[นิยายแปล] Kyuuketsu hime wa barairo no yume o miru

ลำดับตอนที่ #60 : 3-18 Episode 14

Chapter 3 – Beast King of Borderland

Episode 14 กลภายใต้แขนเสื้อ

เมืองหลวงของสหพันธ์พระจันทร์เสี้ยว, ฟาบูล่า ตั้งอยู่กลางอาณาจักรเซนต์ลูน่า ซึ่งเป็นศูนย์กลางทางด้านการปกครองและวัฒนธรรม

ฟาบูล่าซึ่งตั้งอยู่ในอาณาจักรเซนต์ลูน่า, เป็นหนึ่งในตัวตั้งตัวตีสร้างสหพันธ์พระจันทร์เสี้ยวขึ้นมา, เพราะอาณาจักรเครสทั้ง 100% ของมนุษย์สัตว์มักเป็นชนเผ่าเร่ร่อน เนื่องจากโดยวิสัยของมนุษย์สัตว์ทำให้ไม่ได้สร้างเมืองขึ้นถาวร (แม้แต่ที่นี้และอีกเมืองก็มีเพียงร้อยกว่าคน) และไม่สนใจการเมืองการปกครอง

อาณาจักรเซนต์ลูน่าที่ประกาศความเท่าเทียมกันของมนุษย์, มนุษย์สัตว์และพวกกึ่งมนุษย์ จึงถือตัวเองเป็นเหมือนประเทศมนุษย์ที่ยืมรูปแบบการปกครองแบบรัฐบาลมา, ดูแลความสัมพันธ์ทั้งภายในและภายนอกประเทศ

ด้วยเหตุนี้, ถึงอาณาจักรเซนต์ลูน่าจะไม่ได้มีจำนวนประชากรหรือความแข็งแกร่งมากอะไร แต่ก็เป็นเมืองใหญ่และมีรัฐบาลกลางควบคุมดูแลอำนาจ, เป็นเมืองหลวงของสหพันธ์พระจันทร์เสี้ยว

กล่าวคือเมืองหลวงฟาบูล่าคือที่พักอาศัยของพวกผู้นำของสหพันธ์

แต่ถึงเป็นที่พักอาศัยของตัวแทนสหพันธ์ ก็ยังมีพระราชวังอันเป็นศูนย์กลางที่แท้จริงของสหพันธ์

ประธานธิบดีคนปัจจุบันของสหพันธ์, เบาว์ดิ ผู้อยู่ณ.จุดสูงสุดของอาณาจักรเซนต์ลูน่าและขุนนางหนุ่มผู้เรืองอำนาจที่เกี่ยวพันใกล้ชิดกับอาณาจักรเซนต์ลูน่า ถึงแม้ไม่ได้หล่อเหลาอะไรนัก, รูปร่างแบบชายหนุ่มวัยกลางคนและห่างไกลจากคำว่ากล้าหาญ ด้วยเสน่ห์ที่คล้ายเด็กๆทำให้เขาดูเป็นมิตรกับทุกคน—เขาเป็นมนุษย์แบบนั้นละ

ในห้องรับรองที่ซึ่งมีการถกเถียงอภิปรายมานานกว่าหนึ่งชั่วโมง—ระหว่างตัวแทนอาณาจักรเครส—จบลงโดยที่ยังหาข้อสรุปไม่ได้ เขานั่งบนเก้าอี้นวมและดื่มชาที่ถูกนำไปอุ่นหลายครั้งแล้วให้ชุ่มคอ

เสร็จแล้ว, เขาก็เรียกเลขาจากอีกห้องให้ไปเชิญแขก, เก็บถ้วยชาและเตรียมชาชั้นดี

โดยไม่ให้รอนาน, ร่างชายหนุ่มผมบลอนด์สูงสง่าในชุดเกราะพราวประกาย, และผ้าคลุมสีแดงที่ไม่มีเครื่องยศหรือตราใดๆติดอยู่

เขากำลังรออยู่, แต่ร่างเล็ก,ที่ปิดบังตัวด้วยชุดคลุม, ที่เดินตามชายผมบลอนด์เข้ามา ทำให้เบาว์ดิแอบขมวดคิ้ว

--เด็ก? ถ้ามองจากรูปร่างอาจเป็นเอลฟ์... ไม่, เป็นไปไม่ได้หรอก

พินิจตัวตนของบุคคลปริศนา, ตระหนักถึงความเป็นไปไม่ได้, เขาก็ส่ายหัวปฏิเสธในใจ

โดยไม่ตระหนักถึงความสงสัยของเบาว์ดิ ร่างในชุดเกราะก็นั่งลงบนโซฟาที่ตัวแทนจากอาณาจักรเครสเพิ่งลุกออกไป ถัดไปเป็นร่างในชุดคลุมที่นั่งลงด้วยท่าทางเป็นธรรมชาติ, รูปร่างบอบบางนุ่มนวลเข้าสู่สายตาของเบาว์ดิ

--ผู้หญิง

“ผลการอภิปรายเป็นเช่นไรบ้าง? –หึ, ไม่ต้องพูดหรอก ดูจากท่าทางของนายก็พอรู้ ให้ตายสิ, เจ้ามนุษย์สัตว์พวกนั้น เป็นแค่พวกสัตว์ที่ทำอะไรไม่ได้แท้ๆ แค่เห็นแสงริบหรี่ตรงหน้าก็กระโดดลงไปตะครุบ, ไม่ได้เข้าใจสถานการณ์ของประเทศเลย”
ชายในชุดเกราะยิ้มเยาะเย้ยมนุษย์สัตว์ที่มาก่อนหน้านี้

“…ก็จริง ต่อให้พูดยังไง, พวกเขาก็เอาแต่พูดว่า『พวกเราเชื่อฟังแต่ราชาสัตว์ป่า』ไม่คิดจะฟังอะไรเลย”
เบาว์ดิบ่นออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย

แล้วยังเอาแต่ชี้นำพวกตนเหมือนคนทะเยอทะยาน หลงลืมแม้แต่ปรัชญาของสหพันธ์ แต่เท่าที่เขาเห็น, คนเหล่านั้นก็เพียงศรัทธาให้กับสิ่งไร้รูปร่างอย่างเทพเจ้าหรือสัตว์ศักดิ์สิทธิ์, ที่เอาแต่ล้างสมองตัวเอง และไม่ทำสิ่งใด ทั้งอ่อนแอ, เห็นแก่ตัว และน่ารังเกียจ

สำหรับเขาที่นับถือแต่สิ่งที่เป็นจริง, ไม่ว่าจะเรื่องเล็กน้อยแค่ไหน แต่เมื่อตัดสินใจแล้ว, ก็ต้องทำให้ได้
แม้แต่ความลังเลและความเจ็บปวด, เขาก็จะเอาชนะความไม่มั่นใจและบาดแผลเหล่านั้น เขาจะไม่เสียใจหรือละอายต่อเส้นทางที่เลือกเดิน, นั่นคือวิถีชีวิตของเขา

ในมุมมองของเขา, พวกคนที่เอาแต่เชื่อฟัง『ราชาสัตว์ป่า』นั้น, พวกเขาช่างไร้เดียงสาจริงๆ

---ที่สำคัญ พวกเขาไม่เข้าใจคุณสมบัติของคนที่จะยืนอยู่บนจุดสูงสุด ....ต้องมีความแข็งแกร่ง, ทักษะ, และหัวใจเพื่อส่วนรวมถึงจะเป็น『ราชา』?! ช่างโง่เขลา! ในความจริงแล้ว คนที่ไม่เห็นแก่ตัว(ผู้บริสุทธิ์)ย่อมไม่มีอำนาจ เป็นได้แค่ผู้นำที่ดีแต่เปลือก, แต่ไม่ว่าจะยังไง สิ่งที่เขาสนใจมีแต่ผลลัพธ์ต่างหาก

แต่ว่า, อิทธิพลและความสามารถการต่อสู้ของเผ่ามนุษย์สัตว์ในสหพันธ์ไม่ถือเป็นสิ่งใดได้ นอกจากภัยคุกคาม ถึงแม้ว่าภาพนอกจะดูร่วมมือกันดี แต่ด้วยแผนการที่เบาว์ดิได้วางแผนไว้, เพื่อเรียกคืนพื้นที่จากจักรวรรดิ—ถ้าหากว่าได้กลับคืนมา, ประเทศนี้ก็จะได้แตกแยกออกเป็นสองส่วนเสียที
ไม่ว่าอะไรก็ตามที่อาจทำให้สถานการณ์พลิกผันได้, เขาก็ต้องการหลีกเลี่ยงทั้งนั้น

เพื่อการณ์นั้นแล้ว, ผู้ที่อยู่ตรงหน้าก็คือกุญแจของสิ่งเหล่านั้น

“---จริงหรือ, ที่อิออนจะไม่เข้าแทรกแซง?”

เสียงถามยืนยันจากเบาว์ดิกล่าวย้ำ—กับชายหนุ่ม—ผู้ที่อ้างตนว่าเป็นคนถือสารลับจากศาสนจักรศักดิ์สิทธิ์อิออน, ผู้ถือป้ายข้อความลับที่ลงนามและตราประทับของพระสันตะปาปา (TL: คนที่เข้ามาในห้องมีสองคน ชายในชุดเกราะ กับหญิงสาวในชุดคลุม)
“แน่นอน, ประเทศของเราเป็นกลาง จึงไม่อาจสนับสนุนฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งได้ อีกอย่าง, .....สงครามก็ดูท่าจะยืดเยื้อและลำบาก....อา, แต่ถ้าพื้นที่นี้เป็นอิสระเมื่อไร ทางเราก็พร้อมช่วยเหลือ จะอย่างไร, ตามคำสอนของศาสนจักรเรา, การไม่ให้ที่พักพิงเผ่ามนุษย์สัตว์หรือพวกกึ่งมนุษย์เป็นข้อกำหนดพื้นฐาน, เราถึงจะช่วยเหลือได้”

“ฟุ, ถ้าเป็นเรื่องนั้นละก็อีกไม่นานเท่านั้นหรอก.... แล้วเรื่องอื่นละ?”

ของอร่อยเกินไปย่อมมีเบื้องหลังเสมอ เบาว์ดิผู้ไม่เชื่อถือในน้ำคำเดียว ย่อมไม่มีทางมองอีกฝ่ายเฉกเช่นมนุษย์ผู้หวังดีไม่หวังผลใด

“เรื่องแรกสุด ทางเราต้องการให้แก้ไขปัญหาของสหพันธ์ให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นได้”

เข้าใจสิ่งที่ซ่อนอยู่ใต้ถ้อยคำอันเริงร่า—อีกนัยหนึ่ง, การกำราบด้วยกำลังทหาร—เมื่อสงบลง, เบาว์ดิก็ขมวดคิ้ว

“ถ้ายึดอำนาจเหนือสหพันธ์รวดเร็วเกินไป ไม่แยกสหพันธ์แล้วใช้อำนาจเด็ดขาด อย่างไรก็ต้องพบกับปัญหาภายในอยู่ดี, เท่าที่ผมคาดการณ์ไว้”

ชายหนุ่มมองไปที่เบาว์ดิที่อยู่ตรงข้าม
“เดิมทีไม่ใช่ว่าการมีสองหัวคือปัญหางั้นหรอ? ถ้ามีแค่หัวเดียวก็ไม่ใช่เรื่องยากที่จะเลือกทางเดินเสียหน่อย อันที่จริง, ความถูกต้องของกฎแห่งสหพันธ์ก็อยู่ในมือของคุณแล้ว ต่อให้ต้องแยกร่างเป็นสองก็อยู่ที่การเลือกของคุณ”

“ก็จริง, ถึงอย่างนั้น…” (เบาว์ดิ)

“มันจะไม่ดีหรือที่จะตีเหล็กตอนที่ยังร้อนๆ?”
สำหรับเบาว์ดิที่กำลังลังเลแล้ว, นั้นไม่ต่างอะไรไปจากเสียงกระซิบของปีศาจ

“ไม่, ไม่มีประโยชน์ ถ้าเป็นแบบนั้น, ผมก็ต้องรับมือกับจักรวรรดิสีเลือด ความเข้มแข็งของจักรวรรดิสีเลือดมีมากเท่าไรใครบ้างไม่รู้ ถ้าผมเดินผิดก็คงจบสิ้นแบบไม่ต้องสงสัย”
เขาพยายามดึงตัวเองให้อยู่กับความเป็นจริง

“งั้นหรอ, เรื่องนั้นก็ช่วยไม่ได้นี่นะ”

ชายผู้ที่อ้างตนว่าเป็นผู้ถือสารลับจากอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์อิออนทิ้งน้ำหนักลงโซฟา, --ฉีกยิ้มกว้างเหมือนรอยยิ้มของเด็กขี้แกล้ง

“แต่ถ้า, ปัญหานั้นได้รับการแก้ไขละ, เจ้าจะว่าเช่นไร?”

“หมายความว่าไง?”

บุคคลที่สามซึ่งเงียบมาตลอดการสนทนา, ร่างในชุดคลุมลดหมวกคลุมลงแทนคำตอบ

“ปะ- เป็นไม่ได้!?”

ร่างใต้ผ้าคลุมเป็นดังเช่นที่เขาคาด, หญิงสาว—อันที่จริง, เด็กสาวผู้มีสีสันสีแดงสดใสและสีดำสนิท
ดูอายุราว 12 ถึง 13 ปี, เรือนผมสีดำยาวทิ้งตัวลงราวกับผ้าไหม, นัยน์ตาดุจอัญมณีสีแดงเปล่งประกาย, ทั้งจมูกและดวงตาจัดวางอย่างได้รูป ผิวพรรณดูงดงามสมบูรณ์ไร้ที่ติ
ไม่เพียงเท่านั้น, เธอดูลึกลับงดงามโดดเด่นสง่างามดุจเทพธิดาจำแลง, เป็นความงามเกินจะพรรณนา

เบาว์ดิรู้สึกหวาดกลัว ไม่ใช่เพราะรูปลักษณ์อันงดงามนั่น, แต่เป็นเพราะลักษณะเฉพาะที่ถูกบันทึกในรายงาน นายเหนือหัวแห่งจักรวรรดิสีเลือด, ฮิยูกิ

“เป็นไปได้ยังไง... นี่จักรวรรดิสีเลือดของปีศาจทำงานร่วมกับอิออนงั้นหรือ...!?!”

เห็นสภาพของเขาแล้ว, ชายหนุ่มก็ยิ้มอย่างพอใจในการละเล่นของตน
“ถึงพวกเราจะดูเหมือนหันคมดาบใส่กัน, แต่ความจริงก็ร่วมมือกันอยู่เบื้องหลัง ถึงคำสอนของพระเจ้าจะสำคัญ, แต่หากขาดน้ำและอาหารก็ไม่สามารถอยู่รอดได้ไม่ใช่หรือ”

เป็นเรื่องที่ยอมรับได้ในความคิดของเบาว์ดิ
เมื่อเขาเลื่อนสายตามองดูฮิยูกิ, เธอก็ไหวไหล่เบาๆ

“ก็นะ, ถ้าต้องร่วมมือกัน, เราก็อยากจะร่วมมือกับผู้ชนะ”
ฮิยูกิตอบด้วยน้ำเสียงของหญิงสาวที่โตเต็มวัย, เป็นเสียงที่ต่ำกว่าที่เขาคาด

“ถ้าหากท่านไม่ได้ประสงค์ช่วยเหลืออาณาจักรเครส, ท่านต้องการทำสิ่งใดหรือ, ท่านหญิง?”

“เราไม่ได้ต้องการทำอะไร, เพียงคิดว่าการคัดเลือกราชาสัตว์ป่าน่าสนใจดี จึงไปชมดูเท่านั้น, ไม่ได้มีความหมายอะไรมากไปกว่านั้น”

“…เช่นนั้นเอง”

“แล้วไงละ? ยังมีปัญหาอะไรอีกไหม”

ชายหนุ่มยิ้มแย้มขณะที่พูดถ้อยคำที่จะผลักดันไปสู่สงคราม

◆ ◇ ◆ ◇

เงาร่างเล็กใหญ่สองเงาออกมาจากห้องนั่งเล่น กลับไปยังโถงทางเดินที่นำสู่ห้องทำงานของประธานาธิบดี

เงาใหญ่ในชุดเกราะวิจิตรงามตาพูดกับเด็กสาวที่เดินข้างเขา

“ค่อยยังชั่วหน่อย, โชคดีที่จัดการเสร็จก่อนเวลา『การ์ดจำแลง』จะหมด”

“อา, งานเสร็จเรียบร้อยปลอดภัยสบายหายห่วง –ว่าแต่ว่านะ, ฉันดูเหมือนฮิยูกิ-จังมากเลยใช่มะใช่ม้า? หรือว่าฉันควรจะพูดสุภาพกว่านี่นะ”

ไม่เหมือนก่อนหน้านี้, พูดด้วยท่าทางเป็นกันเองกว่าและใช้มือขวาลูบผมด้วยท่าทางราวกับสาวเจ้าเสน่ห์

“ไม่, เหมือนบรรยากาศจอนที่คุยกับเพื่อนๆ... ถ้าเป็นคนคนนั้นก็พูดแบบนั้นละ”

“งั้นหรอ? งั้นก็สมบูรณ์แบบ”
แย้มยิ้มแล้วเธอก็พยักหน้า

ชายหนุ่มมองดูรูปลักษณ์ของเด็กสาวด้วยท่าทางซับซ้อนเล็กน้อย
“จะว่าไป, ฮิยูกิจะเป็นไงบ้างนะ? จะเปลี่ยนไปหรือเปล่า? ตลอดเวลาที่ฉันไม่ได้เจอกัน…” (TL: ผู้ชายพูด)

“ฮ๊ะ~~, ฉันไม่รู้หรอก ฉันแค่มองอยู่จากไกลๆแล้วก็ใช้『การ์ดจำแลง』จดจำเธอมา ไม่ได้เข้าไปใกล้ๆสักหน่อย..... อืม~~, แต่ก็น่ารักกว่าที่คิด อย่างกับเด็กสาวในอุดมคติเลย”
ถึงจะผิดพลาด, เด็กสาวก็ต้องเล่นต่อไป (TL: ประมาณว่า ถึงก๊อปมาผิดยังไงก็ต้องแสดงเป็นฮิยูกิต่อไป)

“อา… งั้นหรอ”

“หือ? ---ดูไม่แปลกใจเท่าไรเลยนี่, จะว่าไป ที่บอกว่าก่อนหน้านี้, นี่หมายความว่าไงหรอ?”

“ไม่มีอะไร, ไม่ว่าเขาจะเป็นเพศไหน ก็ยังเป็นที่สนใจของผู้คนอยู่ดี... อย่างน้อยตามบันทึกแชทระหว่างสมาชิกกิลด์ของพวกเราก็เป็นแบบนั้น”

เห~, พอได้ยินเช่นนั้น เด็กสาวก็เอียงคอ, รอยยิ้มลามกอันหยาบคายปรากฏบนใบหน้าเธอ

“แล้วนายสนใจจะโอบกอดร่างนี้ไหมละ?”

เหลือบมองสีหน้าของอีกคน, สีหน้าชายหนุ่มเปลี่ยนเป็นเย็นเฉียบ
“ฉันไม่ได้มองเธอแบบนั้น อย่าใช้รูปลักษณ์ของฮิยูกิ-ซังพูดหรือทำเรื่องหยาบคายแบบนี้”

ฟังน้ำเสียงเย็นชาทิ่มแทงแล้ว, เด็กสาวก็ยักไหล่อย่างไม่ละอาย
“แหม, ขอโทษที --ก็เห็นเจ้านายกอดอย่างมีความสุขนี่”

--จากนั้น, เธอก็เดาะลิ้นครั้งหนึ่งอย่างเบื่อหน่าย

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้พูดอะไรที่ไม่เป็นการเคารพต่อรูปลักษณ์ที่ใช้อยู่อีก, ใบหน้าของชายหนุ่มก็บิดเบี้ยวราวกับข่มกลั้นบางสิ่งด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมด

◆ ◇ ◆ ◇

“--ฮัดชิ้ว!”
ผมที่มาพบกับอสึมินะในเช้าวันถัดมา, จามและรู้สึกหนาวสั่นอย่างน่าประหลาด

“เป็นหวัดหรือเจ้าค่ะ, ฮิยูกิ-ซามะ?”

“ไม่, เราเพียงรู้สึกคัดจมูกเท่านั้น ตอนนี้สบายมาก”

พวกเราอยู่ที่เดียวกับเมื่อวาน『ลานสังเวยปีศาจหมาป่า』และตอนนี้ที่ลานด้านหน้าพวกเรา การแข่งขันรอบที่สองคู่ที่หนึ่ง เรวาน Vs.『หินยักษ์』ยูเจนแห่งเผ่าหมี กำลังจะเริ่มขึ้น.

“อืม นัดที่จะเริ่มขึ้น, คู่ต่อสู้เป็นยักษ์หนัก 700kg สินะ”

“สบายมากเจ้าค่ะ เรวาน-นี่ซามะ, สามารถล้มมอนเตอร์หนัก 1000kg ได้ด้วยมือเปล่าเชียวนะเจ้าค่ะ”
อสึมินะตอบด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม

อย่างที่คิด, ความต่างของน้ำหนักไม่ถูกนำมาพิจารณา- ยิ่งไปกว่านั้น, ปกติแล้วน้ำหนักมอนในเกมก็เป็นตันหรือมากกว่าอยู่แล้ว เรื่องแบบนั้นก็คงเป็นได้เพียงอุปสรรคของโลกเดิม, ผมนึกขึ้นได้เช่นนั้น

เมื่อได้รับสัญญาณจากกรรมการ, ทั้งสองฝ่ายก็ลงไปกลางสนาม---

“…หมีนั่นมันอะไรนะ?”
เป็นผมเองที่เปิดปากพูดออกมาอย่างโง่งม

“อะไรหรือเจ้าค่ะ? ก็มนุษย์หมีไงเจ้าค่ะ ...อา, โดยปกติแล้วรูปร่างของเผ่าหมีจะดูคล้ายมอนเตอร์ ผู้ที่ไม่ได้มีรูปร่างเช่นนั้นจึงหาได้ยากเจ้าค่ะ”

“ไม่, อันนั้นก็เรื่องหนึ่ง, แต่-”

โดยสามัญแล้ว ,ฉายา『หินยักษ์』ก็ย่อมเป็นคนร่างใหญ่
ดังที่อสึมินะกล่าว, ผู้ที่ยืนอยู่ตรงหน้ามีรูปลักษณ์เช่นหมีอย่างสมบูรณ์ ร่างทั้งร่างตั้งแต่หัวจรดเท้าปกคลุมด้วยขนแข็งมันวาว
หูชี้ตั้ง, ดวงตาคมปราด, ปากใหญ่และแนวฟันที่โผล่ลอดออกมา และกรงเล็บที่ยาวมาจากมือทั้งสองก็คมจนดูราวกับจะตัดเหล็กได้
แต่ถึงแม้ว่ามีรูปร่างเหมือนสัตว์ป่า, ก็ยังสวมบางสิ่งที่เหมือนกับชุดคาราเต้ทับชุดด้านใน และผูกเข็มขัดผ้าที่ด้านหน้า ทั้งสีและวัสดุทั้งร่างเป็นแบบเดียวกัน ชวนให้รู้สึกภูมิฐาน ต่างจากภาพลักษณ์ของสัตว์ป่าทั่วไป
และที่สำคัญที่สุด, รูปร่างแบบนั้น ขนสีขาวตลอดทั้งตัว แต่บริเวณหู, ตา และมือเท้าทั้งสองข้าเป็นสีดำสนิท

“นั่นมันแพนด้าไม่ใช่เรอะ!!”
โดยไม่ตั้งใจ, ผมก็เผลอตะโกนออกมา

“หืม....? ก็เป็นหมีไม่ใช่หรือเจ้าค่ะ?”
อสึมินะเอียงคออย่างุนงงกับท่าทางของผม

--อา, น่าตกใจอะไรอย่างนี้, จะมองว่าเป็นเรื่องแปลกหรือเรื่องปกติดีละนี่!?

“อืม, ช่างเถอะ! หวังว่าคู่แรกผ่านไปด้วยดี คงไม่มีเรื่องให้ทุกคนต้องวิ่งเผ่นหรอกนะ! ?”

อสึมินะเอียงคอด้วยท่าทางสับสนมากขึ้น

End

Author Notes

ประธานธิบดีเบาว์ดินี่สมเป็นนักการเมืองจริงๆ

Talk: สวัสดีวันปีใหม่ไทยนะค่ะ! ไปเที่ยวสงกรานต์ก็อย่าลืมทำบุญไหว้พระรดน้ำขอพรผู้หลักผู้ใหญ่กันนะ! สำหรับคนที่ไปเที่ยวต่างจังหวัดหรือกลับบ้านกันช่วงหยุดยาวนี้ ขอให้มีความสุขสมบูรณ์แข็งแรงเดินทางปลอดภัย แล้วก็...ขอให้ทุกคนใช้ชีวิตอยู่บนความไม่ประมาทค่ะ!!

ป.ล. อาณาจักรเซนต์ลูน่า ไม่ใช่ สหพันธ์พระจันทร์เสี้ยวนะคะ –สหพันธ์พระจันทร์เสี้ยวเป็นเหมือนองค์กรการปกครอง ที่รวมหลายๆอาณาจักร เมื่อก่อนอาณาจักรเครสก็เป็นหนึ่งในนี้ แต่ก็ถอนตัวออกมาแล้วไปเข้ากับฮิยูกิ ส่วนอาณาจักรเซนต์ลูน่าเป็นอาณาจักรหนึ่งในสหพันธ์เช่นเดียวกับอาณาจักรเครส