ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Yaoi,Boy's Love] Memories of love กูเคยรักมึงส์ ?(ปอม-อ๋อง)

    ลำดับตอนที่ #14 : Chapter 12 เธอคนนั้น......100%

    • อัปเดตล่าสุด 28 ก.ค. 56


    12

     

    ผมกับปอมเดินออกมาจากโรงหนังก็มุ่งหน้าไปที่รถทันทีเลยละครับ....เพลีย ๆ อยากกลับไปพักผ่อนแย่แล้ว.....แต่ก็เกิดเรื่องอีกจนได้สิน่า....เมื่อเธอคนนั้นมายืนอยู่ข้าง ๆ รถของเรา....


    เอ่อ..สวัสดีค่ะปอม...ดีค่ะอ๋อง....เอ่อคือเรา.....เรา....

    มีอะไหรอครับคุณเอม...”  ปอมถามผู้หญิงคนนั้นก่อนเมื่อเห็นว่าเธออ้ำอึ้งไม่ยอมพูดเสียที..ผมก็อยากจะบีบปากคุณเธอให้รีบพูดจังเลย เพลียครับเพลียอยากกลับคอนโดแย่แล้ว..หงุดหงิดด้วย... หน้าตาผมไม่สบอารมณ์สุด ๆ ปอมก็หันมาปราม ๆ แต่เรื่องอะไรผมจะยอมละก็ไม่พอใจจริง ๆ นี่นา...

    ว่ายังไงละครับ...

    คือรถเอมยางรั่วนะคะ...เพิ่งโทรให้ช่างมารับไปเมื่อกี้เอง..ตอนแรกเอมว่าจะกลับแท็กซี่แต่กระเป๋าตังอยู่ในรถ เลยจะขออาศัยกลับด้วยคนได้มั้ยคะ...

    อ่ออย่างนั้นหรอครับ..แต่ผมไม่รู้จักบ้านคุณนะ...

    เอ่อ เดี๋ยวเอมบอกทางให้ก็ได้ค่ะ...”  หญิงสาวดูจะหงุดหงิดไม่น้อยที่ปอมทำท่าเหมือนจะลืมเรื่องทุกอย่างที่เกี่ยวกับตนเองจริง ๆ .แต่ก็ต้องปั้นหน้าตอบออกมาอย่างช่วยไม่ได้...

    ไม่เอาอะปอมบ้านไกลหรือเปล่าก็ไม่รู้..อ๋องง่วงอยากนอน...”  ผมงอแงขึ้นมาบ้างครับ..อะไรอะมาขอให้คนอื่นเขาไปส่งบ้านไปทั่ว แฟนตัวเองมีไม่โทรไปเรียกละ...ไม่รู้ละผมไม่ยอมหรอก....

    อ๋องไม่เอาน่าอย่างอแงดิ...แล้วคุณเอมไม่โทรหาแฟนคุณเอมละครับ...

    โทรแล้วแต่เค้าปิดเครื่องนะคะ.....เอ่อถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะคะเดี๋ยวเอม...

    เดี๋ยวไปส่งก็ได้ครับ...”  ปอมตอบออกมาในที่สุด เรียกให้คนข้าง ๆ หน้างอเอามาก ๆ เลยทีเดียว...

    ปอม.....นี่ไม่สนใจกันเลยใช่มั้ย...

    อ๋องใจเย็น ๆ ดิ มีเหตุผลหน่อย....

    หึ..เหตุผลหรอ..ไม่มีไม่รู้ละ ถ้าปอมจะไปส่งผู้หญิงคนนี้อ๋องจะกลับแท็กซี่...

    ไม่เอาน่าอ๋อง.....

    ไม่สน..ตกลงจะไปส่งผู้หญิงคนนี้ใช่มั้ย....งั้นอ๋องไปก่อนละนะ...

    อ๋อง....”  ปอมเรียกผมเสียงดังลั่นเลยครับ..ไม่อายเขาบ้างหรือไงนะ....ผมหยุดเดินแต่ยังไม่หันหน้าไปมองปอมครับ...โกรธ ๆ ๆ ๆ...

    มาขึ้นรถเดี๋ยวนี้....

    ไม่....

    อ๋อง.....

    ชิส์...ก็ได้...คอยดูนะจะโกรธไม่นอนด้วยไม่พูดด้วยทั้งคืนเลย...”  อ๋องว่าก่อนจะเดินกลับมา....แต่ก็ชะงักเมื่อเอมเปิดประตูรถด้านหน้าแทนตนเอง....

    เอ่อให้เอมนั่งหน้านะคะเอมจะได้บอกทางได้สะดวก....”  อ๋องจะเดินเข้าไปแย่งนั่งด้านหน้าแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว..จึงเดินสะบัด ๆ กลับไปนั่งหน้างอง้ำด้านหลัง....

    ปอมได้แต่ส่ายหัวด้วยความไม่รู้ว่าจะทำยังไง..จะด่าเธอก็ใช่ที่...ไม่รู้หรือไงว่าที่ตรงนั้นเป็นของอ๋อง...ได้ง้อยาวแน่ ๆ ....

     

    ผมนั่งหน้างอไม่มองหน้าปอมมาตลอดทางกลับบ้านแม่นั่นเลยครับ โกรธ ๆ โกรธสุด ๆ ...ดูท่าจะอยากได้ปอมจนตัวสั่นเลยละสิ...ฮึ่ยโมโห...

    ปอมกับอ๋องทานข้าวกันมาหรือยังคะ...

    เรียบร้อยแล้วครับ...”  ปอมตอบแทน....

    ว้า..ว่าจะชวนแวะทานข้าวสักหน่อย..ไม่เป็นไรคะเดี๋ยวเอมไปทำกินเองที่คอนโดก็ได้...

    ดูครับ..ความเกรงใจเจ้าหล่อนเคยมีในหัวบ้างมั้ย..คนบอกว่าจะรีบกลับบ้านยังจะมาพูดอ่อยปอมให้พาทานข้าวอีก....ปอมก็อีกคน...ดูไม่ออกหรือไงนะว่าโดนอ่อยอยู่นะ...

    ขอบคุณนะคะปอม....

    เดี๋ยวครับคุณเอม...

    ค่ะ....”  หญิงสาวหันมายิ้ม ๆ ให้ปอมอย่างดีใจเมื่อปอมเรียกตนเองเอาไว้.....

    ที่ตรงนั้น..ที่คุณนั่งเมื่อกี้นะ..อย่าคิดที่จะนั่งมันแบบวันนี้อีกนะครับ..เพราะนอกจากอ๋องแล้วจะมีก็แค่ครอบครัวผมเท่านั้นที่ผมจะอนุญาตให้นั่งได้...คนอื่นไม่มีสิทธิ์ เข้าใจผมนะครับ...


    อึ้ง ๆ ๆ เลยละสิครับ...อย่าว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นเลย..ผมยังอึ้งแทนเลยอะ..สงสัยกระอักเลือดไปแล้วมั้งครับ.....นี่ง้อผมใช่มั้ยนี่คืออีกวิธีที่ปอมง้อผม...หึคิดจะง้อกันง่าย ๆ หรอ ไม่มีทางซะหรอกเพราะวันนี้โกรธและโมโหมาก ๆ ...


    มาถึงคอนโดผมก็ตรงขึ้นห้องขึ้นลิฟต์เลยครับไม่ได้รอคนข้างหลังเลย..แต่ก็นะ..ปอมเดินทันผมตลอด..แต่อยากทันก็ทันสิไม่พูดด้วยซะอย่าง....


    ผมเข้าห้องมาก็ตรงเข้าห้องนอนไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำทันทีเลยครับ...

    อาบน้ำเสร็จผมก็นอนทันทีไม่รอให้ผมแห้งเลยครับอยากป่วยช่างมันนอนเลยดีกว่าไม่อยากเห็นหน้าคนใจร้าย...


    ผมนอนหลับตานิ่งได้ไม่นานก็รู้สึกถึงแรงยวบบนเตียงข้าง ๆ ก่อนมือหนาที่เอื้อมมาโอบเอวผมเอาไว้หลวม ๆ ..แต่ผมก็ขยับหนีครับ.ไม่ยอมง่าย ๆ หรอก...

    อ๋อง..ยังโกรธปอมอยู่หรอ....

    “………..” ผมเงียบครับ..ไม่ตอบ ไม่พูด..ผมบอกแล้วไงว่าจะไม่พูดด้วยนะ...

    อ๋อง.....ปอมขอโทษ.....

    “………”

    อ๋องจะไม่พูดก็ไม่เป็นไร....แต่ปอมอยากให้รู้ว่าปอมทำไปเพราะสงสารที่เค้าไม่มีที่ไป...ปอมเลยช่วย.....

    “………..”  ผมรอฟังอยู่ครับ.....

    “………….”  อ้าว..เงียบ เงียบทำไมวะ...เฮ้ย......เงียบ..แถมยังไม่กอดอีก.....ผมเหลือบตามอง ปรากฏว่าปอม
    นอนตะแคงหันหลังให้ผมไปแล้ว...


    อ๋อง....ถ้าอ๋องยังไม่อยากรับฟังปอม..ยังไม่พร้อมที่จะฟัง....ปอมก็จะยังไม่พูด..นอนไปก่อนก็ได้..ฝันดีนะครับ......

    เอ่อ รู้สึกใจหายแปลก ๆ แฮะ...... ผมนอนพลิกตัวไปมา ๆ แต่แล้วก็ทนไม่ไหว...ผมพลิกตัวมาทางด้านที่ปอมนอนอยู่..แล้วค่อย ๆ เอื้อมมือไปกอดเอวปอมหลวม ๆ ....

    ปอม..ทำไมไม่พูดต่อละ...

    ก็เห็นอ๋องไม่อยากฟังเลยไม่อยากพูด เดี๋ยวจะพรานให้อ๋องโกรธปอมไปมากกว่านี้อีก...

    ไม่เลย..อ๋องรอฟังอยู่นะ...

    อืม....

    ปอม..หันมาหาอ๋องได้มั้ย..แบบนี้อ๋องไม่ชอบเลย....

    ครับ.......”  ปอมค่อย ๆ พลิกตัวกลับมากอดผมด้วยเช่นกัน...

    ปอมก็ไม่ชอบเลยเหมือนกันนะเวลาที่อ๋องนอนหันหลังให้แบบเมื่อกี้....

    อืม..อ๋องจะไม่ทำอีก....

    พร้อมจะฟังแล้วใช่มั้ย....

    อื้อ....

    ปอมไม่อยากไปส่งเธอเท่าไรหรอก..แต่เธอเป็นผู้หญิง..แถมยังมืดค่ำแล้วด้วย.มันอันตรายนะที่จะปล่อยเขาเอาไว้....

    แล้วทำไมปอมยอมให้เธอนั่งข้างหน้าละ...

    ปอมไม่อยากให้เธอนั่งเลยนะ...แต่อ๋องจะให้ปอมด่าเธอต่อหน้าคนเยอะ ๆ แบบนั้นนะหรอ...

    อืม..อ๋องเข้าใจแล้ว....

    ครับ...ปอมขอโทษนะ..ต่อไปจะไม่ทำอีก...

    อื้อ..อ๋องก็ขอโทษเหมือนกัน ต่อไปจะไม่ทำตัวงี้เง่าอีกแล้ว....

    ครับ....นอนนะคนดีของปอม..พรุ่งนี้ต้องไปทำงานไม่ใช่หรอ....

    อืม.....

    เดี๋ยว ๆ ..แล้วต้องไปเจอไอ้นั่นอีกละสิ...

    ก็ต้องเจอดิ..เค้าเป็นคนไข้เคสของอ๋องอะ...

    ไปด้วยได้มั้ย...

    บ้าเปล่า..อ๋องไปทำงานนะ...

    ไม่เอาอยากไปด้วย...

    ปอม...มีเหตุผลหน่อยสิ...

    เฮ้อก็ได้....อย่าไปพูดอะไรกับมันมากนักนะ......


    อืม..รู้แล้ว ๆ .....”  เหมือนผมจะได้นอนกันนะครับ..แต่ก็ยังไม่จบเรื่องคุยกันเสียที.... ปอมคุยไปลูบแขนไป..เอาเถอะ...คืนนี้ผมจะได้นอนมั้ยมารอลุ้นเอาละกัน....


    50%

     

    ปอม ไม่เอาน้า..พรุ่งนี้อ๋องต้องไปทำงาน....

    นิดหน่อยเอง ไม่ทำอะไรมากหรอกน่า...

    จะ...จริงนะ...

    อืม....



    ปอมก้มลงมาจูบปากผมทันทีเลยครับ......ลิ้นร้อนถูกส่งเข้ามาสำรวจในโพรงปากผมจนทั่วก่อนจะเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นผมอย่างเอาแต่ใจ ผมก็ตอบสนองสิครับเรื่องอะไรจะยอมละ...เราแลกลิ้นกันอย่างเมามันไม่มีใครยอมใคร..มือไม้ปอมก็ไม่อยู่สุขลูบไล้ไปทั่วท้องของผม..ไม่วายเคลื่อนขึ้นไปสะกิดตุ่มไตของผมอีก เล่นเอาผมขนลุกไปทั้งตัวเลยครับ...ความรู้สึกวาบหวามปะปนกับความสุขทุกสัมผัสที่ปอมมอบให้ผมทุกครั้งที่เราแสดงความรักต่อกัน ทุกสัมผัสทุกการกระทำมันทำให้ผมไม่อาจะแยกจากปอมได้อีกแล้ว....

     
     

    อื้อ..ปอม...”  ปอมถอนริมฝีปากออกช้า ๆ ก่อนจะก้มลงไปซุกไซร้ซอกคอมผม..ไซร้ไปไซร้มาเจ็บจี๊ดเลยครับรู้เลยว่าปอมทำรอยรักไว้ให้ผมอีกแล้ว..แถมครั้งนี้ยังสูงซะด้วย..ปกเสื้อปิดไม่มิดแน่ ๆ ...


    อ๊ะ..ปอม....


    ปอมละใบหน้าจากซอกคอผมก่อนจะก้มลงมาจูบผมหนัก ๆ อีกครั้ง..แล้ววิ่งไปเข้าห้องน้ำเลยครับ....สงสัยจะตื่นแล้วหึหึ..ดีนะที่ผมยัง...รู้จักหักห้ามใจเป็นเหมือนกันนี่....

    ...


    ผมนอนรอได้ไม่นานปอมก็เดินกลับมานอนข้าง ๆ ผมก่อนจะรวบตัวผมเข้าไปกอดครับ....

    ปอม...ทนทรมานทำไมละ...

    ไม่อยากทำร้ายคนจะไปทำงานพรุ่งนี้...

    จริงอะ...

    พูดมากน่า..เดี๋ยวก็ต่อซะหรอก...อารมณ์มันดับยากแต่เกิดง่ายนะจะบอกให้...

    คิคิ นอนก็ได้....คนหื่น...”   ผมว่าก่อนจะซุกหน้าเข้ากับอกปอม แล้วเราทั้งสองคนก็เข้าสู่ห้วงนิทราในที่สุด...

     

     

    ผมตื่นนอนแต่เช้าเพื่อมาเตรียมตัวไปทำงานครับ....ปอมยังนอนหลับสบายอยู่บนเตียงผมยังไม่อยากปลุกเขาหรอก ก็หลับสบายซะขนาดนั้น...แล้วผมที่ตามมาก็คือ อาหารเช้าก็สั่งจากร้านไปตามระเบียบครับ...ผมจัดการอาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จก่อนจะโทรสั่งอาหารเช้า แล้วเข้าไปปลุกปอมให้ลุกมาอาบน้ำเตรียมตัวทานข้าวเช้าครับ....


    ปอม....

    ปอม...ตื่นได้แล้ว....


    อืม......”  ปอมพลิกตัวไปมาสองสามครั้งก่อนจะลืมตามองผมครับ....

    อาบน้ำเสร็จแล้วหรอ...

    อืม....อ๋องโทรไปสั่งข้าวให้แล้ว...

    อืม...รอกินพร้อมกันนะ....

    รู้แล้ว..ไปอาบน้ำก่อนเลย.....

    อ๋อง...ลืมอะไรหรือเปล่า.....


    ไม่ลืมหรอก....จุ๊บ....มอนิ่งคิส.....”  ผมรีบจุ๊บปากปอมเบา ๆ ก่อนจะผละออกแล้วเดินออกไปนั่งดูทีวีด้านนอกเลยครับ..ก็คนมันเขินอะ..รู้ว่าเคย ๆ กันอยู่แต่ก็ยังหยุดเขินไม่ได้อยู่ดี...ผมยังอายเป็นนะครับไม่เหมือนปอมหรอกที่ด้านได้ด้านดีนะ....

     

     

    อ๋อง นั่งนินทาอะไรปอมในใจหรือเปล่านะ...”  นั่นรู้ทันอีก..สงสัยชาติที่แล้วเกิดเป็นเอ็ดเวิร์ด คัลเลนแน่ ๆ เลย อ่านใจคนออกอะ...

    เปล่า..อ๋องนั่งดูการ์ตูนอยู่ไม่เห็นหรอ...

    แล้วไป.....


    ออด  ออด.....


    ผมทำท่าจะลุกไปรับอาหารแต่ปอมห้ามไว้ก่อนแล้วเดินไปรับเอง....ก่อนจะนำอาหารไปวางไว้ที่โต๊ะในห้องอาหาร...

    วันนี้เดี๋ยวปอมไปรับไปส่งนะ...

    คิดอะไรอยู่เนี่ยจะไปรับไปส่ง...

    ก็อ๋องทำงานเหนื่อย ๆ ปอมเองก็ยังไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว...อยากดูแล เมีย อะ..ไม่ได้หรอ...”  นิ่งสิครับ..นิ่งเลยไอ้อ๋อง....มะ..เมีย..งั้นหรอ....เขินเว้ย..ชีวิตนี้เคยคิดแต่จะมีเมีย ไม่คิดว่าจะได้มาเป็นเมียเขาซะเอง....คิดแล้วก็ขัด ๆ เขิน ๆ ยังไงไม่รู้....เป็นผู้ชายแต่ดันมาได้ใช้สถานะนี้...

    คิดอะไรอ๋อง...

    เปล่า....

    แล้วเงียบเพื่อ....

    ก็คนมันเขินอะ....

    ฮ่า ๆ ...กิน ๆ ไม่พูดแล้ว..เดี๋ยวไม่ได้ไปทำกันพอดีงานการนะ....


    กินข้าวเสร็จผมก็ออกมาทำงานครับ โดยมีสารถีก็คือคุณแฟนสุดหล่อของผมเองครับ...วันนี้เป็นวันแรกที่ปอมบอกว่าจะลองไปช่วยงานที่ร้านของพ่อเขาครับ.....ก็ดีเหมือนกัน นั่ง ๆ นอน ๆ กิน ๆ จนจะเป็นหมูอยู่แล้ว.....

     
     

    เลิกแล้วโทรมาบอกนะอ๋อง..โทรมาก่อนเวลาหน่อยก็ได้จะได้ไม่ต้องรอนาน...

    คร๊าบ..คุณแฟน.....จุ๊บ...”  ผมตอบรับก่อนจะยื่นหน้าไปจุ๊บปากปอมอีก 1 ครั้ง...แล้วรีบเปิดประตูรถลงไปทันที....ผมให้ปอมมาส่งที่ร้านกาแฟที่มานั่งประจำกับไอ้เก่งครับ...  เปิดประตูเข้าไปก็ต้องชะงักเมื่อเห็นไอ้เพื่อนตัวดีมานั่งหน้าหงอยอยู่แบบนี้....

    เฮ้ย เก่ง เป็นไรวะ..หงอยแต่เช้า....

    เฮ้อ...กูเครียดวะ...

    เฮ้ย มึงเครียดเรื่องอะไร...


    จะเรื่องใครได้อีกละวะที่จะทำให้กูเครียดได้เนี่ย...”  เก่งเงียบก่อนจะเอ่ยตอบออกมาอย่างเหนื่อย ๆ 

    น้องบอยหรอ...

    อืม....”  ไอ้เก่งตอบออกมาเสียงเบาแผ่ว...

    ทำไมหรอ..พักหลัง ๆ มานี่น้องเค้าก็ดีกับมึงแล้วนี่.....

    สิ่งที่มึงเห็นกับกูเห็นมันไม่เหมือนกันนะเว้ยอ๋อง...เออต่อหน้าพวกมึงเขาอาจะทำตัวสนิทกับกูจนเหมือนเราเข้าใจกัน เข้ากันได้ดี...แต่เปล่าเลย..สิ่งที่มึงเห็นมันต่างกันกับความเป็นจริงเลยวะ...จริง ๆ แล้วกูก็ไม่อยากจะพูดเรื่องนี้กับมึงหรอกนะ..แต่กูอยากระบาย กูอยากปรึกษาใครสักคน...

    ทำไมกูต้องไม่สบายใจด้วยละเก่ง...

    ก็น้องบอยเค้าชอบแฟนมึงนี่...

    กูไม่คิดมากหรอก....ปอมรักน้องบอยเหมือนน้องชายคนนึงเท่านั้นเอง...

    อืม..มึงไม่คิดมากก็ดี.....

    มึงจะไม่เล่าให้กูฟังหน่อยหรอวะ...

    อืม....เล่าก็ได้.....บอกตรง ๆ เลยนะเว้ย..มึงอย่าคิดมากนะ...น้องบอยนะยังไม่เลิกรักแฟนมึงหรอก...ตลอดเวลาน้องเขาบอกว่าจะเปิดใจให้กู แต่เปล่าเลยวะ..น้องเค้าไม่เคยทำได้อย่างที่พูดเลย....กูเจ็บวะอ๋อง..เจ็บจริง ๆ นะเว้ย....


    เอาเถอะ..สักวันน้องมันจะเข้าใจว่ามึงรักมันมากขนาดไหน....เชื่อกูสิ...แล้วกูก็มองออก..ว่าน้องมันนะก็คงมีใจให้กับมึงบ้าง...ตอนนี้มันอาจจะกำลังสับสนก็ได้นะเว้ย..ให้เวลาน้องมันหน่อย...

    อืม..กูจะพยายามทนต่อไป.....

    อืม..มันต้องอย่างนี้สิวะเพื่อนกู....ไปเถอะ..ได้เวลาแล้ว....

    อืม....

    ตั้งใจนะมึงอย่ามัวแต่เหม่อ....

    อืม ๆ รู้แล้ว ๆ ....


    กรี๊ดดดมากลงให้ครบแล้ว.....คึคึ  ไรเตอร์มีแจม ๆ เรื่องของพี่เก่งนิดหน่อย...
    เพราะมีรีดเดอร์รีเควส เรื่องของพี่เก่งกับน้องบอย....ไรเตอร์ใจดีจะแต่งเรื่องสั้นแทรกอยู่ในเรื่องของคู่พี่ปอมกับอ๋องแอ๋งให้นะคะ.....เนื้อเรื่องก็เรื่องเดียวกันนั่นแหละค่ะ แต่จะเป็นในมุมมองของพี่เก่งกับน้องบอยเท่านั้นเอง...เรื่องอาจจะดราม่านิดหน่อย เน้น นิดหน่อยนะคะ เพราะไรเตอร์แต่งดราม่าไม่เก่ง...อิอิ
    แล้วรอติดตามกันนะค้า ^^  อย่าลืมเม้นให้เค้ากันบ้างน้าตัวเอง...



    ว้าว ๆ ลุ้น ๆ รีดเดอร์อยากให้อ๋องนอนหรือไม่นอนดีน้า คึคึ 
    อย่าลืมเม้นเป็นกำลังใจให้เค้าบ้างนะคะ ^^

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×