ยุทธการหนีรักในวันสิ้นโลก

ตัวผมและเขา เราสองคนต่างเหมือนมีกำแพงบางๆกันเอาไว้ ไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่ก็หันมาคุย ทั้งๆที่อยู่ใกล้กัน แต่ก็เหมือนไกลกัน

ผมคือภาระ คือตัวถ่วงสำหรับนาย เพราะแบบนั้น หากเจอกันใหม่ในชาตินี้...นายและฉัน เราอย่าได้...พบกันอีกเลยเถอะนะ..สายฟ้า

(รูปนี้ผู้เขียนถ่ายเองที่ทำงานของผู้เขียนตอนกลับบ้านเน้อคะ ไม่ได้เอารูปใครมานะจ๊ะ ^^)

ประวัติตัวละครคร่าวๆ

นายเอกของเรื่อง : นาย พยับหมอก รัตนจิตรา (ชื่อเล่น : หมอก) 

                         (ชื่อเก่า นาย พยับหมอก โอสถพิทักษ์)

ประวัติคร่าวๆ ในโลกเดิมมีเพื่อนสมัยเด็กชื่อสายฟ้ากับทานตะวัน แต่ตัวเขาค่อนข้างสนิทกับทานตะวันมากกว่า จึงทะเลาะกับสายฟ้าบ่อยครั้ง

ในตอนเกิดเหตุการณ์วันสิ้นโลกได้รับภารกิจแยกต่างหากจากทานตะวันทำให้เจอสถานการณ์วิกฤต ก่อนได้รับความช่วยเหลือจากสายฟ้า ก่อนสุดท้ายเขาในโลกเดิมจะเสียชีวิตจากการถูกรัฐบาลไล่ล่าเพราะสามารถสร้างยารักษาไวรัสซอมบี้ได้สำเร็จ ทำให้รัฐบาลเสียผลประโยชน์จึงถูกฆ่าปิดปาก ส่วนคนที่ฆ่านั้น.....(ไว้อ่านกันในเรื่องนะจ๊ะ) 

ในระหว่างความเป็นตาย เขาถูกดึงให้ได้พบกับคุณกัญจนาที่บอกว่าตัวเองคือพระเจ้า (?) และได้รู้ว่าโลกที่เขาอยู่มานั้นคือโลกนิยายที่ถูกแทรกแซงโดยใครบางคน

ทำให้เพื่อนสนิทและรุ่นน้องที่รัก หายไปจากโลกที่เขารู้จัก ก่อนเขาจะถูกส่งไปอยู่ในโลกที่สร้างขึ้นใหม่เพื่อแก้ไขความเสียหาย โดยยังคงมีไวรัสติดตามมาด้วย

สิ่งที่เขาพอทำได้คือเอาตัวรอดและหาทางรักษาไวรัสบ้าๆนี้ ตามคำขอของคุณกัญจนา

*****

กราบสวัสดีท่านผู้อ่านทุกท่าน เรื่องเก่ายังไม่จบ แต่แอบขอมาเปิดเรื่องใหม่นิดหนึ่ง แต่ว่าคงยังไม่เขียนมากไปกว่าสองตอน จนกว่าจะเขียนเรื่องน้องงูจบเน้อค่ะ และถึงมาเขียนเรื่องนี้เต็มตัว เดี๋ยวดูก่อน จะรีบไปปั่น เรื่องนั้น/กระอักเลือด คืออยากเขียนแนวปัจจุบันบางไง แต่อยากได้แนวซอมบี้ด้วย เป็นอะไรที่อยากเขียนมานานมาก เลยขอลองสักหน่อย 

เรื่องนี้บอกไว้ก่อนว่าวางโครงไว้คร่าวๆเท่านั้น ไม่รู้จะโอเคไหม เพราะไม่เคยแต่งแนวโลกยุคปัจจุบันกับเขาเลย เขียนแต่จีนโบราณกับฟิกชั่นมาตลอด แม่จ้า TT^TT หวังว่าจะชอบกันนะ มีอะไรแนะนำติชม บอกกันได้เน้อค่ะ แต่ใช้คำเบาๆซอฟๆหัวใจเขาหน่อยเน้อจ้า หัวใจผู้เขียนบอบบาง/กระอักเลือด 

ขอบคุณทุกคนมากที่เข้ามานะคะ หวังว่าทุกคนจะสนุกกับนิยายเรื่องนี้ไม่มากก็น้อย ขอบคุณมากค่ะ!!