< 365 วัน กับผู้ชายหน้าเดียว >

เนื้อเรื่อง

"เช้าแล้วๆๆ ตายแล้วสายอีกแล้ววเหรอเนี่ย เอ๊ะ ทำไมช้านต้องบ่นเหมือนนางเอกในละครทีวีด้วย" ช้านนบ่นได้บ่นดีบ่นทุกวันและเรื่องตื่นสายก็เป็นกิจวัตรประจำวันไปซะแล้ว...

"ป่านๆๆๆๆๆ เปิดประตูหน่อย" เสียงยัยพีชเพื่อนรักมาเคาะเรียกอยู่หน้าห้อง  "ป่านนนน นี่เปิดสิๆๆ" ความพยายามของเทอช่างสูงอะไรเช่นนนี้เคาะได้เป็นวรรคเป็นเวร ช้านก็กระวีกระวาดรีบแจ้นไปเปิดประตูก่อนที่ยัยพีชจะบ่นเป็นหมาเอ้ยเป็นหมีซะก่อน

"ป่าน วันนี้ชั้นจะชวนแกไปดูงานเดี่ยวเปียโนของพี่ฟิล์มนะ สุดยอดมากก หล่อโคตรๆเลย" ยัยพีชเพื่อนรักพร่ำอยู่ได้2-3นาทีก็ขอตัวกลับไป สงสัยจะไปเตรียมชุดสุดเปรี้ยวสำหรับงานคืนนี้ แหงๆๆ

"เอ๊ะ นี่ช้านลืมไปเลยนะว่าวันนี้ช้านมีเรียนตอนเช้านี่ แย่แล้ววยัยพีชแกมาเรียกจนช้านลืมไปเรียนเลย บ้าที่สุดเลยอ่า" ช้านบ่นอีกแล้ววด้วยความโมโห แต่มันก็เป็นกิจวัตรของช้านไปแล้วเรื่องขี้ลืม และก็ขาดเรียน เฮ้อๆๆ

"อ๊ะ..แล้วช้านจะต้องไปดูงานเดี่ยวเปียโนอะไรนี่จิงๆเหรอ ทำไมช้านต้องไปด้วยล่ะ" ช้านได้แต่ยืนถามตัวเองอยู่หน้ากระจกอยู่นาน 2 นาน 
         
          ติ๊ดๆๆๆๆ โทรศัพท์ช้านนเอง ใครส่งข้อความมานะ ชั้นหันไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดู เห็นข้อความจากยัยพีชส่งมาว่า "เย็นนี้ 1 ทุ่มเจอกันหน้าหอประชุม แต่งตัวดีๆล่ะสวยๆด้วย ลืมบอกว่า white party นะ"

          ช้านได้แต่บ่นกะตัวเองว่าทำไมช้านต้องไปงานนี้ด้วยล่ะแต่ก็อยากไปเหมือนกันอยากรู้ว่าพี่ฟิล์มอะไรเนี่ยจะหล่อซักแค่ไหน  อาบน้ำแต่งตัวดีกว่า เอ..ช้านมีชุดสีขาวป่าววนะ หือมีซะด้วยอิอิ งานนี้คงได้เจอหนุ่มหล่อๆเพียบ คิดแล้วน้ำลายไหล..อิอิ  "บ้าไปแล้วเรา"
          
          ช้านส่องกระจกดูอีกที "โอ้ ก็พอดูได้ เหมือนกันนะเรา ...คืนนี้ถ้าสวรรค์มีตาขอให้เราได้พบเนื้อคู่ น๊าๆๆ" อิอิ ช้านได้แต่พร่ำเพ้ออยู่หน้ากระจก

"หิวจังไปหาอะไรกินดีกว่า โอวัลตินร้อนซักแก้ว" อืม หอมๆ "เฮ้ย! ชุดของช้านน หือๆๆ" ด้วยความซุ่มซ่าม ช้านก้อทำโอวัลตินหกใส่ชุดสีขาวบริสุทธิ์ แล้วงานคืนนี้ก็ไวท์ปาร์ตี้ด้วยอ่า

"ช้านจะทำไงดีนี่ก็เหลือเวลาอีก ครึ่งชั่วโมงเอง" ว่าแล้วว ยัยพีชก็มิสคอลมา สงสัยจะให้เตรียมตัว ช้านไม่รู้จะทำไงก็เลยคิดว่าจะไม่ไป แต่ยัยพีชก็ไม่มีเพื่อนอีก ตายแน่ ช้านจะทำไงดี ช้านนึกได้มีชุดสีชมพูหวานแหวว อีกชุดที่แม่ซื้อมาให้ไม่เคยใส่เลยล่ะ อืมใส่ชุดนี้ก็แล้ววกันนะ ช้านรีบแต่งตัวและไปตามนัดยัยพีช


------------------------------------------------------------


           คนเยอะแยะไปหมดเลยมาในชุดสีขาวสุดหรูอ่าเหอๆนั่นมันยัยมินดาวมหาลัยนี่นาสวยเป็นบ้าเลยอ่า แล้วดูช้านสิ ยัยพีชเมือ่ไหร่เทอจะมานะ " ปึ ง "

"อุ๊ย ขอโทษค่ะ ช้านไม่ได้ตั้งใจ" ยัยพีชรีบขอโทษช้านใหญ่เลยอ่า

"เอ้ย ยัยพีชช้านเอง แกจำไม่ได้เหรอไงยะ" "เฮ้ย ป่านทำไมแกสวยจนช้านจำไม่ได้ โอ้โห ช้านไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแกจะสวยได้ขนาดนี้อ่า เอ้ยแต่ช้านบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าไวท์ปาร์ตี้แล้วไมแกใส่สีชมพูมาล่ะ"

"ก็ช้านทำโอวัลตินหกใส่ชุดสีขาวอ่ะดิ"
               
          เราคุยกันซักพักก็เข้าไปในงาน ชั้นได้ยินแต่คนพูดถึงพี่ฟิล์มอะไรนี่จนอยากจะเห็นเร็วๆ ว่าเป้นใครกัน จะหล่อเหมือนหนุ่มในฝันชั้นรึป่าวนะอิอิ อยากเห็น แต่ช้านชักไม่มั่นใจดูทุกสายตาจดจ้องมาที่ช้าน ช้านสวยขนาดนั้นเลยเหรอ เอ..ไม่หรอกคงเป็นเพราะว่าช้านใส่ชุดสีชมพูมาแหงๆ ช่างมันช้านมั่นใจซะอย่าง ดี เด่นดีออก 555
          
          และแล้วก็ถึงเวลาการเดี่ยวเปียโนของพี่ฟิล์มไฮไลท์ของงาน เสียงปรบมือดังเกรียวกราว พี่ฟิล์ม..ก็หล่อดีแฮะ

"ทำไมเสียงเพลงช่างเพราะอย่างนี้ ถ้าเป็นคนอื่นเล่นคงจะธรรมดาแต่พี่ฟิล์มเล่นช่างกินใจเหลือเกิน" ยัยพีชเพื่อนรักพร่ำพรรณนาอยู่นาน  

          ส่วนชั้นพูดไม่ออกได้แต่อึ้ง ทึ่ง ในความไพเราะของเสียงเปียโน ไม่คิดเลยว่าคนๆเดียวสามารถใช้เสียงดนตรีสะกดคนนับร้อยได้ ไม่นะชั้นจะไม่ตกหลุมรักพี่ฟิล์มอีกคน  การเดี่ยวเปียโนจบลงพี่ฟิล์มลุกขึ้นและโค้งคำนับให้ผู้ชมอีก 1 ทีก่อนจะลงจากเวที เสียงปรบมือไม่ขาดสาย

          ทันใดนั้นเอง ไฟเวทีก็ส่องไปยัง ยัยมินดาวคณะที่กำลังลุกขึ้นจากที่นั่งคนดู พร้อมกับลิลลี่ช่อใหญ่ และเดินตรงไปที่เวทีเพื่อมอบให้พี่ฟิล์ม

"ช้านน่ะหมั่นไส้ยัยนี่จิงๆชอบทำอะไรเอาหน้า เมือ่วานนะไปเฝ้าพี่ฟิล์มซ้อมเปียโนด้วยล่ะ" ยัยพีชเล่าให้ฟังพร้อมกับทำหน้าขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน แทบจะลุกขึ้นไปกินหัวยัยมิน  

          ส่วนช้านก็ได้แต่อึ้ง พี่ฟิล์ม พี่ฟิล์ม ชื่อนี่ก้องอยู่ในสมองพร้อมเสียงเปียโนที่แสนจะไพเราะ อย่าบอกนะว่าช้านหลงรักเค้าเข้าแล้วววว..วว.. "โอ้วว ไม่นะ" ช้านบ่นออกมาเสียงดัง

"นี่ป่านเทอเป็นไร เราไปกันเถอะหน้างานอ่าเค้ามีถ่ายรูปคู่กะพี่ฟิล์มด้วยนะ เพราะว่าปีหน้าอ่าพี่ฟิล์มเรียนจบแล้วอ่ะ ไปกันดีกว่า"

          เมื่อยัยพีชพูดจบช้านก็รีบวิ่งไปหน้างานทันที "โอ๊ะ" และด้วยความซุ่มซ่ามของช้านอีกแล้วววว ช้านสะดุดขั้นบันไดทางเข้างาน คราวนี้แย่หนักเข้าไปอีก รองเท้าช้านนส้นหัก oh my God !!! พระเจ้าช่วยกล้วยทอด นี่มันวันอะไรน๊า ช้านถึงได้ซวยซ้ำซากแบบนี้ ทำไงดีล่ะ ยัยพีชหน้าแดงด้วยความอาย ส่วนช้านเหรอ ก็นั่งแน่นิ่งกะพื้นทำไรไม่ถูก

         ทันใดนั้นเอง พี่ฟิล์มก็เดินเข้ามาและถามด้วยน้ำเสียงเรียบๆว่า

"เป็นอะไรรึป่าว"

         ช้านทั้งอึ้ง และทึ่ง แถมยังเสียวอีก อายด้วยล่ะ พี่ฟิล์มมาคุยกะช้านด้วย ดีจัยๆ แต่ทำไมต้องมาคุยในสภาพที่รองเท้าช้านส้นหักแบบนี้ด้วย นี่ถ้าเป็นแบบซินเดอเรลลาก็ว่าไปอย่างที่ รองเท้าหลุดแล้วเจ้าชายเก็บไป

"พี่ฟิล์ม คือว่า ป่านเค้าสะดุดล้มอ่ะค่ะ" ยัยพีชรีบตอบแทนช้านน  พี่ฟิล์มช่างน่ารักอะไรเช่นนี้ช้านได้แต่มองหน้าเค้า แววตาของเค้าเป็นประกาย

"ตามพี่มาทางนี้สิเดี๋ยวพี่จะหารองเท้าเปลี่ยนให้ใส่แก้ขัดไปก่อนละกัน" ยัยพีชและช้านเดินตามพี่ฟิล์มไป พี่ฟิล์มให้สตาฟที่จัดงานช่วยหารองเท้าเปลี่ยนให้แต่ไม่มีใครหาได้เลย และนี่ก็ดึกมากแล้ว

"อืม ทำไงดีล่ะคะพี่ฟิล์มจะให้ยัยป่านกลับเท้าเปล่าคงตลกน่าดูเลยอ่าค่ะ" ยัยพีชพูดพลางทำหน้าซีเรียสและมองมาที่ช้านน

"เอางี้ละกันเดี๋ยวพีไปส่ง" พี่ฟิล์มตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล อิอิ ช้านได้แต่ยิ้มกรุ้มกริ่ม ในใจลึกๆก็คิดดีใจที่ได้นั่งรถพี่ฟิล์มได้มีโอกาสอยู่ใกล้ๆ

          แต่ทันใดนั้นเอง ยัยมินก็เดินเข้ามาขวางซะงั้น

"จะไปไหนกันเหรอพวกเธอ ทำไมดึกดื่นป่านนี้แล้วไม่กลับล่ะ อยากถ่ายรูปคู่กะพี่ฟิล์มของช้านเหรอ" ยัยมินนี่ก้อเจ๋อ ไม่เข้าเรื่อง

" พวกชั้นจะกลับหรือไม่กลับมันธุระอะไรของเทอล่ะมินตรา" ช้านทนไม่หวก็เลยตอกกลับไป

"พี่ฟิล์มไปส่งมินหน่อยได้มั้ยคะ" ยัยมินพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ทันใดนั้นเองรถที่บ้านของยัยมินก็มารับพอดี อิอิ ชั้นดีใจอยู่ลึกๆ

         พี่ฟิล์มก็ไปส่งพวกเรา ระหว่างทางก็คุยกันไปเรื่อย

"อืม ทำไมน้องป่านใส่ชุดสีชมพูมางานนี้ล่ะครับ" พี่ฟิล์มถามด้วยความสงสัย

"อิอิ คือ ป่าน..เค้าทำ.." ยัยพีชกำลังจะเผาช้านน "คือว่าป่านไม่มีชุดสีขาวอ่ะค่ะพี่ฟิล์มแต่ป่านอยากมา มากเลยค่ะ" ชั้นพูดแทรกเกือบไม่ทันใครจะไปบอกล่ะว่าทำโอวัลตินหกเลอะชุด  

"ถึงแล้วว ขอบคุณมากๆนะคะที่มาส่งพีช ..ไปก่อนนะป่านพรุ่งนี้ค่อยเจอกัน"

         ช้านก็ร่ำลาพีชไปเรียบร้อย 55 ไม่นึกไม่ฝันเลยว่าช้านจะได้มีโอกาสอยู่กะพี่ฟิล์ม 2 ต่อ 2

"อืมหอป่านอ่ะ อยู่ใกล้ๆหอพี่เลยนะ" พี่ฟิล์มบอกช้านราวกับว่าจะสานสัมพันธ์กับชั้น อิอิ คิดมากไปป่าวะเนี่ย ว้าถึงเร็วจัง

" ถึงแล้วครับ"

"ขอบคุณมากนะคะถ้าไม่ได้พี่ฟิล์ม ป่านก็ไม่รู้จะกลับยังไง พี่ฟิล์มคะ.."

         ทันใดนั้นเอง "ปี๊ดดดดดดดดด  ตรงนี้ห้ามจอดครับไปจอดด้านลานจอดรถนะครับ " เสียงยามประจำหอมาเป่านกหวีดไล่ อิอิ พี่ฟิล์มก็เลยเลี้ยวรถไปจอดที่ลานจอดรถ

" อืม คือ.." ช้านอยากจะรู้ว่าพี่ฟิล์มอยู่ห้องไหน ชื่อ หอพักอะไร โอ๊ย ทำไมไม่กล้าถามนะ

"ว่าไงคับ"

"อ้อ ป่าวค่ะ คือว่า ป่านอยากได้โน๊ตเปียโนที่พี่ฟิล์มเล่นวันนี้อ่ะคะ ป่านจะไปเอาโน๊ตได้มั้ยคะ" ช้านอยากรู้ใจจะขาดก็เลยต้องอ้าง  "พี่อยู่ห้อง429 นะคะอาคารA พรุ่งนี้บ่ายๆเข้าไปเอาได้เลยครับ พี่ไปก่อนนะ"  

"ค่ะขอบคุณค่ะ" ช้านดีใจสุดขีด โอ้วว ว้าวว ความสัมพันธ์คืบหน้าอย่างรวดเร็ว อิอิ ถ้ายัยพีชรู้ต้องฆ่าช้านตายแน่เลย


------------------------------------------------------------


          เช้าวันต่อมาช้านตื่นเร็วผิดปกติ คงเป็นเพราะอยากไปหาพี่ฟิล์มแต่ไม่ไปดีกว่า ช้านเปลี่ยนใจแล้ว ช้านไม่กล้าไปหรอก ไม่กล้าแสดงตัวด้วยว่าช้านชอบเค้าอ่า

"ยัยป่าน แกชอบพี่ฟิล์มเหรอจิงเหรอ" ช้านถามตัวเองหน้ากระจก ติ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ "โทรกลับหน่อยดิ" ยัยพีชเพื่อนรักเล่น 2 วิ อีกแล้ว

          ช้านไม่มีอารมณ์จะทำอะไรเลย ดีนะที่วันนี้ไม่มีเรียน ชั้นจะทำไงดี.... นึกออกแล้วชั้นต้องปฏิบัติการรุกคาด อิอิ ชั้นจะเขียนจดหมายหาเค้าทุกวัน ส่งขนมไปให้ทุกวันอิอิ นึกแล้วน่าสนุกแฮะ

          เริ่มวันนี้เลยละกัน อืม ...จะเรียกเค้าว่าอะไรดีนะ ถ้าขืนเขียนไปว่าพี่ฟิล์มเค้าต้องรู้แน่ๆ อืม เอางี้ดีกว่า

""" เจ้าของห้อง 429  สวัสดีตอนเช้าค่ะ have a good day นะคะ ^_^ คิดถึงค่ะ""" จาก ผู้หญิงหลายหน้า

          เรียบร้อยช้านรีบแต่งตัวและก็เอาจดหมายเล็กๆอันนี้ไปสอดที่หน้าห้อง429 และก็รีบวิ่งลงทางบันไดหนีไฟทันที ราวกับว่าซ้อมหนีไฟตอนไฟไหม้ยังไงอย่างนั้นเลยอ่า บ๊องที่สุดเลยชั้นเนี่ย ทำไมชั้นถึงตื่นเต้นขนาดนี้ ช้านรีบกลับหอทันที
          
"ป่านๆๆๆ เปิดประตูหน่อย" ยัยพีชตามเคย

"ว่าไง เข้ามาสิ " ชั้นเปิดประตูให้ยัยพีช

"นี่ชั้นมีข่าวดีจะบอก อิอิ ตอนนี้ชั้นเป็นกิ๊กกะพี่อ้นแล้วนะ ที่สำคัญพี่อ้นอ่า เป็นเพื่อนซี้พี่ฟิล์มเลยอ่าอยู่ห้องติดกะพี่ฟิล์มด้วย" ยัยพีชคุยโว

          ช้านดีใจสุดๆ ที่อย่างน้อยยัยพีชก็เริ่มเปลี่ยนเป้าหมายจากพี่ฟิล์มไปเป็นพี่อ้น แต่ที่แย่กว่านั้นพี่อ้นอยู่ห้องข้างๆพี่ฟิล์มเค้าก็ต้องเห็นน่ะสิถ้าชั้นไปส่งจดหมายให้พี่ฟิล์ม เอาไงเอากัน...

"นี่ ป่าน แกฟังชั้นอยู่ป่าววว" ยัยพีชขู่ชั้น

" จ้าๆๆ ดีใจด้วยนะ อิอิ " คราวนี้ฉันจะทำไงต่อไปดีล่ะ อืม อ๋อ นี่บ่ายแล้วช้านตัดสินใจไปเอาโน๊ตเปียโนตามนัด


------------------------------------------------------------


"ก๊อก ก๊อก" ช้านเคาะประตูเรียกพี่ฟิล์ม

"อ้าวว มาแล้วเหรอป่าน พี่ขอโทษนะพี่หาโน๊ตไม่เจออ่าไว้ว่างๆพี่จะหาให้ใหม่ละกัน" พี่ฟิล์มตอบ

"ไม่เป็นไรค่ะ ไว้หาเจอแล้วค่อยโทรบอกป่านก็ได้นี่ค่ะ เบอร์โทรที่ห้องและก็เบอร์มือถือค่ะ" ช้านไม่รู้กล้าให้เบอร์เค้าไปได้ไง แต่ก็ให้ไปแล้ว

"เข้ามาก่อนสิ ป่าน" พี่ฟิล์มชวนชั้นเข้าห้องด้วย อ้าวว นึกว่าจะได้อยู่กะพี่ฟิล์ม 2 ต่อ 2 แต่ พี่อ้นของยัยพีชก็นั่งอยู่ด้วย ซะงั้น

" น้องป่าน เพื่อนของพีชรึป่าวคับ" พี่อ้นถามชั้น

" ค่ะ" ชั้นตอบด้วยน่ำเสียงปกติ แต่ก็แค้นลึกๆที่พี่อ้นมาเป็นก้างขวางคอ

"เฮ้ย ไอฟิล์ม ใครวะ ส่งให้แก เจ้าของห้อง 429 จากผู้หญิงหลายหน้า ขำดีว่ะ" พี่อ้นหยอกพี่ฟิล์ม แต่กระดาษแผ่นนั้นอ่ะช้านเป็นคนเขียน เย็นไว้ป่าน เย็นไว้

"เราก็ไม่รู้ว่ะ" พี่ฟิล์มทำหน้า งงๆ

"เฮ้ย!!! แต่เราว่านายอ่ะ เป็นผู้ชายหน้าเดียวว่ะ 5555 เข้ากันดีนะเว้ย ผู้หญิงหลายหน้า กะ แกไอ ฟิล์ม ผู้ชายหน้าเดียว 55" พี่อ้นหัวเราะท้องแข็ง

          แต่ชั้นไม่เห็นจะตลกด้วยเลย ชั้นไม่รู้จะลงชื่อว่าอะไรดีนี่นา แต่ว่าไปแล้ววพี่ฟิล์มก็มีหน้าเดียวจิงๆนะ เฉยๆ ไม่เห็นจะเดือดร้อนอะไรเลย  ช้านต่างหากที่ชอบวุ่นวายกะเค้าอยู่เรื่อยๆ ห้องพี่ฟิล์มน่าอยู่ดีแฮะ เป็นระเบียบเรียบร้อย มีเปียโนอยู่ตรงมุมห้องทางโน้นดูโรแมนติกชะมัดเลย ช้านขอตัวกลับก่อนดีกว่าไม่อยากมีพิรุธ  เดี๋ยว!!! เค้ารู้ว่าช้านนเป็นเจ้าของกระดาษนั้นน่ะ

"อืมพี่ฟิล์มคะ ป่านกลับก่อนนะคะ"  " อืมจ้า " พี่ฟิล์มตอบ โอ๊ย เค้าจะสนใจช้านบ้างมั้ยเนี่ย


------------------------------------------------------------


          วันต่อมา ช้านเขียนโน๊ตลงกระดาษแผ่นเล็กไปสอดที่หน้าห้องพี่ฟิล์มทุกวัน พร้อมกับลูกอมสื่อรักอิอิ วันนี้ช้านจะเขียนว่าอะไรดีล่ะ

"""ถึงเจ้าของห้อง429.. อยากฟังเสียงเปียโนจังเลย อยากไปฟังใกล้ๆ อิอิ ..ผู้หญิงหลายหน้า"""
          
          เฮ้อ ไม่เจอพี่ฟิล์มมาหลายวันเลย คิดถึงจังไปมหาลัยดีกว่า  สิ่งที่ช้านไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ช้านเจอพี่ฟิล์มจิงๆ แต่อยู่กะยัยมินตรานัช้านอยากจะเข้าไปตบซัก 2 ทีน่าหมั่นไส้นัก ช้านจะทำไงดี นี่คนคงหาว่าช้านบ๊าที่มายืนบ่นพึมพำอะไรแถวนี้

"อดทนไว้ๆๆๆ อย่าโมโห เดี๋ยวไม่สวยนะ ไม่ได้ๆๆ" ชั้นได้แต่เตือนสติตัวเอง

          ยัยมินนั่นเหมือนจะเห็นชั้น มันยิ่งทำท่าทางให้ชั้นหึงมากขึ้น อึ๋ย...ยย.. ไม่ช้านต้องทำเฉยๆไว้ เพื่อพี่ฟิล์ม ...และแล้วชั้นก็เดินคอตกกลับหอ

          แย่จัง!!! นี่ชั้นเป็นไรไปนะ ชั้นไม่เคยเป็นแบบนี้นี่นา ชั้นไม่เคยคิดถึงใครไม่เคยเลย ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยย ชั้นเดินไปพลางเอามือเล็กปาดน้ำตา โอ๊ยทำไมสวรรค์ไม่เข้าข้างชั้นบ้าง

"ยัยมินนั่นดีตรงไหนอ่า ก็แค่สวย รวย เด่น ดาวมหาลัยเอง"  ช้านรีบวิ่งขึ้นห้อง ไประบายอารมณ์กับไดอารี่ ไม่มีอารมณ์เขียนได้แต่นั่งบ่นกะตัวเอง

"ไม่น่าไปรักเค้าเลย" เราจะเวอร์ไปป่าวว เค้าอาจจะไม่ได้เป็นอะไรกันก็ได้
        
          ชั้นจะทำไงดี อาทิตย์หน้าก็วาเลนไทน์แล้วว เฮ้อๆๆ ไม่ชั้นจะกลับเป๋นคนเดิม  ตอนแรกอ่ะนะชั้นอ่าอยากจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จิงวันวาเลนไทน์ ฮือๆๆ  ไม่เป็นไร เราต้องเดินหน้าต่อไป ไหนๆก็ อุตส่าห์เขียนจดหมายหาเค้าทุกวัน แหม เค้าก็ต้องอยากรู้บ้างล่ะว่าใครคือผู้หญิงหลายหน้า นามปากกาที่ชั้นใช้นั่นเอง เค้าจะอยากรู้บ้างรึป่าววว

          
------------------------------------------------------------


          ชั้นบ่นไปบ่นมาก็หลับไป  ตื่นมาอีกทีก็เช้าของอีกวันพอดี ติ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ "อุ๊ยใครส่งข้อความมาอีก กรี๊ด....ดดด..ดด พี่ฟิล์มส่งมาบอกว่า พี่หาโน๊ตเปียโนเจอแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะเอาไปให้นะ"  ชั้นอ่ะ ดีใจสุดๆเลย อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็ว ไปอาบน้ำแต่งตัวไปเรียนดีกว่า

"ล๊า ลา ๆๆ แฮ๊ปปี้จัง..."

"ว่าไงยัยป่าน เป็นบ้าป่าวเนี่ยเดินยิ้ม มาแต่ไกล" ยัยพีชทักชั้นก่อนเข้าห้องเรียน

"ป่าววเนี่ยชั้นก็ยิ้มงี้ทุกวัน" ชั้นรีบแก้ตัว

"ไปๆๆ เข้าห้องเรียน เออ ป่าน ยัยมินอ่ามันมาประกาศตัวว่ามันเป็นแฟน พี่ฟิล์มอ่า ชั้นนี่อยากจะกรี๊ด..ดด แม้ชั้นจะคบกะพี่อ้นชั้นก็ไม่อยากให้มันมาเป็นแฟนพี่ฟิล์มอ่า" ยัยพีชโวยวาย ชั้นอ่าโวยไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วว เฮ้อๆๆ  
          
"หมดเวลาแล้วว ช้านกลับก่อนนะ พีช ชั้นรีบอ่า" ชั้นรีบขอตัวกลับก่อนเพราะว่าพี่ฟิล์มจะเอาโน๊ตมาให้ อิอิ  ติ๊ดๆๆ ติ๊ดๆๆๆ

"สวัสดีค่ะ ป่านพูดค่ะ ...ค่ะ.....ค่ะ...." ช้านค่อยๆวางโทรสับลง  กรี๊ด.ดดดด พี่ฟิล์มชวนชั้นไปกินข้าววววว เย้ๆๆๆ สำเร็จแล้วว อย่างน้อยเค้าอาจจะไม่เป็นแฟนกะยัยมินตราอะไรนั่นก็ได้ 5555

"ปี๊นๆๆ" เสียงแตรรถพี่ฟิล์มนี่นา  ช้านรีบวิ่งไปที่รถ เห้ย นั่นมันยัยพีชนี่

"ว่าไงยัยตัวแสบ แหมที่แท้ก็รีบกลับมาแต่งตัวนี่เอง ร้ายจิงๆนะ" ยัยพีชบ่นเป็นหมีอีกแล้ว ใครจะไปรู้ล่ะว่าพี่อ้นกะยัยเพื่อนรักของชั้นจะมาด้วย
          
"ทานอะไรกันดี สาว" พี่อ้นถาม

"อะไรก็ได้ค่ะ"ชั้นตอบ

"อืม ไอฟิล์ม เดี๋ยวนี้ ไอผู้หญิงหลายหน้าอะไรนี่ยังเขียนจดหมายหาแกอีกป่าวววะ" พี่อ้นถามด้วยความอยากรู้ ชั้นถึงกับสำลักน้ำ

"เป็นไรอ่ายัยป่าน" ยัยพีชถาม

"ป่าวว ไม่ช้านไม่ได้เป็นอะไร ป่าวว แค่สำลัก" ชั้นรีบแก้ตัว
          
          หลังจากกินข้าวเสร็จพี่ฟิล์มก็มาส่งชั้นและก็ให้โน๊ตเพลงมา บอกว่าฝันดีนะน้องป่าน ชั้นเนี่ยแทบจะลอยไปเลย เหมือนอยู่ในวังวนแห่งรัก โอ๊ย เพ้อไปใหญ่
          
          
------------------------------------------------------------


          ชั้นตั้งหน้าตั้งตาเตรียมของขวัญวันวาเลนไทน์ให้พี่ฟิล์ม  ชั้นจะเอาไปให้เค้าที่ห้องดี หรือว่าไงดีอ่า คิดไม่ออก ในที่สุดชั้นก็คิดออก ชั้นจะเอาดอกกุหลาบสีชมพูไปเสียบไว้หน้าห้องตอนเที่ยงคืน แล้วก็จะ เฉลยตัวตนที่แท้จิงดีป่าวว
          
          ช้านน ปวดหัวกับตัวเองจิงๆ ทำไงดี ตอนนี้ช้านชอบเค้ามา เกือบ  365 วัน เวลาผ่านไปไวจิงๆ เดี๋ยวพี่เค้าก็ใกล้จะจบแล้วสินะ ช้านต้องรีบ บุกๆๆ พิชิตหัวใจเค้าให้ได้
      
          และแล้ว วันนี้ที่รอคอยก็มาถึง วันวาเลนไทน์ วันแห่งความรัก ช้านตื่นแต่เช้าไปซื้อดอกไม้ ทำตามแผนที่วางไว้ทุกอย่าง ช้านจะต้องไปเสียบดอกไม้หน้าห้องเค้าตอน 5 ทุ่ม 59 อิอิ แล้วก็เคาะประตูวิ่งหนีไปให้เร็วที่สุดแล้วก็เค้าจะเปิดประตูมาเจอเอกไม้ของช้าน อิอิ
อยากให้ถึงเวลานั้นเร็วๆ กร๊ากก  ช้านคิดว่าช้านจะไม่แสดงตัวก่อน จะรอให้ช้านแอบรักเค้าครบ 1 ปีแล้วข้านก็จะบอกรักเค้าบอกต่อหน้าไปเลย โอ๊ย แค่คิดก็มันส์แล้ว  
        
          5 ทุ่มครึ่ง ทำไมเวลามันเร็วอย่างนี้ ช้านรีบไปที่หอพี่ฟิล์ม ตื่นเต้นจัง "ตุ๊บๆ ๆๆ ๆๆ" โอ๊ยหัวใจชั้นทำไมถึงเต้นรุนแรงแบบนี้จะเป็นฮิบฮอบไปแล้ววเหรอเนี่ย  ช้านทำทุกอย่างตามแผน  แต่ "โครม" ด้วยความซุมซ่ามอีกแล้ววว ช้านสะดุดบันไดหนีไฟทางลงอ่า โอยๆ เจ็บ

"ใครน่ะ" เสียงพี่ฟิล์มออกมาจากหน้าห้อง เฮ้ย ช้านรีบหลบที่มุมบันได อย่าเดินมาเลยนะคะ เค้ามาแล้ว โอ๊ย ไม่นะ

"อ้าวว ป่านมาทำอะไรแถวนี้เหรอครับ" พี่ฟิล์มเดินมาตามเสียงร้องของฉัน

"อืม ป่านน.น.น.คือ ...." ช้านยังไม่ทันตอบ

"เอาดอกไม้มาให้ใครเหรอ" พี่ฟิล์มถาม แย่แล้ว

"อ่อ มีคนให้ป่านมาอ่าค่ะ ก็ป่านจะมาห้องพี่อ้นมาหา..หา..พีชนะค่ะ" ช้านแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ

"ป่านมีแผลนี่ ขาบวมเชียวมาห้องพี่ก้อนก็ได้เดี๋ยวพี่ทายาให้นะ" โอ้ พระเจ้าจอร์จมันยอดมากกกก แม้แผนชั้นจะไม่สำเร็จแต่ชั้นก็ดีใจที่เป็นแบบนี้


------------------------------------------------------------
          

          ช้านเห็นจดหมายของผู้หญิงหลายหน้าเต็มไปหมดอยู่บนโต๊ะ ที่ห้องเค้า ช้านดีใจจิงๆ ช้านตัดสินใจถามเค้าว่า...

"อืม พี่ฟิล์มคะ ผู้หญิงหลายหน้านี่ใครเหรอคะ" อิอิชั้นแสร้งถามอ่า

"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ ป่าน ว่าเค้าคือใคร แต่พี่รู้สึกว่าเค้ามีความพยายามมาก ถึงมากที่สุด เค้าน่าจะเป็นคนน่ารัก เนอะ พี่เดาเอานะ" พี่ฟิล์มตอบ  ชั้นยิ้มกว้าง อิอิ ดีใจจัง

"แต่พี่อยากให้เค้ารู้อะไรบางอย่าง อ่า" พี่ฟิล์มแทรกขึ้นมา

"อะไรเหรอคะ พี่มีแฟนแล้วช่ายป่าวคะ"  ชั้นรีบถามขึ้นมาอย่างไม่เกรงใจ

"อืม มาทำแผลดีกว่าคับ" ช้านได้แต่สงสัยในใจ

          ระหว่างที่นั่งทำแผลอยู่ช้านก็นึกไปเรื่อย เอ๊ะ เค้าจะชอบช้านบ้างรึป่าวว สายตาของเค้าช่างอ่อนโยน มือก็แสนนุ่มมากเลย ไม่เจ็บแผลเลยแฮะ เอๆๆ หรือว่าที่เค้า บอกว่า แต่..อืม หรือว่าพี่ฟิล์ม เป็นเกย์ เฮ้ยๆ ๆไปกันใหญ่แล้วไม่หรอกนะ

"เสร็จแล้วจ้า ป่าน นั่งนิ่งเลยนะ เจ็บขาเหรอ" พี่ฟิล์มถามด้วยความเป็นห่วง

"ป่าวหรอกค่ะ ป่านไม่ได้เป็นอะไร...สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะคะ ขอให้พี่ฟิล์มมีความสุขมากกถึงมากที่สุดเลยค่ะ" ชั้นไม่รู้จะพูดอะไรแก้เขิน 5555

"คับ ขอบคุณครับสุขสันวันวาเลนไทน์เช่นกัน" พี่ฟิล์มตอบชั้น แต่แววตาของเค้าเหมือนมีอะไรปิดบังช้านอยู่ ช้านจะบอกเค้าดีมั้ยว่าชั้นคือผู้หญิงหลายหน้า

"อือ...พี่ฟิล์มคะ คือว่า..จิงๆแล้ว ก็คือ..อ.ออ..ออ" โอ๊ยทำไมชั้นไม่กล้าพูดนะ แย่จัง

"คือว่าป่าน ง่วงนอนอ่าค่ะ " ช้านไม่กล้าพูดอ่า ในที่สุดพี่ฟิล์มก็ขับรถไปส่งช้าน ระหว่างทางช้านก็ได้แต่สงสัย เครื่องหมายคำถามเต็มหัวสมองไปหมดเลย ว้า แย่จังเลยอ่า

          
------------------------------------------------------------


          หลังจากนั้นชั้นก็ได้แต่ สงสัยๆๆๆๆๆๆๆๆ คิดมากจนปวดหัวไปหมด ช้านตัดสินใจไปเล่าเรื่องทั้งหมด ให้ยัยพีชเพื่อนรักฟัง ชั้นยอมเสียฟอร์มบอกเรื่อง จดหมายที่ชั้นเขียนถึงพี่ฟิล์ม และก็ใช้นามปากกาว่าผู้หญิงหลายหน้า   รู้ป่ะยัยพีช หัวเราะ จนท้องแข็ง เพราะมันไม่คิดว่าชั้นจะกล้าและก็อดทนนานถึงขนาดนี้

"ป่านจ๋า..เอ้ย ต้องเรียกว่าคุณผู้หญิงหลายหน้าดีกว่า อิอิ ทำไมเธอถึงเรียกพี่ฟิล์มว่าผู้ชายหน้าเดียวล่ะจ๊ะ" ยัยพีชถามชั้นด้วยความสงสัยปนกับการกัดเล็กๆ

"ก็ไม่รู้สิ ชั้นว่าพี่เค้าอ่า ไม่เห็นจะเคยโกรธใคร เกลียดใคร เหมือนกับมีความรู้สึกเดียวตลอดเวลา คล้ายๆกับมีหน้าเดียวอ่านะ ส่วนชั้น เหอๆๆไม่ต้องพูดแกก็รู้ว่าชั้นอ่า the mask หน้ากากเทวดามีเป็นร้อยนะ อิอิ" ชั้นก็ตอบพีชไป

"ตอนนี้ชั้นเครียดมาก ช้านจะทำไงดีล่ะเนี่ยช้านกลัวพี่เค้าเป็นเกย์ ชั้นไม่อยากหลงรักเกย์นะ"

"ไม่หรอกน่าป่าน ชั้นว่าคงไม่หรอกนะเพราะว่าพี่อ้นก็สนิทกะพี่ฟิล์ม ไม่มีทางอ่า แต่.." ยัยพีชชักไม่แน่ใจ

"ใช่ชั้นก็ว่านะจะไม่นะแต่เค้าอ่อนโยนม๊ากก มากก แล้วก็เล่นเปียโนอีกอ่า แต่เปียโนใครก็เล่นได้เนอะ หรือว่าเค้าจะชอบยัยมิน"  ช้านนึกไปต่างๆนานา

"ช้านว่านะป่าน แกอ่า น่าจะบอกพี่เค้าไปนะว่าแกอ่า คือคนที่เขียนจดหมายหาเค้า" ยัยพีชเสนอความคิดเห็น

          โอ๊ยชั้น ปวดหัวเหลือเกิน ทำไมน๊า ชั้นน่าจะกล้าถามหรือว่ากล้าทำอะไรซักอย่าง....................


------------------------------------------------------------


          หลายอาทิตย์ผ่านไปชั้นอยู่กับความสงสัยมาตลอดเลยอ่า เฮ้อ**ชั้นถอนหายใจเป็นรอบที่ล้านแปดแล้วอ่า พรุ่งนี้ก็จะครบ 365 วันที่ชั้นแอบชอบเค้าแล้วว ชั้นจะทำไงดี



///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////



******* นั่นสิคะ ยัยป่าน นางเอกจอมซุ่มซ่ามแถมยังบ๊องส์สะบัดขนาดนี้  จะทำอย่างไรกับชีวิตของเทอต่อไปดี  เอ๊ะ แล้ว นายฟิล์มพระเอกผู้มีสายตาอ่อนโยน ของเรา จะเป็นเกย์อย่างที่ใครๆสงสัยกันรึป่าวว  เหอๆๆ ดอกไม้สีดำอมชมพูก็ยังไม่รู้เลยค่ะว่าจะจบยังไงดี

          เอาไงดีล่ะคะ เรื่องนี้ชักวุ่นกันใหญ่  อิอิ ยังไงก็ขอความร่วมมือผู้อ่านที่น่ารักทุกคนช่วยกันเสนอตอนจบของเรื่องนี้นะคะว่าอยากจะให้เป็นแบบไหน... ดอกไม้สีดำอมชมพูก็คิดไว้แล้วนิดหน่อยอ่ะค่ะ เรามาลอง comment กันดูนะคะว่าความคิดเห็นจะตรงกันรึป่าวว

1.ฟิล์ม เป็นเกย์แน่นอนคะ

2.ฟิล์มแอบรักยัยป่าน จบแบบ happy คะ


ลอง comment กันดูนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ......


------------------------------------------------------------