ลำนำรักวิหคสวรรค์ (จบแล้ว) - นิยาย ลำนำรักวิหคสวรรค์ (จบแล้ว) : Dek-D.com - Writer
×

    ลำนำรักวิหคสวรรค์ (จบแล้ว)

    เทพเฟยเทียนรับภารกิจให้มาตามจับวิหคสวรรค์ที่หนีลงมายังโลกมนุษย์ โดยถูกส่งลงมาพร้อมกับเทพธิดาเพ่ยหลินที่โดนลงโทษเพราะแอบเลี้ยงปีศาจลูกท้อ ทั้งคู่จะต้องตามหาวิหคสวรรค์ให้พบก่อนที่จะเกิดภัยพิบัติใหญ่

    ผู้เข้าชมรวม

    1,507

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    9

    ผู้เข้าชมรวม


    1.5K

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    45
    จำนวนตอน :  23 ตอน (จบแล้ว)
    อัปเดตล่าสุด :  19 เม.ย. 65 / 11:49 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    มีจำหน่ายในรูปแบบ E- Book แล้วค่ะ มีตอนพิเศษ 2 ตอน 

    https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNjQ4NTkxIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NjoiMTkxNjU3Ijt9

    ลำนำรักวิหคสวรรค์

    จัดโปรโมชั่นอยู่นะคะ เล่มละ 97 บาท

    มหาเทพเฟยเทียนเทพผู้คุมกฏสวรรค์ได้รับพระบัญชาจากเง็กเซียนฮ่องเต้ให้มาตามจับวิหคสวรรค์ที่ถูกพลังมารครอบงำซึ่งหนีลงมายังโลกมนุษย์ ท่านเทพถูกส่งลงมาพร้อมกับเทพธิดาน้อยเพ่ยหลินที่โดนลงโทษเพราะนำสัตว์เลี้ยงจากโลกมนุษย์ขึ้นมาบนสวรรค์และก่อความวุ่นวายในงานเลี้ยงลูกท้อ คนหนึ่งจริงจัง คนหนึ่งชอบเล่นซน จะไปกันรอดไหมแล้วจะไปรักกันได้อย่างไรติดตามในเล่มได้เลยค่ะ
    ............................................................................................................................................................
    เพ่ยหลินยกมือโอบรอบคอเขาไว้ นางจ้องหน้าเขานิ่งนาน คิ้วของเฟยเทียนเลิกขึ้นอย่างประหลาดใจ

    “ท่านต้องเป็นของข้าคนเดียว” นางบ่นงึมงำ

    เฟยเทียนกลั้นยิ้ม

    แต่....วินาทีต่อมาเทพธิดาน้อยใจกล้า นางประกบริมฝีปากกับเขา รสสัมผัสชวนให้เขามึนเมาโดยไม่ต้องพึ่งเหล้าบ่มของเหวินหลง

    เฟยเทียนลิ้มรสชาติหวานละมุนจากริมฝีปากของเทพธิดาน้อย มือของเขารวบตัวนางเข้ามาใกล้ ฝ่ามือของนางลูบไล้ตัวเขาจนรู้สึกสะท้าน

    เฟยเทียนขบเม้มริมฝีปากของเพ่ยหลินอย่างนุ่มนวลชวนเคลิ้ม ท่านเทพถอนจูบออกแต่ยังอ้อยอิ่งรอให้เพ่ยหลินลืมตา

    “ข้าตั้งใจว่าจะไม่ทำอะไรเจ้า” เขาบอกเสียงแผ่วคล้ายละเมอ

    เพ่ยหลินยิ้มพลางใช้ปลายนิ้วไล้ไปตามสันกรามของเฟยเทียน นางมองเขาด้วยสายตาลึกซึ้งอ่อนหวาน

    “เช่นนั้น...ท่านก็อยู่เฉยๆ ไว้เป็นหน้าที่ข้าเอง”

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น