ความรักเปรียบเหมือนดอกไม้สวยๆ

เนื้อเรื่อง

ความรักของดอกไม้

จักเติบโตได้

ต้องมีสายฝนหล่อเลี้ยง

ดั่งดวงใจฉัน

จักงดงามได้

ต้องมีความรักของเธอ

หล่อเลี้ยงเช่นกัน

ด้วยเหตุเช่นนั้น

ฉันเลยต้องคู่กับเธอ

เธอรู้ไหม...

การเฝ้ามองพระอาทิตย์ลับฟ้า

ก่อให้เกิดความรู้สึกหลายอย่าง

ความรู้สึกเหล่านี้เป็นเพียงแค่เสี้ยวหนึ่ง

ในความรู้สึกนับแสนของฉัน

ลองมองดูสักครั้ง

แล้วปล่อยใจไปกับมัน

เธอจะรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของฉัน

บอกแล้วไง...ความฝันแบ่งปันกันได้

การรอคอยความรับตอบจากผู้อื่น

ก็คงจะเหมือนกับการตากผ้า

โดยเฉพาะถ้าผ้าที่ตากเป็นชุดโปรด

เราจึงมันจะรอคอยให้แห้งทันใส่  สวยทันใจ

ถ้าฝนตกก็อดไป

ถ้าแดดออกก็จะยิ้มซะแสนดีใจ

ที่เรามักภาวนาให้แดดออก

จะได้ไม่ต้องรอใครเป็นเวลานานๆ

ฉันชอบอ่านหนังสือใต้ต้นไม้

บนหญ้าเขียวชอุ่ม นุ่มสบาย

ลมเย็นพัดแผ่วๆและผล็อยหลับไป

แต่ในใจยังคิดถึงเธอ

ยามใดที่ฉันวุ่นวายใจ

อีกสิ่งที่ทำให้ดีขึ้นได้

คือการนอนมองดวงจันทร์

ฉันสังเกตเห็นจันทร์ อมยิ้ม

จันทร์อมยิ้มเพราะมีความสุข

มีความสุขเพราะมีดาวอยู่รอบ

อยู่รอบๆทำให้จันทร์ดูเด่น

นี่คือความสุขของดวงจันทร์

ที่ฉันเฝ้าฝันรำพันหาทุกค่ำคืน

การมีความสุข

ทุกสิ่งรอบกายล้วนดูดีไปหมด

ความรู้สึกสบายใจมาในอก

ทะลุไปถึงข้างหลัง

แล้วงอกออกมาเป็นปีกอันน้อยๆ

ค่อยๆขยับช้าๆ

พาเราลอยขึ้นไปเบื้องบน

ไปนั่งเล่นสบายใจบนก้อนเมฆ

อืม! ความสุขมันดีอย่างนี้นี่เอง

ถ้าบินได้แบบนกคงดี

จะบินไปไหนต่อไหนแสนไกล

บินไปที่ที่อยากจะไป

และบินหนีไปที่ที่ไม่อยากอยู่

ฉันคิดว่างี้นะ  (หรือเธอว่าไง?)

การอยู่คนเดียว

มักทำให้ชีวิตเงียบเหงา

ความเหงาอาจทำให้สิ่งมีชีวิต

อยู่ไม่ได้บนโลกนี้

การมีใครเพิ่มขึ้นมาอีกอย่างหนึ่ง

เมื่ออีกคนหนึ่งมีเรื่องทุกข์ใจ

ก็จะมีคนคอยปลอบใจเสมอ

การมีกันและกัน

มันทำให้โลกสดใสขึ้นเยอะเลย

เธอล่ะ...คิดเหมือนฉันบ้างไหม

ดวงไฟหลายสีสัน

ในยามค่ำคืน

บวกกับเสียงดนตรีอันเร้าใจ

มันทำให้ฉันแอบขยับ

ไปตามจังหวะดนตรีเสมอการปฏิบัตรแบบนี้

ทำให้ฉันผ่อนคลายได้ทุกที

แม้จะเป็นเพียงเสี้ยวเวลาหนึ่งก็ตาม

อย่างน้อยมันก็ทำให้ฉันลืมเธอได้

ฉันไม่ชอบอยู่ว่างๆ

ไม่มีอะไรให้ทำก็มักจะวาดรูป

ทุกครั้งที่วาด ต้องมีท้องฟ้าหรือต้นไม้

ฉันรู้สึกจำเจกับรูปวาดเหล่านี้

เลยลองเติมตัวเองลงไป

แค่ถ้ามีฉันคนเดียว คงเหงาตาย

เลยลองเติมใครลงไป....

เป็นเพื่อนกัน

ในค่ำคืนหนึ่งแห่งความเงียบเหงา

ความโศกเศร้าเข้ามาถามหาฉัน

ปั่นน้ำตาออกมาท่วมท้นถึงจันทร์

แต่ฉับพลันมันก็หายเอ่อเพราะเห็นหน้าเธอ

ในคืนแห่งความมืดมิด

แสงจินทร์แนบชิดส่องเฉิดฉาย

ช่วยให้แสงสว่างทั้งใจกาย

ฉันขอเพียงได้สัมผัสจากแสงจันทร์

ดอกไม้สีสวยสด

เมื่อเติบโตเต็มที่

จะส่งกลิ่นเย้ายวนให้ดมดอม

แต่ดอกไม้จะไม่เบ่งบาน

ถ้าขาดภูมิอากาศที่เป็นใจ

กับความใส่ใจของผู้สูดดม

ทุกค่ำคืนฉันมักยืนมองหมู่ดาว

และอธิษฐานเสมอว่า

ขอให้พรุ่งนี้เป็นวันที่ดี

แม้มีอุปสรรคมากน้อยเพียงใด

ขอฉันผ่านมันไปได้ อย่างสวยงาม

กาลเวลาหมุนเวียนผ่านไป

ไม่เคยคิดหยุดรอผู้ใด

ผิดกับเวลาบนนาฬิกาของฉัน

ที่ชี้ไปที่ความรักอยู่ตลอด

เหมือนเป็นสิ่งบ่งบอก

และรอให้เธอมาเป็นเจ้าของนาฬิกาหัวใจ