Under the tree (My World ~Question~)

เนื้อเรื่อง

วันหนึ่งในขณะที่ฉันกำลังจะเดินขึ้นเนินไปยังต้นไม้ต้นนั้น ฉันก็สังเกตเห็นคุณ คุณผู้ซึ่งยืนยิ้มมาทางฉัน

 

"ผมได้มาถึงที่ใต้ต้นไม้นี้แล้ว" คุณตะโกนบอก

 

"ใช่! คุณได้มาถึงมันแล้ว" ฉันตอบ ในขณะที่ยังคงค่อยๆเดินขึ้นเนินต่อไปเรื่อยๆ พร้อมทั้งล้วงมือเข้าไปในกระเป๋า jacket สีดำตัวโปรด เพื่อหยิบมีดพกสีแดงยี่ห้อ victorinox ออกมา

 

ฉันหยุดยืนอยู่ด้านหน้าของคุณใต้ต้นไม้ต้นนั้น แล้วถามว่า

 

"คุณแน่ใจแล้วเหรอที่อยากหยุดยืนอยู่ตรงนี้?" คุณทำหน้าสงสัยเล็กน้อย พลางมองไปที่มีดในมือของฉัน 

 

"ฉันหมายความว่า...หากว่าคุณหยุดแล้วต้องการเพียงเพื่อคงอยู่ภายในจินตนาการของฉันเท่านั้น คุณก็จะเป็นเพียงเครื่องหมายขีดหนึ่งบนต้นไม้ต้นนี้" ฉันกางใบมีดออกมา แล้วหันไปมองที่คุณ 

 

"คุณรักผมไม่ใช่เหรอ?" คุณมองหน้าฉัน ถามด้วยแววตาสงสัย

 

"ใช่! ที่รัก ฉันรักคุณ แต่นั้นเป็นเพียงในจินตนาการของฉันเท่านั้น!... อะไรทำให้คุณมั่นใจว่าฉันจะไม่จากคุณไป เพราะคำว่ารักเหรอ? หรือเพราะความหลงตัวเองของคุณ?" ฉันยิ้มแล้วหันไปทางต้นไม้เพื่อบรรจงสลักเครื่องหมายซึ่งเป็นตัวแทนของคุณลงไป 

 

"เดี๋ยว!" ฉันหันกลับไปเพราะเสียงห้ามของคุณ

"มีอะไรต้องสงสัยอีกเหรอ?" ฉันถาม

"แล้วถ้าหากว่าผม..ต้องการจะยืนอยู่ตรงนี้ ในขณะที่สามารถรักและถูกรักจากคุณ ในโลกของความเป็นจริงด้วยล่ะ?" คุณจ้องหน้าพร้อมทั้งดึงมีดออกจากมือของฉัน ฉันมองตามมือที่ดึงมีดนั้นไปแล้วจ้องหน้าคุณกลับอย่างตกใจ

 

(ไม่เคยมีใครถาม ไม่เคยเลยสักครั้ง)

 

ความตกใจเปลี่ยนเป็นงุนงง สับสน คิด วิเคราะห์ ฉันกำลังประมวลผลว่าควรจะทำอย่างไร 

 

"อาจจะเป็นเพราะ....ไม่มีใครที่เคยมายืนอยู่ตรงนี้ แล้วบอกรักฉันในโลกของความเป็นจริง แสดงความรักต่อฉันให้เหมือนกับว่าฉันเป็นคนสำคัญของเขา อยู่ในขณะที่ฉันต้องการเขา และอนุญาติให้ฉันอยู่ในเวลาที่เขาต้องการใครสักคน และ...." แล้วฉันก็เริ่มกลัว ถ้าหาก มีคนๆนั้นอยู่จริงๆ ถ้าหากว่าคนๆนั้นเป็นคุณ คนที่ยืนอยู่ตรงใต้ต้นไม้ต้นนี้ กับฉันในขณะนี้ ฉันควรจะทำอย่างไรต่อไป....

 

หากฉันตื่นเช้าขึ้นมาในวันพรุ่งนี้ แล้วเจอคุณนอนอยู่ข้างๆ กระซิบบอก "อรุณสวัสดิ์" พร้อมทั้งพูดเน้นย้ำในความสัมพันธ์ชวนขนลุกของเรา ฉันจะต้องทำตัวอย่างไร?

 

สิ่งที่ฉันหวาดกลัวคงไม่ใช่เพราะไม่มีใครมาบอกรัก แต่สิ่งที่ฉันหวาดกลัวจริงๆก็คือ คุณ! คนที่ฉันรักในโลกจินตนาการนี้ ได้บอกรักฉัน เข้ามาดำเนินชีวิตในโลกแห่งความเป็นจริงของฉัน กุมมือของฉัน มองหน้าฉันแล้วยิ้ม  กอดฉัน และทำทุกอย่างที่ฉันไม่คุ้นเคยมาก่อน (แต่ต้องการ)

 

ทำเหมือนกับฉันเป็นเจ้าหญิงของคุณเพียงคนเดียว....

 

"และ?" คุณถามเมื่อฉันเงียบ คุณยิ้มแล้วใช้นิ้วจิ้มไปตรงหว่างคิ้วที่ขมวดกันของฉัน

 

"และ... ถ้าหากว่าโลกในจินตนาการและโลกของความเป็นจริงมาบรรจบ ซึ่งหมายถึงว่า ในความเป็นจริงแล้ว คุณรักฉัน คุณจงแสดงมันออกมา บอกรักฉัน พูดมันออกมากับฉันเท่านั้น ทำให้ทุกอย่างไม่เป็นเพียงแค่จินตนาการของฉัน ทำมัน อย่างนุ่นนวล อ่อนหวาน ค่อยๆเป็น ค่อยๆไป ให้ฉันพร้อมที่จะอยู่กับคุณอย่างช้าๆ และทำให้ฉันมั่นใจว่า คุณได้รักฉันแล้วจริงๆ"  

 

คุณโยนมีดในมือทิ้ง แล้วเข้ามาโอบกอดฉันเอาไว้ บรรจงจูบไปที่ริมฝีปากอย่างแผ่วเบา ฉันไม่รู้ความหมายนั้น ฉันได้แต่จดจำมัน ก่อนที่เธอจะจางหายไป.....