กรงรักอุ้มบุญ

 http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNjc4NzA0IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NjoiMjQwNDQzIjt9
 

"เขาตราหน้าเธอว่าเป็นผู้หญิงหิวเงิน เพียงเพราะเธอรับจ้างอุ้มท้องทายาทให้กับเขา"

กรงรักอุ้มบุญ

---

---

---

---

บางฉากบางตอน

“ฉันทำอะไรผิดอีกล่ะ”

“ยังจะมาถามอีก ถ้าจะหาที่เกาะใหม่ ก็หาที่มันไกลๆ หน่อยสิ ไม่ใช่มาอ่อยเพื่อนฉัน ไอ้คีมันไม่เอาผู้หญิงอย่างเธอหรอก มันมีเมียแล้ว”

“ฉันไม่ได้ทำอะไรแบบที่คุณพูดสักหน่อย เพื่อนของคุณแค่ถามเรื่องตาหนูเท่านั้นเอง”

“ตอแหล…ตอนนี้เธอยังอยู่ในฐานะแม่ของลูกชายฉัน จะทำอะไรก็คิดถึงหน้าลูกบ้าง” เขาสบถคำหยาบคายเสียงดังจนปุณวีย์ถึงกับสะดุ้ง

“ฉันก็อธิบายคุณไปหมดแล้ว แต่คุณชาญก็ไม่เชื่อ นั้นก็ปล่อยฉันสักที ฉันจะกลับบ้านไปหาลูก” 

“แค่ฉันพูดความจริง ก็ทำเป็นรับไม่ได้ ทนรอให้ครบสัญญาก่อนไม่ได้หรือไง หรือมันคันจนทนไม่ไหว แต่ฉันไม่ช่วยสังเคราะห์เธอหรอกนะ” ชาญกัดกรามกรอด ดวงตาลุกวาวตะคอกเสียงดุดันใส่คนตรงหน้า

“ฉันขอบอกคุณเป็นครั้งสุดท้าย ฉันไม่ได้อ่อยคุณคี และไม่ได้คันด้วย แต่ถึงฉันจะคัน คุณก็ไม่ใช่คนที่ฉันจะเลือกให้ช่วยเกา” เธอสาดคำพูดกลับ จ้องมองเขาด้วยความเจ็บปวด ชาญมักจะสรรหาคำพูดมาต่อว่าเธอเสมอ 

“ปากดีใช้ได้เลยนะวันนี้” ชาญกระตุกยิ้มมุมปาก เหล่ตามองคนตรงหน้าอย่างยียวน พร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้เธอ

“หยุดหาเรื่องฉันสักทีเถอะ ไม่อย่างนั้นฉันร้องตะโกนให้คนช่วย” ปุณวีย์เริ่มกระวนกระวาย มันหวาดหวั่นอยู่ในอก 

“กล้า?” เขากระซิบถามด้วยท่าทางคุกคาม ดึงร่างบางเข้ามาใกล้ ๆ ก้มหน้ามองเกือบชิดใบหน้า มันทำให้เธอต้องดิ้นหนี

“อย่านะ คุณจะทำบ้าอะไร” เธอร้องห้ามเสียงสั่น ยกมือขึ้นมาจิกเล็บลงบนท่อนแขนของเขา หัวใจดวงน้อยเต็มไปด้วยความระทึก ดวงตาฉายแววตื่นตระหนก แต่ชาญก็ไม่สะดุ้งสะเทือนกับสิ่งที่เธอทำเลยแม้แต่น้อย

“ร้องให้คนช่วยสิ..” ชาญเค้นเสียงลอดไรฟัน

“ช่วยด้วย..อ้าย”

เธอร้องตะโกน แต่เสียงนั้นก็ถูกกลืนหายไปในลำคอ 

เมื่อชาญกดริมฝีปากประกบปากเธอ พร้อมกับบดขยี้จูบอย่างรุนแรง จนคนโดนกระทำเจ็บร้าวไปหมด มันไม่มีความเสน่หาใดๆ เลยรับรู้ถึงการเสียดสีของริมฝีปาก แก้มถูกถูไถไปกับหนวดเคราจนแสบร้อน  พยายามดิ้นหนีให้เขาปลดปล่อยเธอเป็นอิสระ แต่ชาญก็ไม่ยอมโดยง่าย

เขาตะปบพร้อมกับขบเม้มกลีบปาก ขบกัดเบาๆ จนปุณวีย์เผยอปาก มันทำให้เขาสอดลิ้นเข้าไปสำรวจภายใน จูบเธออย่างเมามัน ต้องการจะลงทัณฑ์เสน่หา แต่ก็เผลอเคลิบเคลิ้มกับกลีบปากนุ่มด้วยอาการหลงใหล

“อืม! ไม่ได้เรื่อง” ชาญคลายอ้อมกอดที่รัดร่างบาง สบถคำพูดออกมาที่มันไม่ตรงกับใจ

“คนบ้า” ปุยวีย์ด่าด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ปากบวมเจ่อและแดงระเรื่อ เธอใช้หลังมือถูร่องรอยด้วยความรังเกียจ

“นี่คือบทลงโทษของเธอ ทีหลังอย่าปากดี”

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้มีฉากไม่เหมาะสม มีความรุนแรง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน 

ตัวละครเป็นเพียงบทบาทสมมุติขึ้นมาเท่านั้น

ฝากติดตาม ฝากคอมเมนต์ ให้กำลังใจด้วยนะคะ