รักสุดท้ายมัสควา

 "ป๋า ไม่ว่ายังไงหลินก็จะไม่ไปเรียนต่อที่นั้น" เสียงทุบโต๊ะดังขึ้นตามมา หลังจากที่ป๋าของฉันได้ยินคำบอกกล่าว
 "ไม่ว่ายังไง หลินก็ต้องไป  หลานเพื่่่อนป๋าที่้ื่รู้จัก จะคอยดูแลแกที่นั้น เพราะฉะนั้นแกควรที่จะไปเตรียมความพร้อมเรื่องการเดินทางได้แล้ว " เหมือนดังเสียงประกาศิต ฟาดลงมากลางใจ ในเวลานี้ฉันควรทำไงดีล่ะ
  "ทำไมจะต้องไปรัสเซีย ทำไมต้องไปเรียนที่นั้น ทำไมต้องไปใช้ชีวิตอยู่ในที่่ที่อากาศหนาว ทำไมฉันต้องไปเจอหลานเพื่อนป๋า เพื่อให้เขาดูแล แล้วก็อีกหลายๆทำไม" ฉันนั่งบ่นขณะนั่งรอหลานเพื่อนป๋ามารับ แต่นายนั้นดันมาสาย นี้ก็สายไปเกือบจะสามสิบนาที เจอวันแรกก็ท่าทางใช้ไม่ได้แล้ว นี่เหรอ ที่ป๋าจะให้มารับฉัน รับรองว่าถ้าเจอหน้า จะว่าให้เลย แต่เอ๊ะ ทำไมมีมือผู้ชายมาสะกิดที่หัวไหล่ฉันน่ะ หรือว่า ....