ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Karpe Diem, เมื่อรัก | Finland

    ลำดับตอนที่ #2 : Kape Diem ♡ | Prologue

    • อัปเดตล่าสุด 27 พ.ค. 57


    Prologue 

                 ฉันรู้

                 ‘นายว่าไงนะ

                 ‘.....’

                 ‘เฮลซินกิ...

                 ‘.....’

                ผมรู้ว่าทั้งหมดมันคือแผนการ วันที่เธอเข้ามา วันที่เราเริ่มรู้จักกัน ผมรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันเป็นเรื่องโกหกทั้งเพ และ...แผนขอเธอมันไม่เนียนเอาเสียเลย มันทำให้ผมบังเอิญได้เห็นและได้ยินทุกอย่างที่เธอทำ วันนั้นถ้าผมไม่บังเอิญเห็น เบอร์ลินเจ้าน้องชายฝาแฝดนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับหน้าจอคอมพิวเตอร์วันนั้น ผมก็คงไม่สงสัยแม้แต่นิด

                ผมเห็นมองใบหน้าผู้หญิงคนนั้น รอยยิ้มที่คุ้นเคย และในตาสีฟ้าอ่อน มันทำให้ผมจดจำได้อย่างดีว่าเธอคือใคร ริมฝีปากบางพูดด้วยความตลกขำขัน เธอหัวเราะไปทั้งกับเล่าและเรื่องตลก ทว่าสิ่งที่ผมได้ยินและเห็นมันไม่ใช่เรื่องตลกสักนิดเดียว ผมมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ด้วยสายตาว่างเปล่า มันว่างเปล่าจริงๆ

                และ.... สิ่งที่เธอทำกับผมทั้งหมดเป็นแค่เรื่องโกหกทั้งเพ

                แต่มันแปลกที่ว่า.. สิ่งที่ผมเห็น มันกลับไม่ความรู้สึกใดๆ ทั้งที่ในใจกลับกระตุกเต้นอย่างแรง แต่สมองมันกลับด้านชา และคิดเพียงแต่ว่า..

               

                เวลา 2 เดือนกับ 14 วัน จะทำอย่างไรให้ผมเป็นผู้ชนะมัน!

     

    โรสเบล

     

                ‘Prank’  ในภาษาไทยที่แปลตามพจนานุกรมแปลว่า การล้อเล่น เล่นตลกซึ่งตอนนี้เป็นที่แพร่หลายในยูทูปอย่างมาก จนทำให้บริษัทยักษ์ใหญ่อย่าง Youtube คิดการแข่งขันที่มีชื่อว่า ‘ Prank Love’ ขึ้นมาเป็นภารกิจสำหรับ Youtuber* คนดังทั้งหลายบนยูทูปได้เล่นกัน โดยให้เวลา 2 เดือนกับ 14 วัน ในการทำให้คนแปลกหน้า รักคุณให้ได้  โดยอัดวีโอเพื่อเป็นหลักฐานวันสุดท้ายของทุกเดือน ใครที่มียอดชมเยอะที่สุด จะได้เงินรางวัล 10,000 เหรียญ

     

                ‘คุณโรสเบลรู้สึกอย่างไรบ้างคะ ที่ได้เป็นผู้ชนะในแคมเปณครั้งนี้

                ‘ฉันรู้สึกเป็นเกีนติที่ได้รับรางวัลนี้ และดีใจที่ได้เป็นพีเซนเตอร์ให้กับยูทูป หนึ่งปีเต็ม ขอบคุณทุกคนที่ให้ความสนใจกับวีดิโอของฉัน..

    ปิ๊บ~

                เสียงกดปิดทีวีทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมา แต่นั่นก็ไม่มากพอที่จะลบเลือนภาพตัวเองที่อยู่บนจอทีวีช่อง MTV ได้ หลังจากที่ฉันได้รับเงินก้อนนั้นมา ฉันยอมรับว่าทุกอย่างดีขึ้น จากหน้ามือเป็นหลังมือ แต่.. มันเหมือนมีสิ่งบางอย่างที่ขาดหายไป ฉันเลิกทำงานพาสทาม และกลับมาใช้เวลาทั้งหมดใส่ใจกับเรื่องเรียนมากขึ้น แต่เท่าที่จำได้ ฉันไม่ได้เข้าเรียนมาสองวันแล้ว ฉันใช้มือปาดน้ำตาที่ไหลเป็นสายบนแก้มเบาๆ ทำไมฉันถึงร้องให้ไม่หยุดแบบนี้นะ ทำไมมันเจ็บมากเหลือเกิน..

     

    ▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂

     

     

    :) 
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×