยดิ”
“น้องเค้ากินข้าวอยู่รึเปล่าเหอะ”
“เออน่า ลองไปหาที่ห้องดูก่อนก็ได้ เผื่อว่าน้องเค้าไม่ได้ลงไปอะไรทำนองนี้อ่ะ”
“เฮ้อ..ก็ได้” ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจเดินมาที่ห้องเรียนของยัยเด็กฮยอนอิน มีนักเรียนชายอยู่ประมาณสองสามคน นั่งจับกลุ่มทำอะไรอยู่ก็ไม่รู้ ส่วนพวกผู้หญิงก็อยู่อีกฝั่ง อ๊ะ! ยัยฮยอนอินก็อยู่ด้วยแฮะ
“เรียกออกมาให้หน่อยดิ” นั่นไง นึกแล้วเชียว -*-
“น้องฮยอนอิน...ออกมาหาพี่หน่อยได้มั้ย” ฉันเรียกชื่อยัยเด็กนั่น ฮยอนอินเหลือบตาขึ้นมามองฉัน ก่อนจะลุกขึ้นเดินมาหาฉันกับไวท์ที่ยืนอยู่หน้าห้อง ฉันจึงมองไวท์ เพื่อส่งสัญญาณบอกให้เขาพูด
“มีธุระอะไรเหรอคะ”
แหวะ! ทีอยู่ต่อหน้าผู้ชายละทำเป็นคะขา ตอนฉันมาล่ะทำอย่างกับจะตบ -*-+++
“เอ่อ...น้องฮยอนอิน ตอนเย็นว่างมั้ย?” หมอนี่ก็หน้าแดงเชียะ - - จีบผู้หญิงมาหลายคน ฉันเพิ่งเห็นหมอนี่หน้าแดงแบบนี้เป็นครั้งแรกนะเนี่ย
“ว่างค่ะ ทำไมเหรอ?”
“ไปกินสเต๊กกันมั้ย?”
“อืม...ตกลงค่ะ ไปกันแค่สองคนใช่มั้ยคะ” แหมๆๆๆ ไม่ต้องมามองที่ฉันหรอก รู้ว่าอยากสวีทวี๊ดวิ่ว - -
“อืม...งั้นเดี๋ยวพี่มารับที่หน้าห้องนะ” หมอนี่ก็ยิ้มจนแก้มจะฉีกอยู่แล้ว
“โอเคค่ะ ^^” แล้วไวท์ก็ลากฉันกลับห้องทันที พอถึงห้องหมอนี่ก็...
“เยสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส!!!!!!!!!! ในที่สุดน้องเค้าก็ยอมไปกับฉันแล้วโว้ยยยย ดีใจมากเลยอ่ะ!!! ยะฮู้ว! ฉันทำสำเร็จไปก้าวนึงแล้วนะซี ><” อืม...หมอนี่ประสาทแ – ก ไปแล้วพี่น้องเอ๊ย! = =;;
ความคิดเห็น