~วุ่นนัก รักสลับตัว~

ลำดับตอนที่ #8 : ~A Big Project~ +Pic 10% หัดใส่รูปเจ้าค่ะ

อุอุในที่สุอิฉันก็ใส่รูปได้สำเร็จ เพิ่มรสชาติในการอ่าน
ขอคอมเม้นเป็นกำลังใจตามเคยนะคร้า อ้อ!!ตอนนี้นู๋เรนมะค่อยออกเท่าไหร่
ไว้ตอนหน้า อุอุ... ไม่บอกแระ ตามอ่านกันต่อไปน้า
**********************************************************
" พวกนายเสร็จกันรึยังห๊า!! เดี๋ยวก็ไปสายกันพอดี " ยูชอนตะโกนถามสองหนุ่มที่ป่านยังขลุกอยู่ในห้องแถมปิดประตูซะมิดชิดอีกทั้งๆที่เกือบจะได้เวลาออกจากบ้านอยู่แล้ว

" เดี๋ยวๆ รอแปปนึงๆ... ยุนโฮอ่ะ ใส่สร้อยข้อมืออันนี้แหละดีแล้ว จะได้เหมือนกันไง " หนุ่มหน้าหวานตะโกนกลับไปแล้วหันกลับมาพูดกับคนตัวสูงข้างๆ

" แต่ฉันว่าใส่สร้อยคู่เส้นนี้ดีกว่านะ คนอื่นจะได้เห็นด้วยไง อิอิ " หมียุนถือสร้อยคอสองเส้นที่เหมือนกันเด๊ะอย่างกับสร้อยคอ(ไม่ใช่อย่างกับแกะ เพราะมันเป็นสร้อยคอ อะ...งงคะงง ^_^')ไว้ในมือพลางทำหน้ายิ้มเจ้าเล่ห์

" ไอ้หมีบ้า จะให้คนอื่นเขาเห็นทำไมเล่า เดี๋ยวนี้ปาปารัสซี่ยิ่งเยอะๆอยู่ด้วย สร้อยข้อมืออะดีแล้ว ไม่เด่นดี "

" แต่ว่า...." ใบหน้าคมทำตาละห้อย แต่ด้วยความที่เริ่มรำคาณนิดๆ โบแจจึงยื่นคำขาด

" งั้นก็ไม่ต้องใส่มันทั้งสองอย่างอะแหละ! " เท่านั้นเองยุนโฮก็รีบวางสร้อยคอแทบไม่ทัน

" อะค้าบๆ ใส่สร้อยข้อมือก็สร้อยข้อมือเนอะ เจ้าหญิงอย่าโกรธนะค้าบบ มะ ให้ยุนยุนใส่ให้น๊ะ " มือหนายกข้อมือบางขึ้น พลันรอยยิ้มน้อยๆก็ผุดขึ้นที่มุมปากกับสิ่งที่ปรากฏขึ้นในสายตา

" ดีใจจังที่นายยังใส่เจ้านี่ไว้อยู่  " ที่นิ้วนางข้างซ้ายปรากฏแหวนเงินวงเล็กประดับอยู่ คนพูดประคองมือเรียวขาวนั้นไว้แล้วลูบแหวนเบาๆ

" ก็ฉัน...ชอบนี่..." คนตอบเงยหน้าขึ้นสบตาแล้วแย้มริมฝีปากแดงอิ่มนั้นยิ้มอย่างน่ารัก ทำเอาคนตรงหน้าอดใจไม่ไหวคว้าเอวบางเข้ามาใกล้แล้วค่อยๆประทับริมฝีปากร้อนลงไปเพื่อซึมซับเอาความหวานของคนในอ้อมแขนมาครอบครอง

" อืมมม... " มือน้อยเริ่มป่ายสะเปะสะปะไปตามแผ่นหลังกว้าง ร่างกายเริ่มไร้สิ้นเรี่ยวแรงเมื่อถูกความอบอุ่นล่วงล้ำเข้ามาภายในช่องปากแดงระเรื่อ แต่แล้ว...

' ก๊อกๆๆ! '

" นี่แจจุง ยุนโฮ ทำอะไรอยู่ เดี๋ยวมันจะสายแล้วนะเว้ยยยย!!! " มิคกี้เจ้าเก่าตามมาเคาะประตูถึงที่ทำให้คนตัวโตต้องถอนจูบออกไปอย่างเสียดาย

" ไว้มาต่อกันคืนนี้นะโบแจ...เออๆไปแล้วเว้ย!! " หมียุนกระซิบข้างใบหูก่อนจะคลายอ้อมกอดแล้วเดินไปเปิดประตูซึ่งมียูชอนยืนจังก้าเท้าเอวอยู่หน้าห้อง สายตามองทั้งคู่อย่างพินิจพิเคราะห์ ก่อนจะยักไหล่แล้วหันหลังกลับไปแต่มิวายแอบแซว

" อย่าลืมหยิบไปด้วยล่ะ ไอ้ข้อมือเจ้าปัญหานั้นหน่ะ ฮึๆ  " ประโยคคำพูดลอยๆปะทะสองหนุ่มนั้นเข้าอย่างจัง ทำเอาทั้งคู่ได้แต่มองหน้ากัน เขินกับความรู้ทันของเพื่อน

                รถตู้สีดำคันงามค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากอพาร์ตเม้นหรูเมื่อทั้ง5หนุ่มได้เข้าไปประจำที่กันเรียบร้อย ที่นั่งประจำของแต่ละแทบจะไม่เคยเปลี่ยน ยูชอนที่เดินขึ้นรถคนแรกจองที่ริมหน้าต่างท้ายรถ ตามด้วยโลมาน้อยที่เดินตามต้อยๆไปนั่งข้างๆอย่างรู้งานสวีทหวานแหว๋วกันอยู่เบาะหลังสองคน เบาะอีกสามที่ที่เหลือด้านหน้ามีแจจุงเป็นเจ้าประจำ หากแต่ถึงแม้ว่าเจ้าตัวจะขึ้นก่อนสองคนที่เหลือเขากลับเลือกนั่งเบาะตรงกลางซะงั้น ทำให้ชางมินต้องลำบากเดินเข้าไปนั่งด้านในริมหน้าต่าง ส่วนคนที่ขึ้นหลังสุดอย่างหมียุนหัวหน้าวงจำต้องขึ้นปิดท้ายเพราะกลัวว่าลูกทีมจะมากันไม่ครบเขาจึงได้นั่งที่ๆเหลือไว้หนึ่งที่อย่างไม่มีทางเลือก

' ติ๊ด ตะละลิด ติ๊ดชึ่งๆๆ~' เสียงเรียกโทรศัพท์ของแจจุงดังขึ้น ด้วยความที่กำลังเหม่อทำให้ใบหน้าสวยที่กำลังเคลิ้มหลับบนหัวไหล่หนาของยุนโฮสะดุ้งตื่นขึ้น

' ใครโทรมาขัดจังหวะฟร่ะ ' เจ้าของเสียงเรียกเข้าคิดในใจอย่างหงุดหงิด กำลังจะหลับสบายๆดันมีคนมามารมาผจญอีกแล้ว

" ใครโทรมาหน่ะ ผู้จัดการรึเปล่า? " ยุนโฮหันหน้ามาถาม ยิ้มนิดๆกับใบหน้ายุ่งดูขัดใจราวกับเด็กๆเมื่อมีคนมาขัดจังหวะการนอน แต่แล้วสีหน้ายุ่งๆเมื่อกี้ก็เปลี่ยนไปทันทีเมื่อแจจุงดูหน้าจอสายเรียกเข้า

" ฮัลโหล...อืม..ฉันเอง โทษทีนะคือตอนนี้ไม่ว่าง แค่นี้นะ อืมๆไม่เป็นไร บาย... " บทสนทนาที่เริ่มขึ้นและจบลงอย่างรวดเร็วทำให้ยุนโฮอดแปลกใจไม่ได้

" ใครหน่ะ? ทำไมคุยเร็วจังยังไม่ถึงนาทีเลยนะเนี่ย " หมียุนยื่นหน้าเข้าไปถาม

" เอ่อ...คือ เพื่อนน่ะ เพื่อนมันโทรมาชวนไปข้างนอกเลยบอกไปว่าไม่ว่าง ไม่มีอะไรหรอก ฮะๆ " ใบหน้าสวยยิ้มกลบเกลื่อน ไม่ใช่ว่าเขาโกหก เพราะที่บอกไปนั้นก็เป็นเรื่องจริง แต่ความรู้สึกแอบแฝงที่ปลายสายส่งมาเนี่ยสิที่ทำให้เขาว้าวุ่นใจ

" เหรอ อืมม...ช่างเถอะ อ้อ!! ว่าแต่เมื่อเช้านี้มีคนชื่อ 'Rain' โทรมาหานายแหน่ะ ได้คุยกันรึยังล่ะ " หมียุนยิ้มซื่อ แต่ชื่อที่เพิ่งเอ่ยออกมาจากปากทำให้คนถูกถามเสียววูบๆ แต่แล้วใบหน้าก็กลับกลายเป็นสงสัย

" นายรู้ได้ยังไงว่ามีคนโทรหาฉัน นี่นายแอบดูมือถือฉันเหรอ "

" เปล่าซะหน่อย ก็ตอนที่ฉันเดินไปปลุกชางมินแล้วมันผ่านห้องนายพอดีก็เลยได้ยินเสียงโทรศัพท์อะ เห็นดังตั้งสองเที่ยวเลยรับให้ ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ เพราะฉันรับโทรศัพท์พวกนายถึงได้รู้ว่ามีโปรเจคใหญ่เข้ามาอ่ะ ว่าแต่ 'Rain' เนี่ยใครอ่ะ ถ้าไม่บอกละก็...จะจุ๊บตรงนี้จริงๆด้วย " คนถามได้ทียิ้มเจ้าเล่ห์แล้วค่อยๆยื่นหน้าเข้ามาใกล้คนตัวเล็กเรื่อยๆ คนถูกรุกมองใบหน้าคมด้วยแววตาตื่นๆ

' นี่ยุนโฮกล้าจูบเขาต่อหน้าเพื่อนๆในวงเหรอเนี่ย หื่นเกินไปแล้วไอ้หมีบ้า '

" ม้ายย อย่าน้ายุนโฮ " หนุ่มหน้าหวานถอยหลังกรูดๆแต่เนื่องจากพื้นที่เบาะมีไม่มากนักแผ่นหลังของร่างบางจึงกระทบกับด้านข้างของน้องเล็กอย่างชางมินซึ่งบัดนี้ได้หันหน้าออกไปทางหน้าต่างราวกับไม่อยากรับรู้อะไรที่เกิดขึ้นทั้งสิ้น

" แง...ชางมินช่วยเค้าด้วย " มือเรียวรวบตัวกอดคนนั่งนิ่งอย่างหาที่พึ่งหากแต่คนถูกกอดกลับเลื่อนมือหนามาค่อยๆแกมือเรียวออก

" ถึงแล้วนะครับ ผมว่าเรารีบเข้าไปกันดีกว่านะฮะ ใกล้เวลานัดแล้ว " คำกล่าวเชิงปฎิเสธจากชางมินทำเอา

แจจุงใจกระตุกวูบ ท่าทีแบบนี้มันหมายความว่ายังไงกัน ทำไมเดี๋ยวนี้ชางมินทำตัวแปลกๆไป ทั้งพยายามหลบหน้า ทั้งมีท่าทีเหินห่าง หรือว่าชางมินจะไม่พอใจอะไรเขารึเปล่า ความคิดที่วนเวียนตีกันสับสนทำให้หนุ่มหน้าหวานที่บัดนี้คิ้วได้ขมวดมุ่นเข้าหากันมิได้สังเกตสีหน้าของยุนโฮที่แอบลอบมองเขากับชางมินด้วยสายตาที่ยากเกินกว่าจะเดาได้ว่า...จริงๆแล้วในใจนั้นคิดอะไรอยู่

 " โหย...ทำไมคนถึงเยอะแยะเป็นตาแป๊ะขายถั่วงี้อะ " จุนซูทำตาโต หันซ้ายหันขวาจนยูชอนอดขำไม่ได้

" นี่ๆ ไปทำท่าอย่างนั้นเดี๋ยวก็โดนหาว่าบ้านนอกเข้ากรุงหรอก ทำเป็นไม่เคยเห็นคนเยอะไปดี ฮึๆ "

" แหมมม ก็ใครจะไปไฮโซ อิมพอร์ตมาจากอเมริกาแบบนายกันละห๊ะ " โลมาน้อยค้อนตาเขียวปั๊ดก่อนจะสะบัดหน้าไปทางอื่นทำเอาคนล้อต้องรีบถลาเข้าไปง้อ

" โอ๋ๆ ล้อเล่นน่า ดีกันน้าๆ " คนสูงกว่าตามไปเกาะแกะไหล่ข้างๆแต่คนงอนก็ยอมให้ง้อได้ง่ายๆซะเมื่อไหร่ แก้มป่องนั้นสะบัดหันหนีไปอีกทาง หากแต่มันเป็นการเปิดโอกาสให้คนง้อทำคะแนนตีตื้นด้วยการหอมเข้าฟอดใหญ่

" อ๊ะ!!! " คนถูกขโมยหอมต่อหน้าธารกำนัลร้องอย่างตกใจ ใบหน้าแดงระเรื่อนั้นช่างยั่วให้คนข้างๆอยากทำอย่างอื่นนอกจากหอมแก้ม ติดแต่ว่านี่มันดันอยู่ท่ามกลางฝูงคนนับแสน(เวอร์ไปจ๊ะยูชอน แค่ล้านก็พอ...

-_-" แป่วว) แถมรู้สึกว่าไอ้งานโปรเจ็คใหญ่ยักที่ว่าคงจะไม่ใช่งานเฉพาะนักร้องในสังกัดSMเท่านั้นซะแล้ว ระหว่างที่ทั้งสองคนตามง้อตามงอนกันอยู่นั้น ทางด้านแจแจก็มัวแต่คิดมากเรื่องบนรถจนเดินไปชนใครต่อใครเขาซะทั่ว

" อ๊ะ!! ขะ...ขอโทษฮะ " คำขอโทษรอบที่5หลุดออกจากปากของยุนโฮแทนที่จะเป็นปากของคนเดินชน

อย่างแจจุง

" ไม่เป็นไรครับ " ชายหนุ่มร่างใหญ่ใส่เสื้อสูทเท่ห์ ใบหน้านั้นซ่อนอยู่ภายใต้แว่นกันแดดสีดำอันโตทำให้

คนขอโทษขอโพยไม่อาจจับลักษณะได้ว่าเป็นใคร แต่ก็อย่างว่า จากที่เขาเห็นวันนี้ท่าทางคงจะเป็นศิลปินจากค่ายไหนซักค่ายหนึ่ง คิดได้ดังนั้นยุนโฮจึงไม่ใส่ใจอะไรอีก หากแต่แววตาคู่คมที่ซ่อนอยู่ภายใต้แว่นกันแดดหรูนั้นจับสายไปที่ยุนโฮอย่างใช้ความคิด

' ในใช่ไอ้หนุ่มที่แจโฮหลบหน้ารึเปล่านะ หน้าตาคล้ายกันจริงๆ ' ชองจีฮุน หรือ 'Rain' อีกชื่อหนึ่งที่ไม่ว่าเอ่ยขึ้นที่ใดใครๆก็รู้จักมุ่นคิ้วเชิงสงสัย เขามองอยู่ครู่หนึ่งก็ตัดสินใจหันหลังกลับแต่แล้วเสียงหวานที่คุ้นหูก็ลอยมากระทบกับโสตประสาท

" อย่าบ่นนักซี่ยุนโฮ ก็ฉันขอโทษเขาไปแล้วไงล่ะ... "

" เสียงนั้น!! "

            -------------------------------------------------------------------