คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Chapter 12 เธอคนนั้น......100%
12
ผมกับปอมเดินออกมาจากโรงหนังก็มุ่งหน้าไปที่รถทันทีเลยละครับ....เพลีย ๆ อยากกลับไปพักผ่อนแย่แล้ว.....แต่ก็เกิดเรื่องอีกจนได้สิน่า....เมื่อเธอคนนั้นมายืนอยู่ข้าง ๆ รถของเรา....
“เอ่อ..สวัสดีค่ะปอม...ดีค่ะอ๋อง....เอ่อคือเรา.....เรา....”
“มีอะไหรอครับคุณเอม...” ปอมถามผู้หญิงคนนั้นก่อนเมื่อเห็นว่าเธออ้ำอึ้งไม่ยอมพูดเสียที..ผมก็อยากจะบีบปากคุณเธอให้รีบพูดจังเลย เพลียครับเพลียอยากกลับคอนโดแย่แล้ว..หงุดหงิดด้วย... หน้าตาผมไม่สบอารมณ์สุด ๆ ปอมก็หันมาปราม ๆ แต่เรื่องอะไรผมจะยอมละก็ไม่พอใจจริง ๆ นี่นา...
“ว่ายังไงละครับ...”
“คือรถเอมยางรั่วนะคะ...เพิ่งโทรให้ช่างมารับไปเมื่อกี้เอง..ตอนแรกเอมว่าจะกลับแท็กซี่แต่กระเป๋าตังอยู่ในรถ เลยจะขออาศัยกลับด้วยคนได้มั้ยคะ...”
“อ่ออย่างนั้นหรอครับ..แต่ผมไม่รู้จักบ้านคุณนะ...”
“เอ่อ เดี๋ยวเอมบอกทางให้ก็ได้ค่ะ...” หญิงสาวดูจะหงุดหงิดไม่น้อยที่ปอมทำท่าเหมือนจะลืมเรื่องทุกอย่างที่เกี่ยวกับตนเองจริง ๆ .แต่ก็ต้องปั้นหน้าตอบออกมาอย่างช่วยไม่ได้...
“ไม่เอาอะปอมบ้านไกลหรือเปล่าก็ไม่รู้..อ๋องง่วงอยากนอน...” ผมงอแงขึ้นมาบ้างครับ..อะไรอะมาขอให้คนอื่นเขาไปส่งบ้านไปทั่ว แฟนตัวเองมีไม่โทรไปเรียกละ...ไม่รู้ละผมไม่ยอมหรอก....
“อ๋องไม่เอาน่าอย่างอแงดิ...แล้วคุณเอมไม่โทรหาแฟนคุณเอมละครับ...”
“โทรแล้วแต่เค้าปิดเครื่องนะคะ.....เอ่อถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะคะเดี๋ยวเอม...”
“เดี๋ยวไปส่งก็ได้ครับ...” ปอมตอบออกมาในที่สุด เรียกให้คนข้าง ๆ หน้างอเอามาก ๆ เลยทีเดียว...
“ปอม.....นี่ไม่สนใจกันเลยใช่มั้ย...”
“อ๋องใจเย็น ๆ ดิ มีเหตุผลหน่อย....”
“หึ..เหตุผลหรอ..ไม่มีไม่รู้ละ ถ้าปอมจะไปส่งผู้หญิงคนนี้อ๋องจะกลับแท็กซี่...”
“ไม่เอาน่าอ๋อง.....”
“ไม่สน..ตกลงจะไปส่งผู้หญิงคนนี้ใช่มั้ย....งั้นอ๋องไปก่อนละนะ...”
“อ๋อง....” ปอมเรียกผมเสียงดังลั่นเลยครับ..ไม่อายเขาบ้างหรือไงนะ....ผมหยุดเดินแต่ยังไม่หันหน้าไปมองปอมครับ...โกรธ ๆ ๆ ๆ...
“มาขึ้นรถเดี๋ยวนี้....”
“ไม่....”
“อ๋อง.....”
“ชิส์...ก็ได้...คอยดูนะจะโกรธไม่นอนด้วยไม่พูดด้วยทั้งคืนเลย...” อ๋องว่าก่อนจะเดินกลับมา....แต่ก็ชะงักเมื่อเอมเปิดประตูรถด้านหน้าแทนตนเอง....
“เอ่อให้เอมนั่งหน้านะคะเอมจะได้บอกทางได้สะดวก....” อ๋องจะเดินเข้าไปแย่งนั่งด้านหน้าแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว..จึงเดินสะบัด ๆ กลับไปนั่งหน้างอง้ำด้านหลัง....
ปอมได้แต่ส่ายหัวด้วยความไม่รู้ว่าจะทำยังไง..จะด่าเธอก็ใช่ที่...ไม่รู้หรือไงว่าที่ตรงนั้นเป็นของอ๋อง...ได้ง้อยาวแน่ ๆ ....
ผมนั่งหน้างอไม่มองหน้าปอมมาตลอดทางกลับบ้านแม่นั่นเลยครับ โกรธ ๆ โกรธสุด ๆ ...ดูท่าจะอยากได้ปอมจนตัวสั่นเลยละสิ...ฮึ่ยโมโห...
“ปอมกับอ๋องทานข้าวกันมาหรือยังคะ...”
“เรียบร้อยแล้วครับ...” ปอมตอบแทน....
“ว้า..ว่าจะชวนแวะทานข้าวสักหน่อย..ไม่เป็นไรคะเดี๋ยวเอมไปทำกินเองที่คอนโดก็ได้...”
“ดูครับ..ความเกรงใจเจ้าหล่อนเคยมีในหัวบ้างมั้ย..คนบอกว่าจะรีบกลับบ้านยังจะมาพูดอ่อยปอมให้พาทานข้าวอีก....ปอมก็อีกคน...ดูไม่ออกหรือไงนะว่าโดนอ่อยอยู่นะ...
“ขอบคุณนะคะปอม....”
“เดี๋ยวครับคุณเอม...”
“ค่ะ....” หญิงสาวหันมายิ้ม ๆ ให้ปอมอย่างดีใจเมื่อปอมเรียกตนเองเอาไว้.....
“ที่ตรงนั้น..ที่คุณนั่งเมื่อกี้นะ..อย่าคิดที่จะนั่งมันแบบวันนี้อีกนะครับ..เพราะนอกจากอ๋องแล้วจะมีก็แค่ครอบครัวผมเท่านั้นที่ผมจะอนุญาตให้นั่งได้...คนอื่นไม่มีสิทธิ์ เข้าใจผมนะครับ...”
อึ้ง ๆ ๆ เลยละสิครับ...อย่าว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นเลย..ผมยังอึ้งแทนเลยอะ..สงสัยกระอักเลือดไปแล้วมั้งครับ.....นี่ง้อผมใช่มั้ยนี่คืออีกวิธีที่ปอมง้อผม...หึคิดจะง้อกันง่าย ๆ หรอ ไม่มีทางซะหรอกเพราะวันนี้โกรธและโมโหมาก ๆ ...
มาถึงคอนโดผมก็ตรงขึ้นห้องขึ้นลิฟต์เลยครับไม่ได้รอคนข้างหลังเลย..แต่ก็นะ..ปอมเดินทันผมตลอด..แต่อยากทันก็ทันสิไม่พูดด้วยซะอย่าง....
ผมเข้าห้องมาก็ตรงเข้าห้องนอนไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำทันทีเลยครับ...
อาบน้ำเสร็จผมก็นอนทันทีไม่รอให้ผมแห้งเลยครับอยากป่วยช่างมันนอนเลยดีกว่าไม่อยากเห็นหน้าคนใจร้าย...
ผมนอนหลับตานิ่งได้ไม่นานก็รู้สึกถึงแรงยวบบนเตียงข้าง ๆ ก่อนมือหนาที่เอื้อมมาโอบเอวผมเอาไว้หลวม ๆ ..แต่ผมก็ขยับหนีครับ.ไม่ยอมง่าย ๆ หรอก...
“อ๋อง..ยังโกรธปอมอยู่หรอ....”
“………..” ผมเงียบครับ..ไม่ตอบ ไม่พูด..ผมบอกแล้วไงว่าจะไม่พูดด้วยนะ...
“อ๋อง.....ปอมขอโทษ.....”
“………”
“อ๋องจะไม่พูดก็ไม่เป็นไร....แต่ปอมอยากให้รู้ว่าปอมทำไปเพราะสงสารที่เค้าไม่มีที่ไป...ปอมเลยช่วย.....”
“………..” ผมรอฟังอยู่ครับ.....
“………….” อ้าว..เงียบ เงียบทำไมวะ...เฮ้ย......เงียบ..แถมยังไม่กอดอีก.....ผมเหลือบตามอง ปรากฏว่าปอม
นอนตะแคงหันหลังให้ผมไปแล้ว...
“อ๋อง....ถ้าอ๋องยังไม่อยากรับฟังปอม..ยังไม่พร้อมที่จะฟัง....ปอมก็จะยังไม่พูด..นอนไปก่อนก็ได้..ฝันดีนะครับ......”
เอ่อ รู้สึกใจหายแปลก ๆ แฮะ...... ผมนอนพลิกตัวไปมา ๆ แต่แล้วก็ทนไม่ไหว...ผมพลิกตัวมาทางด้านที่ปอมนอนอยู่..แล้วค่อย ๆ เอื้อมมือไปกอดเอวปอมหลวม ๆ ....
“ปอม..ทำไมไม่พูดต่อละ...”
“ก็เห็นอ๋องไม่อยากฟังเลยไม่อยากพูด เดี๋ยวจะพรานให้อ๋องโกรธปอมไปมากกว่านี้อีก...”
“ไม่เลย..อ๋องรอฟังอยู่นะ...”
“อืม....”
“ปอม..หันมาหาอ๋องได้มั้ย..แบบนี้อ๋องไม่ชอบเลย....”
“ครับ.......” ปอมค่อย ๆ พลิกตัวกลับมากอดผมด้วยเช่นกัน...
“ปอมก็ไม่ชอบเลยเหมือนกันนะเวลาที่อ๋องนอนหันหลังให้แบบเมื่อกี้....”
“อืม..อ๋องจะไม่ทำอีก....”
“พร้อมจะฟังแล้วใช่มั้ย....”
“อื้อ....”
“ปอมไม่อยากไปส่งเธอเท่าไรหรอก..แต่เธอเป็นผู้หญิง..แถมยังมืดค่ำแล้วด้วย.มันอันตรายนะที่จะปล่อยเขาเอาไว้....”
“แล้วทำไมปอมยอมให้เธอนั่งข้างหน้าละ...”
“ปอมไม่อยากให้เธอนั่งเลยนะ...แต่อ๋องจะให้ปอมด่าเธอต่อหน้าคนเยอะ ๆ แบบนั้นนะหรอ...”
“อืม..อ๋องเข้าใจแล้ว....”
“ครับ...ปอมขอโทษนะ..ต่อไปจะไม่ทำอีก...”
“อื้อ..อ๋องก็ขอโทษเหมือนกัน ต่อไปจะไม่ทำตัวงี้เง่าอีกแล้ว....”
“ครับ....นอนนะคนดีของปอม..พรุ่งนี้ต้องไปทำงานไม่ใช่หรอ....”
“อืม.....”
“เดี๋ยว ๆ ..แล้วต้องไปเจอไอ้นั่นอีกละสิ...”
“ก็ต้องเจอดิ..เค้าเป็นคนไข้เคสของอ๋องอะ...”
“ไปด้วยได้มั้ย...”
“บ้าเปล่า..อ๋องไปทำงานนะ...”
“ไม่เอาอยากไปด้วย...”
“ปอม...มีเหตุผลหน่อยสิ...”
“เฮ้อก็ได้....อย่าไปพูดอะไรกับมันมากนักนะ......”
“อืม..รู้แล้ว ๆ .....” เหมือนผมจะได้นอนกันนะครับ..แต่ก็ยังไม่จบเรื่องคุยกันเสียที.... ปอมคุยไปลูบแขนไป..เอาเถอะ...คืนนี้ผมจะได้นอนมั้ยมารอลุ้นเอาละกัน....
50%
“ปอม ไม่เอาน้า..พรุ่งนี้อ๋องต้องไปทำงาน....”
“นิดหน่อยเอง ไม่ทำอะไรมากหรอกน่า...”
“จะ...จริงนะ...”
“อืม....”
ปอมก้มลงมาจูบปากผมทันทีเลยครับ......ลิ้นร้อนถูกส่งเข้ามาสำรวจในโพรงปากผมจนทั่วก่อนจะเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นผมอย่างเอาแต่ใจ ผมก็ตอบสนองสิครับเรื่องอะไรจะยอมละ...เราแลกลิ้นกันอย่างเมามันไม่มีใครยอมใคร..มือไม้ปอมก็ไม่อยู่สุขลูบไล้ไปทั่วท้องของผม..ไม่วายเคลื่อนขึ้นไปสะกิดตุ่มไตของผมอีก เล่นเอาผมขนลุกไปทั้งตัวเลยครับ...ความรู้สึกวาบหวามปะปนกับความสุขทุกสัมผัสที่ปอมมอบให้ผมทุกครั้งที่เราแสดงความรักต่อกัน ทุกสัมผัสทุกการกระทำมันทำให้ผมไม่อาจะแยกจากปอมได้อีกแล้ว....
“อื้อ..ปอม...” ปอมถอนริมฝีปากออกช้า ๆ ก่อนจะก้มลงไปซุกไซร้ซอกคอมผม..ไซร้ไปไซร้มาเจ็บจี๊ดเลยครับรู้เลยว่าปอมทำรอยรักไว้ให้ผมอีกแล้ว..แถมครั้งนี้ยังสูงซะด้วย..ปกเสื้อปิดไม่มิดแน่ ๆ ...
“อ๊ะ..ปอม....”
ปอมละใบหน้าจากซอกคอผมก่อนจะก้มลงมาจูบผมหนัก ๆ อีกครั้ง..แล้ววิ่งไปเข้าห้องน้ำเลยครับ....สงสัยจะตื่นแล้วหึหึ..ดีนะที่ผมยัง...รู้จักหักห้ามใจเป็นเหมือนกันนี่....
...
ผมนอนรอได้ไม่นานปอมก็เดินกลับมานอนข้าง ๆ ผมก่อนจะรวบตัวผมเข้าไปกอดครับ....
“ปอม...ทนทรมานทำไมละ...”
“ไม่อยากทำร้ายคนจะไปทำงานพรุ่งนี้...”
“จริงอะ...”
“พูดมากน่า..เดี๋ยวก็ต่อซะหรอก...อารมณ์มันดับยากแต่เกิดง่ายนะจะบอกให้...”
“คิคิ นอนก็ได้....คนหื่น...” ผมว่าก่อนจะซุกหน้าเข้ากับอกปอม แล้วเราทั้งสองคนก็เข้าสู่ห้วงนิทราในที่สุด...
ผมตื่นนอนแต่เช้าเพื่อมาเตรียมตัวไปทำงานครับ....ปอมยังนอนหลับสบายอยู่บนเตียงผมยังไม่อยากปลุกเขาหรอก ก็หลับสบายซะขนาดนั้น...แล้วผมที่ตามมาก็คือ อาหารเช้าก็สั่งจากร้านไปตามระเบียบครับ...ผมจัดการอาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จก่อนจะโทรสั่งอาหารเช้า แล้วเข้าไปปลุกปอมให้ลุกมาอาบน้ำเตรียมตัวทานข้าวเช้าครับ....
“ปอม....”
“ปอม...ตื่นได้แล้ว....”
“อืม......” ปอมพลิกตัวไปมาสองสามครั้งก่อนจะลืมตามองผมครับ....
“อาบน้ำเสร็จแล้วหรอ...”
“อืม....อ๋องโทรไปสั่งข้าวให้แล้ว...”
“อืม...รอกินพร้อมกันนะ....”
“รู้แล้ว..ไปอาบน้ำก่อนเลย.....”
“อ๋อง...ลืมอะไรหรือเปล่า.....”
“ไม่ลืมหรอก....จุ๊บ....มอนิ่งคิส.....” ผมรีบจุ๊บปากปอมเบา ๆ ก่อนจะผละออกแล้วเดินออกไปนั่งดูทีวีด้านนอกเลยครับ..ก็คนมันเขินอะ..รู้ว่าเคย ๆ กันอยู่แต่ก็ยังหยุดเขินไม่ได้อยู่ดี...ผมยังอายเป็นนะครับไม่เหมือนปอมหรอกที่ด้านได้ด้านดีนะ....
“อ๋อง นั่งนินทาอะไรปอมในใจหรือเปล่านะ...” นั่นรู้ทันอีก..สงสัยชาติที่แล้วเกิดเป็นเอ็ดเวิร์ด คัลเลนแน่ ๆ เลย อ่านใจคนออกอะ...
“เปล่า..อ๋องนั่งดูการ์ตูนอยู่ไม่เห็นหรอ...”
“แล้วไป.....”
ออด ออด.....
ผมทำท่าจะลุกไปรับอาหารแต่ปอมห้ามไว้ก่อนแล้วเดินไปรับเอง....ก่อนจะนำอาหารไปวางไว้ที่โต๊ะในห้องอาหาร...
“วันนี้เดี๋ยวปอมไปรับไปส่งนะ...”
“คิดอะไรอยู่เนี่ยจะไปรับไปส่ง...”
“ก็อ๋องทำงานเหนื่อย ๆ ปอมเองก็ยังไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว...อยากดูแล เมีย อะ..ไม่ได้หรอ...” นิ่งสิครับ..นิ่งเลยไอ้อ๋อง....มะ..เมีย..งั้นหรอ....เขินเว้ย..ชีวิตนี้เคยคิดแต่จะมีเมีย ไม่คิดว่าจะได้มาเป็นเมียเขาซะเอง....คิดแล้วก็ขัด ๆ เขิน ๆ ยังไงไม่รู้....เป็นผู้ชายแต่ดันมาได้ใช้สถานะนี้...
“คิดอะไรอ๋อง...”
“เปล่า....”
“แล้วเงียบเพื่อ....”
“ก็คนมันเขินอะ....”
“ฮ่า ๆ ...กิน ๆ ไม่พูดแล้ว..เดี๋ยวไม่ได้ไปทำกันพอดีงานการนะ....”
กินข้าวเสร็จผมก็ออกมาทำงานครับ โดยมีสารถีก็คือคุณแฟนสุดหล่อของผมเองครับ...วันนี้เป็นวันแรกที่ปอมบอกว่าจะลองไปช่วยงานที่ร้านของพ่อเขาครับ.....ก็ดีเหมือนกัน นั่ง ๆ นอน ๆ กิน ๆ จนจะเป็นหมูอยู่แล้ว.....
“เลิกแล้วโทรมาบอกนะอ๋อง..โทรมาก่อนเวลาหน่อยก็ได้จะได้ไม่ต้องรอนาน...”
“คร๊าบ..คุณแฟน.....จุ๊บ...” ผมตอบรับก่อนจะยื่นหน้าไปจุ๊บปากปอมอีก 1 ครั้ง...” แล้วรีบเปิดประตูรถลงไปทันที....ผมให้ปอมมาส่งที่ร้านกาแฟที่มานั่งประจำกับไอ้เก่งครับ... เปิดประตูเข้าไปก็ต้องชะงักเมื่อเห็นไอ้เพื่อนตัวดีมานั่งหน้าหงอยอยู่แบบนี้....
“เฮ้ย เก่ง เป็นไรวะ..หงอยแต่เช้า....”
“เฮ้อ...กูเครียดวะ...”
“เฮ้ย มึงเครียดเรื่องอะไร...”
“จะเรื่องใครได้อีกละวะที่จะทำให้กูเครียดได้เนี่ย...” เก่งเงียบก่อนจะเอ่ยตอบออกมาอย่างเหนื่อย ๆ
“น้องบอยหรอ...”
“อืม....” ไอ้เก่งตอบออกมาเสียงเบาแผ่ว...
“ทำไมหรอ..พักหลัง ๆ มานี่น้องเค้าก็ดีกับมึงแล้วนี่.....”
“สิ่งที่มึงเห็นกับกูเห็นมันไม่เหมือนกันนะเว้ยอ๋อง...เออต่อหน้าพวกมึงเขาอาจะทำตัวสนิทกับกูจนเหมือนเราเข้าใจกัน เข้ากันได้ดี...แต่เปล่าเลย..สิ่งที่มึงเห็นมันต่างกันกับความเป็นจริงเลยวะ...จริง ๆ แล้วกูก็ไม่อยากจะพูดเรื่องนี้กับมึงหรอกนะ..แต่กูอยากระบาย กูอยากปรึกษาใครสักคน...”
“ทำไมกูต้องไม่สบายใจด้วยละเก่ง...”
“ก็น้องบอยเค้าชอบแฟนมึงนี่...”
“กูไม่คิดมากหรอก....ปอมรักน้องบอยเหมือนน้องชายคนนึงเท่านั้นเอง...”
“อืม..มึงไม่คิดมากก็ดี.....”
“มึงจะไม่เล่าให้กูฟังหน่อยหรอวะ...”
“อืม....เล่าก็ได้.....บอกตรง ๆ เลยนะเว้ย..มึงอย่าคิดมากนะ...น้องบอยนะยังไม่เลิกรักแฟนมึงหรอก...ตลอดเวลาน้องเขาบอกว่าจะเปิดใจให้กู แต่เปล่าเลยวะ..น้องเค้าไม่เคยทำได้อย่างที่พูดเลย....กูเจ็บวะอ๋อง..เจ็บจริง ๆ นะเว้ย....”
“เอาเถอะ..สักวันน้องมันจะเข้าใจว่ามึงรักมันมากขนาดไหน....เชื่อกูสิ...แล้วกูก็มองออก..ว่าน้องมันนะก็คงมีใจให้กับมึงบ้าง...ตอนนี้มันอาจจะกำลังสับสนก็ได้นะเว้ย..ให้เวลาน้องมันหน่อย...”
“อืม..กูจะพยายามทนต่อไป.....”
“อืม..มันต้องอย่างนี้สิวะเพื่อนกู....ไปเถอะ..ได้เวลาแล้ว....”
“อืม....”
“ตั้งใจนะมึงอย่ามัวแต่เหม่อ....”
“อืม ๆ รู้แล้ว ๆ ....”
กรี๊ดดดมากลงให้ครบแล้ว.....คึคึ ไรเตอร์มีแจม ๆ เรื่องของพี่เก่งนิดหน่อย...
เพราะมีรีดเดอร์รีเควส เรื่องของพี่เก่งกับน้องบอย....ไรเตอร์ใจดีจะแต่งเรื่องสั้นแทรกอยู่ในเรื่องของคู่พี่ปอมกับอ๋องแอ๋งให้นะคะ.....เนื้อเรื่องก็เรื่องเดียวกันนั่นแหละค่ะ แต่จะเป็นในมุมมองของพี่เก่งกับน้องบอยเท่านั้นเอง...เรื่องอาจจะดราม่านิดหน่อย เน้น นิดหน่อยนะคะ เพราะไรเตอร์แต่งดราม่าไม่เก่ง...อิอิ
แล้วรอติดตามกันนะค้า ^^ อย่าลืมเม้นให้เค้ากันบ้างน้าตัวเอง...
ว้าว ๆ ลุ้น ๆ รีดเดอร์อยากให้อ๋องนอนหรือไม่นอนดีน้า คึคึ
อย่าลืมเม้นเป็นกำลังใจให้เค้าบ้างนะคะ ^^
ความคิดเห็น