IN ROOM : ห้องแห่งรัก

IN ROOM : ห้องแห่งรัก

ห้องของเขา : มืดมน เดียวดาย บางคราวเหน็บหนาว สับสน 

โลกสีเทาแคบๆ ที่เคยอยู่ลำพัง หมุนเช่นเดิมทุกวี่วัน 

จวบจนโชคชะตา ส่ง 'เธอ' เข้ามาเป็นส่วนหนึ่ง

รอยยิ้ม...เสียงหัวเราะ และความร่าเริงสดใส 

ดุจแสงสว่างที่ส่องลึกลงไปในหัวใจเยือกเย็น

เขาได้รู้จักความรัก และมันกำลังโบยบินอยู่ในห้อง...ที่เป็นของเรา

In My Heart , In My Room 

.....................................................................................

“ไม่ให้ไหมเรียกว่าพี่ แล้วจะให้เรียกอะไร”

คาใจมาตั้งแต่ร้านอาหารนั่น เขาดุหล่อน ทั้งที่หล่อนก็จัดวางเขาไว้บนฐานะอันสมควร เขาอายุยี่สิบแปด มากกว่าหล่อนหกปีเห็นจะได้ เหตุใดจึงไม่ยอมรับตำแหน่งที่เธอยกให้  

 “อยากเรียกอะไรก็เชิญ แต่ไม่ใช่ พี่ เพราะฉันไม่อยากมีน้องสาวเป็นเด็กหลังเขาแบบเธอ”

ทอไหมลมออกหู ฟังคำผู้ชายปากร้ายดูเถอะ เขาว่าเด็กหลังเขาแล้วเดินหนีไปเปิดตู้เสื้อผ้า ทอไหมไม่รอช้าวิ่งไปประชิดตัว จะว่าหล่อนเสียมารยาทที่กระชากแขนเขาก็ยอม เหลือจะทนกับความไม่ได้เรื่องได้ราวของพี่เลี้ยงแสนห่วยที่ป้าใบบัวเตรียมเอาไว้ให้

“ทำไมนายถึงปากเสียแบบนี้ คิดว่าตัวเองดีกว่าคนอื่นรึไงห๊ะ! ”

ไอหมอกหันมาจ้องหน้าหล่อนเต็มตา เขาขมวดคิ้ว ฟังเสียงแหลมต่อว่าอีกหลายคำ

“ไอ้คนแล้งน้ำใจ ไอ้ผู้ชายขี้เก๊ก ไอ้ๆๆ” ทอไหมเท้าสะเอว นิ้วที่ชี้หน้าเขาขยับตามอารมณ์เดือด หล่อนคิดคำด่าไม่ออกเมื่อแววตาแข็งกร้าวของไอหมอกจ้องกลับมา มันมีกระแสเยือกเย็นน่ากลัว แต่กระนั้น ทอไหมก็ยังกล้ากับเขา

“ไอ้เสาไฟฟ้า!”

หล่อนคงคิดว่าเป็นคำด่าที่แสบสันที่สุดแล้ว ไอหมอกนิ่งไป เขาไม่พูดอะไรสักคำ ยังคงจ้องหน้าหล่อนตาไม่กะพริบ ทอไหมใจสั่น กลืนน้ำลายเหนียวลงคอได้ลำบากแล้ว หล่อนกล้าอวดเก่งกับเจ้าของห้อง มาขออาศัยเขาอยู่แท้ๆ แต่ยังปากมากไม่รู้จักระงับอารมณ์ หากเขาเฉดหัวหล่อนออกจากห้องเล่า หล่อนจะทำอย่างไร

...............................................................................................................

เนตรนทีเคยลงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว ในชื่อเรื่อง ทอหัวใจ...ด้วยไอรัก ที่ตัดสินใจนำกลับมาลงอีกครั้ง เพราะต้องการรีไรท์นิยายเรื่องนี้ทั้งเรื่อง สำหรับใครที่เคยอ่านเรื่องนี้แล้ว ข้ามไปได้เลยนะคะ หรือจะอยู่ให้กำลังใจกันก็ยินดีมากๆ ค่ะ 

ฝาก  IN ROOM : ห้องแห่งรัก  เอาไว้ในหัวใจทุกคนด้วยนะคะ