คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter 2
Chapter 2
“คุณแม่คะ นายคุมะเป็นเกย์ค่ะ!!”ฉันพูดกับแม่ที่นั่งปลอกผลไม้ให้พ่ออย่างใจเย็น อาวเฮ่ย!!ทำไมไม่เห็นมีใครสนใจฉันเลยอ่ะ นี้ฉันจริงจังนะเนี่ย!
“แม่ไม่เชื่อหนูเหรอคะ?”ฉันเดินเข้าไปหาแม่ แม่เงยหน้าขึ้นแล้วมองมาที่ฉันพร้อมกับยิ้มบางๆให้
“ทำไมแกล้งคุมะเขาอย่างนี้ล่ะลูก มันไม่ดีนะ” ‘แกล้ง’ นี่แม่ฉันเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า หน้าฉันดูเป็นนางมารร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ? ที่หนูพูดนี่ความจริงนะแม่! แม่เชื่อหนูสิ
“หนูพูดจริงๆนะคะแม่ ก็เมื่อวาน--”
“พอๆ เลิกแกล้งคุมะแล้วขึ้นไปทำงานได้แล้วไป”แม่พูดขึ้นมาก่อนที่ฉันจะพูดจบ อะไรอ่ะฉันพูดอะไรผิดก็นายคุมะมันเป็นเกย์จริงๆนี่หว่า ฉันไม่ใช่คนขี้โกหกนะแล้วก็ไม่มีเหตุผลที่ฉันจะต้องแกล้งหมอนั้นด้วย
“ก็ได้ค่ะ”โอเค ฉันจะไม่พูด ไม่ยุ่ง ไม่สนใจอะไรเกี่ยวกับนายคุมะแล้วเพราะยังไงซะฉันกับนายคุมะก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอยู่แล้วไม่ว่าตอนนี้ ตอนนั้น หรือตอนไหน
ฉันเดินขึ้นห้องไปอย่างว่าง่าย แต่ไม่รู้ทำไมฉันถึงรู้สึกแปลกๆ เอ...แต่ก็ช่างเถอะคงคิดมากไปเองล่ะมั้ง ฉันหันกลับไปมองแม่อีกครั้งแล้วเดินกลับขึ้นห้องไป
“เรื่องชักไปกันใหญ่แล้วนะแม่”
“นั้นสิ ไม่ได้การณ์แล้วล่ะพ่อ”
------------------
เช้าวันทำงานที่(เกือบ)แสนจะสดใส ถ้าไม่มีนายคุมะหน้าบูดมานั่งอยู่ในบ้านฉัน!! ฉันในชุดนอนสภาพหัวที่เพิ่งตื่น ขี้ตาก็ยังไม่ได้แคะ! เดินเข้าไปหานายคุมะแล้วถามว่า
“นายมาทำอะไรที่นี้”ฉันเลื่อนเก้าอี้ออกแล้วนั่งลงตรงข้ามนายคุมะ
“แม่บอกให้ฉันมารับเธอไปทำงาน”ว่างมากสินะ!! ทำไมต้องมารับฉันด้วยว่ะ! ฉันไปของฉันเองมันก็ดีอยู่แล้วอย่าให้ฉันต้องมาทรมานโดยมีไอ้มั่นหน้านี่มาขับรถให้ฉันเลยเถอะ!!
“ฉันไปเองได้ นายไปทำงานของนายเถอะ”นายคุมะจ้องฉันนิ่งๆ นี่เขาไม่เข้าใจที่ฉันพูดใช่ม่ะ! หรือว่าเขาเพิ่งตื่นเหมือนฉันแต่ดูจากสภาพหน้าแล้วน่าจะตื่นมาตั้งแต่ตีห้ามานั่งมาร์กผิว ผู้ชายบ้าอะไรหนังหน้าเนียนกว่าฉันอีกค่ะ!
“ไปอาบน้ำ แล้วรีบแต่งตัวลงมา ฉันก็มีงานการต้องทำ”มีงานต้องทำก็ไปทำสิวะคะ จะมานั่งทำด๋อยอะไรตรงนี้
“ก็ไปทำงานของนายสิ ฉันไปเองได้”นายคุมะไม่ฟังที่ฉันพูด หันไปจิบกาแฟ(ที่แม่ฉันน่าจะเป็นคนเอามาให้)หยิบนั่งสือพิมพ์มาอ่านโดยไม่สนใจคนสวยๆที่นั่งอยู่ตรงหน้ามันเลย!
ฉันเลิกสนใจนายคุมะแล้วเดินขึ้นไปอาบน้ำเพื่อจะลงมากินข้าว ถ้ามัวแต่ไล่นายคุมะฉันคงได้ไปทำงานสายกันพอดี ฉันเดินเข้าห้องมาแล้วจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อที่จะอาบน้ำ วันนี้ฉันจะอาบน้ำนานกว่าปกติหน่อยแล้วกันเผื่อนายคุมะจะเปลี่ยนใจกลับบ้าน
“อย่าอาบน้ำนานนะ ฉันขี้เกียจรอ”เอ๊ะ! เสียงใครว่ะ! ฉันว่าก่อนเข้ามาในห้องน้ำฉันอยู่คนเดียวนะ หรือว่าจะเป็น...นายคุมะ!!
เขาเข้ามาทำบ้าอะไรในห้องฉันวะ!! แต่ประเด็นไม่ใช่ตรงนั้นค่ะ! นี้มันห้องฉันเขาถือวิสาสะอะไรเข้ามาให้ห้องฉันแบบนี้! ประตูก็ไม่เคาะ! ไอ้บ้า!!
“นายเข้ามาได้ไง!!”ฉันตะโกนลอดห้องน้ำออกไป
“เดินเข้ามา”กล้าพูดเนอะ!เดินเข้ามา เขาใช่อะไรคิดเขาเป็นผู้ชายนะ ถึงใจจะเป็นผู้หญิงก็เถอะแต่เข้ามาในห้องผู้หญิงแบบนี้มันไม่ดีนะโว้ย!! เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น!!!
“นายออกไปก่อน ฉันจะแต่งตัว”
“ไม่ออก!”เขาพูดบ้าอะไรออกมา! ใช้อะไรคิดเนี่ย! เขาไม่ออกไปฉันจะแต่งตัวยังไง
“นายไม่ออกไป ฉันก็แต่งตัวไม่ได้หรอกนะ”
“ทำไมจะไม่ได้”หลังจากที่เขาพูดจบเสียงเคาะประตูห้องน้ำก็ดังขึ้น นี่เขากำลังจะทำอะไรอ่ะ?
“เปิดประตู”ห๊ะ!! บอกให้ฉันเปิดประตูเนี่ยนะ!!
“บ้าเหรอ!? จะให้ฉันออกไปในสภาพนี้เหรอ?”
“ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก เธอไม่ได้สวยอะไรขนาดนั้น”เออฉันรู้!ไม่ต้องย้ำก็ได้ ฉันเดินไปที่ประตูห้องน้ำแล้วเปิดออกแง้มๆ มือของเขาลอดผ่านเข้ามาพร้อมกับถุงกระดาษสีสวย
“ใส่ซะ”เขาพูดแล้วชักมือกลับ ฉันเปิดถุงกระดาษออกก็พบว่ามันเป็นชุดกระโปรงลายสก็อต นี่เขายื่นอะไรมาให้ฉันเนี่ย!! คิดว่าฉันใส่ได้เหรอยะ!ตัวเล็กนิดเดียว
ฉันหยิบชุดนั้นออกมา ฉันพยายามยัดตัวฉันลงไปในชุด(อย่าเพิ่งคิดว่าฉันอ้วน เสื้อมันตัวเล็กฉันไม่ได้อ้วน) ฉันดึงมันขึ้นมาแล้วมองไปที่กระจกในห้องน้ำ เฮ่ย!ดูดีอ่ะ! ก็อย่างว่าแหละคนมันสวยใส่อะไรก็สวย ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำก็พบว่านายคุมะนั่งอยู่ที่เตียงของฉัน
“ยังไม่ลงไปข้างล่างอีกเหรอ?”ฉันถามขณะที่กำลังหวีผมที่พันกัน
“นั่งลง”
“ห๊ะ!”เขาไม่รอให้ฉันตกลงอะไรทั้งนั้นแต่กลับเดินมาดึงตัวฉันให้นั่งลงข้างเตียง นายคุมะดึงหวีไปจากมือฉันแล้วสางผมสั้นๆของฉัน
“ทำไมย้อมหัวสีทอง”นายคุมะถามขณะที่หวีผมให้ฉันอย่างเบามือ(ขนาดหวีหัวตัวเองยังไม่เบาขนาดนี้เลย)
“ชอบ”ฉันตอบสั้นแล้วเงยหน้าขึ้นมองเขา
“แล้วทำไมนายถึงย้อมหัวสีม่วงอ่ะ”ฉันถามเขาคืนบ้าง เขาดันหัวฉันให้ก้มลงเพื่อที่จะสางผมฉันต่อ
“ชอบ”นี่เขาเลียนแบบคำพูดฉันใช่ม่ะ!! ฉันไม่พูดอะไรต่อจากนั้นปล่อยให้เขาหวีผมให้ฉันไปเรื่อยๆ เขาลุกขึ้นแล้วดึงแขนฉันให้ลุกตาม
“รีบกินข้าวด้วย ฉันไม่อยากไปทำงานสาย”นายคุมะพูดแล้วเดินออกไปจากห้องฉัน ฉันเดินตามไปติดๆเพราะตอนนี้ท้องของฉันมันกำลังต้องการอาหารแล้วค่ะ
ฉันนั่งกินข้าวอยู่ตรงหน้านายคุมะ แต่เขาไม่สนใจฉันหรอกค่ะมัวแต่เล่นโทรศัพท์ส่องหนุ่มๆอยู่ ทำไมฉันรู้น่ะเหรอก็แว่นตาที่เขาใส่มันสะท้อนไงล่ะ!! แต่เวลาใส่แว่นนี้ก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย เขานั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว(เหมือนคนมีความรักอ่ะค่ะ) ผู้ชายคนนั้นคงหล่อมากสินะ
“แฟนนายหล่อเนอะ”ฉันพูดขึ้นมา ทำให้นายคุมะที่เห็นฉันเป็นอากาศธาตุเมื่อสองนาทีที่แล้วหันมาสนใจฉันทันที แหม..พอรู้ความลับเข้าหน่อยทำเป็นตาโตเชียวนะ
“เธอว่าไงนะ”เวลานายคุมะกลัวนี่ตลกชะมัด หน้าซีดๆกับตาโตๆบวกเหงื่ออีกสองสามเม็ดเข้ากันซะไม่มี!
“แฟนนายไง หล่อดี”ฉันพูดออกไปหน้าตาเฉย นายคุมะพุ่งเข้ามาปิดปากฉัน เฮ่ย!ฉันกินข้าวอยู่นะ!
“เธอรู้ได้ยังไง!!”ฉันดึงมือเขาออกจากปากฉัน แหวะ!!มืออย่างเค็มอ่ะ!
“นายอย่าลืมสิความลับมันไม่มีในโลก”ฉันยิ้มกริ่ม เวลาหมอนี่กลัวก็น่าสงสารอยู่อ่ะนะ แต่กลับฉันไม่เลยค่ะหมอนี่ไม่น่าสงสารเลยสักนิด
“เธอห้ามบอกเรื่องนี้กับใครนะ”
“ถ้าไม่บอกแล้วฉันจะได้อะไร”ตอนนี้ฉันเหมือนนางร้ายในละครก็มิปาน ฉันเงยหน้าขึ้นมองนายคุมะที่เหมือนคนกำลังโกรธจัดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
“เธอ!”
“ฉันไปทำงานก่อนนะ”ฉันหยิบกระเป๋าเป้ขึ้นมาแล้วเดินออกจากบ้านไปขึ้นรถ นายคุมะเดินตามมาติดๆก่อนจะเอื้อมมือมาดึงแขนฉัน
“ไปขึ้นรถ”
“ไม่!”
“ไม่ไปใช่ไหม ได้!”เขากระชากฉันไปด้วยแรงควาย! นี่เขาเป็นเกย์จริงๆเปล่าวะเนี่ยโหดชะมัด! เมื่อมาถึงรถเขาก็เหวี่ยงฉันเข้าไปในรถ ไม่ทันได้ตั้งตัวเขาก็เข้ามาในรถแล้ว เขาสตาร์ทรถก่อนจะขับออกไป โถ่สวย...ทำไมแกต้องมาเจออะไรแบบเน้!!!
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
ความคิดเห็น