คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #59 : 3-17 Episode 13
Chapter 3
– Beast King of Borderland
Episode 13 ได้รับชัยชนะ
บนพื้นที่แตกหักราวกับกำลังจะพังทลาย,
เรวานลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ตอนที่กระบองห่างจากใบหน้าไม่กี่นิ้วยังดีที่เขายกแขนทั้งสองข้างขึ้นมากันไว้ได้
มองดูคันโชวที่ไม่มีแม้แต่รอยขีดขวนแล้ว, เขาก็รู้สึกขอบคุณฮิยูกิอีกครั้ง
“ค่อยยังชั่ว,
ช่วยได้มากจริงๆ... สมกับเป็นของขวัญจากผู้หญิงที่ดี”
ในตอนที่หันไปมองโคลเออีกครั้ง,
ฮิยูกิก็ได้ยินเสียงพึมพำชวนโมโห
“ฮ๊ะ”
ด้วยการเคลื่อนไหวแบบเดียวกับที่ใช้ต่อสู้กับฮิยูกิเมื่อวันก่อน,
เขาไถลไปกับพื้นร่นระยะห่างระหว่างทั้งสอง
เมื่อถูกเข้ามาประชิดตัว,
จุดอ่อนของการใช้กระบองก็ถูกเปิดเผย
เธอสามารถถูกโจมตีได้ทุกทิศทางไม่ว่าจะบนล่างซ้ายขวา แม้แต่เบื้องหลังก็ด้วย
ไม่เพียงแค่นั้น,
นอกจากการพุ่งแทงที่เธอทำได้แค่ปัดป้องแล้ว ยังมีการโจมตีหลอกระยะด้วย
ถึงแม้จะเป็นนักรบชั้นเลิศก็เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ได้รับความเสียหายเลย, ราวกับเกิดลมพายุที่มีโคลเอเป็นศูนย์กลาง
แต่ด้วยความสามารถพิเศษ『ขยายสัมผัส』, ดวงตาของเรวานก็ยังตามทันการเคลื่อนไหว
เขาเข้าไปใกล้เธอ
ก่อนมือขวาของเรวานจะหายไป ถัดมาก็เกิดเสียงปะทะมากมายดังขึ้นแทบจะในเวลาเดียวกัน
ผู้ชมส่วนมากที่จับตามองการแข่งอยู่, ต่างเห็นเพียงเงาจากการรัวหมัด
“ชิ”
เพราะกระบองใช้ต่อสู้ในระยะประชิดไม่ได้,
โคลเอที่ถือมันไว้ในมือขวา ตัดสินใจใช้หลังมือซ้ายฟาดไปที่หลังของเรวาน
โดยปกติแล้วมีโอกาสเล็กน้อยที่จะโจมตีพลาดหรือถูสวนกลับ
แต่ด้วยสถานการณ์ที่ยากจะหลบเช่นนี้, โคลเอจึงไม่คิดว่าจะพลาด
“ฮะ!”
“ฟุบ!!”
จับการโจมตีนั้นไว้,
เรวานใส่แรงไปที่ข้อศอกซ้ายแล้วศอกเข้าไปยังกลางลำตัวของโคลเอที่เปิดว่าง
“…!”
เสียงดังนั่นทำให้ผู้ได้ยินเข้าใจว่าการแข่งจบลงแล้ว
แต่ทว่า, เรวานที่ควรจะได้รับชัยชนะจากการโจมตีนั่น
กลับเบิกตากว้างและถอยห่างจากโคลเออย่างรวดเร็ว เขาจับข้อศอกซ้ายและร้องครางออกมาอย่างเจ็บปวด
◆◇◆◇
“เกิดอะไรขึ้น, ทำไมเขาถึง-?!
ทำไมเรวาน-นี่ซามะที่เป็นคนโจมตีถึงได้แสดงท่าทางแบบนั้นกันละเจ้าค่ะ?”
ในชั่วขณะที่โจมตีออกไป
เขาก็แสดงท่าทางดีใจก่อนจะเปลี่ยนไปในทันที ตอบอสึมินะที่สับสนไม่เข้าใจ, ฮิยูกิอธิบายอย่างประหลาดใจเล็กน้อย
“ตอนที่ถูกโจมตี,
เธอก็เสริมความแข็งแกร่งกล้ามเนื้อทั้งหมด ดังนั้นการโจมตีทั้งหมดจึงสะท้อนกลับเข้าหาคู่ต่อสู้
....การทำให้กล้ามเนื้อแข็งแกร่งขนาดนั้น, บางทีอาจจะ—ไม่, โลกคงไม่แคบขนาดนั้…”
“ละ-แล้วท่านพี่จะเป็นอะไรไหมเจ้าค่ะ?”
“ถ้าเทียบความแข็งแกร่งนั่นเป็นเหล็ก,
ถ้าชกด้วยมือคงแตกไปแล้ว แต่นี่เป็นข้อศอก, เป็นกระดูกที่แข็งแกร่งมากอันหนึ่งก็คงพอไหว”
ฮิยูกิกล่าวพลางเอียงคอ
◆◇◆◇
“ฟุฟุ,
ดูเหมือนนายจะฝึกมาดีพอนะ ข้อศอกบางๆของผู้ชายส่วนใหญ่มักจะแตกในครั้งเดียว –เอาเถอะ,
ยังไงตอนนี้นายก็ใช้มือซ้ายไม่ได้ชั่วคราวแล้วละ”
ยิ้มขื่นๆตอบคำพูดของโคลเอ
เรวานปล่อยมือขวาที่จับข้อศอกที่สั่นระริก, แล้วกำหมัด
“เหลือมือแค่ข้างเดียว,
ก็ยังจะสู้ต่อหรือ?”
“แน่นอน,
มือขวากับเท้าทั้งสองข้างก็ยังดีอยู่ แล้วยังมี『ผู้หญิงที่ดี』อย่างเธอเป็นคู่ต่อสู้อีก
ฉันไม่มีทางแสดงท่าทางน่าสมเพชหรอก”
“หึ, ก็ดี, ถ้านายว่าแบบนั้น
ฉันก็จะไม่เกรงใจแล้ว”
ด้วยท่าทางไม่ยี่หระ,
เรวานยักไหล่คำพูดของโคลเอแล้วบอกเธอด้วยท่าทางจริงจัง
“ไม่ได้ประจบหรอกนะ แต่เธอเป็นผู้หญิงที่สวย
และเพียบพร้อมตามแบบเผ่ามนุษย์สัตว์ดังเดิม
ทั้งเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังและมีชีวิตชีวาจริงๆ”
ถ้อยคำเหล่านั้นทำให้เธอหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
“พูดได้ดี! เข้าใจแล้วสินะว่าผู้หญิงที่ดีเป็นยังไง ฉันจะจำนายไว้แล้วกัน,
ว่าไม่ใช่ผู้ชายทั่วไปๆแต่เป็นผู้ชายที่ดีคนหนึ่ง”
“เป็นเกียรติอย่างยิ่ง, --มาเริ่มกันเถอะ!”
“แน่นอน!”
◆◇◆◇
“อะไรกัน, นั่น, นั่น!
ชมผู้หญิงคนอื่นว่าสวย! เพราะมีกล้ามหรอ?!
กล้ามพวกนั้นคือปัญหาสินะ?”
อสึมินะจับไหล่ฮิยูกิที่อยู่ข้างๆแล้วเขย่าไปมา
ขณะเดียวกัน,
จิซึและสมาชิกเผ่าสิงโตคนอื่นๆพากันถอยห่างอย่างกลัวจะถูกลูกหลงไปด้วย
“ไม่, อา… จะพูดยังไงดี…”
“ข้ารู้แล้ว,
ข้าจะเสริมกล้ามตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป! เนื้อ, ใช่แล้ว
ต้องกินเนื้อ! แล้วก็, ฮิยูกิ-ซามะ
ไม่ทราบว่ารู้วิธีทำให้มีกล้ามเร็วๆบ้างไหมเจ้าค่ะ!?”
“เอ๋.... คงเป็นโปรตีน
หรือสเตียรอยด์อะไรพวกนั้น?”
สองคนนี่ช่างพูดได้หยาบคายและน่ากลัวจริงๆ
◆◇◆◇
อีกครั้งหนึ่ง,
โคลเอแทงจู่โจมอย่างรุนแรง เรวานพยายามเข้าไปใกล้, แต่เป้าหมายการโจมตีนั้นเล็งไปที่มือซ้ายอันเป็นจุดบอด
--แข็งแกร่ง
ในการแข่งขันระหว่างเผ่ามนุษย์สัตว์แล้ว,
การโจมตีไปที่จุดอ่อนไม่ใช่เรื่องน่าอายหรือสิ่งที่ผิดอะไร
คนที่เปิดช่องว่างให้ถูกโจมตีได้เองต่างหากที่ผิด
ถ้าปล่อยไว้มีแต่สถานการณ์จะแย่ลง,
เรวานจึงตัดสินใจเดิมพัน
เขาเหยียบปลายไม้ที่พุ่งมาที่เท้าเขาทันทีที่ขยับ,
เรวานกระโจนใส่โคลเอที่มือทั้งสองข้างชาชั่ขณะจากแรงกระแทก
ราวกับคาดการณ์ไว้ก่อนแล้ว,
ไม้กระบองถูกชักกลับ, หมุนกลางอากาศเพื่อโจมตีเข้าที่ด้านซ้ายของเรวาน
การโจมตีถูกรับไว้และหยุดโดยสนับแขนที่มือซ้าย
ด้วยพลังที่แตกต่างที่กระทบเข้ากับมือซ้าย, เกิดเสียงดังทึบขึ้น
--มันพัง?
แต่แล้วเขาก็ต้องปล่อยมันไป
ถ้าเขาขยับไปทั้งที่ยังพะวงมือซ้าย, ก็จะขยับพลาดแล้วเปิดช่องว่างแน่ ถ้าศูนย์ถ่วงไม่มั่นคงก็โจมตีต่อไม่ได้
ถ้าไม่สนอาการบาดเจ็บที่มือซ้าย, แล้วเคลื่อนไหวไปตามปกติละก็ต้องรับได้แน่
สรุปผลออกมาเช่นนั้น
มุมหนึ่งของความคิดยอมรับความจริง
ความเจ็บปวดที่แล่นผ่านมาจากมือซ้ายก็ถูกวางไว้ก่อน
เรวานหมุนตัวครึ่งหนึ่งและใช้ข้อศอกขวากระแทกเข้าที่กล้ามเนื้อหน้าท้องของโคลเอ
“ฮี้-ย๊าก!”
โคลเอรับมันด้วยท่าทีสบายๆเหมือนก่อนหน้าด้วยรอยยิ้ม
ทันใดนั้น,
เสียงปะทะกันก่อนหน้านี้, เสียงดังกระหึ่มพัดผ่านไปทั่วบริเวณ
บนพื้นบริเวณใจกลางลานที่คนทั้งสองอยู่ปรากฏรอยแตกร้าวกระจายเป็นวงกว้าง
“....ฟุฟุ, ไม่น่าเชื่อ, เมื่อกี้นายใช้เทคนิคอะไรกัน?
สั่นสะเทือนไปถึงแกนในเลย”
“เทคนิคที่สามารถตีเหล็กผ่านไปถึงส่วนในได้โดยตรง,
--อันที่จริงแขนขวาฉันก็ใช้การไม่ได้แล้วละตอนนี้...”
“....งั้นหรอ ทั้งที่มีโอกาส,
ทำไมไม่อัดเข้าที่หน้าฉันไปละ, น่าจะง่ายกว่านี่?”
“ไม่มีทาง, อา,
ผู้ชายก็มีเกียรติของผู้ชาย”
“....อืมม, งี่เง่า
แต่เอาเถอะ, ฉันชอบคนโง่มากกว่าคนฉลาด จากนี้ไป....ก็พยายามเข้าละ
พ่ายแพ้ให้กับผู้ชายดีๆแบบนาย ...ฉันก็พอใจแล้ว”
พูดคำพูดเหล่านั้นแล้วเธอก็หมดสติล้มลงไป,
เรวานพยุงร่างเธอไว้
เกิดความเงียบครู่หนึ่ง,
ก่อนเสียงปรบมือจะดังขึ้นอย่างเกรียดกราด, แม้แต่เสียงตะโกนก็ยังดังก้อง
◆◇◆◇
การแข่งขันคัดเลือกรอบแรกของคู่แรกจบลงแล้ว
ผู้ชนะ: เรวานแผ่งเผ่าสิงโต,
ผู้แพ้: โคลเอแห่งเผ่ากระต่าย
หลังจากนัดแรกจบลงอย่างน่าพอใจ
รอบแรกของอีกสี่คู่ก็สิ้นสุดลงอย่างสงบ
◆◇◆◇
“-ผู้ชนะรอบแรกของฝั่ง『ลานสังเวยปีศาจหมาป่า』นอกจากเรวานก็มีเดวิดจากเผ่าเสือดาว,
ยูเจนจากเผ่าหมี และไซริลจากเผ่างู, ไม่ต่างจากที่คิด, ส่วนของฝั่ง『สุสานมังกรดิน』ก็คืออเรอนจากเผ่าเสือโคร่งที่ฆ่าคู่ต่อสู้ในทันที
–ช่างเป็นหุ่นเหล็กที่ไม่น่าสนุกเอาเอาซะเลย”
หลังจากเดินทางกลับปราสาทและยืนยันผลการแข่งวันนี้,
ผมก็ถอนหายใจ
“อา,ก็ไม่เลวเท่าไร
ว่าแต่บาดแผลของเจ้าลูกศิษย์โง่ของกระผมเป็นเช่นไรหรือ?”
เสียงที่ฟังดูไม่ได้ใส่ใจไยดีอะไรนักดังจากราชาสัตว์ป่าที่นั่งอยู่บนโซฟา
ขณะที่ดื่มกาแฟแสนอร่อย, ที่เวลานี้หาได้แค่ในเมืองของผมเท่านั้น
“เวทมนต์ของอสึมินะ...นี่เทคนิคเฉพาะสินะ?
ใช้ได้ผลดี ตอนนี้ก็เหมือนเป็นปกติแล้วละ”
ผมสามารถรักษาได้ก็จริง
แต่ด้วยสถานะของคนนอก การไปร่ายเวทย์รักษาให้อาจทำให้คนในบางกลุ่มไม่พอใจได้,
ผมเลยเลี่ยงที่จะทำ
อสึมินะก็พูดเหมือนกันว่าการรักษาจะต้องถอดชุดและลูบไล้ร่างเปลือยเปล่าเพื่อให้มือสัมผัสและรักษาได้โดยตรง—มันคงไม่ได้มีความหมายแอบแฝงหรอกสินะ?
แต่จะว่าไปก่อนหน้านี้ที่เธอรักษาตอนที่สวมชุดก็มีประสิทธิภาพดีนี่...เมื่อผมนึกขึ้นได้...
บางทีมันอาจเป็นเรื่องที่ผมไม่ควรเข้าไปยุ่ง
ผมสรุปและตัดสินใจเรื่อง,
ผมหันหลังให้ใบหน้าหนาๆของราชาสัตว์ป่า
“--ยิ่งกว่านั้น
ถ้าเจ้ากังวลเกี่ยวกับลูกศิษย์ของเจ้าจริงๆ ทำไมไม่ไปดูเขาเสียหน่อยละ?”
(TL: คนหน้าหนา ประมาณคนหน้าตายหรือยากจะเขินอาย
ตรงข้ามกับ คนหน้าบาง)
ดูสิว่าชี้ทางขนาดนี้แล้ว
ยังจะปฏิเสธต่อไปอยู่ไหม, เหอะ
“อา,
ไม่ว่าจะเรื่องการแข่งขันหรือลูกศิษย์งี่เง่าของกระผม
ก็อยู่นอกความสามารถของกระผมขอรับ”
“หึ ก็จริง พูดถึงเรื่องนั้น
มิโคโตะ, เรื่องที่ให้ไปสืบละ?”
มิโคโตะที่คอยอยู่ข้างๆก้มศีรษะ
“เจ้าค่ะ, เรื่องที่มาของที่『โหยวโบ』นักผจญภัยเผ่ากระต่ายมี
ดูเหมือนจะซื้อมาจากพ่อค้าเจ้าค่ะ จากการใช้เวทมนต์จับเท็จดู ก็เหมือนจะไม่ได้โกหกด้วยเจ้าค่ะ”
“มาจากพ่อค้าอาวุธงั้นหรอ
หึ... แปลว่าคงจับหางคนที่อยู่เบื้องหลังไม่ได้ง่ายๆสินะ”
ทันใดนั้น
ผมก็ถามราชาสัตว์ป่าเกี่ยวกับสิ่งที่กวนใจผมมาตั้งแต่การคัดเลือกรอบแรก
“อาวุธเวทมนต์ที่โคลเอใช้ไม่ได้ผิดกฎการแข่งหรอกหรือ?”
“ไม่มีปัญหา”
ตอบกลับอย่างรวดเร็ว
“การกวัดแกว่งดาบเวทมนต์,
ดาบศักดิ์สิทธิ์หรืออาวุธเวทมนต์ต่างๆ แล้วยังได้รับเลือกโดยอาวุธเหล่านั้น,
ในประเทศนี้แล้ว, ออกจะเป็นเรื่องน่าสรรเสริญเสียด้วยซ้ำ”
“ช่างไร้เหตุผลจริงๆ
ใช้เวทมนต์ไม่ได้แต่ใช้อาวุธเวทมนต์ได้”
“มันเป็นเรื่องยากที่จะอธิบาย
อันที่จริงเทคนิคลับที่ท่านเรียกว่าสกิลก็ไม่ได้ถูกห้ามไว้เช่นกัน”
“จะบอกว่าใช้สกิลก็ได้หรือ?”
“แน่นอน
เทคนิคลับเป็นผลลัพธ์จากการฝึกฝน ไม่จำเป็นต้องกลัวว่าใครจะมองเช่นไร อันที่จริง,
คู่ต่อสู้วันนี้ยังไม่ได้ใช้เทคนิคชั้นสูงอะไรเลย แต่ถ้าเป็นคู่ต่อสู้วันพรุ่งนี้ละก็คงต่างออกไป
ถึงไม่ใช่ทุกคนที่มีลักษณะการต่อสู้จำเพาะ แต่ผู้โง่เขลานั้นมีมากล้นทุกหนแห่ง”
ราชาสัตว์ป่าหัวเราะอย่างรื่นรมย์
เรวานคงลำบากทีเดียว
อย่างน้อยที่สุดเขาก็ได้เรียกคืนพลังเพื่อวันพรุ่งนี้ไม่สิ,
มันไม่น่าจะเป็นไปได้เพราะอสึมินะก็อยู่ในเต้นท์เดียวกัน
เอิ่ม,
ก็ทำให้ดีที่สุดแล้วกันนะ
End
Talk: เปลี่ยนจากที่โคลเอใช้ไม้เท้า
> ไม้กระบองนะคะ แหะๆ พอดีตอนท้ายตอนที่แล้วไม่ได้แก้
เอาเป็นว่าแก้ตอนนี้เลยแล้วกันเนอะ!
จะว่าไปอาทิตย์หน้าก็สงกรานต์แล้ว
หยุดอีกดีไหมน้า~?
ล้อเล่นนะ~ล้อเล่น
//หัวเราะ อาทิตย์หน้ายังลงตามปกติ
พอดีว่าใกล้จะทันอังกฤษแล้ว เอาให้ทันๆไปเลย จะได้หยุดยาวๆ เย้! //ผิดๆ
ถ้าทันอังกฤษแล้วจะลองไปแปลเรื่องอื่นละ
//หัวเราะ แต่คงเป็นแบบแปลอ่านเองเลย
ไม่ได้ลงที่ไหน เพราะฉะนั้นถ้าฮิยูกิตอนใหม่มาก็จะมาแปลตามปกติค่ะ! !
ความคิดเห็น