[EXO SNSD] Secret Love รักต้องห้าม

ลำดับตอนที่ #1 : chapter 1

วันที่ 14 เมษา 

แสงแดดอ่อนๆยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้อง เปิดเทอมวันแรกงั้นหรอ ต้องตื่นเต้นมั้ยนะ
แน่สิคงน่าตื้นเต้นน่าดู ผมนะไม่ค่อยชอบสังคมที่วุ่นวายแบบนั้นสักเท่าไร อาจเป็นเสียแม่ตั้งแต่เด็กละมั้ง พ่อก้ทำงานเป็นศาสตร์จารย์วิจัยงานต่างๆไม่ค่อยจะสนใจผมสักเท่าไรเรื่องงานบ้านผมไม่แพ้แม่บ้านที่ไหนเลยล่ะ
คงอยากรู้ชื่อผมสินะ ผมเซฮุน โอเซฮุนนักเรียนมัธยมชั้นปีสาม ห้องบี ส่วนโรงเรียนนะหรอเพิ่งจะย้ายเข้ามาใหม่นะ ก็สาเหตุจากพ่อนั้นแหละนะ ต้องย้ายที่วิจัยไปเรื่อยถ้าให้เดาในมัธยมปลายผมก็ได้ย้ายโรงเรียนอีกนะแหละ
ผมอยู่บ้านนี้กับน้าสาวซึ่งทำงานพยาบาลอยู่ในโซล กับพ่อและสัตว์โลกที่น่ารักเจ้านกขุนทองเสียงแหลม โซจัง เราอยู่กันสามคน(กับหนึ่งตัว)ตั้งแต่ตอนที่แม่เสียไปน้าสาวก็ดูแลผมมาตลอด เธอชื่อ นัมจอง 

"อรุณสวัสดิ์ นัมจอง อรุณสวัสดิ์ เซฮุน" เจ้านกเสียงแหลม โซจัง
"จ้า อรุณสวัสดิ์จ้ะ โซจัง"
"อรุณสวัสดิ์ เซฮุน อรุณสวัสดิ์เซฮุน" เหมือนเสียงของมันจะแหลมกว่าเดิมคงอยากให้ผมตอบทักทายมันกลับ
"แกนี่จริงๆ เลยนะ โอเคๆ อรุณสวัสดิ์ โซจัง" คงต้องยอมแพ้มันละ เฮ้อ
"ร่าเริงเข้าไว้ ร่าเริงเข้าไว้"
จ้าาา ผมคงได้แต่ตอบมันในใจ
วันนี้ผมตื่นเร็วเป็นพิเศษเพราะเห็นว่าเปิดเทอมวันแรกเลยไม่อยากไปสาย น้าสาวเป็นคนขับรถไปส่งผมที่โรงเรียนตามปกติ 
"เซฮุนจัง วันแรกก้ตั้งใจเรียนเข้านะ ไฟติ้งหลานรัก" 
"คร้าบบ จะตั้งใจเรียนนะคร้าบบ"
ก้ได้แต่ตอบกวนกลับไปแบบนั้น 

ณ โรงเรียนดาซอง 
ยามเช้าที่แจ่มใสกลับชีวิตเด็กมัธยมปีสาม
ผมเข้าไปรายงานตัวกลับครูที่ปรึกษา คนแรกอาจารย์มินวู ครูสอนภาษาอังกฤษ 

"สวัสดครับ ผมโอเซฮุนนักเรียนที่ย้ายมาใหม่ครับ"
"อื้ม มาแล้วหรอ อ่อนั้นครูที่ปรึกษาอีกท่านนึง อาจารย์ดาจอง สอนศิลปะ"
"อ่อ ครับ สวัสดีครับ"
"จ้ะ " อาจาย์ดาจองหันมาทักทายก่อนนะกลับไม่ทำงานที่กองอยู่เต็มโต๊ะ
สมกับเป็นครูสอนศิลปะจริงๆ คงจะทำงานเผื่องานนิทรรศการครั้งหน้าสินะ

อ๊อด~~~~~

เสียงอ๊อดสัญญาณของการเข้าชั้นเรียนในวันแรกของผม
"อ่อ งั้นเข้าชั้นเรียนพร้อมครูแล้วกันนะ" ครูมินวูเป็นฝ่ายพูดขึ้น
"อ่า ครับ"

หน้าประตูห้องมัธยมสาม ห้องบี
เสียงเอะอะโวยวาย เสียงเดิน เสียงวิ่ง นี้แหละนะเด็กมัธยม

แอ๊ด~

"มา มา นั่งที่กันให้เรียบร้อยเดี๋ยวครูจะเช็คชื่อ วันนี้เรามีนักเรียนใหม่มาแนะนำ อ่ะ เข้ามา" 
ระหว่างที่รออยู่หน้าห้อง ทำไมก็ไม่รู้ ผมถึงได้รู้สึกแปลกๆกลับห้องนี้ทำไมกันนะห้องนี้
ความรู้สึกถึงรางสังหรบางอย่างแบบนี้มันคืออะไรกัน ผมหยุกความคิดเหล่านั้นเอาไว้
และพยักหน้ารับอาจารย์มินวูก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง
"อ่า มาแนะนำตัวให้เพื่อนได้รู้จักกันหน่อยซิ"
"ครับ ผมโอเซฮุน เซฮุนครับ อ่า ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ"
ตอนนั้น ตอนที่แนะนำตัวอยู่ผู้หญิงริมหน้าต่างคนนั้น
แสงแดดที่สาดส่องจากริมหน้าทำให้ผมมองเห็นเธอไม่ชัดสักเท่าไร
แต่ผมจำเธอได้ ไม่ผิดแน่เป็นเธอจริงๆ

สัปดาห์ก่อนหน้าวันเปิดเทอม
ผมเจอเธอที่โรงพยาบาลที่น้านัมจองทำงานอยู่ เราเจอกันในลิฟท์ในตอนนั้นเธอกดลิฟที่ชั้นB
แต่ชั้นนี้มี่แค่เป็นชั้นพิเศษที่มีห้องอยู่เพียงห้องเดียว
เทอลงไปที่นั้นทำไมกันนะ ไปเยี่ยมใครอย่างนั้นหรอ
ผมได้แต่ถามตัวเองในใจตลอดทางที่ลงไปชั้นบี
เมื่อถึงชั้นเธอก้เดินตรงไปอย่างไร้สุ่มเสียงและหายไปในความมืดอย่างรวดเร็ว
มันเร็วเกินที่ผมจะรั้งเธอไว้

~angseny

จบไปแล้วกลับตอนแรก เหนื่อยพอสมควร ฮาฮ่าฮ้า ตอนที่สองจะเปิดตัวนางเองล่ะะน้าาาาาาาา
บางคนอาจจะเคยอ่านพ็อตเรื่องแบบนี้มาบ้างแล้ว เพราะไรเตอร์นำนวยายเรื่องหนึ่งมาเป็นแรงบันดาลใจในตอนแรก ยังไงก้ฝากติดตามผลงานของไรเตอร์ด้วยนะคะะะ

ก้มกราบงามๆ

:)  Shalunla