ก็แค่...ความคิด

เนื้อเรื่อง

เคยมีสักครั้งไหมที่คุณคิดว่าอยากจะหลับไหลไปโดยไม่ต้องตื่นขึ้นอีก?
ฉันเป็นคนหนึ่งที่เคยรู้สึกอย่างนั้น และเชื่อมั่นว่าไม่ได้มีแค่ฉันคนเดียวที่เป็นเช่นนั้น

ฉันเคยสงสัยเหล่าคนที่ต่อสู้ตะเกียดตะกายกับชีวิต
ตั้งคำถามเสมอ ๆ ว่าเขาทำเพื่ออะไร?
..เด็ก ๆ ถูกสอนให้ตั้งใจเรียน เพื่อเวลาโตขึ้นจะได้มีงานดี ๆ ทำ  แต่งงานและสร้างครอบครัวที่มั่นคง  แล้วก็มีลูก แล้วก็สอนลูกให้ตั้งใจเรียน แล้วก็เลี้ยงลูกจนโต แล้วลูกก็จะทำงาน สร้างครอบครัว......
วนเวียนเช่นนี้เป็นวัฐจักร

ชีวิตคนเรามีเพียงเท่านี้หรือ?

ฉันมักเกิดคำถามตลอดเวลาว่า
อะไรคือสิ่งที่มนุษย์เราต้องการมากที่สุด
ใจฉันตอบว่าสิ่งนั้นคือความสุข
แต่อะไรคือความสุข?

คนเราทุกวันนี้พยายามหาความสุขจากวัตถุ
หาเงินมาซื้อโทรศัพท์มือถือ ซื้อรถ ซื้อบ้าน ซื้อทุกอย่างเท่าที่เงินจะซื้อได้
พูดง่าย ๆ คุณหวังว่าเงินจะซื้อความสุขให้คุณได้
ท่ามกลางวังวนแห่งการต่อสู้ดิ้นรน และการแก่งแย่งชิงดี หลายครั้งฉันถูกกระแสของมันพัดพาไปจนไม่รู้จะขึ้นฝั่งที่ไหนดี
ฉันพยายามไขว่คว้าหาความสุข ทั้งที่บางทีมันก็อยู่ใกล้ตัวกว่าที่คิด

เวลาที่ฉันรู้สึกท้อแท้ หมดหนทาง รู้สึกว่าชีวิตไม่เป็นไปตามที่หวัง
รู้ไหมฉันทำอย่างไร? ....ฉันจะแหงนหน้ามองท้องฟ้า.......

คุณแหงนหน้ามองฟ้าครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่?

ฉันหมายถึงแหงนหน้ามองท้องฟ้าแบบพินิจพิเคราะห์นะ  ไม่ใช่มองแค่ “เออ.. ท่าทางฝนจะตก/แดดจะออก”
คุณเคยเงยหน้ามองท้องฟ้าสีฟ้าแล้วรู้สึกว่ามันสวยไหม?
เวลาที่ฉันรู้สึกแย่ ๆ หรือรู้สึกว่าชีวิตมันช่างวุ่นวายเหลือเกิน   เวลานั้นฉันจะหาที่โล่ง ๆ แหงนมองฟ้า
ปล่อยตัวเองให้ล่องลอยไปกับเหล่าเมฆสีขาวรูปร่างต่าง ๆ ที่ค่อย ๆ เคลื่อนผ่านผืนฟ้า
ปล่อยให้ความคิดล่องลอยไกลจากตัว ไกลจากความขัดแย้ง ไกลจากปัญหาที่รายล้อม

มันทำให้ฉันคิดได้ว่า ...ชีวิตมนุษย์ก็แค่นี้เอง......

ฉันก็เป็นแค่อณูหนึ่งในโลก ผืนฟ้านี้คงจะทอดผ่านสรรพชีวิตมานับไม่ถ้วน
ฉันก็แค่จุดเล็ก ๆ จุดหนึ่งบนโลกที่กว้างใหญ่นี้  
ความทุกข์ของฉันเทียบกับสิ่งมีชีวิตนับล้าน ๆ บนโลกแล้ว ...มันช่างเล็กน้อยเสียนี่กระไร!

เชื่อไหม? แค่นั้นปัญหาต่าง ๆ ที่ตอนแรกฉันรู้สึกว่ามันรุนแรงจนรับไม่ไหว ก็กลายเป็นเรื่องเล็ก
ฉันไม่ใช่คนโชคร้ายคนเดียวในโลก และอาจมีคนหรือสัตว์ที่โชคร้ายมากกว่าฉันนับไม่ถ้วน

ฟ้าก็เหมือนคน...
มีหม่นหมองบ้าง มืดครึ้มบ้าง แต่ทุกครั้งหลังจากฝนตก ฟ้าจะใสเสมอ
ฉันก็เหมือนฟ้า...
วันนี้ฉันอาจร้องไห้ แต่พรุ่งนี้หรือมะรืนนี้ ฉันจะต้องหัวเราะได้

และนั่นทำให้ฉันรู้ว่า ...ความสุขไม่ใช่สิ่งที่คุณหาซื้อได้ แต่เป็นสิ่งที่คุณสร้างขึ้นได้เองต่างหาก!
ขอเพียงลองมองทุกสิ่งใหม่ในแง่บวก   เก็บเกี่ยวความสุขจากสิ่งรอบตัว มีเวลาหยุดพักเพื่อเติมพลังชีวิต

จะสุข...หรือทุกข์...
ก็อยู่ที่ความคิดของเรานี่เอง!

สิ่งที่ฉันเขียน ก็แค่ความคิดของฉันที่อยากถ่ายทอด
สำหรับคนที่ในใจคุณกำลังเผชิญกับมรสุม  ฉันอยากให้ลองถามตัวเองว่า.....

“ฉันแหงนมองฟ้าครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่?”